Krieg und Sieg

ลำดับตอนที่ #21 : อินทรีย์ผงาด : คำปฏิญานใต้แสงจันทร์

          เมืองเลอเบิร์ก ณ ตอนนี้อยู่ในช่วงเวลาแห่งความวุ่นวาย เพราะการโจมตีของกองทัพซิสทีเรียครั้งล่าสุดทำให้เมืองได้รับความเสียหายไปพอสมควร โดยเฉพาะเขตใกล้ๆ กับกำแพงเมือง

ในขณะที่ชาวเมืองกำลังซ่อมแซมบ้านเรือนส่วนที่เสียหาย กองทัพแรกตัสก็ไม่ลดการระวังตัวลง เมืองทั้งเมืองจึงค่อนข้างตึงเครียดแม้จะได้รับชัยชนะมาไม่นาน

ภายในห้องประชุม ณ ฐานบัญชาการชั่วคราวเมืองเลอเบิร์กหรือคฤหาสต์เจ้าเมือง เหล่าขุนนาง และนายทหารต่างนั่งเรียงรายกันคนละฝั่ง โดยมีโดร่านั่งที่หัวโต๊ะเป็นประธานการประชุม โดยฝั่งนายทหารมีที่นั่นนึงที่ถูกเว้นเอาไว้

"เยเซลไม่มาร่วมประชุมงั้นเหรอ?" โดร่าหันไปถามเหล่านายทหารที่นั่งในท่าเคร่งเครียด

"ครับ...."

"......ไม่เป็นไร ปล่อยเขาเอาไว้สักพักเถอะ เอาไว้บันทึกเนื้อหาการประชุมแล้วเอาไปให้เจ้านั่นแทนละกัน" โดร่าพูดจบประเด็นเรื่องเยเซลออกไป เพราะรู้ดีว่าเยเซลในตอนนี้ไม่เหมาะที่จะไปคุยด้วย พลางมองดูหมวกของแกงเกิลที่วางเอาไว้ข้างๆ ตนด้วยแววตาเศร้าสร้อย

สำหรับโดร่า แกงเกิลเป็นนายทหารที่ตนไว้ใจที่สุดที่รับใช้ตระกูลมาตั้งแต่รุ่นปู่ เป็นคนที่เคี่ยวเข็ญโดร่าให้เติบโตและเข้มแข็งมาโดยตลอด เป็นเสมือนครอบครัวอีกคนหนึ่งของโดร่า

ยิ่งกับเยเซลยิ่งแล้วใหญ่ การที่ต้องมาสูญเสียพ่อแท้ๆ ไปอย่างกระทันหันแบบนี้ไม่ว่าใครก็ยากจะทำใจ

"ความเคลื่อนไหวของฝ่ายศัตรูล่ะ?" โดร่าหันไปถามเหล่านายทหาร

"ข้าศึกตอนนี้ล่าถอยไปยังเมืองชไควร์ แล้วก็ไม่มีรายงานเพิ่มเติมครับ"

"ชไควร์...? เมืองหลวงของแคว้นกุสตาฟงั้นเหรอ...." โดร่านั่งพิจารณา ถ้านับช่วงเวลาและความสูญเสียของฝ่ายซิสทีเรียแล้วล่ะก็ การที่อีกฝ่ายถอยไปที่เมืองชไควร์ก็ถือว่าสมเหตุสมผล ซึ่งถ้านับระยะห่างระหว่างเลอเบิร์กกับชไควร์แล้วล่ะก็ ใช้เวลาไม่เกินหนึ่งวันก็ถึงเมืองแล้ว

"ถ้าพวกเราจะบุกโจมตีพวกมันซ้ำล่ะก็ นี่ถือเป็นโอกาสเลยนะครับ!" นายทหารคนหนึ่งพูดออกมาอย่างมั่นใจ ตามด้วยเสียงสนับสนุนของนายทหารคนอื่นๆ

"แต่ถ้าจะเดินทัพต่อก็ต้องใช้เสบียงและยุทธปัจจัยเพิ่ม เมืองเลอเบิร์กตอนนี้เสียหายเกินกว่าจะใช้รวบรวมยุทธปัจจัยได้นะครับ" เจ้าเมืองเลอเบิร์กพูดขึ้นอย่างหวั่นๆ เพราะสงครามครั้งล่าสุดทำให้การสร้างทางรถไฟหยุดชะงัก ทำให้เมืองเลอเบิร์ก ณ ตอนนี้ยังไม่มีสถานีรถไฟ การขนส่งยุทธปัจจัยก็ล่าช้าลง

"เปลี่ยนเป็นขนย้ายด้วยเกวียนไปก่อนละกัน ชั้นต้องการให้ยุทธปัจจัยพร้อมภายในสามวันนี้"

"ครับ!" เหล่านายทหารทำความเคารพและรับคำสั่งก่อนจะทยอยออกจากห้องไป เหลือเพียงโดร่า วิลเฮล์ม และเจ้าเมืองเลอเบิร์กภายในห้องนั้น

"วิลเฮล์ม....." โดร่าหันไปคุยกับวิลเฮล์มที่ก้มหน้านิ่งมาตั้งแต่เริ่มประชุม

"ท่านผู้นำ.......ผม...."

"ไม่ใช่ความผิดคุณหรอก" โดร่าพูดปลอบใจ พลางเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้ๆ

"แกงเกิลได้พูดอะไรไว้รึเปล่า?" โดร่าถามต่อ

"ไม่ครับ.....อาจารย์......ไม่สิ พลเอกแกงเกิลไม่ได้พูดอะไรทิ้งท้ายไว้เลยครับ"

"งั้นเหรอ.....แล้วเยเซลล่ะ?"

"พันจัตวาเยเซล.......ตั้งแต่รู้ข่าวเรื่องของพลเอก แกก็เอาแต่อยู่ในห้องตลอดเลยครับ"

"......" โดร่าไม่พูดอะไรเพิ่ม พลางก้มหน้าลงแล้วนั่งเงียบๆ ข้างๆ วิลเฮล์ม

. . . . . . . . . .

          "เยเซล....ชั้นเข้าไปนะ" โดร่าเคาะประตูห้องพักของเยเซล ไม่มีเสียงตอบกลับมา แต่ประตูไม่ได้ล็อก หลังจากเคาะเสร็จเจ้าตัวเลยเปิดประตูเข้าไปเลย และโดร่าเห็นเยเซลนั่งมองออกไปข้างนอกที่ระเบียงห้อง

"เยเซล...?" โดร่าทัก แต่เยเซลกลับยังคงเงียบ

"ท..ท่านผู้นำ?"

"เป็นอะไรมั้ย?"

"ไม่ครับ..." เยเซลเอาแต่หลบหน้าโดร่า พอมองดูดีๆ ที่แก้มของชายหนุ่มเปื้อนน้ำตา

".....นายยังร้องไห้อยู่อีกงั้นเหรอ?" โดร่าถอนหายใจเบาๆ แล้วนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เยเซล พลางมองออกไปข้างนอกบ้าง เพราะเวลานี้ค่อนข้างดึก ท้องฟ้าจึงปลอดโปร่งและเต็มไปด้วยหมู่ดาว

"ชั้นเอง...ตอนที่เสียคุณพ่อกับคุณแม่ไปก็ไม่ต่างจากนายตอนนี้หรอกนะ......" โดร่าค่อยๆ พูดกับเยเซลที่เริ่มหันมามองตน ชายหนุ่มพูดต่อไปด้วยแววตาโศรกเศร้า

"ไม่หรอกครับ.....เรื่องของเรามันต่างกัน" เยเซลเป็นฝ่ายพูดบ้าง

"ผมน่ะพอจะเดาได้แล้วว่าวันนี้ต้องมาถึงสักวัน วันที่ท่านพ่อออกไปทำหน้าที่แล้วไม่ได้กลับมาอีก..."

"มาเถอะ เยเซล...!" โดร่าลุกจากเก้าอี้แล้วตรงไปที่โต๊ะตรงประตูห้อง หยิบเอาขวดไวน์และแก้วก้านยาวสองใบที่ตนเอามาด้วยตั้งแต่ต้นแล้วเดินกลับมาหาเยเซล

"ถึงเศร้าไปก็ไม่ช่วยอะไรหรอก มาดื่มให้หายเศร้ากันดีกว่า!" โดร่าพูดขณะรินไวน์ใส่แก้วให้เยเซล

"จะดีเหรอครับ?"

"แกงเกิลเองก็คงไม่อยากให้นายเอาแต่ร้องไห้จนไม่ยอมทำงานทำการใช่มั้ยล่ะ? เพราะงั้นสามวันก่อนเดินทัพ เรามาดื่มย้อมใจกันซะให้พอจะดีกว่า...แล้วอีกอย่าง" โดร่าพูดตัดบทกระทันหันขณะรินไวน์ใส่แก้วตัวเอง

"สงครามของเรามันยังไม่จบหรอกนะ...!" ก่อนจะมองเยเซลด้วยแววตาแข็งกร้าว เยเซลมองกลับด้วยสายตาแบบเดียวกันแล้วรับไวน์แก้วนั้นมา

"เพื่อแกงเกิล", "เพื่อท่านพ่อ" ทั้งสองพูดพร้อมกันราวกับคำสาบาน

"เพื่อความแค้นของกุสตาฟ", "และเพื่อรัฐใหม่" แล้วยกไวน์ขึ้นดื่มพร้อมกัน

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

          จากคนเขียน - ช่วงนี้มุกตัน & ติดเรียน ตอนที่เขียนล่าสุดนี้อาจจะสั้นเกินไปหน่อยเพราะคิดไม่ออก และเพื่อให้เชื่อมกับตอนต่อไป