คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Your Highness My Princess - Intro
Intro
Valentine’s Day
-BEAUTIFUL MY GIRL!-
วาเลนไทน์ วาเลนไทน์ มะเขืออยากตาย...
ทำไมวาเลนไทน์ต้องเป็นเทศกาลแห่งความรักแล้วทำไมทุกคนถึงมีความรักแล้วทำไมเขาถึงยังไร้คู่ ?
หล่อก็หล่อ เท่ก็เท่ ทำไมถึงยังไม่มีแฟน...
ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีคนมาจีบนะ หล่อขนาดเขาน่ะมีแน่อยู่แล้ว เขาน่ะเพลย์บอยตัวพ่อเลยนะเว้ย !
แต่ก็แค่อยากจะลองจริงใจกับใครซักคนดูเหมือนกันนะ อย่างที่เพื่อนเขาหยุดหัวใจไว้กับคนที่ตัวเองรักประมาณนั้นน่ะ ฉะนั้นกิ๊กๆ กั๊กๆ น่ะ ล้างสต็อกแล้ว
เฮ้อ... ช่างเถอะเพลย์บอยอย่างเขาน่ะค่อยหาคู่แท้คนนั้นเมื่อไหร่ก็ได้ ไปบริหารเสน่ห์คนเดียวก็ได้วะ
เขาคิดแล้วบิดขี้เกียจก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าไปย่าน Melt Town ระหว่างทางไม่ว่าเขาจะเดินไปไหนก็ต้องมีผู้หญิงหันมามองเหลียวหลังตลอดเวลา ดางตายาวเรียวคมสีม่วงอเมทิส จมูกโด่งรับรูปหน้าเรียว ที่ขาวเนียนซะผู้หญิงบางคนยังต้องอาย แล้วไหนจะผมยาวสีม่วงที่ถูกรวบเป็นหางม้าสูงๆ อย่างดูดี ราวกับเจ้าชายที่ออกมาจากวอลท์ ดิสนีย์อย่างงั้นแหละ...
ชุดนักเรียนของโรงเรียนชายล้วนชื่อดังยิ่งการันตีความน่าสนใจของผู้หญิงมากขึ้นเป็นเท่าตัวแน่ล่ะใครๆ ก็ต้องรู้จักเขา เพลย์บอยตัวร้ายแห่งชาร์ลี คามุอิ กาคุโปะ
กาคุโปะกระหยิ่มยิ้มย่องในใจไม่ว่าเมื่อไหร่เสน่ห์ของเขาก็บริหารไม่หมดจริงๆ โฮะๆ เขาคิดแล้วส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าไปในร้านหนังสือจำได้ว่ามิคุฝากซื้อหนังสือทำอาหารก่อนที่จะไปแรดกับไอ้ไคโตะ
แล้วทำไมพวกมันไม่มาซื้อด้วยกันล่ะฟะ
เขาคิดแล้วเดินไปทางโซนหนังสือทำอาหาร เอ หนังสือที่ยัยนั่นฝากซื้อมันชื่ออะไร 100 สูตรเด็ดมัดใจผัว ? เอ๊ย ไม่ใช่ 100 สูตรเด็ดอาหารขึ้นชื่อ เออนั่นล่ะ
ว่าแล้วเจ้าตัวก็เดินไปหยิบหนังสือเล่มนั้นพร้อมกันกับที่มือของเขาและมือของใครไม่รู้อีกคนจับหนังสือเล่มนั้นพร้อมกัน
ทำให้ทั้งสองต่างเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกันก่อนจะสบตากัน
ปากนิดจมูกหน่อยผมยาวสีชมพูหวานรับกับผิวขาวเนียนกับตาที่เป็นสีเดียวกับสีผม พระเจ้านี่คิวปิดแผลงศรเหรอเนี่ย ?
ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่ใช่คนสวยอะไรมากมายก็แค่น่ารัก แต่ทำไมเขาถึงใจเต้นอย่างประหลาดนะ ? ไหนจะชุดกระโปรงลายจุดสีเหลืองอ่อนๆ สดใสนั่น
“เอ่อ ขอโทษค่ะคุณเอาเล่มนั้นไปก็ได้” ว่าแล้วเจ้าตัวก็โค้งขอโทษนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปดูหนังสือเล่มอื่นๆ อย่างไม่สะทกสะท้านอะไร
นี่ผู้หญิงคนนั้นไม่หวั่นไหวกับหน้าตาเขางั้นเรอะ !
กาคุโปะคิดอย่างทึ่งๆ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าบนโลกใบนี้จะมีใครที่ไม่หวั่นไหวกับหน้าตาของเขา เอ๊ะ หรือเขาจะหลงตัวเองมากเกินไป ไม่ ไม่ ไม่มีทางเขาน่ะหล่อโคตรๆ ! หรือเธอจะมีคนรักแล้ว ?
น่ารักขนาดนี้...
สนใจอะไรล่ะ ! เขาน่ะชอบอะไรแล้วก็ต้องได้เซ่ !
ไอ้หยา... ผู้ชายคนนี้มันหล่อเกินภูมิต้านทานจริงๆ ทั้งที่เจอผู้ชายหล่อๆ มามากมายแล้วแท้ๆ แต่นี่มันอะไรกัน... ผู้ชายคนนี้
ตาคมสีม่วงผมม่วงหน้าเรียวปากสวย อ๊ากกกกก ลงตัวจริงๆ ไม่ได้นะเมะกุริเนะ ลูกะ อย่า อย่าให้เขารู้ว่าเราน่ะหวั่นไหว หน้าตาแบบนี้น่ะเพลย์บอยแน่ๆ มันต้องใช่แน่ๆ ว๊ากก ลืมซะเถอะผู้ชายดีๆ หล่อๆ มันก็ต้องมีอีกแน่ !
นั่นคือความคิดของเธอหลังจากที่บอกชายคนนั้นไป ถ้าไม่รีบหันหลังกลับมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นหน้าเธอต้องแดงแล้วทำท่าลุกลี้ลุกลนแน่ๆ แล้วเขาก็จะรู้ว่าเราน่ะหวั่นไหวกับหน้าตาของเขา กรี๊ดด
ว่าแต่เขาจะเป็นผู้ชายใจดีที่เรียกเธอแล้วบอกให้เธอเอาเล่มนั้นแทนหรือเปล่านะ ?
“เอ่อ ขอโทษครับคุณเอาเล่มนี้ไปแทนก็ได้”
กรี๊ดดด ลูกะอยากจะเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมากัดแก้เขินจริ๊งจริงง วันนี้ไยพระเจ้าท่านจึงใจดีเช่นนี้ กรี๊ดดดด ไมได้ๆ เราจะหันหน้าแดงๆ ของเราตอนนี้ไปหาเขาไม่ได้ เราต้องเป็นปกติเข้าไว้
คิดได้ดังนั้นก็หันไปแล้วยิ้มน้อยๆ ให้ชายหนุ่มตรงหน้าก่อนจะเอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วทำทีเดินออกมาล็อกข้างๆ เพื่อดูหนังสือ
นี่เขาจะตามมาทักฉันหรือเปล่านะ ?
โอ๊ยย ช่างเถอะ เขาก็คงเสียสละหนังสือที่เหลือเล่มเดียวมาตามมารยาทแหละช่างมันเถอะ
ลูกะคิดแล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์อย่างปลงๆ แล้วเดินลงไปร้านไอติมร้านโปรดของตัวเองระหว่างทางก็คิดถึงผู้ชายคนนั้น โอ๊ยย ตาสีม่วงอเมทิสนั่นละลายเราเป็นบ้าเลย เธอคิดแล้วสั่งไอติมที่เธอกินประจำก่อนจะนั่งเหม่อลอยรอพี่ชายข้างบ้านที่ช่วยสอนการบ้านให้เธอตลอดเวลา คิโยเทรุ
“กะ...”
ตอนนี้เขาคนนั้นจะอยู่ที่ Melt Town อยู่หรือเปล่านะ ?
“ลูกะ ลูกะ”
อยากเจอเขาจังเลยน้า
“เมกุริเนะ ลูกะ !”
“คะ คะ ?!” เธอสะดุ้งจากภวังค์อย่างตกใจนี่เธอเหม่อถึงเขาคนนั้นโดยไม่รับรู้เลยเหรอว่าพี่คิโยะมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ “มานานรึยังคะพี่ ?”
“ก็เรียกเธอมาสักพักแล้วล่ะ เหม่ออะไรน่ะฮึ ?”
“อ่อ ก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ” ลูกะบอกยิ้มแล้วพยายามสลัดเรื่องผู้ชายคนนั้นออกจากหัวไปแล้วคุยกับคิโยะเหมือนว่าไม่ได้หวั่นไหวกับใครตั้งแต่แรกพบมา
คนรัก... ?
ผู้ชายที่ใส่แว่นท่าทางเรียบร้อยนั่นคนรักของผู้หญิงคนนั้นเหรอ ? นี่ชีวิตเพลย์บอยของเขาในวัย 18 จะมาแห้วกับผู้หญิงที่ชอบตั้งแต่แรกพบงั้นเหรอ
คามุอิ กาคุโปะ น่ะเหรอ แห้ว...
เขาน่ะเหรอ กำลังจะกินแห้ว ! ไม่มีทางโฟ้ยยยยยยยย !!!
ไวเท่าความคิดฝีเท้าก็ก้าวฉับๆ ไปยังร้านไอติมแล้วค่อยๆ ผ่อนความเร็วลงก่อนจะทำทีเหมือนเดินเข้าไปนั่งกินไอติม เสียบหูฟังเหมือนไม่ได้สนใจใครทั้งๆ ที่ไม่ได้เปิดเพลงอะไรเลย มองไปรอบๆ ร้านก่อนจะมาหยุดที่ลูกะแล้วแย้มรอยยิ้มพิฆาตใจก่อนจะเอ่ยขึ้น
“อ้าวเจอกันอีกแล้วนะครับ”
ลูกะที่เหมือนจะเห็นเขาก่อนมองก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ค่ะ คุณชอบกินไอติมด้วเยหรอคะ ?”
“ก็ไม่ได้ชอบมากมายน่ะครับ”
“เหรอคะ” ลูกะตอบรับยิ้มๆ แล้วหันไปคุยกับคิโยะต่อ ความจริงเธอก็อยากคุยต่อกับเขาเหมือนกันล่ะน่า แต่มันต่อไม่ถูกแล้ว
“ถ้าเป็นไปได้เราคงได้เจอกันอีกนะครับ บ๊ายบาย” กาคุโปะบอกหลังจากที่ได้ไอติมแล้วก่อนจะเดินออกจากร้านไอติมไปโดยไม่ได้สนใจอะไร
ใครว่าล่ะ ของอย่างนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไปเพราะผู้หญิงคนนี้น่ะไม่เหมือนใครที่เขาเคยเจอ !
ทันทีที่กาคุโปะเดินออกจากร้านไปลูกะก็แทบอยากจะเดินตามออกไปนอกร้านแล้วถามชื่อเขาซักประวัติให้หมดเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าคิโยะนั่งอยู่ตรงข้ามและเธอก็คงไม่กล้า เลยได้แต่มองตามไปเท่านั้น อ๊า อยากเจอเขาอีกจัง...
...จะโลภมากไปมั้ยนะ... ?
คิโยเทรุที่นั่งเงียบมานานมองอาการของทั้งสองฝ่าย... ท่าทางจะใจตรงกัน นักเรียนชาร์ลี... คามุอิ กาคุโปะ
หึ . ริจะจีบลูกะน่ะมันยังเร็วไป .
นี่เขาชอบเธอ... ? ชอบแล้วทำไมไม่ถามชื่อไม่ขอเบอร์มา ? นี่เหมือนไม่ใช่คามุอิ กาคุโปะคนเดิมเลยแฮะ
แถมเจอกันที่ร้านหนังสือบังเอิญหยิบหนังสือเล่มเดียวกันบอกให้เขาเอาไปแทนแล้วตามไปถึงร้านไอติม ?
นี่ถ้าไอ้ติมกะเล็นรู้ล่ะก็...
เฮ้อ นอนดีกว่า
PLOY Talk :)
ลงเพลงไม่เป็นเจ้าค่าเอ๊ยย TTOTT
พลอยจะเอาเพลงจากยูทูปมาลงแล้วไม่รู้ว่าต้องใช้ขนาดเท่าไหร่
แล้วก็ทำไม่เป็นมันไม่ขึ้น แง้ๆ TT
ใครรู้ช่วยสอนทีน้า ขอบคุณค่ะ
---------------------------------------
ตอนแรกหวานๆ อึนๆ ยิ่งแต่งเองยิ่งกรี๊ดดด
พลอยหลงกั๊กมากเลยค่ะทุกคนน xD
ยังไงก็จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดค่ะ ไฟท์โตะ !
ความคิดเห็น