ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : |สโนว์ดร็อป I|บทนำ
บทนำ
"โรรอยๆ"เสียหวานใสาหิสาวหน้ามนผู้มีผมสาาวสะอายาวถึลาหลัและวาสีแสูน่าหวาลัว เธอวิ่ามหาสามีอนทั่วทั้ปราสาทที่หรูหรา นมาหยุที่ห้อทำานอโรรอย
"โรรอย อยู่ในนั้นหรือเปล่า?"หิสาวะโนถามแล้วเียบไปสัพั็ไ้ยินเสียึัา้าใน่อนที่ประูะเปิออมาพร้อมับายหนุ่มร่าสูพุ่ออมาหาภรรยานอย่ารวเร็ว
"แอน เ้ามาทำอะไรที่นี่ ้าบอให้เ้าอยู่แ่ในห้อมิใ่รึ?"ายหนุ่มพูพร้อมับไหล่อหิสาวเอาไว้ ผมสีำอยสั้นพราวพราย้วยหยาเหือวาสีำสนิทน่า้นหาทำให้ายหนุ่มูหล่อเหลาึ้นอี
"เอ่อ.....โรรอย นายออำลัายในห้อมาหรอ?"แอนส่สายาำถาม้วยวามทึ่ในัวอสามีนทีี่นาในห้อทำานเอสารยัมีเหื่อท่วมัวนานี้
"เ้าะบ้ารึ แอน้า...."
"เลิใ้ำโบราไ้แล้วโรรอย มันฟััหูเ้าใป่ะ? แล้วันมี่าวีะมาบอนาย่าหาเ้าทึ่ม ไม่ั้นันไม่ออมาาห้อให้แม่่าหรอน่า"แอนว่าโรรอย้วยวามโมโหเพราะแทนที่ะีใที่มาหาันมาุันเสียอย่านั้น
"แล้ว่าวีที่เ้า....่าวีที่เธอบอืออะไรละ?"โรรอยถามอยาสสัย่อนะเปลี่ยนศัพท์ำพูเสียใหม่เพราะโนสายาุๆอภรรยา้อเหม็อย่าน่าหวาเสียว
"ฟัให้ีๆนะโรรอย"แอนเปลี่ยนสีหน้ามายิ้มแป้นอย่าน่ารัน่าเอ็นู โรรอยพยัหน้าอย่าเ้าใว่านะฟัอย่าั้ใ แล้วแอน็พูำๆที่ทำให้โรรอยระโัวลอยมาอภรรยาสาวอเาอย่ารวเร็ว
"ันท้อไ้สอเือนแล้วนะเอ้อ"
"ริิ โหยสุยอเลยภรรยาใรเนี่ย"
"ภรรยาออมมารไเพะ"
"เห้ย ไหนเธอบอว่าห้ามันพูำราาศัพท์แ่เธอลับพูเออย่านั้นหรอยัยัวี"
"ิๆๆ แล้ว็นะโรรอยน้อสาวันมาเยี่ยมนาย้วยล่ะ รออยู่ที่ห้อโถทาเ้านู้น"แอนพูแล้วี้ไปที่ทาเ้าปราสาท
"น้อสาวเธอ? ออ ที่เป็นมนุษย์อ่าานะ?"
"่ายๆ เห็นว่ามีนบอว่าเธอมาับเพื่อนอีสอนล่ะ"
"ะมาัปาร์ี้ลอเพราะเธอท้อหรือไแอน"
"ั้นมั้ อ๊ะ อย่ามายีหัวันสิ อุส่าัทรไว้อย่าีแล้วแท้ๆ"แอนบ่น่อนะพยายามเอามืออโรรอยที่อยู่บนหัวัวเอออไป
"้าๆุภรรยาที่รั เี๋ยวสามีไปหาน้อเธอ่อน็แล้วัน ยัไาน็เสร็หมพอี้วยสิ"โรรอยยิ้มอย่าส่าาม่อนลูบหัวแอนอีนิแล้วเินไปที่ห้อโถอย่าสุใโยไม่รู้ะาอัวเอเลยสันิ
"อ้า โรรอย ไปไม่ไ้นะ....โถ่ ไปะแล้ว เราะทำยัไีเนี่ย รู้ี้น่าะบอโรรอยให้หมะ็ี"
"บออะไรันรึ?"
"อ๊ะ เส็แม่ ถวายบัมเพะ หม่อมันแ่ยัไม่ทันไ้บอเลยว่าให้เส็พี่ระวััวน่ะเพะ เพราะน้ออหม่อมันไ้รับเลือเป็นผู้ล้าเนี่ยสิ"แอนพูออมาอย่าเศร้าๆ แม่สามีลูบหัวเธอเบาๆ่อนะหันไปทาที่โรรอยเินไป่อนที่ะพูประโยหนึ่ึ้นมา
"มันเป็นะารรมนะแอน อย่าไรเสียวันนี้็ือวันสิ้นพระนอโรรอย แ่ในำทำนายโรรอยะลับมาหาเ้าอีรั้แน่นอน แ่ไม่ใ่ในานะโรรอยอล่ะนะ"แล้วแม่สามี็หัวเราะออมาอย่าบัน แอนที่ยืนฟั็ไม่่อยะเ้าใว่าโรรอยะลับมาพบเธอ้วยสภาพแบบไหน ทำไม่แม่สามีถึหัวเราะแบบนั้น้วย?
[ห้อโถ]
"เธอิว่าาเรารออยู่รนี้แล้วอมมาระมาหาริ่ะ?"เสียอนๆหนึ่ัึ้นในสหายสามนที่มายืนเ่นอยู่ในห้อโถให่ แ่ไม่ยัะเห็นปีศามารุมเลยสััว ้านอ้วยเ่นัน
"ผมว่าารป้อันออมมารหละหลวมไปหน่อยนะรับ มั่นใในัวเอน่าู"
"ไม่หรอน่า พอล ฟาน ้ารู้สึมีใรสันำลัเินมาทานี้"สาวน้อยนเียวในลุ่มพูึ้น่อนที่ประูห้อโถะเปิออพร้อมร่าอันแสนุ้นาอทั้สาม
"พี่โรรอย???"สามเสียผสาน่อน่อนะหันไปุบิบัน้วยวามสสัย
"เห้ยๆๆ พี่โรรอยที่แสนใีนนั้นอ่านะเป็นอมมาร"พอลถามอย่าสสัย
"ั้น็ไม่น่าะเป็นอมมารที่เลวเลยนะรับ อาเป็นาเ้าใผิ็ไ้"ฟานพูออมาอย่ามีเหุมีผล
"ไม่ นั้น้อไม่ใ่พี่โรรอยแน่ๆ น่าะเป็นอมมารสวมรอยมามาว่า ั้นเล่นามน้ำไปแล้วัน"แม่สาวน้อยไม่ยอมเื่ออย่าสุฤทธิ์
"เอ่อ....ุบิบอะไรันอยู่เอ่ย พอล ฟาน แอมม่า?"โรรอยผู้ไม่รู้ะารรมัวเอเอ่ยถามสามหน่อทีุ่บิบันไม่เลิ
"เห้ยๆๆ เ้านั้นรู้ื่อเรา้วยว่ะ อาเป็นพี่โรรอย็ไ้"
"ไม่มีทาย่ะ พี่โรรอยไม่มีทาเป็นอมมารหรอ อีอย่าพวนายลืมแล้วหรอว่าใรสอนาร่อสู้นเราลายเป็ผู้ล้าน่ะห๊ะ?"
"พี่โรรอย/รับ"สอเสียอบแบบอ่อยๆในวามื้อรั้นอแอมม่า
"เอาล่ะ พี่โรรอยะ หนูออพี่หน่อยไ้อะป่าว?"แอมม่าเยหน้ามาถามโรรอยที่มอทั้สามอย่าสสัยว่าเล่นอะไรันอยู่?
"อะ เอ้อ ไ้สิ าสบายเลย"
"เย้ๆ อบุนะะ"แอมม่าเินไปอโรรอย่อนะแอบยิ้มอย่าน่าลัว โรรอยผู้ไม่รู้ว่านะเป็นอย่าไรรับออสาวน้อย่อนลูบหัวเบาๆเพราะวามน่ารัอแอมม่า ่อนะรู้สึแปลๆที่หน้าอัวเอ
"อึ.....นี่มันเลือ? แอมม่า นี่เธอ....."โรรอยลไปนัุ่เ่าับพื้นุมหน้าอัวเออย่าเ็บปว
"เอาๆ เผยัวริอแออมาะเ้าอมมาร บัอาปลอมัวเป็นพี่โรรอย่าล้านั ิว่าันนนี้ะหลลหรือไ"แอมม่าะโนร้าวออมา ฟานที่รู้ัวว่าอมมารนั้นือพี่เยอแอมม่ารีบวิ่ะไปรัษาแผลให้แ่แอมม่าวาเอาไว้
"นายิะทำอะไรฟาน?"แอมม่าถามฟานเสียเียว ฟานำลัะพูแ่สายาเหลือบไปเห็นโรรอยส่ายหน้าและพูประโยหนึ่แบบไร้เสีย
'ฝาูแลแอนับลูอพี่้วยนะฟาน'
"หึ้ย แล้วเธอะ้อเสียใแอมม่า"ฟานพูอย่าหัวเสียแล้วลับไปุบิบับพอล พอลที่ไ้ยิน็ทำหน้าาแื่นแ่ไม่รู้ะ่วยันยัไี
"รี๊!!โรรอย!!!!"เสียอันุ้นเยทำให้แอมม่าสะุ้่อนะหันไปเห็นพี่สาวอเธอำลัรีร้ออย่าใแล้ววิ่มาทาร่าที่เธอพึ่ใ้มีแทไปทั้น้ำา
"โห......เป็นพี่โรรอยั้นหรอ......"แอมม่า็อ้า่อนะหวนนึถึำที่ฟานพูไปเมื่อรู่ 'แล้วเธอะ้อเสียใ แอมม่า' มีที่อยู่ในมือร่วพื้น น้ำาพลานไหลออมาอย่าสุลั้น เธอ่าพี่เยอเธอเอับมือ และพี่สาวเธอ็เป็นผู้เห็นเหุาร์นี้ะๆ
"พี่....."
"ไปให้พ้นแอมม่า!!"
"แ่ว่า...."
"พี่บอให้ไปให้พ้น ่อนที่พี่ะสั่ทหารให้ีร่าอเ้าออเป็นิ้นๆ"แอนะโน้อ โอบอร่าไร้วิาอโรรอย สาวใ้นหนึ่ที่มีรูปร่าั่มนุษย์แ่มีหูและหาอสัว์เินออมาหาแอน
"ราินี ท่านวรไปพัผ่อนนะเพะ มันไม่ี่อเ็ในท้อนะเพะ"แอนพยัหน้าให้สาวใ้่อนะมีพ่อบ้านเินมาอุ้มร่าอโรรอยเินไป้าใน แอนบอสาวใ้ให้พาเธอไปที่ห้อทำานอโรรอยทันที ส่วนสอหนุ่มหนึ่สาวยืนนิ่เป็นรูปปั้น แล้วมีหิสาวามนหนึ่เินมา ไม่สิ ้อเรียว่าเ็สาวนหนึ่เินมา เ็สาวมีผมสีฟ้าเ้มเหมือนแอนและมีวาสีำสนิทูน่า้นหาเหมือนโรรอย เธออยู่ในุระโปรยาวลุมเท้า เสื้อุล้มสีำปปิเสื้อ้าในอเธอที่เป็นสีาวเ่นเียวับระโปร
"เธอ....."
"ไปะเ้าพวมนุษย์ ่อนที่ท่านแม่ะสั่ให้ทหารสัหารเ้า แ่ว่า มีแ่นเียวที่ห้ามลับมาที่นี่อี ือท่าน แอมม่า เราไม่อ้อนรับนทรยศอย่าเ็า ส่วนท่านน้าทั้สอ ะมาเมื่อไหร่็ไ้ แ่ห้ามลืมมาานศพท่านพ่อ้วย ออ ลืมแนะนำัวไปสินะ ้ามิเล ออฟ าร์เลล์ ธิาลำับที่หนึ่ ทีนี้ ้าว่า้าวรส่สิ้นี้ให้พวท่าน"เ็สาวโยนลูปัที่มีสีสันสวยามระารา ่อนะเินออไปาห้อโถ
"เอาไปส่ให้นที่สั่ให้มา่าอมมาระ แล้วแ่เ้าะรายานไป แ่ว่า...อมมาระลับมาอีแน่นอน ไม่ใ่ในานะอมมาร แ่ในานะลูหลานอมนุษย์อย่าพวเ้า"เสียอเ็สาว่อยๆเบาลนหายลับไป ทั้สามมอลูปัที่อยู่ในมืออย่าสสัยว่ามันเอาไปทำอะไร แ่็้อรีบลับทันทีเพราะเหล่าปีศาเริ่มีสายามุ่ร้ายมาสู้พวเาเสียแล้ว
______________________________________________
ประมาว่า้า็อมา ือลไไม่ถึห้านาที มีแฟนลับนิยายแล้วอ่านะ
้าไม่รับประันวามสนุแ่็อบุที่มาอ่าน
ลื่อ โอริ
______________________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น