Krieg und Sieg

ลำดับตอนที่ #11 : ปฐมกาลอินทรีย์ : ความหวาดกลัวของเคานท์

          แคว้นแรกตัส ณ ตอนนี้เข้าสู่สภาพพร้อมรบเต็มรูปแบบ กองทัพรวมกันกว่า 10,000 นาย ไม่นับกำลังสำรองและกองทัพที่ประจำการทางภาคเหนืออยู่ในสภาพพร้อมรบเต็มที่ และตัวโดร่าบัญชาการทัพหลักจำนวน 4,000 นาย ด้วยตัวเอง เป้าหมายคือจัดการกับกองทัพพันธมิตรเบรเมน-ฮอลเลนเซียที่ประกาศสงครามกับแคว้นแรกตัสเมื่อไม่นานมานี้

กองทัพพันธมิตรเบรเมน-ฮอลเลนเซียในขณะนี้มีจำนวนทั้งสิ้น 6,000 นาย เป็นทหารม้า 1,000 นาย นอกนั้นเป็นทหารราบ มีจอมเวทย์ติดทัพมาด้วยเล็กน้อย พวกเขาในตอนนี้เองก็อยู่ในสภาพพร้อมรบเช่นกัน

ณ กระโจมแม่ทัพ ค่ายกองทัพพันธมิตรเบรเมน-ฮอลเลนเซีย เหล่าขุนพลและนายทหารต่างพากันโต้เถียงและเสนอกลยุทธ์กันอย่างออกรส โดยมีบุตรชายคนโตของเคานท์ฮอลเลนเซีย ยูริอุส เป็นแม่ทัพใหญ่

ยูริอุสนั้นเป็นลิ่วล้ออีกคนของไซอัน แต่เขาแตกต่างจากบุตรชายของเคานท์ครีเมเรียมากนัก เพราะเขาติดตามรับใช้ไซอันอย่างใกล้ชิด เข้าเรียนสถาบันเตรียมทหารที่เดียวกับไซอันและจบออกมาด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยม ด้วยวัยเพียง 18 ปี เขาก็ได้ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ของแคว้นฮอลเลนเซียภายใต้ความไว้วางใจของบิดา

"จะไปกลัวอะไรกับเจ้าพวกบ้านนอกพวกนั้นกัน!?" เสียงพูดของนายทหารฝ่ายพันธมิตรดังมาจากกระโจม

"ก็แค่พวกคนเถื่อนชายแดนเอง! ไม่คณามือพวกเราหรอก!!"

"ตัดหัวไอ้แม่ทัพหน้าอ่อนนั่นมาเสียบประจานซะเลยดีกว่า!!" เสียงของเหล่าอัศวินและแม่ทัพฝ่ายพันธมิตรเห่าหอนดังระงม พวกเขาล้วนเป็นคนหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ทะเยอทะยานและไม่รู้จักความหวาดกลัว

"แต่ยังไงกองทัพแรกตัสก็มีประสบการณ์โชคโชนนะ แถมแม่ทัพของพวกมันก็ไม่ได้กระจอกด้วย" นายทหารท่าทางมีอายุคนหนึ่งพูดทักท้วงเหล่านายทหารรุ่นเยาว์

"ก็แค่รบชนะพวกคนเถื่อนจากแดนเหนือนิดหน่อยเท่านั้นเองนั่นแหละ!"

"พวกครีเมเรียเองก็เป็นแค่กองทัพชาวบ้าน! แต่พวกเราไม่ใช่!" พวกเขายังคงมั่นใจ อวดโอ่โชว์พลังพวกตนอย่างหยิ่งยโส จนนายทหารมีอายุคนนั้นได้แต่ถอนหายใจ

"พวกเรามีจำนวนมากกว่าอยู่แล้ว แถมการรบคราวนี้ก็รบบนที่ราบ ไม่มีอะไรต้องกลัวพวกมันอยู่แล้ว!!" นายทหารคนหนึ่งพูดโพล่งขึ้นมาอย่างมั่นใจ

"แต่เห็นว่ากองทัพพวกมันเน้นทหารปืนคาบชุดเป็นหลักนะ การเอาทหารราบไปปะทะตรงๆ มันดูจะ...."

"ก็แค่ทหารปืนคาบชุดน่ะไม่เห็นน่ากลัวเลยสักนิด! แค่พวกเราเอาจำนวนเข้าสู้แล้วบุกประชิดได้พวกมันก็จบเห่!" นายทหารหนุ่มท่าทางอวดดีคนนั้นพูดแทรกอย่างอวดดีต่อหน้าทุกคน ภายใต้เสียงสนับสนุนจากบรรดานายทหารหนุ่มรุ่นเดียวกัน ยูริอุสที่ฟังการสนทนามาตั้งแต่ต้นรู้สึกว่าการประชุมนี้ดูเหมือนการเถียงกันของเด็กๆ มากกว่า

"ท่านเคานท์เบรเมน ท่านเห็นควรว่ายังไง?" ยูริอุสหันไปถามเคานท์เบรเมน เคานท์หนุ่มท่าทางใจเสาะที่เพิ่งจะรับช่วงตำแหน่งจากบิดาได้ไม่นาน

"ข้าเหรอ? ข้า...ไม่มีความเห็นใดๆ...." เคานท์เบรเมนตอบติดอ่าง ทำให้บรรดานายทหารฮอลเลนเซียพากันหัวเราะเยาะ

"แหมๆ....ท่านเคานท์เนี่ยดูท่าจะกลัวไอ้พวกบ้านนอกพวกนั้นเหลือเกินนะ!"

"ท่าทางแบบนั้นเดี๋ยวทหารจะเสียขวัญเอาได้นะ!" เสียงหัวเราะไร้มารยาทดังมาจากบรรดานายทหารฮอลเลนเซีย ในขณะที่นายทหารจากเบรเมนพากันทำท่าทางไม่พอใจอย่างมากที่นายของตนถูกทำเป็นเหมือนตัวตลก

"ถ้าเช่นนั้นพรุ่งนี้กองทัพฮอลเลนเซียของเราทั้ง 4,000 นายจะโจมตีก่อน! ส่วนกองทัพจากเบรเมนเป็นทัพหนุน!" ยูริอุสออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดภายใต้เสียงโห่ร้องของเหล่านายทหารของตน การประชุมของกองทัพพันธมิตรจบลง

. . . . . . . . . .

          "บัดซบ! ทำยังกับพวกเราเป็นตัวตลกอย่างงั้นแหละ! แล้วคำสั่งนั่นมันอะไรกัน!? ทำยังกับพวกเราเป็นพวกขี้ขลาดอย่างนั้นน่ะ!" ที่กระโจมแม่ทัพของกองทัพเบรเมน แม่ทัพฝ่ายเบรเมนหลายคนพากันหัวเสีย

"เป็นแค่พวกขี้ข้าแท้ๆ กลับมาหัวเราะเยาะขุนนาง! นายท่านเองก็อย่าไปยอมพวกมันง่ายๆ อย่างนั้นสิ!" หนึ่งในแม่ทัพเบรเมนหันไปพูดกับเคานท์เบรเมน

"พูดไปก็เสียเปล่าอยู่ดีแหละ....ต่อให้เราพูดอะไรออกไป..."

"แต่อย่างน้อยท่านก็ควรแสดงท่าทีให้ชัดเจนบ้างนะท่าน...!" แม่ทัพคนนั้นพูดกับเคานท์หนุ่ม

"ก็เราไม่อยากรบกับแคว้นแรกตัสนี่นา!!" เคานท์หนุ่มพูดเสียงดัง

แคว้นเบรเมนนั้นเคยเป็นหนึ่งในพันธมิตรของแคว้นแรกตัสมาก่อน เพราะทรัพยากรณ์สินแร่และอุปกรณ์โลหะต่างๆ เกือบทั้งหมด แคว้นเบรเมนนำเข้ามาจากแคว้นแรกตัส ส่วนแคว้นแรกตัสเองก็นำเขาธัญพืชและผลผลิตทางการเกษตรอื่นๆ จนกระทั่งเคานท์เบรเมนคนก่อนผู้เป็นบิดายอมรับเงื่อนไขของดยุคทาราทอรัสเพราะผลประโยชน์บังตา แต่ก็มาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุแบบปัจจุบันทันด่วน ทิ้งภาระไว้ให้บุตรชายตามสะสาง

อีกทั้งเคานท์หนุ่มเคยไปที่แคว้นแรกตัสมาก่อน เขาเลยรู้ถึงศักยภาพของแคว้นแรกตัสเป็นอย่างดีว่าแคว้นแรกตัสนั้นเหนือกว่าเบรเมนอย่างมากทั้งกำลังทหาร ระบบเศรษฐกิจ และอุตสาหกรรม เคานท์เบรเมนไม่เข้าใจเลยว่าทำไมบิดาของตนถึงเลือกเป็นศัตรูกับแคว้นแรกตัสเพียงเพราะผลประโยชน์เล็กน้อยจากดยุคทาราทอรัส

"ข้ารู้ว่าท่านรู้สึกขัดใจ แต่เราประกาศสงครามกับแคว้นแรกตัสไปแล้วนะท่าน! พวกเราถอยไม่ได้อีกแล้ว!" แม่ทัพคนนั้นพูดย้ำเตือน

"แถมการรบครั้งนี้พวกนั้นก็เสียเปรียบฝ่ายเราเรื่องจำนวน...ต่อให้กองทัพแรกตัสชนะก็ต้องเสียหายหนักอยู่ดี..." แม่ทัพอีกคนพูดขึ้น

"ไม่ พวกท่านไม่เข้าใจ" เคานท์หนุ่มพูดแทรก

"ว่าโดร่า แรกตัสน่ะน่ากลัวขนาดไหน....." เคานท์หนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา ทำให้สองแม่ทัพหันมาทางเดียวกัน

"ยังไงเหรอครับ?" ทั้งสองถาม เคานท์เบรเมนเล่าเรื่อง

เมื่อสองปีก่อน ตอนที่แคว้นแรกตัสกับเบรเมนยังมีความสัมพันธุ์ที่ดีต่อกัน เกิดเหตุจราจลครั้งใหญ่ขึ้นที่ชายแดนแคว้นเนื่องจากการร่วมมือกันกวาดล้างพวกโจรของสองแคว้น พรรคโจรน้อยใหญ่หันมาร่วมมือกัน จากกองโจรเล็กๆ รวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ ถึงขั้นวางแผนจะยึดแคว้น

ในสถานการณ์คับขันนี้ พวกเขาเลือกใช้งานทหารรับจ้าง เคานท์เบรเมนสมัยก่อนจะขึ้นเป็นเคานท์ได้พบกับโดร่าเป็นครั้งแรกในเหตุการณ์นั้น การปราบกลุ่มโจรสำเร็จด้วยดี แถมด้วยแผนการรบของฝ่ายแรกตัสทำให้กองทัพแทบไม่สูญเสียเลย แต่แทนที่เรื่องจะสงบลง มันกลับหนักข้อขึ้นเมื่อทหารรับจ้างที่ว่าจ้างมากลับก่อเหตุปล้นสะดมซะเอง แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายยิ่งกว่าก็คือโดร่าวัยเพียง 16 ปี กลับออกคำสั่งอำมหิตออกมา นั่นคือสั่งจับกุมทหารรับจ้างเหล่านั้น แล้วประหารทิ้งทั้งหมดด้วยโทษฐานอาชญากรสงคราม ศพถูกนำมาแขวนประจารริมถนน รวมๆ แล้วมีทหารรับจ้างถูกประหารไป 200 ศพในคราวเดียว

"ถ้าให้ข้าเลือกเป็นศัตรูกับโดร่าคนนั้นล่ะก็ ข้าเลือกเป็นศัตรูกับฮอลเลนเซียซะยังดีกว่า" เคานท์เบรเมนก้มหน้าพูดอย่างหวาดกลัว ส่วนสองแม่ทัพที่ได้ฟังเรื่องราวจากปากของเคานท์หนุ่มก็ทำสีหน้าเคร่งเครียด

. . . . . . . . . .

          ช่วงเช้ามืดของวันถัดมา ท้องฟ้าที่มืดมิดเริ่มสว่างเพราะแสงอาทิตย์รุ่งอรุณ กองทัพฮอลเลนเซียจัดทัพอย่างคึกคัก

เสียงกลองดังเป็นจังหวะสวนสนาม ทหารม้านำหน้ากองทัพอย่างสง่างาม ทหารราบถือหอกเล่มยาวเรียงแถวหน้ากระดานตอนลึกแล้วเดินอย่างพร้อมเพียง หอกที่พาดหัวไหล่ของพวกเขาเรียงแน่นเป็นป่าหอก ปืนใหญ่สำริดหลายสิบกระบอกถูกลากจูงด้วยม้า ทหารปืนคาบชุดจำนวนหลายร้อยนายเดินเรียงแถวตามหลังทหารราบ ตามด้วยเหล่าจอมเวทย์สายโจมตีที่ร่ายคาถาพร้อมสาดเวทย์มนต์ใส่ศัตรูได้ทุกเมื่อ ส่วนกองทัพแคว้นเบรเมนนั้นเตรียมการอยู่ที่หน้าค่าย มองดูกองทัพฮอลเลนเซียยาตราทัพอย่างองอาจ

"เริ่มแล้วสินะ...." เคานท์เบรเมนมองดูกองทัพฮอลเลนเซียเดินทัพอย่างเอิกเกริก เขาไม่อาจเดาออกเลยว่าผลการรบจะออกมายังไง แคว้นฮอลเลนเซียจะชนะอย่างที่อีกฝ่ายโอ้อวด หรือแคว้นแรกตัสจะเป็นฝ่ายชนะกันแน่

"เดินหน้า!!" เสียงของยูริอุส ฮอลเลนเซีย ออกคำสั่งต่อกองทัพดังไปทั่วแนวหน้า ขวัญกำลังใจของกองทัพฮอลเลนเซียอยู่ในระดับสูงสุด ยิ่งมีกองทัพเบรเมนเป็นกองหนุนและเป็นการรบในที่ราบซึ่งสามารถใช้ประโยชน์จากจำนวนทหารที่มากกว่าได้อย่างเต็มที่แล้ว ทำให้พวกเขามั่นใจในชัยชนะ

ตูมๆๆๆๆ......!!!

"หืม...?" เสียงดังมาจากทิศที่กองทัพฮอลเลนเซียกำลังมุ่งหน้าไป ทำให้บรรดาแม่ทัพฮอลเลนเซียรวมทั้งตัวยูริอุสเองถึงกับแหงนหน้ามอง เพราะฟ้ายังไม่สว่างดีทำให้พวกเขาเห็นชัดเจน ฝนแสงจำนวนมากพุ่งขึ้นฟ้าและลอยมาดังฝนดาวตก เป้าหมายของพวกมันคือกองทัพฮอลเลนเซีย

"ข้าศึกโจมตี!!!!" ยูริอุสรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นการโจมตีจากกองทัพแรกตัส แต่ก็สายเกินไปแล้ว กระสุนแสงเหล่านั้นตกลงสู่ใจกลางทัพฮอลเลนเซียอย่างแม่นยำ ขุดดินขึ้นมาด้วยแรงระเบิด กองทัพฮอลเลนเซียมีแต่ความโกลาหล ฝันร้ายของกองทัพฮอลเลนเซียเพิ่งจะเริ่มต้น

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .