คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยมีแฟน
1
เด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งไม่เคยมีแฟน
ฉันก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เรียนอยู่ชั้น ม.4 โรงเรียนรัฐบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง หน้าตาธรรมดา ไม่ได้ดึงดูดสายตาของใคร และตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยมีแฟนเลย เฮ้อ...น้อยใจในโชคชะตา
“ออมเป็นอะไร มานั่งทำไรอยู่ตรงนี้ เข้าเรียนได้แล้ว วิชาเคมีมีสอบด้วย” สอบอีกแล้ว อุ๊ยดูเหมือนจะลืมอะไรไป อ้อ ฉันชื่อออม ชื่อจริงก็ อิสริยา ส่วนคนที่เรียกฉัน เธอคือเพื่อนสนิทสุดของฉันเอง เธอชื่อว่า นิสา ชื่อเล่นชื่อนุ๊ก แต่ฉันก็ไม่เคยเรียกว่านุ๊กเลย เพราะฉันเรียกว่า นิ
“นิ แกจำนายคิ้วเข้มที่ฉันเล่าให้ฟังได้ไหม” นายคิ้วเข้มของฉันก็คือคนที่ขึ้นรถเมล์สายเดียวกับฉัน แล้วก็มานั่งข้างฉันทุกวัน นายคนนั้นหล่อบาดใจฉันเหลือเกิน
“อืม จำได้ ว่าที่แฟนเพื่อนทั้งที ทำไมฉันจะจำไม่ได้”
“ฉันดีใจนะที่แกจำนายคิ้วเข้มของฉันได้”
“ทำไม แกมีอะไร อยู่ๆก็พูดถึงนายคิ้วเข้ม”
“ก็เมื่อเช้าอ่ะ เค้า...”
“นักเรียนค่ะ เรียนกับครูรึเปล่า ถ้าเรียนรีบเข้ามา จะได้สอบสักที” โอ๊ยยังไม่ทันจะเล่าเลย อาจารย์ก็เรียกซ่ะแล้ว ความจริงเค้าก็ไม่ใช่อาจารย์หรอกนะ เป็นแค่ครูฝึกสอนเท่านั้นแหละ ทำเป็นวางอำนาจ เชอะ
“แกรีบไปสิ เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังก็ได้ เวลายังมีอีกเยอะ” นิรีบลากฉันเข้าไปในห้อง พอเข้าไปในห้องปุ๊บ ก็เห็นเพื่อนทุกคนนั่งรอกันอยู่แล้ว โอ๊ยฉันมาช้าหรือนี่
ช่วงเวลาสอบเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดที่สุด ฉันเบื่อมากคะแนนก็ต้องทำให้ดี เพราะไม่มีการหาร นี่คือการสอบเก็บคะแนน เชือดกันสดๆ ค่อยยังชั่วนะที่เมื่อเช้ากัสช่วยสอน
กัสคือเพื่อนผู้ชายในกลุ่มฉันเอง มันเป็นผู้ชายที่อยู่ในกลุ่มผู้หญิง แต่มันไม่ได้เป็นกระเทย น่าแปลกใจมากๆ แต่ช่างเถอะ ที่ฉันรับมันเข้ากลุ่มก็เพราะว่ามันฉลาด หัวดี เรียนเก่ง ก็เลยเก็บมันไว้เป็นตัวช่วยเวลาใกล้สอบแบบนี้แหละ
การทำข้อสอบวิชาเคมีวันนี้ทุกอย่างล่วงเลยไปได้ด้วยดี อาจเป็นเพราะว่าข้อสอบง่ายหรือไม่ก็เพราะว่าฉันเก่ง คิกๆ ไม่ใช้หรอก เพราะนายกัสต่างหากที่ช่วยสอน ไม่งั้นนะ ฉันต้องได้ศุนย์แน่ๆเลย เอาละส่งข้อสอบดีกว่า
“คนที่ส่งข้อสอบแล้ว ครูอนุญาตให้ไปทานข้าวได้เลยนะค่ะ แล้วก็อย่ามารบกวนเพื่อนที่กำลังสอบอยู่ด้วยนะค่ะ” อี้ ทำเป็นพูดจาค่ะขา ฉันไม่ชอบอาจารย์ฝึกสอนคนนี้เลย เหอะคะแนนก็ให้น้อย
“ออม รอนานเป็นบ้าเลย นั่งทำอะไรอยู่ตั้งนาน รู้ไหมทั้ง จิ๊บ เจน กัส ปั้น ทำข้อสอบเสร็จตั้งนานแล้วเหลือแกคนเดียวอ่ะ” ฉันออกมาหน้าห้องปุ๊บก็เจอนิบ่นปั๊บเลย
“เออน่า คนเราก็ต้องมีทบทวนกันบ้างสิ แล้วที่เหลือไปไหนกันหมดอ่ะ”
“ไปกินข้าวกันหมดแล้ว ฉันฝากเจนซื้อข้าวให้แล้ว แกเล่าเรื่อง นายคิ้วเข้มของแกให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เลยนะ” อ๋อที่รอฉันก็เพราะอยากรู้เรื่องนายคิ้วเข้มนี่เอง
“อืมก็ได้ แต่ต้องกินข้าวให้เสร็จก่อนนะ”
“โธ่ แกอ่ะ ฉันอุตส่าห์เราแกตั้งนาน เล่าระหว่างทางไปกินข้าวก็ได้นะ”
“อืม ก็ได้” แล้วฉันกับนิก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินไปโรงอาหาร ฉันตั้งอกตั้งใจเล่าเรื่องนายคิ้วเข้ม ส่วนนิก็ตั้งหูตั้งหาง ฟังฉันเล่าเรื่องนายคิ้วเข้ม
“เอาละ ฉันจะเล่าละนะ คือตามที่เธอรู้นั่นแหละว่านายคิ้วเข้มของฉันนี่นะ เค้าเป็นเด็กช่าง รู้สึกว่าโรงเรียนจะอยู่ไกลจากเราซักเกือบ 10 ป้ายรถเมล์ได้มั้ง”
“แกอ่ะ ฉันรู้เรื่องนั้นแล้ว ไม่เอาน้ำนะแก เอาเนื้อล้วนๆเลยแก”
“อ่ะก็ได้ คือว่าเมื่อเช้าตอนที่ฉันอยู่บนรถ รอนายคิ้วเข้มขึ้นมานั่งข้างๆฉันอ่ะนะ แต่ว่าวันนี้เค้าไม่ได้ขึ้นมาบนรถอ่ะ ฉันเห็นเค้ายืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง ท่าทางเรียนพานิชอ่ะ ผู้หญิงคนนั้นจ้องเค้าด้วย ส่วนนายคิ้วเข้มนี่นะ ก็ยืนพิงตู้โทรศัพท์ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อ่าแก ฉันจะทำยังไงดี ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นต้องเป็นแฟนกับนายคิ้วเข้มแน่เลยอ่ะแก” ฉันเล่าไปน้ำตาก็จะไหลออกไป เพราะชายที่ฉันหมายปองไว้ กำลังจะมีเจ้าของ
“นี่ แกทำได้อย่างเดียวนะออม คือว่าแกต้องทำใจ แกกับนายคิ้วเข้มอะไรนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย แกเป็นแค่คนที่แอบชอบเค้า ส่วนแกสำหรับเค้าก็คงเป็นเป็นแค่คนที่เคยเห็นหน้า เพราะฉะนั้น ทำใจคือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับแก”
อ๊าก คำปลอบใจของเพื่อนรักของฉัน ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงไม่บอกว่า คงไม่ใช่แฟนมั้ง หรือทำไมไม่พูดให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นเลยหละ โอ๊ย วันนี้อารมณ์ไม่ดีเลย
“นิ ออม ทางนี้” เจนตะโกนเรียกฉัน
“นี่จ๊ะ ราดหน้าหมูไม่ใส่ผักของออม แล้วก็ราดหน้าใส่ทุกอย่างของนิ”
ว้าวอาหารสุดโปรดของฉัน คงจะมีแต่อาหารอย่างเดียวนี่แหละที่ทำให้อารมณ์ฉันดีขึ้นได้ หยุดคิดถึงสิ่งที่เป็นไม่ได้ซ่ะ กลับสู่โลกความเป็นจริงดีกว่าเรา แต่พอราดหน้าคำแรกเข้าปากฉัน ฉันรู้สึกว่ามีคนจับจ้องฉันอยู่แหะ
“ออมจ๊า 15 บาทค่าราดหน้า แล้วก็ 10 ค่าซี่บึ๊ม รวมแล้วก็ 25 บาทจ๊ะ” เฮอะ เฮอะ อาหารยังไม่ทันเคี้ยว พูดไม่ได้ดูเลย คนกำลังกินอยู่
“จ๊าเจนจ๋า อ่ะนี่เงิน 25 บาท ทีหลังช่วยทวนตอนที่กินเสร็จได้ไหมอ่ะ”
“ไม่ได้เพราะว่าเดี๊ยวเธอจะลืมจ่าย” พอทวงเงินฉันเสร็จ เจนก็หันไปทวนเงินคนอื่นๆต่อ ยัยเจนอ่ะ เป็นคนที่ขี้เหนียวมากๆ แต่ก็เป็นคนที่น่าคบนะ เพราะว่าเจนเป็นคนที่มีจิตใจดี คติพจน์ของเจนก็คือ เงินสำคัญที่สุดในชีวิต ถ้าเป็นไปได้ ห้ามให้ใครแตะ
“อื้ม อร่อยจังเลย เก็บจานแล้วจะไปไหนต่ออ่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นถามเพื่อนๆในกลุ่ม แต่คำตอบที่ได้คือความเงียบ
“ถ้าพวกแกไม่ได้ไปไหน รอก่อนนะ เดี๋ยวไปซื้ออะไรกินก่อน” วันนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ รู้อย่างเดียว อยากกินทุกอย่าง
“เพิ่งกินเสร็จจะกินต่ออีกรึไง” จิ๊บถามฉัน
“แหะๆ แหม แกก็ไปซื้อด้วยกันมั๊ยหละ”
“ไปสิ รอชวนอยู่พอดีเลย” เฮ้อ อยากกินเหมือนกันละสิ
จิ๊บเป็นคนที่อ้วน เอ้ยไม่ใช่สิ อวบนิดๆ ถ้าตามภาษาวัยรุ่นก็คงจะเป็น อวบระยะสุดท้าย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการกิน นิสัยดีมากๆ เวลาที่ฉันทำการบ้านไม่ทัน ฉันก็ได้จิ๊บนี่แหละ ช่วยลอกการบ้านให้
“เฮ้ย ออม อาจารย์เรียก” เสียงผู้ชายคนหนึ่งเรียกฉัน แล้วพอฉันหันไป ฉันก็เจอกับ...
ความคิดเห็น