แด่ความรักที่ไม่สมหวังของข้าพเจ้า

(เสียงรองเท้าคัชชู) ตึก…ตึก…  ณ ทางเดินที่มืดมิดไร้แสงสว่าง มีเพียงหลอดไฟตะเกียบเพื่อฉายให้เห็นเพียงโต๊ะเก่าคร่ำคร่าและบนโต๊ะมีเพียงหนังสือเล่มหนึ่งที่เก่าพอกัน….. 

     ความรัก…เป็นสิ่งที่หาได้ยากและหาได้ง่ายในเวลาเดียวกัน มันก็เหมือนหวยอ่ะ ที่ใครโชคดีเจอรักที่ดีและดูแลเราตลอด ก็คงจะมีความสุขที่สุดและน่าอิจฉาในกลุ่มเพื่อนหรือในโซเชียล แต่บางคนกลับไม่ได้โชคดีแบบนั้น ความรักในสิ่งที่บางคนได้กลับทำร้ายเขาหรือเธออย่างทุกข์ทนไม่ก็…จบชีวิตอย่างน่าอนาถา น่าเศร้าที่โลกใบนี้ความรักมักไม่อนุญาตให้ได้พบเจอในสิ่งที่มนุษย์หลายคนปราถนาเพียงพอมากนัก บ้างก็สุขแบบสุดขีด บ้างก็ต้องจำทนกับกติกาที่ไม่ได้ยอมรับตั้งแต่เริ่ม บ้างก็โดนกฎสวรรค์ไม่อนุญาตให้มีรักตั้งแต่แรก บ้างก็สุขในครึ่งแรกและต้องทุกข์ระทมในครึ่งหลัง สุดท้ายก็ต้องตัดฉากนั้นไป ดั่งบทละครดราม่าน้ำเน่าในทีวี เอาเถอะความรักมันก็สวยงามอย่างที่ทุกคนว่าแหละ แค่บางทีมันคือดาบสองคมที่ซ่อนความอันตรายเอาไว้ “ฉะนั้นจงรักษาความรักเอาไว้ให้ดีและ ถ้ามันไม่ไหวก็แค่ถอยออกมา” 

  และในนิยายเรื่องสั้นชุดนี้ ได้รับแรงบันดาลใจมาจากบทเพลงเก่าๆ ทั้งหมด 9 เพลงด้วยกัน ได้แก่ ดาว ขยี้รัก ลมจ๋า น้ำลงเดือนยี่ บอกรักฝากใจ ที่สุดของหัวใจ สิ้นกลิ่นดิน หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา และ เผลอใจ และทุกเรื่องจบในตอนแน่นอน ปล.อัปเดตช้าหน่อยนะคับ แต่จะพยายามเด้อ และปล. 2อาจจะมีเนื้อหามาจาก chat gpt เข้ามาช่วยนะคะ แต่สัญญาว่าจะพยายามปรับเนให้ช้่้้เหมือนแชทจนเกินไปน้า

กัลปพฤกษ์