Naruto : เกมครองโลกนินจา

หลังจากลืมตาขึ้นเห็นพื้นที่มืดมิดมีหมอกสีดำไม่มีแสงและความมืด พื้นแข็งความเย็นจากพื้นได้กระตุ้นเส้นประสาทอยู่ตลอดเวลา หลังจากลุกขึ้นความเย็นลดลงไปมาก ความเย็นจากฝ่าเท้าไหลไปทั่วทั้งตัว"เอ๊ะ ชั้นไม่ได้ใส่รองเท้าหรอ ที่นี่ที่ไหน"แล้วหันไปรอบๆ"

“นายที่แปลกจังนะ”มีตัวเด็กที่แยกเพศไม่ได้ดังมาจากทั่วทิศทาง เป็นเสียงแหลมที่เจาะหูแต่ก็ไม่ทำให้รู้สึกน่ารำคาญหรือปวดหัว 

คนนั้นแสดงท่าทางมึนงงและสับสนแต่ไม่ได้ดูตกใจหรือกระวนกระวายเลย ดูเป็นคนงงๆ ซื่อๆ มากกว่า เหมือนเด็กเด็กที่ไม่เข้าใจอะไรหรือกลัวอะไรเลย

“คุณอยู่ไหนน่ะ”

“นายอยู่บนตัวชั้น”คนนั้นมองลงพื้นแล้วถอยหลังสองสามก้าว

“แล้วพาชั้นมาทำอะไรที่นี่”

“ชั้นคือผู้ดูแลเกม”คนนั้นทวนทที่ได้ยิน

“ชั้นขี้เกียจพูดมากแล้ว”หลังจากนั้นก็มีข้อมูลจำนวนมากไหลเข้ามาในหัวแต่มันไม่ทำให้ปวดหัวมันแค่ทำให้สับสนเหมือนควบคุมความคิดตัวเองไม่ได้หรือความคิดไม่เป็นระเบียบ

“งั้นหรอเข้าใจแล้ว คุณจะส่งชั้นเข้าไปในเกมซึ่งชั้นต้องยึดครองโลก โลกที่ชั้นจะไปคือโลกนินจาในโลกนั้นจะมีผู้เล่น 100 คน แต่ละคนจะมาคนละช่วงเวลาเพราะแบบนี้จะทำให้เกิดความไม่เท่าเทียมกัน” 

“คนที่มาก่อนจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับอนาคตหรือพรสวรรค์ลดลงและแต่ละคนจะมีโอกาสไปทำภารกิจนอกโลก และเรียนรู้ความสามารถของโลกนั้นระหว่างทำภารกิจระหว่างทำภารกิจจะมีเวลาทำภารกิจต่างกัน เวลาในโลกนั้นจะถูกหยุด”

“ในโลกนั้นจะเลือกทำภารกิจด้วยกันหรือฆ่ากันก็ได้ ความสามารถที่ได้จากอีกโลกหากเป็นความสามารถที่ต้องใช้เวลานานหรือไม่สามารถฝึกได้ในอีกโลกนึงจะได้กลับโลกเดิม แต่ถ้าเป็นสามารถที่สามารถฝึกได้ง่ายๆ ก็ต้องฝึกใหม่ที่โลกเดิมถูกต้องรึเปล่า จะไปโลกอื่นได้เดือนครั้งถูกต้องรึเปล่า”

“ใช้แล้วล่ะ”ก่อนที่จะรู้สึกก็มีเด็กชายอายุประมาณ 12 ร่างกายมีเป็นเหมือนเม็ดทรายสีทองรวมตัวกันเป็นรูปร่าง

“แล้วชั้นควรเรียกนายว่าอะไร”

“จะเลือกว่าผู้ดูแลหรือทรายทองก็ได้”

“แล้วมีอะไรอยากถามรึเปล่า”

“ชั้นอยากถามว่าถ้าส่งข้อมูลได้ทำไมถึงอธิบายตั้งแต่แรก”

“ก็นายไม่ทำตามที่ชั้นคาดหวัง”

“ชั้นทำผิดหรอ”

“ก็ใช้อ่ะสิ ตอนแรกที่ชั้นพูดคุยกับนายเป็นเพราะท่าทีของนายในตอนที่นายมาในตอนแรกเห็นท่าทีแปลกประหลาด”ผู้ดูแลพูดด้วยท่าทีไม่พอใจหรอโกรธเคือง

“แล้วในอนาคต ชั้นจะมาคุยแบบนี้ได้รึเปล่า”

“อะไรกัน พึ่งคุยกันแค่แป๊บเดียวก็ตกหลุมรักแล้วหรอ”

“ไม่”

“ชั้นไม่เปิดประตูหลังให้นายหรอกนะ”ผู้ดูแลพูดด้วยน้ำเสียงอันธพาล แล้วกวัดมือไล่

“ก็คุณพูดว่ามีอะไรสงสัยให้ถามได้ใช้ไม แต่ตอนนี้ชั้นนึกไม่ออกชั้นก็เลยจะถามในภายหลัง”

“หลังจากคิดซักพักเช่นนั้นก็ตกลง แต่ชั้นจะตอบเกี่ยวกับกฎอย่างเดียวชั้นจะไม่บอกข้อมูลของมนุษย์คนอื่นคนอื่น”

“แล้วทำไมชั้นจำอดีตไม่ได้”ผู้ดูแลได้ยินก็ดีดความทรงจำที่ถูกปิดผนึกก็กลับมา

“งั้นชั้นจะส่งนายไปเกิดใหม่ก่อน”