เรื่องเล่าของคนในอดีต

ความทรงจำที่ยาวนานยังจดจำมันได้ทุกความรู้สึก จริงๆเราเป็นคนที่ความจำไม่ค่อยดีเลยมักจะจดสิ่งที่ชอบ หรือเรื่องที่ทำให้มีความสุขและคนที่ชอบในตอนนั้น จดมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งก็มีชื่อคนๆนึงอยู่ในสมุด นานๆเข้า เธอคนนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตไปแล้ว ยังบอกตัวเองไม่ได้ว่าเป็นอะไร ชอบมอง ชอบสังเกตุเขา หรือว่าเป็นสายสืบกันนะ เราสามารถรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้โดยไม่ต้องถามเลยอะ คิดแล้วก็ตลก ก็ชอบเขาแล้วไง? ยังจะไปหาคำตอบอะไรอีก แค่ได้ยินชื่อ ใจมันก็รู้สึกแปลกๆแล้วอะ อยากรู้อยากเห็นเรื่องเขาไปหมด เอาง่ายๆเขาเริ่มเป็นทุกอย่างแล้ว พอมีความสุข เวลาก็หมดไปเร็ว เงยหน้ามาอีกที อ้าว เราโตขนาดนี้แล้วหรอ //ยิ้ม ใจได้แต่เรียกร้อง เธอหายไปแล้วหรอ? หายไปตั้งแต่ตอนไหนนะ ขมวดคิ้ว ฟึ้บ! ปิดสมุด …

---

ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันนะคะ เรื่องราวที่เราจะบอกเล่าให้ได้อ่านกันเป็นเรื่องราวค่อนข้างยาวและนานด้วยอายุ แต่จะได้อ่านเป็นเรื่องสั้นที่มีหลายๆตอนกันนะคะ ถึงแม้ว่าจะมาลงในนิยาย แต่ทุกอย่างที่ได้อ่านที่นี่เป็นความรู้สึกจริงๆที่มีและเกิดขึ้นจริงทั้งหมด เป็นงานเขียนเรื่องแรกของเรา สามารถแนะนำติชมได้หมดเลย น้อมรับฟังและนำไปแก้ไข :)