ดวงใจรักซุปตาร์มาเฟีย

เมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ปลายทางขึ้นไปยังชั้นที่พักโซนวีไอพีที่ทางโรงแรมได้เป็นผู้จัดเตรียมไว้ให้ ด้วยร่างหนาที่ยืนนิ่งแผ่รังสีอำมหิตออกมา ส่งผลให้ภายในลิฟต์เงียบกริบ ลูกน้องทั้ง 4 คน พร้อมกับโอชางมือขวาของคาร์มิน แทบจะหยุดหายใจ

เพราะการทำงานที่หละหลวมในค่ำคืนนี้ จึงปล่อยให้เกิดปัญหาทำให้นายผู้เป็นยิ่งกว่าชีวิตต้องถูกกระทำปองร้าย โอชางเหลือบมองนายที่เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนใบหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับดวงตามัจจุราชที่พร้อมจะปลิดชีวิตคนที่กล้าทำเรื่องระยำนี้

แม้จะได้รับฤทธิ์ยาที่มีปริมาณไม่มากก็ตาม แต่เขารู้ดีว่านายเขาตอนนี้ร่างกายกำลังทรมานมากแค่ไหน เขาบอกกับตัวเองว่าไม่ว่าจะใครหน้าไหนก็ตามที่ก่อเรื่องในคืนนี้เขาไม่เอาไว้แน่

“ไปลากตัวมา หากหาตัวไม่เจอก็ลากมาทั้งเหง้าตระกูล”

เสียงคำรามดังสั่งลูกน้องกึกก้องไปทั้งลิฟ คาร์มินยืนนิ่ง หากแต่ภายในร่างกายและจิตใจของเขากลับไม่ได้นิ่งอย่างภายนอก ด้วยทั้งร่างกายที่ร้อนผาว วูบวาบอยู่ภายใน คาร์มินนึกถึงร่างบางที่ออกจะดูไร้พิษภัย เขาโกธรแค้นหญิงสาวจนอยากจะบีบร่างบางนั้นให้แหลกคามือ

“หึ กล้ามาก กล้ามาก” คาร์มินกำหมัดแน่น

“จัดการผู้หญิงมาให้ฉันด้วย ภายใน 10 นาที”

คาร์มินพูดจบพรางก้าวขายาวออกจากลิฟ หากแต่เพียงก้าวขาได้เพียงไม่กี่ก้าว สายตาเขาก็ไปดุจกับสิ่งที่ลูกน้องทุกคนต่างก็พ่นลมหายใจและคิดในใจกันว่า รอดตายแล้วกู และพวกเขาก็ไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปหาเป้าหมาย

“โอ๊ยยย!!! “ชิวอิงเปล่งเสียงร้องออกมา เมื่อถูกแรงกระชากจากด้านหลังเข้าอย่างแรงจากกลุ่มชายแปลกหน้า ที่ดูเนี๊ยบกันทั้งเสื้อผ้าหน้าผม ยังกับเจ้าพ่อทวงมาเฟีย ใครกันเนี๊ยยยย เธอไม่เคยมีหนี้สินที่ไหนนะ

“นี่ปล่อยฉันนะ พวกนายเป็นใครกัน”

“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ!!” เสียงทุ้มพูดแทรกขึ้น

“พี่มิน” เธอเอ่ยเสียงเบา เป็นพี่มินของเธอนั้นเอง ดวงตาเปลี่ยนประกายและสีหน้าที่ประดับด้วยรอยยิ้ม

“ตั้งใจมาเชคงานซินะ ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหา มานี่!!”

คาร์มินพูดจบพร้อมกับกระชากแขนร่างบางให้เดินตาม

“เดี๊ยะ...เดียวก่อนค่ะ พี่มิน ปล่อยก่อนค่ะ ฉันไม่ไป”  เธอพูดพร้อมสะบัดแขนออก

“ถ้ายังไม่อยากตายตอนนี้ก็มานี่”

“โอ๊ยยย.! ไม่ค่ะ ไม่ไป ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดียวนี้”

ท่ามกลางความงุนงงของชิงอิง แรงมหาศาลที่บีบลงมาที่แขนของเธอทำให้เธอเจ็บ เธอตั้งใจจะขึ้นมาหยิบเอกสารของที่ทำงาน แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่มินถึงได้ดูน่ากลัวขนาดนี้ น้ำเสียงที่ดุและแข็งกร้าว

ไหนจะสายตาที่มองยังเธอที่แทบจะแผดเผาให้ตายกันตรงนี้อีก เอ๊ะ! หรือว่าเขากำลังถ่ายทำรายการกันอยู่ อ่ออ ต้องใช้แน่ๆ เลย

คาร์มินกระชากแขนร่างบางตรงไปยังห้องที่ถูกลูกน้องเปิดประตูรอ พร้อมกับผลักเธอเข้าไปจนเซล้มไปกับพื้นห้อง

“พลั๊ก! โอ๊ยยย” แม้จะตกใจกับการกระทำของคาร์มิน แต่เธอก็ยังทำใจดีสู้เสือเอ่ยถาม

“เอ่ออ พี่มินกำลังถ่ายทำรายการอยู่ใช่มั๊ยคะ อารมณ์ประมาณว่าเซอร์ไพรส์แฟนคลับไรเงี๊ย”

“หึ อย่ามาลูกไม้ บอกมาว่าเธอเป็นใคร และใครเป็นคนบงการ” เสียงเข้มเอ่ยถาม

“ใครคือคนบงการ คืออะไรคะ โอ๊ยย!” ชิวอิงเอ่ยถามพร้อมกับลุกขึ้นยืน แต่ก็ต้องเซไปอีกครั้ง ดีนะว่าเธอจับเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ ไว้ทัน ใบหน้าเหยเกของเธอนิดนึงบ่งบอกว่าเธอเจ็บ เธอก้มมองเท้าเธอที่คาดว่าน่าจะข้อเท้าพลิก ตอนที่เขาพลักเข้ามา

“หึ อย่ามาสำออย” น้ำเสียงเข้มตวาดดั่งลั่น

เอ๊ะ!! นี่ว่าเธอเหรอ??

ชิวอิงช้อนตามองคาร์มิน ด้วยสีหน้าที่แอบไม่พอใจนิดหน่อย ถึงเธอจะเป็นแฟนคลับที่รักและชอบเขาขนาดไหน แต่ก็ไม่ใช่จะยอมให้เขามาด่าว่าเธอยังงี้ได้

แถมยังมาทำให้เธอต้องเจ็บขาอีก นี่ถ้าอีกสามวันเดินไปงานคอนเสิร์ตไม่ได้นี่ เธอจะเคืองให้หนักเลย!

“หึ แค่นี้ไม่ตายหรอก รอพรุ่งนี้ก่อนเถอะ”

.

.