คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แผนร้ายกับผู้ชายที่ชื่ออโน
2
เย็นนี้กะว่าจะไปเดินซื้อของฮารุสักหน่อย แต่ว่า เฮ้อ ฮารุมีธุระ รู้สึกแย่จัง ปกติจะมีฮารุคอยเดินเป็นเพื่อน รู้สึกเหมือนโดนแย่งเพื่อนเลย ไปๆมาๆ ฉันก็เลยมาเดินเล่นคนเดียว
“แนน แนน ใช่แนนรึเปล่า” ฉันหันไปตามเสียงเรียก
“อ้าว กระต่าย ใช่กระต่ายรึเปล่า” ฉันถามเธอคนนั้น
“ใช่ๆ ดีใจจังที่แนนจำได้ ไม่เจอกันมากี่ปีแล้วนะ”
“หลายอยู่ เป็นไงบ้าง ทำไมหน้าตาดูเศร้ายังไงไม่รู้” ฉันถามตามความจริง
“ก็เครียดเรื่องเพื่อนนิดหน่อยอ่ะ”
“ถ้ามีอะไรก็มาปรึกษาแนนได้นะ ยินดีให้คำปรึกษา”
“เกรงใจแนนจัง...เฮ้ย นั่นมัน...” ฉันมองไปตามสายตาของกระต่ายเพื่อนสมัยประถม รู้สึกคุ้นๆกับผู้ชายคนนั้นจัง
“ใครหรอ มีอะไรรึเปล่า”
“ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันหักอกเพื่อนฉัน มันหลอกให้ความหวัง แล้วก็ทิ้งเพื่อนฉันไป รู้สึกว่าจะชื่อ อโนอ่ะ”
“อโนหรอ”
“เธอรู้จักหรอแนน”
“ก็เรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่ว่าคนละแผนกอ่ะ”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง มันตามจีบแต่คนสวยๆน่ารักๆ พอเหยื่อหลงจนดีใจ มันก็ทิ้ง ฉันละเกลียดมันจริงๆ”
“อืม ดีใจที่ได้เจอเธอจังกระต่าย”
“ฉันก็ดีใจเหมือนกัน ว่างๆก็โทรคุยกันนะแนน”
“อืม งั้นฉันไปก่อนนะ”
ฉันโบกมือให้กระต่าย แล้วเดินตามผู้ชายที่ชื่ออโนไป
“ฉันอยากได้ ผู้ชายคนนั้น”
“ฮัลโหล โน้ตหรอ” ฉันโทรหาโน้ต ผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุด
-ดีใจจังที่แนนโทรมา-
“อโนกับซีต้าเป็นอะไร” ฉันไม่อ้อมค้อมรีบเข้าเรื่องทันที
-เพื่อนกัน ธรรมดา มีอะไรรึเปล่า-
“เปล่าหรอก ก็แค่อยากรู้จักกับเพื่อนของโน้ตเฉยๆ”
-แนน...-
“แค่นี้นะ” ฉันรีบกดวางสาย
ฉันจะทำยังไงกับนายอโนดีนะ
ตอนเช้าฉันตื่นเร็วกว่าปกตินิดหน่อย ฉันก็เลยต้องมานั่งรอฮารุที่รถ
“แม่งเอ้ย วันนี้มีรถแค่คันเดียว ถ้ามาช้าก็ต้องรออีกนานเลย...อะไรนะ ไม่ทันหรอ เออๆๆ งั้นไปก่อนนะ” ฉันนั่งหลับตาอยู่ที่เดิม แต่เสียงที่ฉันได้ยินมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเอาซ่ะเลย ฉันจะไม่ใส่ใจเลย ถ้าเสียงนั้นไม่หยุดอยู่ข้างๆฉัน
พอฉันหันไป ฉันเห็นนายอโนนั่งอยู่ข้างๆ พอมองใกล้ๆหน้าตาของนายนี่ดีจัง ไม่ถึงขั้นหล่อ เพียงแค่น่ารัก จนไม่อยากละสายตาเลยหล่ะ
“มีอะไรรึเปล่า” เค้าถามฉันเพราะฉันมองหน้าเค้าอยู่
“คือว่าตรงนี้มีคนนั่งแล้วอ่ะ”
“ว้าแย่จัง...แต่รถออกแล้ว เพื่อนเธอคงมาไม่ทันหรอกนะ”
“แย่จัง แย่จริงๆ” แล้วฉันก็มองออกไปที่นอกหน้าต่าง เพื่อนของฉันกำลังเดินอยู่กับยัยซีต้า ไอบ้าเอ้ย ถ้ามาเร็วกว่านี้สัก 2 นาที นายก็ไม่ตกรถแล้ว
“ชื่ออะไรครับ” เค้าถามฉันอย่างสุภาพ
“ทำไมหรอ”
“แค่เธอหน้าตาเหมือนเพื่อนสนิทของฉัน”
“ชื่อแนนค่ะ แล้วชื่ออะไรหรอ”
“ผมชื่ออโน”
“เปล่า แนนหมายถึงเพื่อนสนิทของอโนชื่ออะไรหรอ” ฉันรู้เลยว่าหมอนั่นหน้าหงายไปนิดนึง
“ซีต้าอ่ะ รู้จักรึเปล่า”
“เคยได้ยินชื่อ แต่ไม่เคยเห็นหน้า” ฉันโกหก
“แนนนี่ใช่ นางฟ้าของแผนกสามัญรึเปล่า”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยได้ยินใครเรียกว่านางฟ้า”
“น่ารักจัง” อยู่ดีๆเค้าก็พูดขึ้นมาลอยๆ
“อะไรหรอ”
“แนน น่ารักจัง”
“ชื่ออโนหรอ” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
“อืม ทำไมอ่ะ”
“ชื่อแปลกดีนะ ไม่เคยได้ยินใครชื่อเล่นว่าอโนเลย”
“แนนเป็นคนแรกที่ทักนะ รู้มั๊ย” เค้าพูดเสียงหวาน
“หรอ ดีใจจัง” ฉันพูดเสียงเรียบ
“ทำไมเสียงไม่เหมือนคนไม่ดีใจเลยหล่ะ”
“ไม่รู้สิ ไม่รู้เหมือนกัน”
“มีแฟนรึเปล่า”
“ไม่มี”
“ไม่เหงาหรอ”
“ก็นิดหน่อย แต่มีผู้ชายโทรมาคุยเล่นด้วยเยอะ ก็เลยไม่ค่อยเหงา”
“อย่างนี้นี่เอง”
“ชื่อเล่นก็ชื่ออโนหรอ” ฉันพยายามวกกลับมาเป็นเรื่องเดิม
“เปล่า ความจริงชื่ออื่น”
“ชื่ออะไรหรอ”
“เอาไว้ให้คนพิเศษเรียกเท่านั้นแหละ”
“งั้นขอโทษนะที่ถาม”
“ชื่อโอ ห้ามบอกใครนะ ไม่อยากให้ใครเรียกโอ นอกจากคนพิเศษเท่านั้น" ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไร
ทำไมวันนี้รถวิ่งช้าจัง
“ไม่คิดอยากจะมีแฟนบ้างหรอ”
“ถ้าคนๆนั้นดีสู้เพื่อนสนิทของแนนไม่ได้ แนนก็ไม่คิดจะมีหรอกนะ”
“อยากเห็นหน้าเพื่อนสนิทของแนนจัง อยากรู้ว่าเค้าจะดีขนาดไหน”
“มองจากหน้าอย่างเดียวไม่ได้หรอก ต้องมองทะลุเข้าไปถึงหัวใจ”
พอฉันพูดจบ รถก็จอด
“ขอทางหน่อยสิ จะเข้าโรงเรียน” ก็เค้านั่งบังทางของฉันไว้นี่นา
“อืม เดี๋ยวเดินไปส่งนะ” ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเดินไปราวกับนางพญา
ส่วนนายโอหรือนายอโนนั่นก็เดินตามฉันมา ทำท่าทางอย่างกับตัวเองเป็นนายแบบอย่างนั้นแหละ
“มีเบอร์โทรศัพท์มั๊ย” เค้าถามก่อนที่ฉันจะเดินเข้าโรงเรียน
“แนนไม่ให้เบอร์ใครซี้ซั้วหรอกนะ”
“ขอเบอร์ของแนน ได้มั๊ย” ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ลองแลกโทรศัพท์กันใช้สักวันนึง ดีมั๊ย” ฉันไม่รู้ทำไมถึงพูดอะไรบ้าๆนั่นออกไป ฉันพูดแบบนั้นได้ยังไงนะ
“ลองดูสิ ใช้โทรศัพท์ของโอได้ไม่ยั้งเลยนะ ถ้าคิดถึงโอก็โทรออกได้เลยนะ” เค้าหยิบโทรศัพท์ของฉันไป แล้วก็เอาโทรศัพท์ของเค้ายัดใส่มือฉัน
“ไปก่อนนะ” แล้วฉันก็เดินเข้าโรงเรียน
อ๊าก ๆๆๆๆ ฉันไม่เคยร่านขนาดนี้มาก่อนเลยนะ
ฉันทำแบบนี้เพื่ออะไรนะ ฉันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย เฮ้อ แล้วฉันก็มานั่งถอนหายใจอยู่ในห้องเรียนคนเดียว
โทรศัพท์ของโออยู่ในมือของฉันแล้ว หึหึ คิดอะไรออกแล้ว
ฉันเปิดดูข้อความในโทรศัพท์ของโอ แต่ว่าก็ไม่เห็นมีสักข้อความ อ๋อ ลืมไปได้ไง ถ้าเป็นฉันฉันไม่เก็บข้อความไว้ในถาดเข้าแน่นอน ฉันก็เลยกดไปที่แฟ้มส่วนตัว แต่ว่า มันไม่มีสักแฟ้มนะสิ
ข้อความไม่มีเลย งั้นก็ข้อมูลการโทร หึหึ มี ซีต้าโทรเข้า โน้ตโทรออก เปรี้ยวสายไม่ได้รับ มีอยู่แค่นี้ อ้อ มีเบอร์พ่อกับแม่ด้วย ทำไมไม่เห็นมีเบอร์คนอื่นเลย หรือว่าลบไปหมดแล้วนะ
รายชื่อหล่ะ มีชื่อใครบ้าง อ๊ากๆๆๆๆ ไม่มีชื่อผู้หญิงเลย สงสัยคงไม่บันทึกเอาไว้แน่ๆ แล้วฉันจะแลกโทรศัพท์กับคนแปลกหน้าทำเพื่อ?
“แนน เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฮารุเดินเข้ามาเห็นฉันทำหน้าปวดขี้อยู่ก็เลยถาม
“ก็คือว่า...” แล้วฉันก็เล่าเรื่องเมื่อเช้าทั้งหมดให้ฮารุฟัง
“มันจีบแนนชัวร์ๆ” ฮารุลงความเห็น “แล้วจะทำยังไงต่อ”
“แนนจะทำเพื่อฮารุ แนนจะแยกไอ้อโนนั่นออกมาจากซีต้า ฮารุจะได้อยู่กับซีต้าอย่างมีความสุขไง”
“ไม่ต้องหรอกน่า”
“แนนไม่ใช่คนดี ฮารุรู้ใช่มั๊ย ขอแนนทำสิ่งดีๆ เพื่อเพื่อนที่แนนรักมากที่สุดไม่ได้หรอไง”
“เฮ้อ ก็ได้ก็ได้ ระวังหน่อยแล้วกัน ไอ้นั่นมือไว ทั้งเสือทั้งสิงห์อยู่ในตัวมันหมดเลย”
“รับทราบครับผม”
“แนน...ขออะไรอย่างนึงได้มั๊ย”
“ว่ามาเลยที่รัก”
“อย่าทำร้ายร่างกายหรือทำลายจิตใจซีต้าเด็ดขาดนะ”
“รักซีต้าเข้าแล้วอ่ะดิ...ไม่ต้องทำหน้าโหดขนาดนั้นก็ได้ ไม่ทำอะไรหรอกน่า”
“ไม่ได้รัก ก็แค่ห่วงใย”
“ห่วงใยก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักเหมือนกันนะจ๊ะฮารุ”
“พอๆ เลิกพูด เรียนไปนะ แล้วเดี๋ยวเจอกันตอนเย็น”
“ฮารุจะไปไหน”
“เดินเล่นคลายเครียด”
“อื้ม ตามสบาย”
ตอนเที่ยงก่อนเข้าเรียนแค่แป็บเดียวก็มีคนยิงเข้ามา นี่มันเบอร์ฉันนี่นา ฉันควรจะโทรกลับไป หรือว่ารอจังหวะที่เค้ายิงมาแล้วรับดี แต่ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็จะเสียตัง เพราะงั้น โทรกลับดีที่สุด
“จะเอาโทรศัพท์คืนหรอ” ฉันทักทายด้วยประโยคที่ชินชาที่สุด
-อื้ม เลิกเรียนเอามาให้ที่สนามบอลได้มั๊ย-
“สนามไหน”
-สนามแผนกพานิช-
“นายเป็นนักบอลหรอ”
-ต้องซ้อมอ่ะ เอาไปให้ด้วยนะ ไม่งั้นจะไปเอาคืนถึงที่เลย-
“ถ้าว่างก็จะไปก็แล้วกัน”
-นี่ มีคนโทรเข้าเครื่องแนนเยอะมากเลยอ่ะ-
“รับรึเปล่า”
-ก็รับบ้าง-
“แล้วพูดอะไรไป” ฉันเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ ถ้าบรรดาผู้ชายในโกดังฉันรู้ว่าฉันมีอโนมาเกาะเกี่ยว ความป็อบของฉันต้องลดลงแน่ๆ ฉันอยากเป็นนางฟ้าตลอดกาลนะ
-ก็บอกว่า...ไว้ค่อยคุยกันตอนเย็นนะ- แล้วอโนก็ตัดสายทิ้ง ไอ้ผู้ชายไร้มารยาท ฮารุดีกว่าตั้งร้อยเท่าทำไมซีต้าถึงหลงอยู่กับไอ้นั่นนะ
ความคิดเห็น