ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ••• ไอ้สั้น คนหล่อหึง [อีกแล้ว] •••
Oh my friend!!! [สะดุดรักนายขาสั้น!!!]
#MarkSon
••• Ep.7 ไอ้สั้น คนหล่อหึง [อีกแล้ว] •••
เมื่อคืนพอมันล้างเนื้อล้างตัวเสร็จก็มานอนกอดผมต่อครับ ทำเอาผมนี่นอนเขินไปทั้งคืน ผมนอนหลับๆตื่นๆ ในหัวก็คิดแต่ตอนที่ผมเอ่อ...นั่นแหละ จ๊วบๆให้มัน -///- เหี้ยย กุเขินอีกแล้ว!
ผมนอนคิดจนเผลอหลับไปแล้วก็มาตื่นอีกทีตอนหกโมงนี่แหละ ผมนั่งมองคนที่กำลังหลับปุ๋ย มือกอดเอวผม ส่วนขาก็พาดมาทับหน้าขาผมไว้
ผมค่อยๆยกขาและมือมันออกแล้วลุกขึ้นกำลังจะไปอาบน้ำ แต่อยู่ๆก็มีความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา สองขาชะงักกึก หันกลับมามองคนที่หลับใหลอยู่บนเตียง ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วโน้มตัวลงจุมพิตคนหลับเบาๆ
"มอร์นิ่งคิสนะครับสุดหล่อ^^"
ผมกระซิบมันเบาๆแล้วเดินมาอาบน้ำ เสร็จแล้วก็เข้าครัวเตรียมอาหารเช้า ตอนนี้หกโมงสิบห้าครับ ค่อยปลุกมันสักเจ็ดครึ่งละกัน
มื้อเช้าวันนี้เป็นข้าวผัดไข่ดาวครับ ง่ายๆแต่ได้สารอาหารครบถ้วนทั้งห้าหมู่ แถมอร่อยด้วย^^
ฉ่า~
หลังจากทอดไข่เสร็จผมก็ผัดกระเทียมและหมูจนสุกแล้วเทข้าวลงไปผัดด้วยครับ
"เฮ้ย!"
หมับ!
มันจับทัพพีในมือผมไว้ได้ เฮ้อ...กูก็ตกใจจนเกือบจะเอาทัพพีฟาดหน้าให้แล้วไหมล่ะ
"เกือบทำร้ายคนหล่อๆซะแล้วนะครับ"
มันพูด
"ก็กูตกใจนี่! อยู่ๆก็เข้ามากอด แม่งมาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงด้วย"
"โอ๋เอ๋ๆ ขวัญเอ๊ยขวัญมา"
" -_- "
"แล้วนี่ทำไรอ่ะ?"
"ซักผ้า -_-"
"สัส อย่ากวนตีน"
"ก็ผัดข้าวไง เห็นอยู่นี่หว่า"
"เหี้ย! เกือบไหม้แล้วไหมล่ะมึง!"
"ฮะๆ มึงนี่น่ารักว่ะ"
"สัส..." กูเขินอีกแล้ว...
"หน้าแดงกว่ามะเขือเทศอีกนะครับ"
"คะ..ใคร ใครหน้าแดง! ไม่เว้ย ไม่ได้เขิน สักหน่อย... -///-"
"ฮะๆ ครับ ไม่เขินก็ไม่เขินเนอะ^^"
"มะ...มือน่ะ เอาออกไปได้แล้ว" ผมบอกแล้วมองมือมันที่โอบเอวผมอยู่
"หึๆ ก็ได้ครับ"
ผมทำเสร็จก็จัดจานแล้วนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะ
"หูวว น่ากินอ่ะ"
"หูตั้งหางกระดิกเชียวนะมึง"
"ว่ากูเป็นหมาเหรอหืม?"
"ก็แล้วแต่จะคิด"
"งั้น..." มันโน้มตัวเข้ามาใกล้แล้วกระซิบเบาๆ
"ระวังหมามันจะขย้ำเอานะครับ..."
หมับ!
"อ๊ะ!" ผมสะดุ้งเมื่อมันไม่พูดเปล่าแต่กลับกัดเบาๆเข้าที่ลำคอผมด้วย
"เหี้ย!"
"หมาครับ ไม่ใช่เหี้ย หูตั้งหางกระดิกนะครับเนี่ย^^"
"สาสส กูไม่คุยกับมึงแล้ว!"
"หึๆ"
ผมนั่งกินข้าวกับมัน เสร็จแล้วก็ไล่ให้มันไปอาบน้ำ -_-
"อาบให้หน่อย~"
"ไม่!"
"น่า...นะ อาบให้หน่อยนะครับ~"
"โนว~"
"ง่า..."
"อย่ามาทำหงอยหูตกครับ ยังไงก็ไม่อาบให้"
"งือ งั้น...จุ๊บๆก่อน"
"จุ๊บๆอะไรอีก?"
"มอร์นิ่งคิสไงครับ"
"ไม่..."
"งืออ"
"ให้ไปแล้ว..."
"เห?"
"ให้ไปแล้ว หกโมง มึงยังไม่ตื่น -///-"
"จริงอ่ะ?><"
"เออ..."
"น่ารักจังครับ งั้นไปอาบน้ำก่อนนะ จุ๊บ~"
มันพูดรัวๆแล้วเข้ามาหอมแก้มผมอย่างไวก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป
"ทำไมชอบทำให้กูเขินวะ...><"
ผมพึมพำแล้วลูบแก้มตัวเองเบาๆ หน้าแดงอีกแน่ๆเลยกู...
หลังจากอาบน้ำกินข้าวกันเสร็จ เราก็มาที่มอ.ครับ
ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เจอพวกเพื่อนๆเลยครับ ไอ้ชานกับไอ้ฮุนน่ะวิศวะ ไอ้จียงน่ะอักษรฯ ไอ้บ๊อบนิเทศ ไอ้ยูคสัตวแพทย์ ส่วนไอ้เจบีกับพวกผม...บริหารครับ^^
ที่ผมเลือกคณะนี้ก็เพื่อที่จะสืบกิจการขายอุปกรณ์กีฬาของครอบครัวด้วยแหละครับ ผมชอบเล่นกีฬาอยู่แล้วไง
ส่วนไอ้มาร์คน่ะ มันบอกว่าเลือกตามผมมาครับ -_- คือบ้านมันรวยไงครับ มันเลยเรียนอะไรก็ได้ เพราะจบไปจะทำงานหรือไม่ทำมันก็รวยล้นฟ้าอยู่ดี
ผมเดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่เดิมข้างๆมัน ด้านซ้ายเป็นมาร์ค ด้านขวาเป็นเจบี คือตอนแรกๆนี่ผมแบบ...โคตรอึดอัดครับ คิดดูนะ หันซ้ายก็เจอคนเงียบและโคตรนิ่ง หันขวาก็เจอไอ้เจบีคนชิค
แต่พอเราสนิทกันมันก็คุยมากขึ้นครับ เราก็เลยสนิทกันมากขึ้ตั้งแต่ม.4นจนถึงตอนนี้...รู้ไส้รู้พุงครับ เรียกได้ว่ามองตาก็รู้ใจ ฮ่าๆๆ
"หวัดดีแจ๊ค!^^"
"อ้าว! ดงฮยอก หวัดดี^^"
"นี่เพื่อนแจ๊คเหรอ?^^"
"ช่าย"
"นี่มาร์คและเจบี"
"พวกมึง นี่ดงฮยอก"
"หวัดดี^^"
"อืม" มาร์ค
"^^" เจบี
"เดี๋ยววันนี้แจ๊คไปซ้อมใช่มั้ย?"
"ใช่"
"กี่โมงอ่ะ?"
"ประมาณห้าโมงอ่ะ"
"งั้นเราไปพร้อมแจ๊คนะ"
"อื้ม^^"
ดงฮยอกยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งที่ตัวเองซึ่งอยู่หน้าผมประมาณสามสี่แถว เด็กเรียนก็งี้ ฮ่าๆๆ
"ไอ้นั่นใคร?"
ไอ้มาร์คกระซิบถาม เพราะตอนนี้อาจารย์เริ่มสอนแล้วเลยต้องคุยกันเบาๆ
"ดงฮยอก"
"กูรู้ว่าชื่อดงฮยอก แต่มันเป็นใคร?"
"เป็นเพื่อนในทีมบาส"
"ทำไมกูไม่เห็นรู้จัก ไม่คุ้นหน้าด้วย"
"ก็มันเพิ่งสมัครเข้ามาวันก่อนนี่เอง"
"อ๋อ"
มันพยักหน้าเบาๆแล้วหันกลับไปเรียนต่อ
.
.
.
"ง่วงชะมัดเลย~"
ผมบ่นเบาๆแล้วยืดเส้นยืดสายหลังจากเรียนเสร็จไปสามคาบ ตอนนี้เรามากินข้าวกันครับ เดี๋ยวต้องกลับไปเรียนต่ออีกตั้งสองคาบแน่ะ! โอ้ยย ง่วงโว้ย!
"กินไรดีวะ?" ไอ้เจบีถามขึ้น
"อืม...ข้าวมันไก่" ผมตอบ
"มึงอ่ะมาร์ค?"
"ไม่รู้ว่ะ เอาข้าวมันไก้แบบไอ้แจ๊คก็ได้"
"หืม?!"
"อะไรมึง?"
"มึงเรียกมันว่าอะไรนะ?"
"แจ๊ค"
"เฮ้ยเพื่อนมาร์ค! มึงไปเอาหัวฟาดเสาที่ไหนมาวะ ร้อยวันพันปีไม่เคยเรียกชื่อมัน เรียกแต่ไอ้สั้นๆ ไม่ก็ไอ้เตี้ย แล้วจู่ๆวันนี้มึงเรียกมันว่าแจ๊คเนี่ยนะ?!"
"ก็...กูอยากเรียกชื่อมันบ้าง ก็แค่นั้น"
"ใช่เหรอ?"
"ก็เออดิวะ ไม่มีไรหรอก"
"ไม่ใช่ว่าพวกมึง..."
"อะ..อะไร?"
"พวกมึงมีซัมติงกัน!"
"เหี้ย!/เหี้ย!" ผมกับมันโพล่งออกมาพร้อมกัน
"ตกใจอะไรขนาดนั้น กูแค่หยอกเล่นน่า หรือว่า...พวกมึงมีซัมติงกันจริงๆ"
"มะ...ไม่ใช่เว้ย"
"ไม่ต้องรีบพูดขนาดนั้นก็ได้มั้นสั้น ลิ้นพันกันหมดละนั่นฮ่าๆๆ"
"กูแค่...ไม่อยากให้มึงเข้าใจผิดไง"
"อ๋อ เอ๊ะ!"
"อะไร?"
"พวกมึงหน้าแดงทำไม?"
"กู...กูร้อน"
"อืม ร้อนก็ร้อน ฮะๆ"
"เอ่อ...กินดีกว่ามึง จะได้รีบไปเรียน"
"หึๆ ครับ"
เชี่ยบีเอ้ยย! มันเป็นคนขี้สังเกตครับ เรียกง่ายๆคือขี้เสือก -_- เวลาโดนสายตามันไล่ต้อนอ่ะนะ กูนี่ใจเต้นตุบๆ ไม่ใช่หวั่นไหวครับ กลัว! สายตาทำเอากูแทบโกหกไม่ออก แล้วคือพอมันถามเรื่องซัมติงไอ้ผมก็ดันคิดไปเรื่องเมื่อคืนไงครับ ที่ผมเอ่อ...นั่นแหละ ให้ไอ้มาร์ค เหี้ย คิดแล้วมันก็เขินขึ้นมาเฉยเลยอ่ะ -///-
พอกินข้าวเสร็จพวกเราก็กลับมาเรียนต่ออีกสองคาบครับ
"แหม เดี๋ยวนี้มีจับมงจับมือกันเนอะ^^" ไอ้เจบีเริ่มเสือกอีกแล้วครับ
"ก็...กูเย็นมือ อะ..แอร์มันแรงว่ะ"
"ครับ แอร์แรงจนมึงเหงื่อตกเลยว่ะ ฮะๆ"
หลังจากนั้นเราก็นั่งเรียนกันต่อครับโดยที่ไอ้มาร์คก็ยังไม่ปล่อยมือผม
"มึงนั่งดีๆหน่อยมาร์ค" ผมบอกเมื่อมันเริ่มเอนตัวพิงมาทางผมเรื่อยๆ
"ไม่อาว"
"กูจะเรียน"
"แต่กูขี้เกียจแล้ว~ เหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะหมดคาบ"
"ทนหน่อยน่า สามสิบนาทีเองมึง"
"งืออออ"
ผมหันไปเรียนต่อครับ มือก็จดเลคเชอร์อย่างไว ทำไมอาจารย์ชอบเลื่อนสไลด์เร็วจังวะ กูจะจดไม่ทันแล้วนะเฮ้ย
"แจ๊ค..."
"หืม?"
"แจ๊คครับ...". อาการอ้อนเริ่มมาครับเมื่อผมตอบแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่สมุดจด
"อะไร?"
"ไปเข้าห้องน้ำกับกูหน่อย"
"กูจดเลคเชอร์อยู่"
"ค่อยลอกของไอ้บีก็ได้ ไปกับกูแป๊บดิ กูไม่ไหวแล้ว"
ผมพยักหน้าให้มัน ปวดฉี่ล่ะสิมึง เฮ้อ...ไปก็ไปวะ
"มึง กูไปเข้าห้องน้ำกับไอ้มาร์คแป๊บนะ ฝากเลคเชอร์ด้วยเดี๋ยวมาลอก ฮ่าๆๆ"
"เออได้ๆ"
เมื่อเห็นว่าเจขบีมันพยักหน้ารับผมเลยออกมากับมันครับ
หมับ
"แจ็ค~"
"อะไร มากอดกูทำไม?". ผมตกใจเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆมันก็สวมกอดจากด้านหลัง
"อยากกอด" มันตอบแล้วเกยคางไว้บนไหล่ผม
"ไม่ฉี่เหรอ ไหนว่าไม่ไหวแล้วไง"
"กูไม่ไหว..."
"ก็ไปฉี่ดิ"
"อยากจูบมึงแทบทนไม่ไหวต่างหาก..."
"-0- มึงหลอกกูว!"
"กูเปล่านะ กูแค่บอกว่าไม่ไหว^^"
"มึงนี่..."
"จูบ..."
"มะ...ไม่"
"จูบหน่อย"
"มะ...ไม่เอา นี่มันมหาลัยนะมึง"
"จูบหน่อยแจ๊ค จูบกูหน่อย...นะครั...อื้อ..."
ผมประกบปากมันก่อนที่จะพูดจบ แม่งอ้อนมาขนาดนี้กูก็ทนไม่ไหวสิวะ โคตรน่าจูบ
"อือ..." ผมครางในลำคอเบาๆเมื่อมันรุกกลับ ลิ้นร้อนกวาดเลียไปทั่วโพรงปาก แล้วดูดปลายลิ้นผมเบาๆ ทำเอาผมวูบวาบไปหมด
"จุ๊บ...จ๊วบ อืม..."
เสียงจูบดังก้องไปทั่วห้องน้ำชาย ผมกับมันจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ผลัดกันดูดปาก ดูดลิ้นกันอย่างเร่าร้อน บางครั้งก็หลุดครางออกมาเบาๆ
"อา...จ๊วบ อืม..."
มันดันผมไปพิงกำแพงด้านหลังแล้วดูดปากผมอีกครั้งก่อนจะผละออกเบาๆแล้วระดมจูบไปทั่วตั้งแต่แก้มลงไปที่ซอกคอ ผมโอบแผ่นหลังของมันเอาไว้แล้วลูบไล้เบาๆ
"อาห์...มาร์ค อย่าแรง เดี๋ยว...เป็นรอย อ๊ะ"
"อือ...ขออีกแป๊บ"
มันกลับไปดูดเม้มซอกคอผมต่อและประกบปากลงมาอีกครั้ง เราแลกลิ้นกันอยู่สักพักก่อนที่มันจะงับริมฝีปากของผมเบาๆแล้วค่อยๆผละออกอย่างอ้อยอิ่ง...
"หน้ามึงแม่งโคตรเอ็กซ์ว่ะ รู้ตัวไหม?"
"เหี้ย...-///-"
"ตาปรือๆ ปากฉ่ำๆที่เลอะน้ำลายกูประกอบกับหน้าแดงๆ ไหนจะหอบหายใจหนักๆอีก...น่าฟัดชิบหาย!"
"หื่น!"
"มากด้วย"
"ยิ่งเมื่อคืนนี่...มึงเอ็กซ์โคตรๆเลยว่ะ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาแล้วน้ำกูเลอะเต็มปากอ่ะนะ โคตรน่ากระแทก"
"เหี้ย...หื่นจริงๆเลยมึงนี่!"
"เขินก็บอก..."
"เออ! เขิน...-///-"
หมับ!
มันดึงผมเข้าไปกอด
"น่ารักอีกแล้วว่ะ^^"
เออ กูก็เขินอีกแล้วเหมือนกัน><
มันกอดผมอีกแป๊บก่อนจะพากันเดินออกจะห้องน้ำเพื่อที่จะไปเอากระเป๋าที่ห้อง ป่านนี้คงเลิกคลาสแล้วล่ะมั้ง...
"ไง^^"
เฮือก!
"อะ...ไอ้เจบี!!!" พวกผมโพล่งออกมาพร้อมกันเมื่อเจอมันยืนชิคๆอยู่หน้าห้องน้ำ
"เมื่อกี้..."
อะ...อะไร อย่าบอกว่ามันเห็นนะ?!
"เร่าร้อนดีนะ"
"-0- !!!" หน้าพวกกูตอนนี้ครับผม
"จารย์เลิกคลาสแล้ว เลคเชอร์กูใสไว้ในเป๋ามึงละนะ รีบไปล่ะ ไอ้ดงฮยอกมันรอจะไปซ้อมอยู่"
มันทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็หมุนตัวกลับมา
"อ้อ! ปากมึงเจ่อมากเลยว่ะสั้น ถ้าไปซ้อมสภาพนี้ระวังโดนจับกดกลางสนามนะครับ^^ ไปละ บ๊ายบาย"
ตอนนี้ผมอยู่ที่สนามครับ ทีแรกไอ้มาร์คยังไม่อยากให้มาหรอกครับเพราะปากผมยังเจ่ออยู่ แต่เห็นแก่ดงฮยอกที่ยังรอผมอยู่ที่ห้องและอีกอย่างมันก็ไปด้วยไง ผมว่าคนที่คิดจะจับผมกดน่ะมีแค่มันนั่นแหละคนเดียว -_-
ผมลงสนามไปกับดงฮยอกและเพื่อนๆในทีมอีกสองสามคน ส่วนไอ้หล่อมันก็ไปนั่งรออยู่ที่แสตนด์เชียร์
วันนี้ในสมาชิกทีมมาแค่ห้าคนครับ มีผม ดงฮยอก จุนเฮว ชานอู และไอ้บ๊อบบี้ จริงๆมีตั้งสิบสองคนแต่วันนี้พี่ท็อปปล่อยครับ พี่แกบอกว่าอยากฝึกเด็กใหม่ให้เก่งก่อนแล้วค่อยนัดซ้อมรวม แต่ถ้าใครอยากมาก็มาได้ ตอนแรกผมกะว่าจะไม่มาแล้วล่ะครับ แต่ดันโดนพี่แกเรียกไปพร้อมกับไอ้บ๊อบบี้ ซึ่งสาเหตุที่เรียกไปก็คือ...
"ปีนี้เด็กใหม่มีสามคนว่ะ ดูท่าทางไม่ค่อยคุ้นกับบาสสักเท่าไรด้วย พี่เลยอยากให้พวกนายมาเป็นคู่ซ้อมให้เด็กใหม่ ได้มั้ย?"
คำว่า'ได้มั้ย?'ที่มาพร้อมสายตาวาววับของพี่แกเนี่ย ใครๆก็รู้ครับว่ามันไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็นประโยคคำสั่ง!
"ปรี๊ดดด!" เสียงนกหวีดดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าให้ไปรวมตัวกันที่ด้านหนึ่งของฝั่งสนาม
"เอาล่ะ วันนี้พี่จะให้ฝึกกันเป็นคู่นะ จับคู่เด็กเก่ากับเด็กใหม่ เรามีห้าคนเพราะฉะนั้นเด็กใหม่อีกคนจะคู่กับพี่ เอาล่ะ จับคู่ได้!"
ผมคู่ดงฮยอกครับ
ไอ้บ๊อบบี้คู่น้องชานอู
ส่วนพี่ท็อปคู่กับน้องจุนเฮว
"เอาล่ะ หลังจากนี้ไปก็ซ้อมกันตามนี้นะ ซ้อมจันทร์ พุธ ศุกร์ ส่วนเรื่องเวลา อันนี้พี่ให้เราตกลงกันเองนะ เพราะแต่ละคณะแต่ละสาขาตารางเรียนมันไม่ตรงกัน เพราะงั้น...หาเวลาว่างที่ตรงกับคู่ของตัวเองแล้วมาซ้อมตามเวลานั้น ใบเช็คชื่อจะวางอยู่ที่โต๊ะพี่ในห้องกีฬา ให้ลงเวลามาและกลับด้วย เข้าใจไหม?"
"ครับ!"
"ดี วันนี้เราจะเริ่มให้คุ้นชินกับบาสกันก่อนโดยการเลี้ยงลูกแบบเบสิคโดยให้ทุกคนเลี้ยงลูกบาสพร้อมกับวิ่งรอบสนามจนครบสิบรอบแล้วกลับมาเจอกันตรงนี้ที่เดิม โอเค๊?"
"โอเคครับ!"
พวกเรารับคำแล้วเริ่มเลี้ยงลูกบาสพร้อมกับวิ่งรอบสนามทันที
.
.
.
ผมกับดงฮยอกเราวิ่งไปเรื่อยๆแบบไม่รีบครับ จนตอนนี้ก็ได้ประมาณแปดรอบแล้ว
"เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย" ดงฮยอกบ่นกับผมเบาๆแล้ววิ่งไปเช็ดเหงื่อไป
"อือ เราก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน"
เราวิ่งกันต่อจนครบสิบรอบแล้วก็กลับมาที่เดิมซึ่งมีพี่ท็อปยืนรออยู่แล้ว
"พี่ให้พักหายเหนื่อยกันสักห้านาทีนะ หลังจากนั้นก็เริ่มเลี้ยงบาสลอดหว่างขาแบบนี้..." พี่ท็อปทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ซึ่งสำหรับผมกับบ๊อบบี้แล้ว ชิลมากครับ จะเหนื่องหน่อยก็ตรงที่ฝึกให้เด็กใหม่นี่แหละ กูจะสอนมันยังไงดีวะ?
"พอเลี้ยงแบบลอดหว่างขาเสร็จแล้วก็ให้ฝึกชู้ตลูก โดยการการฝึกทั้งหมดพี่จะให้เด็กเก่าทำสถิตติเอาไว้ด้วย ว่าวันแรกชู้ตได้สูงสุดเท่าไหร่ วันที่สองได้เท่าไหร่ เราจะบันทึกกันในทุกวันที่ซ้อม เพื่อดูผลการฝึกและพัฒนาการของแต่ละคนด้วย วันนี้เราจะซ้อมกันแค่นี้ก่อน ซ้อมถึงหกโมงครึ่งนะครับ เอาล่ะ เริ่มซ้อมได้!"
สิ้นคำสั่งพี่ท็อป พวกเราก็แยกย้ายกันมาซ้อมเป็นคู่ครับ
"เอาล่ะ ทำแบบนี้นะ" ผมเริ่มสอนดงฮยอก
"อ่า...ยากอ่ะ"
"งั้นเอางี้ เดี๋ยวนายจับลูกแบบนี้นะ"
"อือ"
"แล้วก็ลอดมาแบบนี้"
"อ่าๆ พอได้อยู่"
"หลังจากนั้นก็ทำแบบนี้ต่อ" ผมสอนไปเรื่อยๆจนดงฮยอกเริ่มทำได้
"นั่นแหละ ถูกแล้ว นายลองทำไปเรื่อยนะ จากช้าๆแล้วค่อยเร็วๆก็ได้ เดี๋ยวก็คล่อง"
"อื้อ"
ผมฝึกไปเรื่อยๆจนเห็นว่าดงฮยอกเริ่มคล่องขึ้นแล้วจึงฝึกชู้ตลูก
"เวลาชู้ตให้มีสมาธิจดจ่อนะ ห้ามวอกแวกเด็ดขาด ตอนจะชู้ตให้ย่อตัวลงนิดหน่อยแบบนี้ พอได้ระยะที่พอดีแล้วก็ชู้ตออกไปเลย"
ฟึ่บ!
ผมชู้ตให้ดงฮยอกดู ซึ่งมันก็ลงห่วงอย่างง่ายดาย ก็แหงล่ะ คนมันเก่งนี่ครับ ฮ่าๆๆ
"โหว ลงอย่างเป๊ะ! ทำได้ไงอ่ะ"
"หึๆ เราเก่งไง ฮ่าๆๆ
ทีนี้นายลองชู้ตดูนะ เดี๋ยวเราสอนให้"
ผมฝึกกับดงฮยอกไปเรื่อยๆจนถึงหกโมง อีกครึ่งชั่วโมงก็จะได้กลับหอแล้ว!^^
"อ่ะ พักก่อนนะ" ผมบอกแล้วยื่นน้ำเย็นไปให้ดงฮยอก
"ขอบใจนะ"
ระหว่างพักเราก็คุยโน่นคุยนี่กันไปเรื่อยๆครับ
"แจ๊คเล่นบาสมานานยัง?"
"นานแล้ว ตั้งแต่ม.ต้นอ่ะ"
"โหว ถึงว่า ชู้ตลงทุกลูกเลย"
"แล้วนายอ่ะ?"
"เคยเล่นบ้างตอนม.ปลายอ่ะ แต่ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่ ยิ่งพอม.หกก็ต้องเตรียมเข้ามหาลัย เลยห่างจากกีฬาไปพักใหญ่เลยล่ะ แต่พอเข้าที่นี่ก็เริ่มชอบจริงจัง เลยลงบาสไง"
"อ๋อ"
"แต่ที่ชอบอ่ะ ไม่ใช่บาสอย่างเดียวหรอกนะ..."
"แล้ว...ชอบอะไรอีกอย่างเหรอ? เชียร์ลีดป้ะ ฮ่าๆๆ มหาลัยเราน่ะเชียร์หลีดสวยๆก็เยอะอยู่นะ"
"เปล่าหรอก..."
"?"
"นักบาสต่างหาก". ดงฮยอกขยับเข้ามากระซิบหูผม
"?!"
"นักบาสบางคนก็โคตรน่ารักเลยนะ นายว่าป้ะ^^"
"-0-" เหวอเลยดิกู! คือพูดแล้วจ้องกูแบบนี้ ไม่ได้จ้องจะงาบกูหรอกใช่มั้ย?
"หึๆ แจ๊คนี่...น่ารักดีนะ^^"
"-0- เอ่อ.. นาย..."
"คิดว่าไงล่ะ?"
"คือ...นายคงไม่ได้...ชะ..ชอบ..."
"ฉันชอบนาย...จุ๊บ!". ดงฮยอกพูดแล้วจุ๊บปากผมเบาๆ เฮ้ย!!!
"!!!"
ผัวะ!
"มึงทำเหี้ยไรวะ!!"
"มะ...มาร์ค" ผมเหวอไป เหี้ยแล้ว! คือไอ้มาร์คมันนั่งอยู่ที่แสตนด์ไง พอเห็นแบบนั้นเลยลงมาพุ่งใส่ดงฮยอกแล้วรัวหมัดใส่ไม่ยั้งทันที ผมรีบเข้าไปห้ามและแยกมันออกมา
"อะไรของมึงวะ!". ดงฮยอกลุกขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากแล้วลุกขึ้นถามมาร์คอย่างเอาเรื่อง
"กูต้องเป็นคนถามมากกว่ามั้ย ว่าอะไรของมึง! มึงจูบไอ้แจ๊คได้ยังไง!!!"
"ทำไม ก็กูชอบ..."
"แต่กูก็ชอบ! และกูแม่งก็จีบมันอยู่ เพราะงั้นมึงไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ ไอ้ห่า!!!"
"ทำไม มึงไม่ได้เป็นผัวมันซะหน่อย ทำไมกูจะทำไม่ได้!"
"เหี้ยเอ๊ย!!!"
"มาร์ค พะ...พอแล้วมึง พอแล้ว" ผมรีบเข้าไปห้ามเมื่อเห็นว่ามันจะพุ่งไปต่อยดงฮยอกอีกครั้ง
"เหอะ! มึงมันก็แค่จีบเหมือนกูนั่นแหละวะ อย่ามาหึงออกนอกหน้าหน่อยเลย!"
"ไอ้!..."
"มาร์ค พอแล้วๆ! พอแล้วมึง"
"ไม่! กูจะอัดแม่ง! มึงปล่อยกูนะเว้ย กูจะต่อยมัน กูจะอัดมานนนนนนน!!!"
"มาร์ค ไม่เอา มึงพอแล้ว นั่นมันก็หน้าแหกปากแตกไปเยอะแล้ว"
"ไม่! แม่งปากแตกแล้วยังมากวนตีนกูได้อีก ปล่อยกู!"
แม่งเอ๊ย!!! กูล่ะไม่เคยเห็นมันฟิวส์ขาดแบบนี้เลย ทำไงดีวะกู?!
"ช่างมันเหอะ กลับกันดีกว่านะมาร์ค"
"แต่มัน!"
"นะ...นะครับมาร์ค นะ"
"อือ ก็ได้...
กูเห็นแก่ที่รักกูหรอกนะ ไม่งั้นมึงไม่ตายดีแน่!!!"
"หึ!"
จะกลับก็ยังไม่วายไปชี้หน้าคาดโทษไอ้ดงมันไว้อีกครับ ซึ่งไอ้ดงมันก็กระตุกยิ้มกวนตีนกลับมาให้
ผมรีบลากไอ้มาร์คออกมา แวะไปลาพี่ท็อปแป๊ปนึงแล้วรีบพามันกลับ
.
.
.
"แม่งเอ๊ย!!!"
กลับมามันก็อาละวาดเลยครับ -_-
"ใจเย็นดิมึง..."
"ฮึ่ม!"
"กูขอโทษ..."
"เรื่อง?"
"ก็กูมัวแต่เหวอะอ่ะ มันเลยมาจุ๊บกูได้ไง"
"มึงจะขอโทษทำไม มันต่างหากที่ควรขอโทษ!"
"ก็กู...อื้อ..." ผมยังพูดไม่จบมันก็ประกบปากลงมาซะก่อน
"อือ..." มันดูดปากผมครับ ดูดทั้งปากล่างปากบนแล้วก็ลิ้น แม่งดูดทั้งปากเลย! มันไซร้ขึ้นไปหอมแก้มด้วยว่ะ แม่งหอมฟอดใหญ่ๆเลยด้วย
"อืม...มาร์ค..."
มันไล้ลงมาที่ซอกคอครับ ดูดขนาดนั้นเป็นรอยแน่ๆเลย
"มึง...อย่าให้เป็นรอยดิ"
"ไม่..."
"มึง...เป็นของกู"
"มาร์ค...อ๊ะ! พอแล้ว..."
มันดูดต่ออีกแป๊บแล้ว...
"จุ๊บ" ปิดท้ายด้วยการจุ๊บปากผมเบาๆ
"กูรักมึงนะ รักมึงมากด้วย"
"อือ -///-"
"กูจีบมึงอยู่ เพราะงั้น...ห้ามใครหน้าไหนทำกับมึงแบบนี้อีกนะ"
"อืม กูจะไม่ให้ใครมาทำแบบนี้ได้อีก นอกจากมึงคนเดียว"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น