คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : >>>4
4
ถึง ฮายอง
นี่ฉันเองนะมินโฮ ฉันอยากจะขอโทษที่ฉันได้ทำให้เธอเจ็บ ฉันรู้ว่าลึกๆ เธอคงจะเกลียดฉันมาก แต่ฉันก็จะไม่โทษเธอหรอกนะ เพราะฉันเป็นคนผิดเองทั้งหมด พ่อสั่งให้ฉันไปดูแลเธอ แต่ฉันดันไปหลอกเธอ ทำให้เธอมาคบกับฉันทั้งๆที่ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย ทั้งๆ ที่ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นน้องสาวกับฉัน ฉันมันเลวจริงๆ ขอโทษนะกับสิ่งที่พี่ชายคนนี้ได้ทำผิดไป ฉันไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรต่อไปดี แต่ฉันอยากจะบอกให้เธอได้รู้นะว่า ฉันรักเธอเหมือนน้องสาวคนนึง เธอไม่ต้องรักฉันเหมือนพี่ชายก็ได้ ฉันขอแค่เธอให้อภัยในสิ่งที่ฉันได้ทำกับเธอก็พอ และฉันสัญญาว่าฉันจะดูแลนามินให้ดีที่สุดนะ
มินโฮ
มินโฮฉันให้อภัยนายอยู่แล้วล่ะ เพราะรักคือการให้อภัย ฉันรู้ฉันเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง นายต้องการทำหน้าที่ของพี่ชาย เพียงแค่นายไม่รู้ว่านายจะทำยังไงเท่านั้นเอง ตอนนี้เหลืออีกอย่างที่ฉันต้องทำให้นายก็คือฉันต้องรักนายให้เหมือนพี่ชายให้ได้ แม้มันจะยากสำหรับฉันก็เถอะ เฮ้อ การตัดใจนี่มันยากจริงๆเลยอ่ะ แต่ยังไงนายก็คงจะต้องอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปอาจไม่ใช่คนรัก แต่เป็นพี่ชายก็ยังดี
ฮายองฉันเขียนสมุดเล่มนี้ไว้เพื่อเธอ เพราะฉันคิดว่าคงไม่มีความลับในโลกนี้แน่นอน วันนึงมินโฮมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟัง และเค้าก็ขอคบกับฉัน ฉันก็ไม่ปฏิเสธเค้าหรอกนะ เพราะว่าฉันก็ชอบเค้าเหมือนกัน ฉันแอบไปไหนมาไหนกับเค้าบ่อยขึ้น โดยที่ฉันบอกเธอว่าฉันมีธุระ ฉันขอโทษฉันรู้ว่ามันไม่ดีแต่ฉันก็ทำ...
วันนี้เสียงเธอดูเหมือนว่าเธอเซ็งๆนะฮายอง เธอโทรมาชวนฉันออกไปเที่ยว แต่ว่าฉันปฏิเสธเธอ เพราะอะไรนะหรอ เพราะว่าฉันมีนัดเดทกับมินโฮนะสิ ฉันคงชั่วมากเลยใช่ไหม ฉันแย่งแฟนเพื่อน เพื่อนที่เป็นเพื่อนรักของฉัน แต่ว่าเค้าเป็นพี่ชายเธอนะ เรื่องนี้มันซับซ้อนมาก ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี ฉันก็เลยไปนั่งคุยกับมินโฮที่ร้านอาหาร ฉันอยากให้เค้าเล่าเรื่องทั้งหมดให้เธอฟัง เพราะฉันรู้สึกผิดที่ทรยศเพื่อนรัก ฉันไม่อยากให้เธอรักเค้ามากไปกว่านี้ แต่เธอก็เข้ามาเห็นเข้ามาฟังเรื่องทุกสิ่งทุกอย่างก่อน ก่อนที่ฉันกับมินโฮจะได้อธิบาย
ฉันรู้สึกไม่สบายใจเลยนะที่เธอไม่ด่าไม่ว่าไม่ทำร้ายอะไรฉันเลย มัน มันเหมือนกับว่าเธอตัดฉันออกไปจากตัวเธอแล้ว แต่สำหรับฉันนะเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุด ถ้าเธอมีอะไรที่ฉันพอจะช่วยเธอได้เธอบอกฉันนะ ฉันจะช่วยเธอให้ได้ดีที่สุด เพื่อตอบแทนในสิ่งที่เธอให้ฉันมันคือสิ่งที่มีค่าที่สุด ก็คือ...มินโฮ พี่ชายขายเธอ
รักและขอโทษกับทุกสิ่ง
นามิน
บอกตรงๆนะว่าตอนแรกฉันโกรธ โกรธมากเลยด้วย แต่พอฉันมารู้เรื่องฉันรู้สึกว่าฉันโกรธมินโฮมากกว่าเธอ เพราะฉันรู้จักนามินดี เธอไม่กล้าทรยศฉันหรอก เธอเป็นคนดีเกินไป ฉันเชื่อด้วยว่าถ้าเธอไม่รู้เรื่องเธออาจไม่คบกับมินโฮก็ได้ ฉันว่าเค้าสองคนก็เข้ากันดี เค้าดูดีกว่าฉันด้วยซ้ำ ต่อจากนี้ฉันก็ขอให้เธอสองคนโชคดีก็แล้วกัน ฉันจะพยายามไม่โกรธและไม่เกลียดพวกเธอนะ แล้วฉันก็ฉันคิดเรื่องต่างๆนาๆที่มันเกิดขึ้นแล้วสักพักฉันก็หลับไป
ตอนเช้าแม่มาปลุกฉันแต่เช้าให้ไปรับประทานอาหารเช้าที่แม่ทำมาให้ ฉันคิดว่าฉันต้องอดแล้วนะ ค่อยยังชั้วหน่อย แล้วแม่ก็เอาชุดนักเรียนที่เพิ่งไปซื้อมาให้ฉันลองใส่ด้วย ชุดเป็นสีดำดูน่ารักดี เสื้อเชิ้ตผูกไทด์ กระโปรงสีดำ เออมีเสื้อคลุมสีดำด้วย พอฉันลองใส่เสร็จก็ออกมาโชว์ให้แม่ดู แต่ว่า
“แม่เธอไปได้สักพักแล้วแหละ ท่านคงรอเธอไม่ไหวอ่ะ”
“หรอ แย่จัง”
“เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ แล้วก็มากินข้าวซ่ะ ฉันรออยู่เร็วด้วย”
“อย่ามาสั่งกันได้ไหม ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน”
“แล้วเธอไม่อยากออกไปเที่ยวข้างนอกหรอ”
ไปดีไหมนา ถ้าฉันอยู่คนเดียวฉันต้องเศร้าอีกแน่ๆเลย ออกไปเปิดหูเปิดตามองดูโลกใหม่ๆดีกว่าฉัน
“เงียบทำไม ยืนเฉยอยู่ได้ เธอนี่...”
“ไปสิไป นายร
ความคิดเห็น