Oh my friend!!! [สะดุดรักนายขาสั้น!!!] #MarkSon //Yaoi.//

ลำดับตอนที่ #1 : ••• ไอ้สั้น คนหล่อหิวข้าว... •••

Oh my friend!!! [สะดุดรักนายขาสั้น!!!] #MarkSon

••• EP.1ไอ้สั้น คนหล่อหิวข้าว... •••

|| "อร่อยสัส!><" ||

∆ Jackson Part. ∆

"อื้อ..." อะไรคลอเคลียอยู่แถวๆหน้าท้องวะ?

"อ๊ะ..อ..อะไรวะ? อื้อ.."

"หึ"

ฟึ่บ!

"อ๊ะ เหี้ย..เจ็บ!" ผมสะดุ้งเพราะความเจ็บเมื่อกี้เลยลืมตาแล้วลุกขึ้นมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าท้องตัวเอง

"ไง ตื่นสักทีนะมึง"

"ไอ้มาร์ค!!"

"เออ ก็กูนี่แหละ"

"ม..มึง! มึงทำ อ..อะไร กู..."

"ใจเย็นไอ้สั้น กุก็แค่ปลุกมั้ย?"

"พ่อมึงปลุกงี้ดิ! เหี้ย ล่อซะกูเสียว"

"ก็กูทั้งถีบก็แล้ว ทั้งกระชากหัวมึงก็แล้ว มึงก็แม่งนอนน้ำลายยืดอยู่นั่นแหละ กูก็เลยดูดแม่ง!"

ผมรีบเลิกเสื้อขึ้นดูหน้าท้องตัวเอง เหี้ย!! รอยงี้เต็มไปหมด และไม่ใช่รอยดูดอย่างเดียวนะ รอยกัดด้วย! ห่าเอ้ย!!

"ไอ้เหี้ย! ดูดแล้วยังกัดอีก ไอ้ห่า! แล้วมึงปลุกกูวิธีอื่นไม่ได้เหรอวะ เอาน้ำมาสาด แส้มาฟาด มีให้เลือกตั้งเยอะแยะ เสือกมาดูด ห่าเอ้ย!"

"ทำอย่างกับไม่เคย..."

"เออ เคยไง แต่มันก็ไม่บ่อยปะวะ? อยู่ๆมึงมาดูดแบบนี้กูก็.." 

"ก็?"

เออ! ก็อะไรวะ? กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันวูบวาบแปลกๆ หรือยังไม่ชินวะ?

"ก็..ก็ ตกใจดิเห้ย!"

"ชินๆได้แล้วมึงอ่ะ ตกลงกันแล้วไม่ใช่ไง?"

"ก็เออ แต่ยังไงมึงก็เพื่อนกูเว้ย กูก็แปลกๆมั่งดิ"

"เออน่า มึงก็ตกลงกับกูแล้วนี่ ไม่ใช่เซ็กส์เฟรนด์ซะหน่อย ก็แค่ กอด จูบ ลูบคลำ ดูดนิด กัดหน่อยเอง"

"ทำไมต้องกูวะ? ไอ้ชาน ไอ้จียง ไอ้บ็อบ ไอ้ยูค ไอ้ฮุนก็ได้ มีให้เลือกตั้งเยอะ เสือกมาลงที่กู"

"ก็มึงเป็นเมทกูนี่ มึงเองก็โอเคไม่ใช่อ่อวะ แค่นิดหน่อยน่า กูไม่ได้จะเสียบมึงสักหน่อย ถึงเนื้อถึงตัวนิดหน่อยเอง"

"เออ! แต่ถ้าเซ็กส์กูไม่เอานะเว้ย!"

"เออ! ตัวควายๆขาสั้นๆแบบมึงกูก็เสียบไม่ลงเหมือนกัน"

"หึ ขากูไม่ได้สั้นเว้ย แค่..ตัวมันยาวไปหน่อยเอง แต่มันก็ไม่ได้ทำให้กูหล่อน้อยลงหรอกนะ เผลอๆมึงอาจหวั่นไหวกับกูก็ได้ ใครจะไปรู้..."

"มโนละไอ้เตี้ย อย่างมึงเนี่ยนะ ใครเห็นก็หวั่นไม่ลงหรอก"

"มึงคนเดียวมั้ยไอ้หล่อ อย่าลืมสิว่าคนอื่นเขาไม่ได้ตายด้านแบบมึงนะ"

"กูไม่ได้ตายด้าน กูก็แค่หล่อเลือกได้"

"เออ พ่อหล่อเลือกได้!

แล้วนี่ปลุกกูเพื่อ?"

"กูหิว"

"ห้ะ?!"

"กูหิวไงสัส หิวมากด้วย เก้าโมงแล้วเนี่ย" มันทำเสียงงอแงใส่ หิวก็ทำกินดิวะ ห่าราก!

"ไอ้ห่า! กูจะนอน!!"

ผมว่าแล้วล้มตัวลงนอนคลุมโปงทันที

"ไอ้สั้น ทำให้กูกินหน่อยดิ"

"ไม่! กู! จะ! นอน! ชัดนะไอมาร์ค!"

"มึงจะทำให้กูกินดีๆหรือจะต้องให้กูพังครัวก่อน?"

"โอ้ยยยย ไอ้มาร์ค! แค่ต้มมาม่านี่มันยากตรงไหนวะ?" ผมพูดเสียงอู้อี้อยู่ใต้ผ้าห่ม

"มาม่าหมด"

"ห้ะ"   คราวนี้ผมดีดตัวลุกขึ้นมาคุยกับมัน

"หมดแล้ว? ซื้อตุนไว้ตั้งเยอะนี่ ทำไมหมดเร็วจังวะ?"

"มึงคิดดูดีๆไอ้สั้น ที่หมดก็ใครล่ะห้ะ ซ้อมกีฬาเสร็จก็มานั่งแดกเอาตอนดึกๆแทบทุกคืน แถมแต่ละคืนซัดเข้าไปทีนึงสองสามห่อ"

"เออ จริงด้วย กูแดกเองนี่หว่า แหะๆ

ก็ช่วงนั้นซ้อมหนักนี่..."

"เออ ทีนี้จะไปทำให้กูได้ยัง?"

"ไปแล้วครับ" ผมพูดแล้วรีบลุกออกจากเตียงตรงดิ่งมาที่ครัวทันที

"เออ ว่าแต่...มึงจะแดกอะไรวะ?"

"อะไรก็ได้ ทำๆมาเหอะ กูหิว"

"งั้น...ไก่กระเทียมไปก่อนนะมึง"

"อือ"

ผมเปิดตู้เย็นหยิบวัตถุดิบที่ต้องใช้ออกมา แล้ววางไว้ใกล้มือ จากนั้นก็เอาไก่ที่หมักไว้ออกมา คลุกๆให้มันเข้ากันอีกหน่อย รอให้น้ำมันในกระทะเดือด พอได้ที่ก็เอาลงไปทอด รอสักสิบนาทีก็กลับด้าน พอสุกก็ตักใส่จาน เสิร์ฟพร้อมซอสโชยุของโปรดมัน

"เห้ย! น่ากินว่ะมึง *0*"

"กูรู้ว่ากูทำอาหารเก่งและหล่อมากมาย มึงไม่ต้องทำตาวาวขนาดนั้นก็ได้"

"ก็น่ากินอ่ะ"

"ก็กินดิ"

"งั้นกูจัดการเลยละกัน" ว่าแล้วมันก็หยิบช้อนส้อม เหยาะโชยุลงในข้าวนิดหน่อยแล้วจัดการตักเข้าปากทันที

"เป็นไง?"

"อร่อยสัส!"

"หึ แน่อยู่แล้ว"

"เออ ณ จุดๆนี้กูยอมให้มึงมโนไปก่อนละกัน"

.
.
.

หลังจากที่ไอ้มาร์คกินข้าวเสร็จผมก็กลับเข้าห้องแล้วอาบน้ำทันที

แกร๊ก!

"เฮ้ย! ไอ้มาร์ค! มึงเข้ามาทำไม?!"   ผมงี้เกือบคว้าผ้าเช็ดตัวไว้แทบไม่ทัน คือไอ้ผมกำลังปลดผ้าเช็ดตัวอยู่ไงครับ พอมันจะร่วงปุ๊บไอ้มาร์คก้เข้ามาปั๊บ!

"แหะๆ สบู่กูหมดว่ะ ลืมซื้อมาใหม่ ขอยืมของมึงหน่อยดิ"

"อ่ะ เอาไป"

"แต๊งกิ้ววว"   มันพูดแล้วเดินไปอาบต่ออย่างสบายใจเฉิบ แต่ผมนี่สิ! เชี่ย หัวใจจะวาย!  หลายคนคงสงสัยใช่มั้ยล่ะครับว่าทำไมอาบคนละห้องกัน คือจริงๆมันเป็นห้องน้ำใหญ่น่ะครับ ตอนแรกข้างในมีห้องอาบน้ำห้องเดียว แล้วคือพวกผมมันก้ผู้ชายอ่ะนะ ตื่นสายก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดาพอมีเรียนเช้าก็เลยต้องแย่งกันอาบ จริงๆไอ้มาร์คมันก็เคยบอกนะว่าอาบๆแม่งพร้อมกันไปเลยก็ได้ แต่ผมไม่เอาไงเลยจ้างช่างมาสร้างเพิ่มอีกห้องหนึ่ง ผมว่าถ้าอาบด้วยกันมันคงแปลกๆว่ะ ถ้ายังเด็กว่าไปอย่างแต่นี่ตัวเท่าควายกันแล้วไง คิดสภาพผู้ชายตัวควายๆล่ำๆมายืนอาบด้วยกันดิ เหี้ย! มันไม่ใช่ว่ะ!

พอๆๆ เลิกคิดๆ อาบน้ำต่อได้ละกู

"ฮ้า~" อาบน้ำเสร็จแล้วค่อยสบายตัวหน่อย

"มึง" จู่ๆไอ้มาร์คก็เรียกผม

"หือ ว่าไง?"

"ไปห้างกันป้ะ?"

"เพื่อ?"

"ไม่รู้"   เอ้า! ไอ้นี่ ชวนกูไปแต่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรเนี่ยนะ?!

"อะไรของมึงวะ?"

"ก็กูเบื่อ"

"เบื่ออะไร แค่มีคนหล่อๆอย่างกูอยู่ใกล้ๆก็ไม่เบื่อแล้ว"

"กูเบื่อไอ้คนหล่อๆที่มึงว่านั่นแหละสัส"

"งั้นก็เชิญมึงไปเดินห้างคนเดียวเลยสัส"

"มึงงง~"   แหนะ มีการลากเสียง

"อย่ามาๆ พี่รู้พี่หล่อ" ผมว่าแล้วยกมือทาบอกอย่างภาคภูมิใจ

"หล่อแต่เตี้ยกูก็ไม่เอาเหมือนกันล่ะวะ"   มันแอบพึมพำกับตัวเอง

"เฮ้ๆๆ กูได้ยินนะ"

"เออ ไม่ได้ปิดหูไว้ซะหน่อย"

"ตกลงจะไปไม่ไป?"

"ไม่ กูงอน!"

"เหอะ ไอ้ที่นั่งเบะปากใส่กูอยู่เนี่ย น่ารักตายแหละห่า"

"เออ กูไม่น่ารัก ไม่ต้องมาคุยกับคนไม่น่ารักอย่างกูเลย"

"มึงอ่า... ไม่เอาดิ งอนเป็นตุ้ดไปได้"

"หึ!"

"ไปกับกูหน่อย..."

"มึงอย่าไปเลยกับคนไม่น่ารักอ่ะ"

"อ่า...ไปกับกูนะ นะมึงนะ"

"เหอะ!"

"มึงจะให้กูไปเดินห้างคนเดียวจริงดิ..."

"ก็ดีกว่าเดินกับคนไม่น่ารักป้ะล่ะ"

"ก็กูกำลังชวนคนน่ารักอยู่นี่ไง ให้กูเดินโดยไม่มีคนน่ารักๆแบบมึงน่ะไม่เอานะเว้ย"

"..."

"มึ..."

"เออ! พอแล้ว ไปก็ไปวะ!"

"^0^".  หน้าระรื่นเชียวนะมึง -_-

Writer Talk.

แหมๆๆ พี่จั๋นก็งอนซะ555 เล่นเอาพี่มาร์คต้องอ้อนกันหนักเลยทีเดียว~~

#รักรีดเดอร์ จุ๊บๆ><