ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : >>>2
2
ฉันเริ่มทำใจกับเหตุการณ์เมื่อวานได้ และตอน 10 โมงเช้าฉันก็จะไปเจอกับเค้าทั้ง 2 คน คือ มินโฮและนามิน ฉันจะทำให้เค้า 2 คนมีความสุขให้ได้ ถึงแม้มันจะขัดใจฉันก็ตามเหอะ เอาล่ะฮายองสู้โว๊ย
พอฉันมาถึงที่สวนสาธารณ ฉันก็เห็นเค้า 2 คนมายืนรออยู่แล้ว ใบหน้าของมินโฮเหมือนคนที่ไม่ได้หลับ เค้าคงเครียดมากล่ะสิ ส่วนนามินตาของเค้าบวม บวมมากแดงด้วย คงจะร้องไห้ทั้งคืน ฉันคบกับนามินมานาน เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักและไว้ใจมากที่สุด เธอคงเสียใจมากสินะนามิน นี่มันก็ถึงเวลาแล้วสินะ
\"มินโฮ ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกัน เราก็คงคบกันต่อไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราเลิกกันเถอะ\" ฉันเริ่มพูดทำลายความเงียบ
\"ฮายอง!!!\" นามินตะโกนดังลั่น เพราะเธอรู้ว่าฉันรักมินโฮมากแค่ไหน เธอคงสงสัยล่ะสิ ว่าทำไมคนเอาแต่ใจตัวเองอย่างฉัน ถึงเสียสละเพื่อเธอได้
\"ฉันพูดจริง เธอไม่ต้องสงสัยหรอก จะให้ฉันอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักฉัน ฉันทำไม่ได้ และมันก็คงใจร้ายเกินไปถ้าฉันจะไม่ให้เค้าไปในทางที่เค้าอยากจะไป ฉันรู้ว่าเธอกับพี่ชายฉันรักกัน ถ้าฉันอยู่ฉันก็เป็นเหมือนส่วนเกิน เพราะฉะนั้น คนที่ต้องเดินออกไปก็คือฉัน\"
\"....\" ตอนนี้ฉันได้ยินแต่เสียงสะอื้นของนามิน นี่นายมินโฮ นายไม่คิดที่จะพูดอะไรบ้างหรือไงนะ
\"วันพรุ่งนี้ตอนเย็น ฉันจะไปอยู่อีกเมืองกับแม่ ไปเรียนต่อไฮสคูลที่นั่น เมื่อวานฉันตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับเธอ แต่ฉันลืม ก็เลยมาบอกวันนี้...\" ฉันพูดยังไม่ทันจบนามินก็พูดแทรกขึ้นมา
\"ฮายองเธอไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้นะ เธอไม่ต้องทำเพื่อเพื่อนชั่วๆ อย่างฉันขนาดนี้นะ\"
\"ฉันไม่ได้ทำเพื่อใครทั้งนั้น ฉันตั้งใจจะไปตั้งนานแล้ว ฉันสัญญานะว่าฉันจะกลับมาเยี่ยมเธอให้ได้\"
\"ฮายองเธอสัญญากับฉันแล้วนะ\"
หมับ นามินสวมกอดฉัน เธอร้องไห้จนตัวของเธอสั่นไปหมดแล้ว ฉันค่อยผละตัวออกจานามิน แล้วเดินไปจับมือของมินโฮ
\"พี่ชาย นายต้องดูแลเพื่อนฉันให้ดีที่สุดนะ ถ้านายดูแลนามินไม่ดีละก็ ฉันจะกลับมาจัดการกับนายเอง ละก็อีกอย่างนึง อย่าหลอกใครว่ารักอีกนะ เพราะเค้าอาจจะไม่ได้เป็นนางเอกที่แสนดีอย่างฉันก็ได้\"
\"อืม...ฉันสัญญา ว่าฉันจะดูแลนามินให้ดีที่สุด แต่เธอต้องกลับมาเยี่ยมฉัน นามิน ละก็คุณพ่อกับคุณย่าบ่อยๆ นะ\"
\"อืม ได้ ถ้าฉันมีเวลานะ ฉันต้องไปแล้วล่ะ ต้องไปทำธุระอีกหลายอย่าง ไม่ต้องไปส่งฉันนะ ลาก่อนนะ นามิน มินโฮ\"
ฉันเดินออกมาจากที่แห่งความทรงจำของฉัน ต่อไปก็ถึงเวลาที่ฉันต้องจัดการกับตัวเองใหม่ซ่ะแล้ว อกหักทั้งทีต้องยกเครื่องตัวเองใหม่ให้หมด เริ่มจากซื้อเสื้อผ้าก่อนละกัน คราวที่แล้วซื้อไม่จุใจ คราวนี้ต้องซื้อให้เยอะที่สุด หลังจากนั้นฉันก็เปลี่ยนทรงผมใหม่ วันนี้ฉันหมดเงินไปกับตัวเองเยอะเหมือนกันนะนี่
พอฉันกลับถึงบ้าน แม่ถึงกับทำหน้างง ประมาณว่าเกิดอะไรกับลูกฉันอะไรประมาณนั้น แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ฉันขึ้นมาบนห้องก็รีบไปดูกระจก อยากเห็นทรงผมใหม่ไวๆ นะสิ ก็ที่ร้านทำผมอ่ะ กระจกดันแตก ก็เลยอดยลโฉมตัวเอง โอ้ว้าว ทรงผมฉัน ฉันไม่สงสัยเลยที่ทำไมแม่ถึงงง ก็เมื่อก่อน ฉันไม่ชอบตัดผม ฉันชอบผมยาว ถ้าจะตัดก็มีแต่เล็มออกนิดๆ แต่ตอนนี้ผมของฉันมันยาวประมาณกลางหลัง ถูกดัดให้เป็นลอนๆช่วงปลายๆ ด้านหน้าถูกตัดเป็นหน้าม้า ผมด้านบนเป็นสีหน้าตาลแดง ส่วนปลายๆ เป็นสีน้ำตาลทอง มันดูเปรี้ยวมากเลย ดูไปดูมา ไม่ว่าฉันจะตัดผมแบบไหนฉันก็ดูน่ารักไปหมดเลยนะเนี๊ยะ อุ๊ย!!! อย่างนี้ฉันต้องเปลี่ยนสไตล์ตัวเอง จากหวานๆ ก็ต้องเปรี้ยวๆ ให้เข้ากับทรงผมฉันในตอนนี้
วันรุ่งขึ้น แม่มาปลุกฉันแต่เช้า เราต้องไปลาคุณย่า คุณพ่อ ละก็คุณป้า ฉันหวังว่านายจะไม่อยู่นะมินโฮ ข้าวของของฉันถูกเก็บใส่กล่องเรียบร้อย พูดได้เลยว่าตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ยกเว้นฉัน ที่ยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัว
พออาบน้ำเสร็จฉันก็หยิบชุดที่ฉันเพิ่งซื้อมาเมื่อวานมาใส่ เสื้อก็เป็นสายเดี่ยวสีดำ กับกระโปรงเป็นมินิสเกิร์ตสีน้ำตาล แต่งหน้าอ่อนๆ อุ๊ยจะสวยอะไรขนาดนี้เนี๊ยะฉัน
\"แม่ค่ะหนูพร้อมแล้ว เราจะไปกันหรือยังค่ะ\"
\"โอเคจ๊ะลูก แม่โทรไปบอกบ้านนู้นเรียบร้อยแล้ว\" หลังจากนั้นฉันกับแม่ก็ขึ้นรถไป
\"คุณหนู คุณนายรอง เชิญค่ะ คุณท่านรออยู่ข้างในแล้ว\" ฉันกับแม่เดินเข้าไปในบ้านอันใหญ่โตของคุณย่ากะคุณพ่อ
\"คุณย่า/คุณแม่ สวัสดีค่ะ\" ฉันกับแม่พูดพร้อมกันเมื่อเห็นคุณย่า
\"คุณพ่อ คุณป้าสวัสดีค่ะ\" ฉันต้องทำตัวเป็นเด็กมีมารยาทเมื่ออยู่ที่บ้านหลังนี้ เดี๋ยวเค้าจะว่าได้ว่า แม่ฉันไม่สั่งสอน
ฉันเคยถูกแม่ส่งมาอยู่ที่นี่ครั้งนึงเพราะว่าแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ ก็เลยหอบฉันมาทิ้งไว้ที่นี่ ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่มากเลยจำอะไรไม่ค่อยได้ รู้แค่ว่าคุณป้าท่านก็ดีกับฉันนะ ท่านไม่ได้เป็นแบบบ้านใหญ่ใจร้ายอ่ะ ท่านตามใจฉันทุกอย่างเลย ท่านเคยบอกให้ฉันเรียกท่านว่าแม่ด้วย แต่ฉันม่ายยอมเรียกหรอกนะ เพราะฉันมีแม่แค่คนเดียวอ่ะ เพราะฉันเคยอยู่ที่นี่ทุกคนเลยรู้ถึงนิสัยที่สุดแสนจะเอาแต่ใจของฉันอ่ะ เลยไม่มีใครกล้าขัดฉันสักเท่าไหร่ รวมถึงคุณย่าด้วย
\"หลานรักของย่า มาให้ย่ากอดทีสิลูก อยู่ก็จะไป อย่างงี้ย่าเหงาแย่เลยนะลูก\" โอ๋ย่าที่รักของหลาน หุหุหุ อย่างงี้เสร็จฉัน
\"คุณย่าขา หนูไปอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่รู้ว่าจะตกละกำลำบากอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้\" ไม่มีใครรู้ถึงแผนฉันทั้งนั้น รวมถึงแม่ด้วย
\"อุ๊ยจริงสิจ๊ะ นี่ถ้าเธอดูแลหลานฉันไม่ดีละก็ ฉันจะรับฮายองมาอยู่ที่นี่ คุณแม่ค่ะดิฉันว่าเราโอนเงินไปให้ฮายองใช้ด้วยดีไหมค่ะ ฉันไม่อยากให้แกไปตกละกำลำบาก เพราะถ้าเราโอนเงินไปอย่างน้อยฮายองก็จะมีเงินใช้ อยากได้อะไรก็ซื้อได้ ดีไหมค่ะคุณแม่\" 555 เข้าทางฉัน
\"คงไม่ดีมั้งค่ะคุณพี่ งานที่ดิฉันทำก็ได้เงินเดือนเยอะอยู่นะค่ะ และที่สำคัญดิฉันไม่ปล่อยให้ลูกสาวตัวเองต้องลำบากหรอกค่ะ\" อ้าวซะง้านอ่ะแม่ฉัน
\"นี่ฮายองลูกเธอ และก็เป็นหลานฉันด้วย เธอให้เงินฮายองก็เรื่องของเธอ ฉันให้เงินฮายองก็เรื่องของฉัน ฮายองเดี๋ยวย่ากับป้าจะโอนเงินไปให้หนูทุกอาทิตย์นะลูกนะ ถ้าใช้ไม่พอก็โทรมาบอกนะจ๊ะ ย่าจะโอนเงินไปให้อีก\" ว้าวคุณย่าฉันน่ารักที่สุดในโลกเลยอ่ะ
\"ฮายอง มาให้ป้ากอดบ้างสิลูก ป้ารักหนูนะจ๊ะ และกลับมาเยี่ยมบ้างนะจ๊ะ\" เหอะๆ มีฟามสุข
\"มาหาพ่อเร็วลูก นี่บัญชีนี้พ่อเปิดให้ลูกตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ก็มีเงินอยู่พอสมควร พ่อคิดว่ามันถึงเวลาแล้วพ่อให้ลูกนะ\" โชค 2 ชั้น ฉันรวยแล้วสินะ
\"ขอบคุณค่ะพ่อ แต่ว่า...\" ต้องเล่นตัวหน่อย
\"เอาไปเถอะพ่อให้ พ่อรักลูกนะ\" เหอะ ๆ
\"ละก้อที่อยู่ตวงประตูของย่านะ ตุ๊กตาตัวโตพอไหมจ๊ะ ย่าให้หนูจ๊ะ\" ฉันหันไปมองตรงประตู โหมันเป็นตุ๊กตาหมีตัวโตพอๆ กับฉันเลย คุณย่าเคยบอกว่าจะซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด แหมยังไม่ทันถึงวันเกิดฉันก็ได้ซ่ะแล้ว
\"ขอบคุณค่ะคุณย่า หนูรักคุณย่าที่สุดในโลกเลย\" ฉันก็พูดประจบอ่ะนะ เพราะแม่เคยบอกว่าคนแก่ อุ๊ยไม่ใช่ ผู้สูงอายุชอบให้เด็กอยู่ใกล้
\"เอ่อ...คือว่าเครื่องจะออกแล้วนะค่ะ เดี๋ยวดิฉันกับฮายองขอตัวไปสนามบินก่อนนะค่ะ\" ฉันคิดว่าแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยแล้วนะเนี๊ยะ เพราะแม่แทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย
\"โธ่ต้องจากกันแล้วนะหลานย่า มาให้ย่ากอดเร็ว\" แล้วฉันก็ไปกอดคุณย่า ป้า แล้วก็พ่อ
ฉันกำลังจะขึ้นรถ แต่แล้วฉันก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเรียก
\"ฮายอง...เดี๋ยวก่อน\" ทำไมฉันจะจำเสียงนั้นไม่ได้ เค้าจะมาทำไมนะ
ฉันลืมไปว่ามินโฮก็อยู่บ้านหลังนี้ ฉันหันหน้าไปหาเค้า ตอนนี้ตาของเราทั้ง 2 กำลังจ้องมองกันอยู่
\"มีอะไรค่ะ พี่มินโฮ\" ฉันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ที่ต้องเรียกเค้าแบบนี้
\"พี่มีของขวัญมาให้เรานะ ละก็ของขวัญจากนามินด้วย\" ฉันอยากจะถามเค้าจริงๆ ว่างั้นหร๋อแต่ปากมันไม่ยอมขยับอ่ะ มันปิดสนิทเลยอ่ะ
\"...\" แล้วเค้าก็ยื่นกล่องๆ หนึ่งให้ฉัน ลายกระดาษห่อของขวัญมันน่ารักมากเลยอ่ะ นามินต้องเป็นคนเลือกแน่ๆ
\"พอไปถึงแล้วค่อยเปิดก็ได้นะ\"
\"ขอบคุณนะค่ะ พี่ชาย\" แล้วเค้าก็เข้ามากอดฉัน เค้าไม่รู้รึไงว่ามันจะทำให้ฉันตัดใจจากเค้าไม่ได้ เดี๋ยวฉันก็แย่งเค้าคืนจานามินซ่ะหรอก
เค้ากอดฉันสักพักนึง แล้วเค้าก็ปล่อยฉันออกมาจากอ้อมแขนอันอบอุ่นของเค้า
\"ไปเถอะ คุณน้ารออยู่\"
\"อ๋อ...ค่ะ... ไปก่อนนะค่ะทุกคน\" ฉันพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย แล้วฉันก็บอกลาทุกคน บอกลาที่นี่ บอกลาหัวใจที่มันยัยอยู่ที่นี่ แต่สักวันนึงมันต้องกลับมาอยู่กับตัวฉันแน่นอน
ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องแล้ว เอฉันลืมอะไรน้าฉันลืมเล่าให้ฟังว่า เรื่องที่ฉันคบกับมินโฮ ทุกคนที่บ้านก็รู้ แต่ว่าเค้าคิดว่าฉันไม่ได้ชอบมินโฮอ่ะ ไม่รู้ใช้สมองส่วนไหนคิดอ่ะนะ ถ้าไม่ชอบแล้วฉันจะคบทำไม
\"ฮายอง ฮายอง ฮายอง\"
\"ค่ะแม่\"
\"ลูกกำลังคิดอะไรอยู่\"
\"เปล่าค%E
ฉันเริ่มทำใจกับเหตุการณ์เมื่อวานได้ และตอน 10 โมงเช้าฉันก็จะไปเจอกับเค้าทั้ง 2 คน คือ มินโฮและนามิน ฉันจะทำให้เค้า 2 คนมีความสุขให้ได้ ถึงแม้มันจะขัดใจฉันก็ตามเหอะ เอาล่ะฮายองสู้โว๊ย
พอฉันมาถึงที่สวนสาธารณ ฉันก็เห็นเค้า 2 คนมายืนรออยู่แล้ว ใบหน้าของมินโฮเหมือนคนที่ไม่ได้หลับ เค้าคงเครียดมากล่ะสิ ส่วนนามินตาของเค้าบวม บวมมากแดงด้วย คงจะร้องไห้ทั้งคืน ฉันคบกับนามินมานาน เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักและไว้ใจมากที่สุด เธอคงเสียใจมากสินะนามิน นี่มันก็ถึงเวลาแล้วสินะ
\"มินโฮ ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกัน เราก็คงคบกันต่อไปไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราเลิกกันเถอะ\" ฉันเริ่มพูดทำลายความเงียบ
\"ฮายอง!!!\" นามินตะโกนดังลั่น เพราะเธอรู้ว่าฉันรักมินโฮมากแค่ไหน เธอคงสงสัยล่ะสิ ว่าทำไมคนเอาแต่ใจตัวเองอย่างฉัน ถึงเสียสละเพื่อเธอได้
\"ฉันพูดจริง เธอไม่ต้องสงสัยหรอก จะให้ฉันอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักฉัน ฉันทำไม่ได้ และมันก็คงใจร้ายเกินไปถ้าฉันจะไม่ให้เค้าไปในทางที่เค้าอยากจะไป ฉันรู้ว่าเธอกับพี่ชายฉันรักกัน ถ้าฉันอยู่ฉันก็เป็นเหมือนส่วนเกิน เพราะฉะนั้น คนที่ต้องเดินออกไปก็คือฉัน\"
\"....\" ตอนนี้ฉันได้ยินแต่เสียงสะอื้นของนามิน นี่นายมินโฮ นายไม่คิดที่จะพูดอะไรบ้างหรือไงนะ
\"วันพรุ่งนี้ตอนเย็น ฉันจะไปอยู่อีกเมืองกับแม่ ไปเรียนต่อไฮสคูลที่นั่น เมื่อวานฉันตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับเธอ แต่ฉันลืม ก็เลยมาบอกวันนี้...\" ฉันพูดยังไม่ทันจบนามินก็พูดแทรกขึ้นมา
\"ฮายองเธอไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้นะ เธอไม่ต้องทำเพื่อเพื่อนชั่วๆ อย่างฉันขนาดนี้นะ\"
\"ฉันไม่ได้ทำเพื่อใครทั้งนั้น ฉันตั้งใจจะไปตั้งนานแล้ว ฉันสัญญานะว่าฉันจะกลับมาเยี่ยมเธอให้ได้\"
\"ฮายองเธอสัญญากับฉันแล้วนะ\"
หมับ นามินสวมกอดฉัน เธอร้องไห้จนตัวของเธอสั่นไปหมดแล้ว ฉันค่อยผละตัวออกจานามิน แล้วเดินไปจับมือของมินโฮ
\"พี่ชาย นายต้องดูแลเพื่อนฉันให้ดีที่สุดนะ ถ้านายดูแลนามินไม่ดีละก็ ฉันจะกลับมาจัดการกับนายเอง ละก็อีกอย่างนึง อย่าหลอกใครว่ารักอีกนะ เพราะเค้าอาจจะไม่ได้เป็นนางเอกที่แสนดีอย่างฉันก็ได้\"
\"อืม...ฉันสัญญา ว่าฉันจะดูแลนามินให้ดีที่สุด แต่เธอต้องกลับมาเยี่ยมฉัน นามิน ละก็คุณพ่อกับคุณย่าบ่อยๆ นะ\"
\"อืม ได้ ถ้าฉันมีเวลานะ ฉันต้องไปแล้วล่ะ ต้องไปทำธุระอีกหลายอย่าง ไม่ต้องไปส่งฉันนะ ลาก่อนนะ นามิน มินโฮ\"
ฉันเดินออกมาจากที่แห่งความทรงจำของฉัน ต่อไปก็ถึงเวลาที่ฉันต้องจัดการกับตัวเองใหม่ซ่ะแล้ว อกหักทั้งทีต้องยกเครื่องตัวเองใหม่ให้หมด เริ่มจากซื้อเสื้อผ้าก่อนละกัน คราวที่แล้วซื้อไม่จุใจ คราวนี้ต้องซื้อให้เยอะที่สุด หลังจากนั้นฉันก็เปลี่ยนทรงผมใหม่ วันนี้ฉันหมดเงินไปกับตัวเองเยอะเหมือนกันนะนี่
พอฉันกลับถึงบ้าน แม่ถึงกับทำหน้างง ประมาณว่าเกิดอะไรกับลูกฉันอะไรประมาณนั้น แต่แม่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ฉันขึ้นมาบนห้องก็รีบไปดูกระจก อยากเห็นทรงผมใหม่ไวๆ นะสิ ก็ที่ร้านทำผมอ่ะ กระจกดันแตก ก็เลยอดยลโฉมตัวเอง โอ้ว้าว ทรงผมฉัน ฉันไม่สงสัยเลยที่ทำไมแม่ถึงงง ก็เมื่อก่อน ฉันไม่ชอบตัดผม ฉันชอบผมยาว ถ้าจะตัดก็มีแต่เล็มออกนิดๆ แต่ตอนนี้ผมของฉันมันยาวประมาณกลางหลัง ถูกดัดให้เป็นลอนๆช่วงปลายๆ ด้านหน้าถูกตัดเป็นหน้าม้า ผมด้านบนเป็นสีหน้าตาลแดง ส่วนปลายๆ เป็นสีน้ำตาลทอง มันดูเปรี้ยวมากเลย ดูไปดูมา ไม่ว่าฉันจะตัดผมแบบไหนฉันก็ดูน่ารักไปหมดเลยนะเนี๊ยะ อุ๊ย!!! อย่างนี้ฉันต้องเปลี่ยนสไตล์ตัวเอง จากหวานๆ ก็ต้องเปรี้ยวๆ ให้เข้ากับทรงผมฉันในตอนนี้
วันรุ่งขึ้น แม่มาปลุกฉันแต่เช้า เราต้องไปลาคุณย่า คุณพ่อ ละก็คุณป้า ฉันหวังว่านายจะไม่อยู่นะมินโฮ ข้าวของของฉันถูกเก็บใส่กล่องเรียบร้อย พูดได้เลยว่าตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ยกเว้นฉัน ที่ยังไม่ได้อาบน้ำแต่งตัว
พออาบน้ำเสร็จฉันก็หยิบชุดที่ฉันเพิ่งซื้อมาเมื่อวานมาใส่ เสื้อก็เป็นสายเดี่ยวสีดำ กับกระโปรงเป็นมินิสเกิร์ตสีน้ำตาล แต่งหน้าอ่อนๆ อุ๊ยจะสวยอะไรขนาดนี้เนี๊ยะฉัน
\"แม่ค่ะหนูพร้อมแล้ว เราจะไปกันหรือยังค่ะ\"
\"โอเคจ๊ะลูก แม่โทรไปบอกบ้านนู้นเรียบร้อยแล้ว\" หลังจากนั้นฉันกับแม่ก็ขึ้นรถไป
\"คุณหนู คุณนายรอง เชิญค่ะ คุณท่านรออยู่ข้างในแล้ว\" ฉันกับแม่เดินเข้าไปในบ้านอันใหญ่โตของคุณย่ากะคุณพ่อ
\"คุณย่า/คุณแม่ สวัสดีค่ะ\" ฉันกับแม่พูดพร้อมกันเมื่อเห็นคุณย่า
\"คุณพ่อ คุณป้าสวัสดีค่ะ\" ฉันต้องทำตัวเป็นเด็กมีมารยาทเมื่ออยู่ที่บ้านหลังนี้ เดี๋ยวเค้าจะว่าได้ว่า แม่ฉันไม่สั่งสอน
ฉันเคยถูกแม่ส่งมาอยู่ที่นี่ครั้งนึงเพราะว่าแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศ ก็เลยหอบฉันมาทิ้งไว้ที่นี่ ตอนนั้นฉันยังเด็กอยู่มากเลยจำอะไรไม่ค่อยได้ รู้แค่ว่าคุณป้าท่านก็ดีกับฉันนะ ท่านไม่ได้เป็นแบบบ้านใหญ่ใจร้ายอ่ะ ท่านตามใจฉันทุกอย่างเลย ท่านเคยบอกให้ฉันเรียกท่านว่าแม่ด้วย แต่ฉันม่ายยอมเรียกหรอกนะ เพราะฉันมีแม่แค่คนเดียวอ่ะ เพราะฉันเคยอยู่ที่นี่ทุกคนเลยรู้ถึงนิสัยที่สุดแสนจะเอาแต่ใจของฉันอ่ะ เลยไม่มีใครกล้าขัดฉันสักเท่าไหร่ รวมถึงคุณย่าด้วย
\"หลานรักของย่า มาให้ย่ากอดทีสิลูก อยู่ก็จะไป อย่างงี้ย่าเหงาแย่เลยนะลูก\" โอ๋ย่าที่รักของหลาน หุหุหุ อย่างงี้เสร็จฉัน
\"คุณย่าขา หนูไปอยู่กับคุณแม่ 2 คน ไม่รู้ว่าจะตกละกำลำบากอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้\" ไม่มีใครรู้ถึงแผนฉันทั้งนั้น รวมถึงแม่ด้วย
\"อุ๊ยจริงสิจ๊ะ นี่ถ้าเธอดูแลหลานฉันไม่ดีละก็ ฉันจะรับฮายองมาอยู่ที่นี่ คุณแม่ค่ะดิฉันว่าเราโอนเงินไปให้ฮายองใช้ด้วยดีไหมค่ะ ฉันไม่อยากให้แกไปตกละกำลำบาก เพราะถ้าเราโอนเงินไปอย่างน้อยฮายองก็จะมีเงินใช้ อยากได้อะไรก็ซื้อได้ ดีไหมค่ะคุณแม่\" 555 เข้าทางฉัน
\"คงไม่ดีมั้งค่ะคุณพี่ งานที่ดิฉันทำก็ได้เงินเดือนเยอะอยู่นะค่ะ และที่สำคัญดิฉันไม่ปล่อยให้ลูกสาวตัวเองต้องลำบากหรอกค่ะ\" อ้าวซะง้านอ่ะแม่ฉัน
\"นี่ฮายองลูกเธอ และก็เป็นหลานฉันด้วย เธอให้เงินฮายองก็เรื่องของเธอ ฉันให้เงินฮายองก็เรื่องของฉัน ฮายองเดี๋ยวย่ากับป้าจะโอนเงินไปให้หนูทุกอาทิตย์นะลูกนะ ถ้าใช้ไม่พอก็โทรมาบอกนะจ๊ะ ย่าจะโอนเงินไปให้อีก\" ว้าวคุณย่าฉันน่ารักที่สุดในโลกเลยอ่ะ
\"ฮายอง มาให้ป้ากอดบ้างสิลูก ป้ารักหนูนะจ๊ะ และกลับมาเยี่ยมบ้างนะจ๊ะ\" เหอะๆ มีฟามสุข
\"มาหาพ่อเร็วลูก นี่บัญชีนี้พ่อเปิดให้ลูกตั้งแต่เด็กๆ ตอนนี้ก็มีเงินอยู่พอสมควร พ่อคิดว่ามันถึงเวลาแล้วพ่อให้ลูกนะ\" โชค 2 ชั้น ฉันรวยแล้วสินะ
\"ขอบคุณค่ะพ่อ แต่ว่า...\" ต้องเล่นตัวหน่อย
\"เอาไปเถอะพ่อให้ พ่อรักลูกนะ\" เหอะ ๆ
\"ละก้อที่อยู่ตวงประตูของย่านะ ตุ๊กตาตัวโตพอไหมจ๊ะ ย่าให้หนูจ๊ะ\" ฉันหันไปมองตรงประตู โหมันเป็นตุ๊กตาหมีตัวโตพอๆ กับฉันเลย คุณย่าเคยบอกว่าจะซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด แหมยังไม่ทันถึงวันเกิดฉันก็ได้ซ่ะแล้ว
\"ขอบคุณค่ะคุณย่า หนูรักคุณย่าที่สุดในโลกเลย\" ฉันก็พูดประจบอ่ะนะ เพราะแม่เคยบอกว่าคนแก่ อุ๊ยไม่ใช่ ผู้สูงอายุชอบให้เด็กอยู่ใกล้
\"เอ่อ...คือว่าเครื่องจะออกแล้วนะค่ะ เดี๋ยวดิฉันกับฮายองขอตัวไปสนามบินก่อนนะค่ะ\" ฉันคิดว่าแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยแล้วนะเนี๊ยะ เพราะแม่แทบจะไม่ได้พูดอะไรเลย
\"โธ่ต้องจากกันแล้วนะหลานย่า มาให้ย่ากอดเร็ว\" แล้วฉันก็ไปกอดคุณย่า ป้า แล้วก็พ่อ
ฉันกำลังจะขึ้นรถ แต่แล้วฉันก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเรียก
\"ฮายอง...เดี๋ยวก่อน\" ทำไมฉันจะจำเสียงนั้นไม่ได้ เค้าจะมาทำไมนะ
ฉันลืมไปว่ามินโฮก็อยู่บ้านหลังนี้ ฉันหันหน้าไปหาเค้า ตอนนี้ตาของเราทั้ง 2 กำลังจ้องมองกันอยู่
\"มีอะไรค่ะ พี่มินโฮ\" ฉันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้ที่ต้องเรียกเค้าแบบนี้
\"พี่มีของขวัญมาให้เรานะ ละก็ของขวัญจากนามินด้วย\" ฉันอยากจะถามเค้าจริงๆ ว่างั้นหร๋อแต่ปากมันไม่ยอมขยับอ่ะ มันปิดสนิทเลยอ่ะ
\"...\" แล้วเค้าก็ยื่นกล่องๆ หนึ่งให้ฉัน ลายกระดาษห่อของขวัญมันน่ารักมากเลยอ่ะ นามินต้องเป็นคนเลือกแน่ๆ
\"พอไปถึงแล้วค่อยเปิดก็ได้นะ\"
\"ขอบคุณนะค่ะ พี่ชาย\" แล้วเค้าก็เข้ามากอดฉัน เค้าไม่รู้รึไงว่ามันจะทำให้ฉันตัดใจจากเค้าไม่ได้ เดี๋ยวฉันก็แย่งเค้าคืนจานามินซ่ะหรอก
เค้ากอดฉันสักพักนึง แล้วเค้าก็ปล่อยฉันออกมาจากอ้อมแขนอันอบอุ่นของเค้า
\"ไปเถอะ คุณน้ารออยู่\"
\"อ๋อ...ค่ะ... ไปก่อนนะค่ะทุกคน\" ฉันพูดตะกุกตะกักเล็กน้อย แล้วฉันก็บอกลาทุกคน บอกลาที่นี่ บอกลาหัวใจที่มันยัยอยู่ที่นี่ แต่สักวันนึงมันต้องกลับมาอยู่กับตัวฉันแน่นอน
ตอนนี้ฉันอยู่บนเครื่องแล้ว เอฉันลืมอะไรน้าฉันลืมเล่าให้ฟังว่า เรื่องที่ฉันคบกับมินโฮ ทุกคนที่บ้านก็รู้ แต่ว่าเค้าคิดว่าฉันไม่ได้ชอบมินโฮอ่ะ ไม่รู้ใช้สมองส่วนไหนคิดอ่ะนะ ถ้าไม่ชอบแล้วฉันจะคบทำไม
\"ฮายอง ฮายอง ฮายอง\"
\"ค่ะแม่\"
\"ลูกกำลังคิดอะไรอยู่\"
\"เปล่าค%E
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น