VICTOR:The traitor hero

VICTOR:The traitor hero เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ผู้ใช้นามปากกาว่า Otona เป็นมนุษย์ธรรมดาที่ไม่ค่อยมีเพื่อน ถ้าหากบทสนทนามันแปลกๆหรือใช้ศัพท์เด๋อๆหน่อยก็ต้องขออภัยจริงๆ และบางตอนอาจมีการบรรยาที่ถึงเนื้อถึงกระดูก ท่านที่รับไม่ไหวผ่านได้นะครับ 

ต่อไปนี้เป็นเรื่องย่อนิดหน่อย ถ้าหากท่านอาจสนใจเนื้อเรื่องแนวนี้หรือถูกใจนิยายเรื่องนี้ก็ฝากติดตามและคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะครับ

---

ณ ภูเขาวิปโยค ภูเขาที่เคยสูงเสียดฟ้าได้ราบเป็นหน้ากลองเพราะการต่อสู้ของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจากสองเผ่าพันธุ์ จอมมารเอลเดรียน และผู้กล้าวิคเตอร์ การต่อสู้ของทั้งคู่ได้กินเวลาไปกว่าสองวันก็ยังตัดสินกันไม่ได้

“ตายไปให้พ้นๆสักทีได้ไหมวะเอลเดรียน!!”นักรบวัยหนุ่มผมทองในชุดผ้าคลุมได้ตะโกนไล่อีกฝ่ายให้ไปตายเพราะเขาเริ่มล้าจากการต่อสู้ที่สุดแสนจะกินเวลานี่แล้ว

“ถ้าเจ้าเหนื่อยนักก็ขุดหลุมแล้วลงไปนอนซะ ข้าจะฝังให้อย่างสมเกียรติเลยผู้กล้าวิคเตอร์เอ๋ย”จอมมารในเกราะหนักสีดำแดงได้พูดเย้ายวนก่อนจะเข้าปะทะกันอีกรอบ

วิคเตอร์ที่ได้แต่ปัดป้องการโจมตีก็มีโอกาสสวนกลับบ้างสักที ด้วยเวทย์เสริมพลังขั้นสุดยอดที่ทำให้เริ่มได้เปรียบในการต่อสู้ แต่ไม่ทันไรเขาก็ถูกจอมมารฟันจนแขนขาดกระเด็น จอมมารที่กำลังจะตรงเข้าไปปลิดชีพเขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนขัดไว้ และเมื่อหันกลับไปก็พบลูกชายของตนที่กำลังร้องโอดครวญพร้อมกับกุมบาดแผลที่แขน เอลเดรียนจึงรีบวกกลับไปดูอาการบุตรชายของตน

“ไคลน์!! นี่เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง!!!”จอมมารตะโกนถามลูกชายของตนเพราะเขากำชับแล้วว่าให้อยู่ในปราสาทห้ามออกมา

“ทะ..ท่านพ่อ..ทำไมล่ะ--"

“ไคลน์..ข้าขอโทษ”

“ทำไมท่านถึง…"

“ไคลน์..คือข้า--”

"ทำไมท่านถึง…โง่ขนาดนี้วะ!!!”ใบหน้าของไคลน์ได้กลายเป็นใบหน้าของวิคเตอร์ที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนเขาจะถูกดาบสีครามที่มีรอยแตกร้าวแทงทะลุจากข้างหลัง และเมื่อหันกลับไปก็พบกับวิคเตอร์ที่ยังมีแขนครบทั้งสองข้าง ส่วนร่างของไคลน์ที่อยู่ตรงหน้าก็หายไป

“นี่เจ้า…อยากชนะจนถึงกับต้องเล่นสกปรกเลยหรอ..ไม่ละอายบ้างรึไง!!”จอมมารได้เอ่ยถามผู้กล้าที่ไร้ซึ่งศักดิ์ศรีและใช้ลูกเล่นสกปรกในการดวล แต่ผู้กล้าวิคเตอร์กลับหัวเราะอย่างชอบใจ และบอกกับจอมมารแก่ๆว่า

“เพื่อชัยชนะ จะสูญเสียอะไรไปก็ไม่เกี่ยงหรอก” หลังจากได้ฟังคำตอบ จอมมารก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะบอกให้ผู้กล้าวิคเตอร์ปิดม่านการต่อสู้สักที 

“ใจร้อนจังนะ แต่ช่างเถอะ ข้าจะจัดหาเวทย์บทใหม่ให้เจ้าเป็นบริการพิเศษก็แล้วกัน”

“เอาล่ะนะ…อะแฮ่ม…หัวใจเอ๋ยจงสะท้าน เพลิงกัลป์ที่ลุกโชน จงแผดเผาท้องฟ้าและมหาสมุทร เสียงกังวาลแห่งกรามปิศาจเอ๋ย จงกลืนกิน และดื่มด่ำ ความทรมานของผืนดิน”

"เวทย์อัคคี:พิธีศพส่งวิญญาณแด่จอมมารผู้ปราชัย

ทันทีที่ร่ายจบตัวดาบก็กลายเป็นสีแดงฉานและปล่อยระเบิดเพลิงแสนรุนแรงออกมาเผาร่างของจอมมารจนไม่เหลือแม้แต่เศษธุลี

“ภารกิจของข้าจบแล้ว ในที่สุด ก็จะได้ใช้ชีวิตสบายๆในฐานะมนุษย์ธรรมดา”

“อะ..จริงด้วย ก่อนอื่นต้องไปรายงานที่ปราสาทนี่หว่า”

เขาใช้เวทย์ธาตุลมพาตัวเองกลับไปยังปราสาทในรุ่งเช้าและรายงานให้เจ้าหญิงทราบถึงชัยชนะ และเจ้าหญิงก็ได้สถาปนาให้วันที่19เดือน8ของทุกปีนับจากนี้เป็น The day of victory

---