ทรัพย์โศก

หากเรานั้นเป็นเทวดาที่สามารถเหาะเหินเดินอากาศหรือเรามีเฮลิคอปเตอร์สักลำขับบินขึ้นไปทางภาคเหนือ ไปสักเจ็ดสิบถึงแปดสิบกว่ากิโลเมตร ณ ตำบลวังทรายคำ ในอำเภอวังเหนือจังหวัดลำปางอันเงียบสงบ อันเป็นสถานที่จุดเกิดเหตุเรื่องราวทั้งหมด ที่บ้านสวนทรัพย์สันต์ ของนายสมหมาย ทรัพย์สันต์ อดีตกำนันชาวลำปางที่ดูแลไร่พืชผลต่างๆ ทั้งทุเรียนหมอนทอง มะม่วงน้ำดอกไม้ ลิ้นจี่จีนพันธุ์กุ้ยเฟยสรวล สตอเบอรี่และส้มสูกลูกหมากทั้งหลายที่ได้ราคาแพง แม้แต่กล้วยก็เป็นกล้วยหอมทองที่ทุกท่านก็ทราบว่าราคาของมันนั้นเป็นเช่นไรซึ่งที่ไร่ทรัพย์สันต์แห่งนี้ก็ปลูกเช่นเดียวกันโดยร่วมกับภรรยาของเขาคือนางนัยนาและมีโซ่ทองคล้องใจอย่างไหม เด็กชายผู้เป็นลูกโทนของทั้งสอง สามคนพ่อแม่ลูกได้ร่วมกันสร้างบ้านไร่ของตนด้วยความขยันหมั่นเพียรเพื่อหวังจะได้บ้านสวนที่สวยงามสมดั่งเจตนาของเขา แต่แล้วเรื่องที่ไม่น่าเกิดก็ได้เกิดขึ้น นางนัยนาได้ป่วยหนักกระทันหัน หมอบอกพ่อลูกทั้งสองว่านางนัยนาป่วยเป็นมะเร็งมดลูกในระยะสุดท้ายอาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน ต่อมาเมื่อมารดาของไหมได้สิ้นบุญ นายสมหมายก็แต่งงานกับนางจันทร์จวงหรือนางจ้วง เศรษฐีนีหม้ายผัวตายโดยมีนายจตุพลหรือจั๊มป์ลูกของเธอ นางจ้วงนั้นเป็นหญิงปากร้าย ชอบใช้ตัวเองเป็นใหญ่เหนือใครเพื่อน ขี้เหนียวชนิดเขี้ยวลากดินและเห็นแก่ตัว นายจั๊มป์ลูกติดเธอก็ใช่ย่อย นิสัยเหมือนกันไม่มีผิด แต่ถึงกระนั้นทั้งสองแม่ลูกก็เป็นคนขยัน เอาการเอางาน ดูแลไร่ของหล่อนให้ดีไม่แพ้เมียคนก่อน และด้วยความที่อยากจะให้ไร่ทรัพย์สันต์นั้นได้ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น เธอจึงได้ให้ไหมแต่งงานกับพรรณีตั้งแต่อายุสิบเก้าปี พรรณีเป็นลูกสาวเจ้าของไร่ข้างๆ ทำให้กรรมสิทธิ์ที่ดินตกอยู่ที่พวกนางจ้วง แต่โชคร้ายที่หลังจากพรรณีคลอดลูกสาวได้ไม่นานเธอก็ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว รักษาได้ไม่นานเธอก็เสียชีวิต ซ้ำร้ายเงินประกันและมรดกของพรรณีก็ถูกนางจ้วงเอาไปอีก ไหมต้องเลี้ยงลูกโดยรับจ้างช่วยงานที่ไร่นาของพ่อเลี้ยงสุขภโชค เศรษฐีใหญ่ในตำบล ท่านที่อ่านก็คงจะสงสัยว่าทำไมกำนันสมหมายถึงไม่มาช่วยลูกชายเพียงคนเดียวของตน นั่นเป็นเพราะหลังจากที่ไหมแต่งงานกับพรรณีได้ไม่นานเขาเกิดอุบัติเหตุนั่งร้านทับคอตายในขณะที่กำลังดูแลงานก่อสร้างโรงเรียน อย่าถามถึงค่าประกันนะ นางจ้วงเอาไปหมด

  อ้อ! พ่อเลี้ยงสุขภโชค วิมาภักดิ์นั้นเป็นคนลำปางที่ไปหากินอยู่หลายที่ เช่นที่นาข้าวหลายร้อยไร่บ้านเกิดของเขาแล้วก็โดดไปทำธุรกิจเหมืองพลอยจันทบุรี ไปเปิดไนท์คลับร้านอาหารที่ระยอง ชลบุรี และกรุงเทพฯ รวมถึงเขายังไปครองที่ดินและรีสอร์ทหลายแห่งในหลายจังหวัด ถ้าจะพูดว่าพ่อเลี้ยงสุขภโชคนั้นเป็นเศรษฐีร้อยล้านก็คงไม่ผิด แต่มีอยู่ที่เดียวที่เขาอยากจะทำใจจะขาดคือที่ดินที่ไร่ทรัพย์สันต์ของนางจ้วงนั่นแหละ เพราะที่ดินของนางจ้วงเป็นที่ดินที่สวยมาก มีบึงใหญ่ มีธรรมชาติที่โอบล้อมเหมาะเป็นรีสอร์ทอย่างยิ่ง แต่เสียดาย นางจ้วงนั้นปฏิเสธที่จะขายที่ดินให้หลายครั้ง อันเนื่องมาจากที่นางจ้วงเกิดเสียดายบ้านไร่ของตนที่ไม่รู้ว่าหากขายให้ไปแล้วที่ตรงนี้เกิดมีการพัฒนา เธอก็อาจจะเสียรายได้จากตรงนี้ไปมหาศาล