ยัยตัวร้ายหัวใจไม่ไร้รัก

ลำดับตอนที่ #1 : ฝันร้าย และผู้ชายที่ชื่อ ฮารุ

1

     “ดูแลตัวเองดีๆนะแนน เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนด้วยนะลูก” แม่พูดทั้งน้ำตา

     “แม่ ทำไมพูดแบบนี้ เพราะแนนดื้อหรอ แนนจะไม่ดื้อแล้ว”

     “แม่ต้องไปแล้ว สักวันแม่จะกลับมาเยี่ยมแนนนะ”

     “แม่ อย่าไปนะ แนนไม่ให้แม่ไป” ฉันพยายามยื้อ และรั้งแม่ไว้ ฉันกำลังจะวิ่งไปกอดแม่ แต่พ่อ พ่อโอบกอดฉันไว้

     “ถ้าเค้าอยากจะไปก็ปล่อยให้เค้าไปนะลูก แนนอยู่กับพ่อก็ได้ พ่อจะดูแลแนนให้ดี กว่าที่ผู้หญิงคนนั้นดูแล”

     “แม่ไม่ไปนะ แม่ขา แม่ แม่อย่าไป อย่าไป อย่าไป!!!”

     ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา เอาอีกแล้วฝันร้ายอีกแล้ว

     ฉันมักจะฝันถึงเรื่องเก่าๆอีกแล้ว เมื่อตอนนั้นฉันแค่เด็ก ป.5 ธรรมดาคนนึง เด็กธรรมดาที่ถูกแม่ทิ้ง ฉันเชื่อเสมอว่าถ้าฉันตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน แม่จะกลับมาหาฉัน ฉันนั่งบ้าเรียนแทบตาย เรียนจนสมองบวม เรียนจนได้พาสชั้น แต่แม่ก็ไม่กลับมา

     ฉันไม่ได้เรียน ป.6 แต่ข้ามมาอยู่ ม.1 เลย หลายคนบอกว่าฉันอัจฉริยะเกินเด็ก แต่บางคนก็บอกว่า ฉันเป็นคนบ้า หึหึ

     พ่อคงกลัวว่าฉันจะบ้า พ่อก็เลยหาแม่ใหม่มาให้ฉัน นั่งคือสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ

     ฉันทะเลาะกับพ่อ เรื่องผู้หญิงใหม่ของพ่อมาตลอด จะกระทั่งฉันอยู่ ม.2 ฉันขอพ่อย้ายออกมาอยู่ที่หอพักของโรงเรียน แล้วฉันก็ขาดการติดต่อกับที่บ้านไปเลย นานๆฉันจะกลับบ้านสักที ฉันรู้สึกว่าอยู่หอพักแล้วมันสบายใจมากกว่านี่นา

     พอมีเรื่องอึดอัดใจฉันก็มักจะไปอยู่กับพี่สาวของฉัน เธอชื่อว่านุ่น นุ่นเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน แล้วที่สำคัญเธอเป็นดาราด้วยนะ ฉันกับนุ่นอายุห่างกัน 4 ปี แต่ฉันก็ไม่เคยเรียกว่าพี่ เพราะว่าฉันรู้สึกว่า ฉันมันตัวคนเดียว ก็จะดีหรอถ้าต้องมีพี่

     พูดถึงฝันร้ายเมื่อกี้ ก็ดีเหมือนกันที่ฝันร้าย เพราะฉันรอดจากการไปโรงเรียนสายไง วันนี้เป็นวันเปิดเทอม ฉันจะไปโรงเรียนสายไม่ได้เด็ดขาด

     ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีแดง เนคไทน์สีแดง อ่าเรียบร้อย พอเช็คความเรียบร้อยเสร็จ ฉันก็ลงมาจากหอพัก แล้วเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่

     โรงเรียนฉันจะอยู่ทางด้านหน้าของหมู่บ้าน ส่วนตัวหอพักจะอยู่ท้ายหมู่บ้าน ทุกวันจะมีรถบัสสองชั้น มาจอดรออยู่ที่สนามเด็กเล่นใกล้ๆกับหอพัก ทำให้เด็กในหอพัก คอนโด หรือในหมู่บ้านสามารถมาขึ้นรถได้จากที่นี่

     “อ้าว กลับมาแล้วหรอ” ฉันถามเพื่อนสนิท

     “ตื่นเช้าเชียวนะแนน”

     “ฮารุกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นบอกกันบ้างเลย”

     เพื่อนสนิทของฉัน เป็นผู้ชาย เค้าเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น เพิ่งไปเยี่ยมญาติที่ญี่ปุ่นมา

     “ฮารุ เป็นอะไร ทำไมทำหน้าเครียด”

     “ฉันถูกจับหมั้น กับผู้หญิงที่ไม่เคยเห็นหน้า”

     “คนญี่ปุ่นหรอ”

     “ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น เรียนอยู่แผนกพานิชโรงเรียนเราอ่ะ”

     “น่ารักมั๊ย”

     “เหมือนเธอเลยแนน เหมือนมากๆ”

     “แล้วจะทำยังไงต่อไป”

     “ไม่รู้สิ ตอนนี้ต้องอยู่คอนโดห้องเดียวกันด้วย”

     “จะบ้าหรอ คอนโดห้องเดียวกัน อย่างนี้ไม่ต้องนอนเตียงเดียวกันเลยหรอ” ฉันคงพูดเสียงดังไปหน่อย เพราะคนในรถหันมามองฉัน

     “อืม...เห้ยมองอะไรว่ะ” ฮารุตวาดเสียงดัง

     “อย่าเครียดเลย ทุกปัญหามีทางแก้ไข”

     ยกเว้นปัญหาของฉันหึหึ

     พอลงจากรถ ฮารุก็ดึงแขนฉันไว้

     “แนนจะเข้าโรงเรียนนะฮารุ วันนี้เป็นวันเปิดเทอม เราจะไม่โดดเรียน เข้าใจมั๊ย”

     “ผู้หญิงคนนั้นไง เซงาว่า ซีต้า” ฉันมองตามสายตาของฮารุ ผู้หญิงคนนั้นตาโต เวลาเดินมีแสงออร่าตามตัวด้วย รู้สึกว่าจะเดินข้างๆผู้ชายที่หน้าตาดีคนนึงนะ

     “น่ารักดี แล้วคนข้างๆอ่ะ แฟนของคู่หมั้นฮารุหรอ”

     “ไม่รู้ดิ คงใช่มั้ง”

     อ้าว เพื่อนฉันอารมณ์เสียซะงั้นเลย

     “ไอ้นั่นมันชื่ออโณทัย เป็นศัตรูคู่ปรับกับฉัน”

     “แล้วไงต่อ”

     “คู่หมั้นฉัน เดินอยู่กับศัตรูฉันนะแนน”

     “ทำอย่างกับฮารุตกหลุมรักคู่หมั้นตัวเองอ่ะ”

     “เฮ้ย บ้า แค่ไม่พอใจเท่านั้นแหละ”

     “แล้วเราจะยืนอยู่หน้าโรงเรียนอีกนานมั๊ย”

     “เออๆ เข้าโรงเรียน”

     ฮารุจับมือฉันเดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน แน่นอนว่าเป็นที่จับตามองของผู้คนในโรงเรียน เพราะฮารุเป็นคนที่หน้าตาดีมากๆ มีผู้หญิงหลายคนชอบเค้า ส่วนฉันนะหรอ หน้าตาก็ธรรมดาพอใช้ได้ แต่ใครหลายคนมักบอกว่าฉันสวย ฉันก็เลยกลายเป็นนางฟ้าแผนกสามัญซะงั้นอ่ะ

     “คบกันแล้วหรอ ว้า แนนครับไหนบอกจะไม่คบกับใครไงครับ” ผู้ชายหน้าตางั้นๆคนนึงถามฉัน

     “ไม่ใช่เรื่องของมึง หุบปากซ่ะ” หึหึ ฮารุกำลังอารมณ์เสียอยู่ โดนเลย ไอ้ไม่หล่อ

     “สวัสดีนักเรียนชั้น ม.5 ทุกคน ยินดีต้องรับกลับสู่โรงเรียนของเรานะ อยู่ ม.5 แล้ว ครูหวังว่านักเรียนจะยังตั้งใจเรียนเหมือนเดิมนะ ใช่มั๊ยจ๊ะ นุศรา” เง้อ อยู่ดีๆอาจารย์ก็ยิงคำถามใส่ฉัน

     “ค่ะ”

     “เอาหล่ะ เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา เรามาเริ่มคาบแรกกันเลยดีกว่า...”

     โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนอินเตอร์ แต่คาบแรกดันเป็นภาษาไทยซ่ะงั้น โรงเรียนฉันค่อนข้างต่างจากโรงเรียนอื่น เพราะว่ามีการแยก งงอ่ะดิว่าแยกอะไร

     ก็คือว่า อย่างฉัน ฉันจะอยู่ในแผนกสามัญ เรียนหนังสือเหมือนกับพวกโรงเรียนรัฐบาลทั่วไป ส่วนยัยซีต้า คู่หมั้นของเพื่อนฉันอ่ะ ก็อยู่แผนกพานิช เรียนเหมือนกับแผนศิลป์คำนวณของโรงเรียนรัฐบาล แต่ว่าจะเน้นทางอาชีพมากกว่า ถ้าจะพูดให้ดี โรงเรียนฉันกับโรงเรียนซีต้า มันก็คือโรงเรียนเดียวกัน ก็แค่มีถนนมาผ่ากลางก็แค่นั้นเอง

     “เมื่อเช้าฉันเห็นซีต้าเดินกับอโนด้วย สองคนนั้นคบกันแน่เลย” แคทพูดขึ้น

     “แล้วซีต้าเอาโน้ตไปตั้งไว้ที่ไหนหล่ะ สองคนนั้นคบกันไม่ใช่หรอ” เชอเบทตอบ

     “จะบ้าหรอ โน้ตคบอยู่กับเปรี้ยวต่างหาก ส่วนซีต้ากับอโน ฉันรู้สึกว่าไม่มีอะไรนะ ก็เหมือนกับคู่ของแนนกับฮารุไงหล่ะ” บลูผู้สื่อข่าวของห้องเป็นผู้ไขความกระจ่าง

     “พวกเธอ อาจารย์มองแล้วอ่ะ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ” ฉันหันไปบอกยัยสามคนนั้นที่นั่งอยู่ข้างหลังฉัน

     แต่ว่ายัยพวกนั้นก็ยังพูดต่อไปเรื่อยๆ เซ็งจริงๆเลย ฮารุก็หายไปตั้งแต่คาบแรกเลยหรอไงนะ

     “อาจารย์ค่ะ” ฉันยกมือขึ้น ทำให้อาจารย์ชะงักไปเล็กน้อย เพื่อนในห้องเริ่มหันมามองฉัน

     “ว่ามานุศรา”

     “ขอย้ายไปนั่งริมหน้าต่างด้านหลังได้มั๊ยค่ะ”

     “เธอมีเหตุผลอะไรในการขอย้ายที่นั่ง”

     “นั่งตรงนี้เรียนไม่รู้เรื่องค่ะ สามคนนี้คุยกันเสียงดังจนหนูไม่มีสมาธิค่ะ”

     “ครูอนุญาต ส่วนสามคนนั้น ออกมานั่งคุกเข่าเรียนหน้าห้องเดี๋ยวนี้” อาจารย์ลิลลี่พูดเสียงดัง หึหึ สมน้ามหน้า

     ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ฮารุนั่งอยู่ด้านล่าง เพื่อนฉันกำลังนั่งเศร้า ฉันอยากรู้จังว่าฮารุกำลังเศร้าเรื่องอะไร แต่ก็นะ ให้เดาคงจะเป็นเรื่องคู่หมั้นนั่นแหละ

     ตอนพักเที่ยงฉันมานั่งกินข้าวที่ประจำ ตรงนี้มีแค่ฉันกับฮารุเท่านั้น

     “เป็นอะไร ปกติไม่เคยเห็นเป็นแบบนี้เลย”

     “เครียดนิดหน่อย”

     “เรื่องหมั้น หรือว่าเรื่องคู่หมั้นนอกใจ”

     “หึหึ นอกใจไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่เรื่องไอ้อโนนั่นอ่ะดิ เกลียดแม่งชิบ”

     “ใจเย็นๆน่า ไม่มีอะไรหรอก เค้าอาจเป็นแค่เพื่อนกัน เหมือนแนนกับฮารุก็ได้นะ”

     “ขอให้มันเป็นแบบนั้นแล้วกัน ไอ้อโนนั่นหน้าตาก็ใช้ได้ รู้สึกเป็นเพื่อนสนิทไอ้โน้ตด้วย”

     “เพื่อนสนิทของโน้ตเลยหรอ แล้วเค้ารู้เรื่องหมั้นของฮารุกับซีต้ารึเปล่า”

     “ท่าทางจะรู้นะ เคยได้ยินซีต้าโทรคุยกับมันเรื่องหมั้นอยู่บ้างเหมือนกัน”

     “ถามตรงๆนะ ชอบซีต้าเข้าแล้วหรอ”

     “ซีต้า ชอบหรอ ไม่รู้สิ แค่รู้สึกดีๆ ยิ้มได้เวลานึกถึง”

     “แล้วแนนหล่ะ ชอบแนนมั๊ย”

     “ชอบสิ ชอบมากเลย”

     “ชอบมากกว่าซีต้ารึเปล่า”

     “แน่นอน ชัวร์” ฮารุตอบอย่างมั่นใจ

     “อยากให้ซีต้ามองแค่ฮารุคนเดียวใช่มั๊ย”

     “ฉันก็แค่อยากให้คนที่คบกับฉันมองฉันแค่คนเดียว”

     “ในฐานะที่เราเป็นเพื่อนรักกัน แนนจะช่วยฮารุเอง”

     “จะช่วยยังไง”

     “ไม่รู้สิ แล้วจะคิดดูอีกที เออใช่ๆ ลืมได้ไงเนี๊ยะ แนนชอบฮารุนะ ยิ้มบ่อยๆนะค่ะ จะได้เป็นคนที่แนนชอบตลอดไป แนนชอบฮารุที่สุดเลย”

     “ฮารุก็ชอบแนนครับ”

     ฉันกับฮารุเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ ถ้าฮารุมีแฟน ฉันจะเป็นคนสำรวจความเหมาะสมให้ แต่ถ้าฉันมีแฟน ฮารุก็จะเป็นคนสั่งให้แฟนฉันต้องเลิกกับฉัน หึหึ ไอ้เพื่อนที่ดี

     การบ้านวันนี้ของฉันก็คือ ต้องคิดวิธีการทำให้เพื่อนฉันมีความสุข ยัยซีต้า เธอต้องมองแค่เพื่อนของฉันคนเดียว