สืบรักสัญญาปีศาจ

สวัสดีค่ะเราเป็นมือใหม่พึ่งฝึกเขียนนิยายนะคะ แนะนำได้ ติได้ ยินดีค่ะแต่อย่าแรงก็พอ555555 จะอัพนิยายทุกวันนะคะ ถึงแม้จะมีคนดูน้อย หรือไม่มีเลยก็จะอัพอยู่ดีค่า ขอบคุณสำหรับความสนใจนะคะ

………………………………………………………………………………………………………………………

เสียงฝีเท้าระหว่างคนสองคนที่กำลังวิ่งไล่ล่ากันภายในโกดังร้างแห่งหนึ่ง สิ้นสุดลงโดยเสียงปืนกระบอกหนึ่ง “ ปั้ง ” เจ้าของเสียงปืนกระบอกนั้นคือตำรวจหนุ่มสุดหล่อชื่อของเขาคือ “ เฉินฟู่ ”

เช้าวันต่อมา เสียงนักข่าวประกาศข่าวจากในโทรทัศน์   “ และแล้วตำรวจก็ได้จับฆาตกรต่อเนื่องที่ฆ่าข่มขืนหญิงสาวได้ในที่สุด ซึ่งผู้ที่จับกุมก็คือคุณตำรวจคนเดียวกันกับที่จับพ่อค้ายารายใหญ่เมื่อเดือนก่อนถือว่าเป็นที่น่าจับตามองในวงการตำรวจคนนึง เขาคนนั้นคือสารวัต เฉินฟู่ นั่นเองค่ะ ” เฉินฟู่กำลังชงกาแฟพร้อมกับฟังข่าวของตนในโทรทัศน์และแอบยิ้มอย่างภาคภูมิใจในผลงานของเขา จากนั้นน้องชายของเขามีนามว่า “ เฉินซั่ว ” ได้เดินลงมาจากห้องพอดีพร้อมกับเห็นข่าวพี่ชายตนเองในโทรทัศน์จึงได้แกล้งแซว “ พี่ชายผมโคตรเก่ง ฉายานักเล่นไฟ คำนี้ไม่ได้มาเล่นๆจริงๆ ” ฉายาที่เฉินซั่วแซวพี่ชายมานี้คือฉายาที่ตำรวจด้วยกันตั้งให้เฉินฟู่เพราะเขาเป็นตำรวจคนหนึ่งที่กล้าต่อกรกับอาชญากรรมและการทุจริตต่างๆโดยไม่เกรงกลัวอำนาจหรืออิทธิพลใด เฉินฟู่จึงยิ้มและบอกกับน้องชายว่า “ วันนี้พี่ว่าง เห็นแกบ่นอยากซื้อนิยายเพิ่มวันนี้พี่ไปส่งแกได้นะ ” เฉินซั่วยิ้มดีใจเป็นอย่างมากเพราะเขาเป็นคนคลั่งนิยายและชอบเรียนประวัติศาสตร์เขาจึงชอบนิยายแนวจีนโบราณ เฉินซั่วจึงพูดกับพี่ของตนว่า “ พี่รู้มั้ยว่าผมอยากเป็นนักแต่งนิยาย ตอนนี้ผมก็คิดพล็อตเรื่องที่น่าสนใจออกแล้วด้วย ” เฉินฟู่จึงถามว่า “ หึ อ่านนิยายจนอยากเป็นนักแต่งนิยายซะแล้ว ว่าแต่เรื่องเกี่ยวกับอะไรล่ะ ” เฉินซั่วจึงตอบว่า “ ผมไปอ่านประวัติศาสตร์มายุคนึงคล้ายๆว่าจะอยู่ช่วงยุคฮั่นมีฮ่องเต้องค์นึงที่เขาว่ากันว่าประวัติศาสตร์ยังไม่ค่อยอยากจะจารึกเพราะมีนิสัยโหดร้าย และข้อมูลเกี่ยวกับฮ่องเต้องค์นี้ก็น้อยเอามากๆ รู้แค่ว่าเขาชื่อ ฮุ่ยเฟิน จุดจบในยุคของเขาไม่ค่อยสวยหรูเท่าไหร่ ตำนานเล่าว่าเขาไม่ใช่มนุษย์แต่เขาคือปีศาจทำให้วังหลวงที่แสนจะสวยงามลุกเป็นไฟ สนม นางใน หรือขุนนางตายเป็นเบือ แม้แต่ภรรยาเพียงคนเดียวของเขาอย่างฮองเฮาต้องตายเพราะเขา ประชาชนอดอยากบางคนก็ตราหน้าว่าเขาคือจุดตกต่ำสุดของจีนจนไม่อยากจะจารึก ” เฉินฟู่ฟังแล้วยิ้มพร้อมกับพูดว่า “ คนชนะคือคนที่เขียนประวัติศาสตร์ เราไม่รู้หรอกว่าความจริงเป็นไง ถ้าให้พี่มองในมุมว่าต้องดูแลคนทั้งแผ่นดินมันไม่ได้ง่ายๆนะแล้วยังโดนเอามาโยงว่าตนเป็นปีศาจเข้าใจนะว่าสมัยก่อนคนมักมีความเชื่อเรื่องภูติ ผี ปีศาจ แต่ถ้าวันนึงเขาได้มีโอกาสเกิดใหม่และรับรู้ว่าโดนกล่าวหาหรือตราหน้ามาหลายร้อยปีแบบนั้น เขาคงรู้สึกแย่ชนิดที่ว่าตายแล้วเกิดใหม่กี่รอบก็คงไม่มีวันหมด หรือถ้าเขาเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาในตอนนี้อาจจะอยากกลับไปแก้ไขอดีตที่ผิดพลาดก็ได้ ” เฉินซั่วฟังพี่ชายตัวเองพูดจบแล้วก็แอบยิ้มเหมือนกับภูมิใจในความคิดของพี่ชายของตนและพูดว่า “ ผมเองก็คิดคล้ายๆพ่ี่ผมจึงอยากสร้างนิยายขึ้นมาโดยวางตัวละครคือจักรพรรดิฮุ่ยเฟิน แต่เป็นเวอร์ชั่นที่ดีขึ้น ” เฉินฟู่มองหน้าน้องชายพร้อมกับบอกว่า “ เย็นนี้ไปร้านหนังสือร้านไหนก่อนดี ” 

ตอนเย็นวันนั้น เฉินฟู่พาน้องชายของตนมาร้านหนังสือในระหว่างที่น้องชายของเขากำลังเดินเลือกหนังสือเขาจึงเดินดูหนังสือไปรอบๆและไปสะดุดตากับปกหนังสือที่เขียนว่า “ ประวัติจักรพรรดิฮุ่ยเฟิน ” เขาจึงเดินมาหยิบและเปิดอ่านคร่าวๆ จนน้องชายของเขาเดินมาสะกิดว่าได้หนังสือแล้วเขาจึงแนะนำหนังสือเล่มนี้ให้น้องชายและทั้งคู่ก็ซื้อหนังสือกลับบ้านไป จนตกกลางคืนน้องชายของเฉินฟู่ได้เข้านอนแต่ลืมเก็บหนังสือที่ซื้อมาอยู่เล่มหนึ่งนั่นก็คือเรื่อง “ ประวัติจักรพรรดิฮุ่ยเฟิน ” เขาจึงเปิดอ่านอีกรอบจนเวลาล่วงเลยไปตีหนึ่งเขาพบว่ามันดึกมากแล้วจึงนำหนังสือไปเก็บไว้ที่ชั้นและเข้านอน ในค่ำคืนนี้ที่เงียบสงัดสองพี่น้องนอนหลับกันอย่างสบายใจ แต่ในห้องของเฉินฟู่ราวกับมีคนจ้องมองเขาอยู่หน้าประตู คือใครกันนะ…