คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : (NC25++) แรงอ้อนของคนตัวเล็ก
อาเียวึผ้าห่มึ้นมาลุมร่าน้อยไว้มิ ลมหายใถี่รัวเริ่มปรับเป็นปิ เียหลินยี่ถูไถใบหน้าน้อยับ่วไหล่ว้า นัวโทั้ร่าืนเร็ ลมหายใเ้าออเริ่มสะุวูบ วันนี้เาทำไม่ีับเมียรัไปแล้ว หาแะ้อนาอีอายี่ะโมโห นโนเาทั์รั้เียวยัหวาลัว อาเียว็เ่นัน
ร่าน้อยในอไม่หยุทำริยาอออ้อน าหน้าผามนเปลี่ยนมาเป็นริมฝีปาบาที่ถูไถแผอเา เียหลินยี่ล้าย้อารให้สามีสัมผัสเรือนร่านาอี แววารัใร่พึพอใออาเียวนาอบมอเป็นที่สุ
“...อายี่….อย่าน...เ้านอนเถอะ”
น้ำเสียทุ้ม่ำแหบพร่า ฝ่ามือหนาที่โอบอนาอยู่สั่นระริ ร่าายส่วนล่า่าทรยศ่อิในั ท่อนเอ็นใหู่ันันสะโพอนาม เียหลินยี่ลูบไล้่ำลไป ลมหายในัวโปั่นป่วนหนั
“อายี่”
“สามีไม่อยาแะ้อ้าแล้วหรือ...ท่าน...”
ปลายนิ้วหยาบสั่นระริแะริมฝีปานาไว้ วามสั่วไหวระลอ เา้อารนาา้นบึ้อใ บทสวาที่เริ่มไปแล้วยัลุโนอยู่ มีหรือะห้ามใไหว
ร่าสูพลิร่อมเรือนร่าบาไว้ ลิ่นฝูนอนหอมล้ายมอมเมาเ้าไปอี ุมพิหวานละมุนรอบรอโพรปาเล็เนิ่นนาน ปลายลิ้นเี่ยวระหวัูึวามหวานล้ำ ใบหน้ามเ้มเลื่อน่ำลมาุไร้ลำอาวเนียน บเม้มประทับรอยรัให้นาเพิ่ม
อาเียวับมือน้อยวาแหมะไปบนส่วนหัวหยับาน วามเว้าวอนอ่อนหวาน ร้ออให้นา่วยระทำให้
“อายี่่วย้าสัรอบ ถือว่าลโทษ้า็ไ้ ให้เ้าลมือแรๆ.......อ๊าส์!!!.....”
นัวโใบหน้าแหนหายยามมือน้อยัรูเป็นัหวะ เสียเนื้ออ่อนถูัรูัน่าอาย เียหลินยี่หน้าแ มือหนารั้ท้ายทอยให้นาอบรับรสูบูื่ม โพรปาเล็อ้าเผยอรอเาสอปลายลิ้นพัวพันเ้ามา มือน้อยที่ัรูอยู่เร่ัหวะนร่าสูระุสั่น เนินหน้าท้อึแน่นเ็มไป้วยราบน้ำาม้นเหนียว
“...อา.....อายี่....”
อาเียว้มใบหน้าล่ำ มือสอ้าับสะโพเมียรัลอยสู ปลายลิ้นร้อนเ้าลาเม็บุปผานูนเ่น ร่าบาิ้นพล่านเสียววูบวาบ ปลายเท้าสอ้าิเร็ เสียร้อหวานหูแว่วมาเมื่อปลายลิ้นสามีแยเ้าไปในร่อสวาทบวมแ
อาเียวปล่อยสะโพเมียรัลมา่อนะปลายนิ้วหยาบทะลวเ้าไป้านใน ปลายนิ้วลูบไล้เม็บุปผา้านนอระุ้นอารม์เสียว นร่าน้อยใล้ถึฝั่ปรารถนาเาลับถอนปลายนิ้วออมา
วาม้อมอเม็เหื่อยผุพรายบนหน้าผามน ปาราบน้ำามเมื่อรู่โลมส่วนหัวหยับาน
“อาเียว้า้อารท่าน..….รี้!!!...”
นัวโ่อส่วนหัวบานเ้าไปพร้อมับบั้นเอวเ็มแร ร่าน้อยระุวูบแะประูสวรร์ โพรเนื้อนิ่มูรัแ่นายให่แน่น อาเียววาสว่าวาบ
เาอบบทรัที่ทรมานนเ่นนี้มา บาสิ่ในห้วอารม์ปรารถนาเรียร้อัวบ้าระห่ำ ราวับว่านี่ือัวนแท้ริ ระหายอยาอัอั้นโหยหา บั้นเอวุันมอบวามสุสมให้เมียรัิ่อัน ร่าบาหลั่น้ำสวาทนอ่อนแร บั้นเอวสอบลับยัไม่หยุระแทระทั้น
“...อาเียว...้าไม่ไหวแล้ว....อาห์!!!...”
นัวโ ู่ๆ ทั้ร่าระุวูบ น้ำามอุ่นพุ่เ้าไปในโพรสวาทเมียรัล้นทะลั อาเียวโน้มร่าลมาพรมูบทั่วไปหน้าาม แ่นายุันแ่้าไว้ลึล้ำ วาลม้อนสายามอ
“...หาสามียัไม่หายโมโห...ท่าน็ลโทษ้าอี....อื้อ...” ุมพิหวานประบเรียวปาอิ่มแ นิ้วมือหยาบเลี่ยไรผมเปียื้นให้นาเบามือ
“อายี่สามีไม่ไ้ลโทษเ้า หา้าบอว่านี่ือัวนอ้า เมียรัะลัว้าหรือไม่”
วามวูบไหว อาเียวไม่้อารมีวามลับับนาอี เาื่นอบร่วมรัับนารุนแรถึอารม์ หาวันนี้ปิบัวามริ วันหน้าไม่รู้ว่านาะหมใับเา หรือโมโหนลมหายใรวยรินอี ไม่สู้ยอมเปิใามร
“สามีพูริหรือ เมื่อรู่ท่านไม่ไ้ลโทษ้าหรอหรือ”
“้าะลโทษอายี่้วยเรื่ออะไร เ้าอยาให้สามีร่วมรัับเ้า สามีะโรธไ้อย่าไร”
รอยยิ้มหวานละมุนส่มาให้นัวน้อย
“...อาส์.....อายี่รูรัเ้าำลัอรั้า สามีะาสิเอาไ้ไม่รู้หรือ”
โพรสวาทเมียรัับแน่น พอเาพูำหวานนายิ่อรัเาไม่รู้ัว อายี่อเา่าน่ารัน่าเอ็นูเพียนี้ นัวโทำท่าะยับบั้นเอว เียหลินยี่้อนสายาอ้อนวอน นารอรับอารม์สวาทเามาว่านี้ไม่ไหว
“้าะไปัน้ำมา”
นัวโยอมปล่อยนาไปโยี ไว้เาะหาอป่ามาบำรุร่าายให้นามาว่านี้ ให้ร่าายเมียรัสมบรู์แ็แร ถึอนนั้นเาะินนาทั้ัว
สอร่านอนเียันบนฝูนอนใหม่ อาเียวมอใบหน้าน้อยที่หลับาพริ้ม ุมพิแผ่วเบาแะริมฝีปาเมียรั อประอนาหลับไป้วยัน
-----------------------------------------
หาื่นอบ ❤️
ิามเพิ่มเ้าั้น
เป็นำลัใให้ันไ้นะะ
ความคิดเห็น