[NCT] "บอกอที่รัก" l TAETEN FT.NCT

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Chapter 0

Intro

               วันนั้นในฤดูใบไม้ร่วงผมยังจำความรู้สึกที่ได้ใกล้ชิดกับเด็กหนุ่มคนที่ผมแอบชอบได้เป็นอย่างดี

               ผมสามารถใช้ชีวิตขลุกอยู่แต่ภายในห้องสมุดได้ตลอดทั้งวัน ชนิดที่เรียกได้ว่าไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด หนอนหนังสืออย่างผมชอบค้นหาวรรณกรรมเรื่องใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยอ่าน หยิบมันออกมาจากชั้นแล้วอ่านมันตั้งแต่ต้นจนจบแบบลืมวันลืมคืนก็ยังได้

               มันเป็นความใฝ่ฝันของผมที่อยากจะเป็นนักเขียนวรรณกรรมดี ๆ สักเรื่อง แต่ยังไม่รู้หรอกว่าจะทำให้มันเป็นจริงได้ไหม?

               บรรณาธิการ เตนล์ สุดหล่อ จะว่าไปมันก็ฟังดูดีไม่หยอกเลยนะ

               วันนี้ต่างหากที่มีเรื่องราวดี ๆ เกิดขึ้น

               สายตาของผมเอาแต่เลื่อนอ่านรายชื่อหนังสือตามสันปกทีละเล่มบนชั้นวาง เพื่อตามหาเล่มที่ผมยังไม่เคยอ่านมันเลยสักครั้ง ทันทีที่ผมเจอเป้าหมาย มือของผมก็เอื้อมไปคว้ามันแบบอัตโนมัติ แต่ว่าครั้งนี้กลับมีมือของใครอีกคนเอื้อมมาหยิบหนังสือเล่มเดียวกันกับที่ผมต้องการมันไปเสียอย่างนั้น

               แหม! จู่ ๆ ก็เกิดอยากจะมีใจตรงกันขึ้นมาเสียอีก

               ผมก็แค่อยากรู้ว่าเขาเป็นใครก็เลยหันไปดู กลายเป็นผมเสียเองที่ต้องตกใจอย่างแรงพร้อมกับรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

               “ท…แทยง...”

               ผมคอยแอบมองดูเขาอยู่ทุกวัน จากที่ไกล ๆ

               “นายเอามันไปอ่านก่อนสิ”

               นี่ผมเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงใจดียอมเสียสละหนังสือที่อยากอ่านให้เด็กหนุ่มตรงหน้าไปอย่างง่ายดายเช่นนี้

               “นายรู้จักชื่อฉันได้ไง?”

               เพียงแค่ได้ยินเสียงทุ้มของเขาเวลาพูด ผมก็รู้สึกเขินมากขึ้นไปอีกจนไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาแล้ว

               ตั้งแต่เข้ามาเรียนอยู่ในโรงเรียนนี้ ผมก็แอบมองเขามาตลอด เป็นเวลากว่าสามปีแล้ว หากนับรวมปีนี้ก็เท่ากับเป็นปีที่สี่

               ผมตัดสินใจที่จะเก็บความรู้สึกทุกอย่างเอาไว้ในใจคนเดียว แต่วันนี้เขากลับมายืนอยู่ตรงหน้าผม ความรู้สึกของผมมันแทบจะทะลักล้นออกมา ไม่ว่าจะพยายามเก็บกักมันเอาไว้เท่าไหร่ มันก็พร้อมที่จะพรั่งพรูออกมาอย่างสุดกลั้น

               ฉันชอบนาย

               ฉันชอบนาย

               ฉันชอบนาย

               “เพราะว่า...ฉันชอบนาย”

               ความลืมตัวทำให้เตนล์เผลอพูดความรู้สึกในใจออกไปจนหมด บางครั้งเขาก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าควรพูดมันออกไปไหม

               “อ๊ะ...ฉันหมายถึง...” 

               ฝ่ามือของแทยงเอื้อมออกมายีผมบนศรีษะของเตนล์อย่างเบามือ มันยิ่งทำให้เด็กหนุ่มที่รู้สึกแอบชอบเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้วถึงกับออกอาการเขินจนหน้าขึ้นสีแดงจัดแบบที่ทำอะไรไม่ถูก

               กลับกันเด็กหนุ่มที่เคยใสซื่อบริสุทธิ์อย่างเตนล์ในวันนั้น ชีวิตในวัยทำงานของเขามันกำลังเกิดขึ้นจริงในตอนนี้...

ถ้าชอบฟิคเรื่องนี้ช่วยสครีมแท็กในทวิตเตอร์เป็นกำลังให้คนแต่งด้วยนะครับ

#นอนรอคนอ่าน

#บอกอที่รัก

   

  CR.SQW