บ้ารัก...ยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันกับนายต้นน้ำ

2

     8 มกราคม

     ตั้งแต่วันนั้น นายต้นน้ำก็มาให้ฉันช่วยสอนการบ้านให้ตลอด

     ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ทำไมฉันถึงรู้สึกดี หวังว่า ฉันคงไม่ปล่อยหัวใจไปให้ไอ้กะล่อนนี่หรอกนะ

     “มีคนมาจีบนุ่นหรอ” ระหว่างที่ฉันสอน นายนี่ก็หาเรื่องกวนใจฉัน จนฉันสอนไม่ได้ตลอดเลย

     “ไม่รู้ไม่มี”

     “ไม่มีหรือว่าไม่รู้ เอาดีๆดิ”

     “นายจะเรียน หรือว่าไม่เรียน เลือกสักอย่าง”

     “เรียนดิ”

     พอฉันสอนเสร็จ นายต้นน้ำก็รั้งฉันเอาไว้ ไม่ยอมให้ฉันกลับเข้าไปในห้อง

     “ตอบมาก่อนดิ มีคนมาจีบรึเปล่า”

     “ก็มีทุกวัน” ฉันตอบตามความจริง

     “มันเป็นใครอ่ะ”

     “รุ่นพี่ ม.ปลาย ก็มี รุ่นเดียวกันก็มี รุ่นน้องก็มี”

     “ห้ามคบกับใครนะ น้ำจองนุ่นแล้ว” คำพูดนี้เกือบทำให้ฉันยิ้มได้แล้ว แต่ไม่ได้ไม่ได้ เก็กเอาไว้นุ่น

     “หรอ ทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย”

     “ไม่รู้แหละ ห้ามคบกับใครทั้งนั้น คอยดูนะ น้ำจะไปนั่งเฝ้านุ่น ตั้งแต่เช้ายันเย็นเลย”

     “แล้วนายจะไม่เรียนหรอไง”

     “เรียน ไม่สำคัญเท่านุ่นหรอกน่า”

     “ปากอย่างนายไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิด”

     “เลยลองแล้วหรอ ลองชิมดูก่อนสิ มามะมาจุ๊บทีนึง”

     “ไอบ้า ไปไกลๆเลย ฉันจะเข้าห้อง”

     “น้ำเข้าด้วยคนได้มั๊ยจ๊ะ”

     “ถ้าเข้ามา เจอดีแน่”

     “อยากเห็นของดีจังเลย น้ำเข้าไปด้วยนะ”

     “กลับไปบ้านของนายซ่ะ ไม่อย่างนั้น นายจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกเลย”

     “ทำไมคนสวยใจร้ายกับสุดหล่อแบบนี้ ที่รักฮันนี่กลับบ้านก่อนนะจ๊ะ จุ๊บๆ”

     กรี๊ด ไอ้บ้านี่ พูดอะไรก็ไม่รู้ เพ้อเจ้อที่สุดเลย อ๊ายหน้าฉันมันร้อนผ่าวเลย ไม่ได้นะนุ่น อย่าไปหลงเชื่อคำพูดของไอ้กะล่อนนี้เด็ดขาด

     12 มกราคม

     “นุ่น คุยกับเราหน่อยได้มั๊ย” ผู้ชายหน้าหล่อคนนึงเดินเข้ามาคุยกับฉันในห้อง ฉันนั่งอยู่แค่คนเดียว เพราะเพื่อนๆ ฉันหายไปไหนก็ไม่รู้

     “อืม ได้สิ ที่ไหนหรอ”

     “ตรงนี้ก็ได้”

     “นายชื่ออะไร”

     “อาร์ตไง นุ่นจำเราไม่ได้หรอ เรานั่งอยู่หน้าห้องไง”

     “อ๋อ จำได้ แต่นุ่นจำชื่อไม่ได้” โกหก ฉันโกหก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายหน้าจืดนี่อยู่ห้องเดียวกับฉัน

     “นุ่นคบกับใครอยู่รึเปล่า” คำถามนี้มันทำให้ฉันนึกถึงนายต้นน้ำ ‘น้ำจองนุ่นแล้ว’

     “เปล่าไม่ได้คบกับใคร”

     “แล้วอาร์ตพอจะมีสิทธิ์มั๊ย”

     “หมายความว่ายังไง”

     “ขอจีบนุ่นได้มั๊ย” หน้าของต้นน้ำลอยขึ้นมา โธ่เอ้ย ไปนึกถึงมันทำไม

     “ก็แล้วแต่สิ แต่ตอนนี้นุ่นยังไม่อยากคบกับใคร” ฉันตอบไปก็นึกถึงนายต้นน้ำไป

     “อืม เราคิดว่าเราเข้าใจแล้ว นุ่นคงมีใครแล้วสินะ เราคงไม่มีหวัง”

     “ขอโทษนะ”

     “ไม่เป็นไร เราเข้าใจ”

     ฉันไม่ได้ตอบอะไร ทำได้แค่ยิ้มให้อย่างเดียว

     ส่วนตอนเย็น ฉันก็ต้องมาแบกรับหน้าที่สอนพิเศษให้กับนายต้นน้ำเช่นเคย

     “วันนี้ยืนคุยกับไอ้จืดที่ไหนอ่ะ”

     “ตอนไหนหล่ะ คุยหลายคน”

     “ตอนเที่ยง ไอ้นักกีฬาบาสนั่นอ่ะ คุยอะไรกัน” อาร์ตหรอ ว้าว อาร์ตเป็นนักกีฬาบาสซ่ะด้วย

     “อ๋อ เค้ามาขอคบ”

     “แล้วตอบไปว่าไงอ่ะ”

     “บอกว่าตอนนี้ไม่ได้คบใคร ถ้าจะจีบก็แล้วแต่”

     “ทำไมพูดแบบนั้นอ่ะ”

     “ก็มันจริงนี่นา ไม่ได้คบกับใคร”

     “แล้วน้ำหล่ะ”

     “ฉันไปตอบตกลงเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่” ฉันเห็นหน้าของต้นน้ำดูเจื่อนๆไป ก็เลยเปลี่ยนเรื่อง “มานี่ ฉันสอนต่อดีกว่า ชวนคุยเรื่องไร้สาระอยู่ได้”

     13 มกราคม

     “นุ่น เมื่อวานอาร์ตมาขอคบหรอ” นี่คือประเด็นในการพูดคุยของเพื่อนๆกลุ่มฉัน

     “อือ”

     “แล้วตอบไปว่าไง” หน่อยเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันถามขึ้น

     “บอกว่า ตอนนี้ยังไม่อยากคบใคร”

     “อ้าว” เสียงเพื่อนๆฉัน ดังมากๆ

     “ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอาร์ตเรียนอยู่ห้องเรา ไม่รู้ว่าเป็นนักบาสด้วย”

     “อ้าว บ้ารึเปล่า ไอ้อาร์ตออกจะหล่อ ทำไมไม่คบว่ะ” แตนพูด

     “เออ ใช่ๆ ถึงแม้ว่าจะดูจืดๆ ติ๋มๆ ไปหน่อยก็เถอะ” จ๋าพูด

     “นุ่นมันคงมีที่ดีกว่านั้น ใช่มั๊ยว่ะ” หน่อยพูด

     “เปลี่ยนเรื่องๆ คุยเรื่องอื่นเถอะ” ฉันพูด อื้ม เปลี่ยนเรื่องคงจะดีที่สุด

     “เจ้าชายของฉัน เพิ่งเลิกกับแฟนเว้ย บอกเลิกกิ๊กทุกคนด้วย” แตนเริ่มเปิดประเด็นใหม่

     “เออ ใช่ๆ เห็นเค้าบอกว่า พี่บีกำลังจะจีบ ฉันว่าเจ้าชายเสร็จพี่บีอีกแน่ๆเลย คนสวยกับคนหล่อ มันต้องคู่กันเว้ย” จ๋ากับแตนคุยกันอย่างออกรส

     ส่วนเจ้าชายที่มันพูดถึง ก็คือนายต้นน้ำนั่นเอง

     “ฉันว่านะพี่บีแก่ไปสำหรับเจ้าชาย ฉันว่ารุ่นเรา คนที่มองมุมซ้ายแล้วดูดี มองมุมขวาแล้วน่ารัก มองตรงๆแล้ว โครตสวย สมกับเจ้าชายก็น่าจะเป็นไอนุ่นนี่แหละ” อ๊า หน่อยลากฉันเข้าไปเกี่ยวอีกแล้ว

     “แต่พี่บีแก่กว่าแค่ปีเดียวเอง เรา ม.2 พี่บี ม.3 ไม่ต่างเท่าไหร่นะเฟ้ย”

     “ฉันว่าเราน่าจะลองส่งนุ่นไปจัดการกับเจ้าชายนะเว้ย อย่างน้อยนุ่นมันก็สวยบาดใจชายหลายคน เจ้าชายก็น่าจะสนใจ”

     “แตน จ๋า เลิกเอาฉันเข้าไปเกี่ยวสักที”

     “แกไม่สนเจ้าชายหรอไง”

     “ฉันเกลียดคนเจ้าชู้”

     “นุ่น” ฉันหันไปตามเสียงเรียก อาร์ต อาร์ตเรียกฉัน อุ๊ย ปากแตกด้วย

     “ไปโดนอะไรมาอ่ะ”

     “นุ่นมีแฟนแล้วใช่มั๊ย แฟนนุ่นมันต่อยเรา มันบอกเราว่าอย่ามายุ่งกับนุ่นอีก” เพื่อนฉันอ้าปากกว้างกันหมดเลย

     “ฉันไม่มีแฟน ฉันว่านายเข้าใจผิดซ่ะแล้วหล่ะ”

     “ว่าแต่ ใครต่อยอาร์ตอ่ะ” หน่อยถาม ท่าทางจะเป็นห่วงอาร์ตนะนี่

     “ต้นน้ำ” เอากันใหญ่เลย เพื่อนฉันทั้งห้องได้ยินกันหมดเลย แต่ฉันไม่สนอะไรทั้งนั้นอ่ะ ทำไมนายต้นน้ำถึงทำแบบนี้นะ

     เสียงพูดคุยนินทาในห้องฉันดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันว่าฉันคงต้องจัดการกับนายต้นน้ำซ่ะแล้ว

     “นุ่น จะไปไหนอ่ะ” ฉันเดินออกจากห้อง ในขณะที่เพื่อนกลุ่มฉันกำลังอึ้งกันอยู่

     ฉันเดินมุ่งหน้าไปที่ห้อง ม.2 ห้อง 4 ไอ้ต้นน้ำ นายทำเพื่อนฉันหรอ

     “ต้นน้ำ!!” เสียงของฉันเรียกความสนใจจากเพื่อนในห้องของนายต้นน้ำได้ไม่น้อย

     “นุ่นคนสวยมาหาต้นน้ำด้วยโว๊ย” ไอ้คนที่พูดรู้สึกว่าจะชื่อวิวนะ พูดจบเพื่อนในห้องก็โห่ขึ้นมา

     “เงียบดิ” ต้นน้ำสั่งเพื่อนในห้อง ฉันเห็นแล้ว เค้านั่งอยู่หลังห้อง เพื่อนผู้ชายแหวกทางให้ฉันเดินเข้าไปหาต้นน้ำ แต่พวกผู้หญิงนี่สิ จ้องฉันตาเป็นมันเลย ฉันเดินไปหยุดหน้าโต๊ะของต้นน้ำ

     “นายทำเพื่อนฉันทำไม” ฉันถามเสียงเย็น

     “ไอ้จืดนั่นอะนะ...แค่สั่งสอนนิดหน่อยเอง” ต้นน้ำยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้

     “ก่อนจะไปสั่งสอนคนอื่น ทำไมไม่สั่งสอนตัวเองก่อน นายไม่มีสิทธิจะมาทำอะไรเพื่อนฉัน”

     “แค่ต่อยนิดเดียวเอง” ทำไมนายถึงไม่ยอมรับผิดนะ

     “งั้นฉันตบนาย ดีมั๊ยหล่ะ”

     “มันอยากมายุ่งกับนุ่นทำไมหล่ะ”

     “ก็แล้วนายเกี่ยวอะไรด้วย นายมีสิทธิอะไร เราเป็นอะไรกันหรอต้นน้ำ”

     “...”

     “นายไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไม่ต้องมายุ่งกับเพื่อนฉัน เพราะฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน จำไว้ด้วย” ฉันพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง

     “โธ่เว้ย!!!” ฉันได้ยินเสียงน้ำตะโกนดังลั่น แล้วหลังจากนั้นก็เป็นเสียงเหมือนคนกำลังทำลายข้าวของ

     ตอนเย็น ฉันไม่ได้ออกไปที่ระเบียงเพื่อนสอนนายต้นน้ำเหมือนเคย ฉันรู้ว่าเค้ามานั่งรอฉันจนถึงดึก แต่ฉันก็ไม่ออกไป นายต้องสำนึกผิด และยอมรับความผิดของตัวเองซ่ะบ้าง นายต้นน้ำ