Information for RP

ลำดับตอนที่ #2 : มโนไปให้สุดแล้วหยุดที่แต่ง One Shot : Layton x Alex

One Shot [DUNSTAN RP]

Pairing : Layton x Alex

Story : Just one touch

การพบกันครั้งแรกที่ค่อนข้างจะไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องทำให้อเล็ก เด็กหนุ่มวัย 17 ปีของบ้านแอนเวอร์ไม่ประทับใจอย่างแรง สายตาที่จับจ้องมายังตรงนั้นยิ่งสร้างความอับอายให้ตัวเขาเอง แถมยังต่อหน้าผองเพื่อนคนสนิทอีกจนป่านนี้พวกมันยังคงล้อเขาอยู่ ตอนนี้จนปัญญาที่จะห้ามพวกมัน เขาก็คงทำได้เพียงแค่ภาวนาให้'หมอนั่น'ไม่โผล่หน้ามาให้เห็นก็พอ แต่ว่าการภาวนาของอเล็กไม่เป็นผล เขาได้พบกันอีกเหมือนดั่งบุพเพอาละวาดในสภาพที่อีกฝ่ายแอบสูบบุหรี่ตรงสวนดอกไม้โดยไม่เกรงใจใครหลายๆคนที่ต้องมาสูบดมควันพิษนี่!

"เฮ้ย! นายหน่ะ! อย่าสูบบุหรี่ที่นี่ ไม่เห็นป้ายหรือไง" เขาพูดเสียงดังพลางก้าวเดินมายืนกอดอกต่อหน้าอีกคน คิ้วเรียวสีน้ำตาลขมวดแน่นบ่งบอกความไม่พอใจที่หมอนั่นละเมิดกฎของที่นี่

"....." หมอนั่นไม่ตอบแต่ลุกยืนขึ้นมาประจันหน้า มือขวาดึงบุหรี่ที่คาบไว้ออกแล้วพ่นควันสีขาวอมเทาใส่หน้าทำให้อเล็กสำลักจนไอดัง น้ำตาคลอ ใบหน้าและใบดูแดงกร่ำเหมือนคราวที่เลย์ตันได้แกล้งไว้เมื่อพวกเขาพบเจอกันครั้งแรก

"แค่กๆ ไอ้ แค่ก! นายมัน... แค่กๆๆ" ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งไอหนักจนอีกฝ่ายทนไม่ได้จึงเปิดขวดน้ำเปล่าจ่อไว้ที่ริมฝีปากของอเล็ก และแน่นอนว่าไม่ปฏิเสธน้ำใจอันน้อยนิดที่เลย์ตันยังเห็นใจคนไอใกล้จะตาย อเล็กรีบกระดกน้ำไปหลายอึกต่อเนื่องจนน้ำเหลือเพียงแค่ก้นขวด

"ตายยัง" เลย์ตันถามและได้คำตอบจากอเล็กเป็นนิ้วกลางแทน พอเห็นการตอบกวนๆเลย์ตันก็มั่นใจได้ว่าอีกฝ่ายยังไม่ตายและยังอยู่ให้เขาได้แกล้งอีกนานก็คาบบุหรี่แล้วเดินหนีไปอีกทาง แต่อเล็กก็จับเสื้อเขาไว้แน่น

"ดับบุหรี่ซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งเรื่องไปยังพรีฟิคบ้านนาย" เขาไม่ได้พูดขู่แต่เขาทำจริงหากอีกฝ่ายไม่ยอมดับบุหรี่ เขายืนจ้องตากับดวงตาสีฟ้าคู่นั้นหลายนาทีก็ยังไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะทำตาม

"นี่นา--"

"หนึ่งจับ"

"หะ?" อเล็กมองด้วยความสงสัยว่าหนึ่งจับคืออะไร มันเป็นหน่วยเงินหรือหน่วยวัดอะไร เลย์ตันก็อธิบายต่อทันที

"ถ้านายยอมให้จับก้น ฉันจะดับบุหรี่"

"ไอ้!!" พอได้ยินขอเสนอบ้าบอที่ต้องทำให้เขาอับอายอีกครั้งต่อหน้าคนที่ยังอยู่ในสวนดอกไม้ อเล็กก็ระงับความโกรธไว้ไม่อยู่ มือสองข้างกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายหมายจะต่อยหน้าหล่อๆซักเปรี้ยง

"ว้าว กล้าดีนี่" หากแต่สายตาคมของเลย์ตันจ้องมองอเล็กเหมือนอีกคนเป็นแค่เหยื่อตัวน้อยๆพร้อมจะซัดให้เละก็ทำให้อเล็กต้องค่อยๆเก็บมือลงแต่ใบหน้ายังแสดงความโกรธอยู่

"ฉลาดมาก" เป็นคำชมที่อเล็กจะหงุดหงิดมากที่สุดเมื่อหมอนั่นเป็นคนพูดออกมา เขาพยายามตั้งสติและสร้างขอต่อรองมาทำให้การแลกเปลี่ยนครั้งนี้มันประสบความสำเร็จ

"ครั้งเดียว ห้ามบีบ ห้ามลูบ ห้ามขย้ำ ห้ามวิจารณ์ และต้องดับบุหรี่เดี๋ยวนี้ด้วย!"

"ได้"

สิ้นสุดคำพูดร่างสูงก็เขยิบเข้าไปใกล้จนระยะห่างลดลงเหลือแค่ไม่กี่เซน การกระทำที่รวดเร็วทำให้ร่างโปร่งเผลอก้าวถอยหลังแต่แขนแกร่งโอบไว้ทันแล้วรัดเข้ามาใกล้แนบชิดจนไม่มีระยะห่างนั้น มือที่เต็มไปด้วยบาดแผลระหว่างการฝึกซ้อมเวทย์มนต์บ่อยๆเลื่อนลงมาช้าๆจากเอวไปถึงสะโพกกลม มันเป็นเพียงการสัมผัสที่ไม่มีการบีบ ลูบ ขย้ำตามความต้องการของร่างโปร่งเหมือนเป็นแค่การวางมือลงไปเฉยๆเท่านั้นเอง

"พ.. พอได้แล้ว" แค่ชั่ววินาทีที่ได้รับสัมผัสจากหมอนั่น อเล็กก็รู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปหลายนาที หลายชั่วโมง หลายวันจนเขาต้องรีบห้าม โชคดีที่วันนี้เลย์ตันไม่มีอารมณ์แกล้งอะไรขนาดนั้น ชายหนุ่มใช้นิ้วเปล่าๆดับไฟบุหรี่เมื่อถอนมือออกจากสะโพกตามข้อตกลงและไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรก็เดินออกไปจากสวนดอกไม้ทันทีไม่แม้จะเอ่ยคำลา

"เฮ้อ... บ้าจริงๆ" อเล็กพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนที่เขาจะเดินไปอีกทาง