คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8
ัสมิน
นิ้วเรียวสัมผัสลบนผืนผ้าไหมสีมพูลีบุหลาบ ผ้าถูถัทออย่าประีาม ัสมินใส่ผ้าไหมรั้แรในานแ่าน หลัานั้น็ไ้ใส่มาลอ ผ้าไหมหลายผืนที่ัสมินมีืออวัาสามีนา รอยยิ้มหวานปราึ้นที่มุมปา สายาื่นมผ้าไหมรหน้า
ัสมินนึย้อนถึ่วเวลาอนาและสามี ั้แ่วันแรที่เราไ้เป็นอันและัน นาทำหน้าที่ภรรยาเป็นอย่าี เามีสัมผัสที่นุ่มนวล และวามร้อนอเาเ้ารอบลุมอาาศหนาวในวินเทอร์สอร์ม แ้มอัสมินึ้นสี ่วเวลาอันหอมหวานเย้ายวนนั้นผ่านมาเป็นอาทิย์แล้ว นาไม่เยไ้ทำหน้าที่ภรรยาอี เนธาเนียลยุ่เหลือเิน นาเ้าใ เาะเป็นพระราา แ่ว่า ในะที่เนธาเนียลห่าไลไปนั้น เป็นเวลาที่นาิสัมผัสอเาเสียแล้ว
“ฝ่าบาท”
เสียัออมาานอระโม เนธาเนียล!
“เ้าหิ”
ผู้เ้ามาใหม่นั้นำนับัสมิน แ่เาไม่ใ่เนธาเนียล เาือลอร์ไทริน าบุธรรมอนา
“ท่านา”
“้ามารวสอบูว่า ท่านสบายีไหม”
“้าสบายี”
สายาเอ็นูถูส่มาาา ัสมินพยายามปิบัินเป็นหลานที่ี ท่าทาเรียบร้อยและเหนียมอายอหิสาวทำให้ผู้อาวุโสพอใ
“แล้วท่านำลัทำอะไรอยู่หรือ”
“้าำลัื่นมอวัาเ้าายเนธาเนียล ุผ้าไหม”
“ีใที่ท่านอบมัน แม่ท่านามเสมอในุผ้าไหมสีเ้ม สีเ้มเหมือนสีผมอนา แ่เหมือนเ้าะูีในุสีอ่อนนะ”
ัสมินสำรวุผ้าไหมสีเียวอ่อนลิบรีมลายลูไม้อน
“อบุท่านา”
“และท่าน็ิริยาเหมือนแม่ไม่มีผิ นาะ้อภูมิใในัวท่านมา”
ัสมินยิ้มบา วามภาภูมิใมาพร้อมับวามเศร้าเพราะวามิถึ
“ที่้ามาหาท่าน เพราะอยาเิท่านไปที่ปราสาทไวท์สโน”
“ปราสาทไว้ท์สโน ที่นั่นมีอะไรหรือ”
“เนธาเนียลยึปราสาทไ้สำเร็ ผู้ายายไปมา เ็และนแ่ไม่รู้ะทำอย่าไร่อไป”
“โอ้ พวเาน่าสสาร” ัสมินไม่ปิบัวามเวทนาอน
“ใ่ ฝ่าบาท บาทีพระอ์สามารถนำทาพวเาไ้”
“หา้าสามารถ่วยไ้ ้าะทำทุวิถีทา”
ัสมินมอลอผ้าม่านเี้ยวออไปามทา าป่าลายเป็นทาลา าทาลาลายเป็นำแพให่ และมีปราสาทหินสีี เมื่อเี้ยวหยุลัสมิน้าวออมา นามอไปรอบ มีนแ่ ผู้หิ และเ็ มีเ็อยู่มามายริๆ พวเาหวาระแว สายาที่พวเามอมายัพวเรานั้นไม่เป็นมิร
ายระโปรผ้าไหมสีเียวอ่อนลิบรีมเปรอะเปื้อนไป้วยโลนมในรอแบๆ ุหมายปลายทาือบ้านหลัให่ที่อยู่สุหัวมุม
“มันเยเป็นบ้านอลอร์นหนึ่ อนนี้ื่ออเาไม่สำัอีแล้ว เาและลูายายให้ฟิลิอร์ เหลือเพียบ้านร้าทิ้ไว้พร้อมับพวเมียๆอเา ในภาวะสรามที่นี่เปิให้เป็นที่หลบภัย”
ัสมินหยัหน้าให้ับ้อมูลที่าบุธรรมระิบบอ นาเินเ้าไปที่ลาน เ็ๆอยู่ับแม่อน ทุนนั่รายล้อม ัสมินเินไปรลาและนั่ลับพวเา ารระทำนั้นสร้าวามแื่นให้ับทุน โยเพาะลอร์ไทริน
“เ้าื่ออะไรหรือ” ัสมินถามออไปที่ผู้หินหนึ่ นาอุ้มทารัวน้อยไว้ในอ
“ลีแอนเพะ” หินนั้นอบอย่าล้าๆลัวๆ
“ลีแอน ลูอเ้าื่ออะไร” มีวามเมาแฝไว้ในเสียัสมิน
“เายัไม่มีื่อ เพะ”
“เาอายุเท่าไรแล้วล่ะ”
“หนึ่เือน เาเิอนสามี้าออไปรบ สามี้า เาอยู่ใน่ายเ้าายเนธาเนียล”
ัสมินยิ้ม
“เาะลับมา ลีแอน สัวันหนึ่ ในวันที่เาลับมาาารรบให้เ้าายเนธาเนียล”
สายาแม่ลูอ่อนมออย่ามีวามหวั
“พวท่านทุน” ัสมินว่าออไป “้าเสียใ้วยสำหรับวามสูเสีย ้ารู้ว่าไม่มีอะไรสามารถทแทนไ้ แ่ว่าอนนี้ พวท่านอยู่ภายใ้ารูแลอเ้าายเนธาเนียลแล้ว นรัอท่านที่รอีวิเอ็เ่นัน ่อานี้พวท่านปลอภัยแล้ว ไม่มีอะไร้อลัว”
สีหน้าอผู้หิและนแ่ีึ้นในพริบา
“ท่านมีเ็ม ้าย และเศษผ้าบ้าไหม” ัสมินถามผู้หินอื่นๆ พวนาัหาอมาให้นา
“มีเท่านี้เพะ”
“ีแล้ว” ัสมินไ้เศษผ้าเ่า เือ และเ็มเย็บระสอบมาอยู่ในมือ “รู้มั้ยเมื่อยามบุรุษไปรบ สรีทำอะไร”
วามเียบเ้ารอบำเมื่อัสมินถามออไป ัสมินาว่าำอบอพวเาือ ารหลบ่อนในที่ปลอภัย้วยวามหวาลัว นิ้วเรียวสอยเือเ้าับเ็ม ฝีเ็มลไปบนผ้า้วยวามล่อแล่ว ไม่นานนัมัน็ออมาเป็นถุมือู่หนึ่ พวผู้หิะลึับวามเี่ยวาอนา
“ผู้ายออไปรบเพื่อให้เราปลอภัย ทำให้พวเารู้เถิว่า พวเาะปลอภัยลับมาหาเราเ่นัน ถัและเย็บผ้าให้พวเาสวมใส่ เป็นำลัใให้พวเาสู้ พวเามีวามล้าอยู่ภายนอ พวเราะมีวามล้าอยู่ภายใน”
ัสมินสัเประายในแววาที่เิึ้นับผู้นรอบัว ลอร์ไทรินมอนา้วยวามภาภูมิใอยู่ห่าๆ ัสมินสอนผู้หิและนแ่เย็บผ้า มันินเวลานานพอสมวร แ่นาไม่มีท่าทาอวามเหนื่อยล้า มีเ็ายนหนึ่ยื่นน้ำเปล่าใส่แ้วไม้มาให้ัสมิน นารับแ้วน้ำนั้นมาื่ม
“เ้าื่ออะไรหรือ”
“เอริ” เ็ายัวเล็มีแววาใสื่อ เายัไม่โพอที่ะพูไ้ล่อแล่ว
“แม่อเ้าอยู่ไหนเล่าเอริ”
เ็น้อยี้ออไป้าหลั ที่มีผู้หินั่เย็บผ้าันเป็นลุ่ม
“เอริ ้าอยาให้เ้า่วยอะไร้าสัอย่าหนึ่”
เ็ายมีท่าทีสสัย
“้าอให้เ้าปป้อแม่อเ้าอย่าล้าหาและเื่อฟัำสั่สอนอนา ไ้หรือไม่”
“ไ้!” เ็ายยิ้ม
“เ้าสัาับเ้าหิแล้วนะ”
“อรับ”
“้าะรอูเ้าเิบโึ้นมาอย่าล้าหา” เ้าหิลูบศีรษะเ็น้อย
เสียแรมาพร้อมับเสียประาศ
“เ้าายเนธาเนียลเส็!”
เหล่าอัศวินี่ม้ารูันเ้ามาที่หน้าบ้าน ามมา้วยเ้าายเนธาเนียล ัสมินเินออมาพร้อมับพวเ็ๆ ผู้หิ และนแ่รายล้อม พวเายิ้มให้ัสมิน ะโนื่อนา และนาเอ็มีรอยยิ้มให้พวเา เนธาเนียลมอภาพเหล่านั้น
“นาะเป็นราินีที่ี ฝ่าบาท” เอร์บรอน เลน เอ่ยับเ้าายเนธาเนียลเบาๆ รอยยิ้มบาปราที่มุมปาเ้าาย เาลาหลัม้าและ้าวเ้ามาหาภรรยา เนธาเนียลมอพวเ็ๆ่อนะสบาัสมิน
“ฝ่าบาท” ัสมินถอนสายบัว
“้าทราบว่าท่านมาที่ไว้ท์สโน ึามมา”
ัสมินยิ้มและมอเ้าไปในาอผู้ที่เป็นสามี เามออบ
“ฝ่าบาท!”
ม้าเร็วี่เ้ามา ประานหลบที่ให้เาเป็นวว้า ทหารนนั้น้าวลาหลัม้า แล้วมอบหมายบับหนึ่ให้เ้าายเนธาเนียล
“สาส์นาษัริย์เรยอพระยะ่ะ”
ัสมินมีสีหน้าแปลใ เนธาเนียลเปิหมายอ่านในทันที เาอ่านหมายบึผละออมามอหน้าัสมิน
“เ้าหิพริมโรส นาแอบามมา พ่อท่าน้อารให้เราส่ัวนาืนโย่วน” เนธาเนียลมอบหมายให้ัสมิน นารับมาอ่าน้วยวามร้อนรน
“แ่ว่า เรายัไม่พบเอนา... โอ้ ไม่นะ” ออย่าให้เป็นสิ่เลวร้ายที่ะเิึ้น ้อไม่ใ่เพราะฟิลิอร์ ัสมินอ้อนวอน่อทวยเทพทั้สอ
“ส่นออไป หน่วยละสิบน ไปทาทิศใ้ ะวันออ และะวัน ามหาเ้าหิพริมโรส พานาลับมาอย่าปลอภัย” เนธาเนียลสั่แ่อัศวิน เาุมมือผู้เป็นภรรยาที่อนนี้มีอาารัวลนมือไม้สั่น
ความคิดเห็น