เรื่องเมื่อคืน...

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบใบหน้าหวานของ ‘ม่อน’ จนร่างบางที่กำลังนอนหลับสบายรู้สึกรำคาญต้องงัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมา พร้อมด้วยอาการปวดหัวอย่างหนักจากการดื่มสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนเมื่อคืนนี้ แล้วยังมีอาการที่แปลกๆ อีกอย่างตามมา จนร่างบางต้องขมวดคิ้วเป็นปมค่อยๆ ขยับตัวเบาๆ แต่ทว่า...กลับมีท่อนแขนแกร่งพาดอยู่ที่เอวบาง ท่อนแขนใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อขนาดนี้คงไม่ใช่ผู้หญิงแน่ๆ ม่อนพยายามตั้งสติก้มหน้าเปิดผ้าห่มขึ้นดู นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าหวานซีดลงกว่าเดิม ร่างกายที่เปลือยเปล่าเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยดูดเม้ม หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ม่อนกลับไม่กล้าหันหลังไปดูว่าเจ้าของท่อนแขนที่พาดอยู่เอวตัวเองเป็นใคร  

“จะดิ้นอะไรนักหนา” เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังสติแตกสะดุ้งเฮือก กำผ้าห่มไว้แน่นหลับตาปี๋ แต่ก็มาสะดุดกับเสียงที่คุ้นเคยทำให้ม่อนค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นก่อนจะหันกลับไปมองคนที่นอนช้อนอยู่ด้านหลังตน ยิ่งเห็นหน้าอีกคนชัดๆ ม่อนยิ่งนิ่งไปราวกับถูกสาบ

“จะอึ้งอีกนานไหม? ตื่นแล้วก็ลุก” เสียงของหนุ่มหล่อหน้าคมที่นอนช้อนอยู่หลังม่อน ขยับตัวลุกขึ้นนั่งมองมาที่ม่อนด้วยสายตานิ่งๆ ไม่แสดงความรู้สึกอะไร จนคนที่นอนเจ็บตัวอยู่บนเตียงหาเสียงตัวเองเจอจึงเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

“มะ มึง ไอ้เสือ!!” ม่อนชี้หน้า ‘เสือ’ เจ้าของท่อนแขนที่โอบกอดเอวบางไว้ทั้งคืน เสือพยักหน้ารับเบาๆ 

“เออกูเอง” เสือลุกออกจากเตียงไปเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนพื้นโยนลงใส่ตะกร้าผ้าที่อยู่มุมห้อง

“มะ หมายความว่าไงวะ!?” ม่อนก้มมองตัวเองสลับกับมองหน้าเสือไปมา                 

“ก็ตามที่มึงเห็น” เสือว่าออกมาอย่างไม่ใส่ใจในท่าทีตื่นตระหนกของม่อนเลยสักนิด

“เมื่อคืนกูกับมึง...”                                                                                               

“อืม...รอยบนตัวมึงกูเป็นคนทำเอง”

เมื่อ Best Friend  อยากเปลี่ยนมาเป็น Boyfriend 

สถานะเพื่อนสนิท พอจะมีสิทธิ์เลื่อนเป็นแฟนได้ไหม?