เพียงเศษเสี้ยวของเวลา Yaoi (Mpreg)

ลำดับตอนที่ #9 : เดือนสี่

เดือนสี่

          สุดท้ายสกายก็ได้ค้างที่ห้องคนตัวเล็กสำเร็จ ไหน ๆ วันนี้ก็ยอมให้อีกคนค้างด้วยแล้วก็จะบอกข่าวดีกับคนตัวสูงเลยก็แล้วกัน

“ไปอาบน้ำได้แล้ว”เดือนอ้ายบอกกับคนตัวสูงที่ยังนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นหลังจากทานข้าวเสร็จ

“ครับ ๆ แมวเหมียวอาบด้วยกันไหม”สกายเอ่ยชวนคนตัวเล็กด้วยสายตากรุ่มกริ่ม

“ทะลึ่ง!! ไปอาบน้ำ”พูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินกระทืบเท้าเข้าห้องไปแล้วปิดประตูตามเสียงดัง

ปัง!

ให้ตายเถอะแมวเหมียวทำไหมถึงน่ารักมากขนาดนี้นะ สกายมองตามอีกคนก่อนที่จะยิ้มมุมปากเบา ๆ มาค้างด้วยทีไรเขาก็แกล้งคนตัวเล็กแบบนี้ตลอดแต่ดูเหมือนอีกคนจะยังไม่เคยชินสักที เพราะแบบนี้สกายถึงชอบแกล้งให้เดือนอ้ายเขินเพราะมันน่ารักสุด ๆ เวลาที่แก้มยุ้ย ๆ นั่นแดงระเรื่อ

.

.

“ครับเดือนกำลังจะเข้านอน”เสียงคุยโทรศัพท์ที่ดังมาจากระเบียงทำให้คนที่พึ่งก้าวเท้าออกจากห้องน้ำชะงักก่อนที่คิ้วเข้ม ๆ จะขมวดกันแน่น และเกิดคำถาม แมวเหมียวคุยกับใคร แล้วเดือนคือใคร และร่างสูงก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองสงสัยนานเพราะเขาเลือกที่จะเดินเข้าไปหาอีกคนที่คุยโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสดใสที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนและสวมกอดเข้าที่เอวเล็ก ๆ ของเดือนอ้ายพร้อมกับดึงเข้าหาตัวแน่น

“อ๊ะ!”เดือนอ้ายร้องออกมาอย่างตกใจเมื่ออีกคนมาไม่ให้สุมให้เสียงแถมยังทำหน้าเหมือนไปโกรธใครมาอย่างนั้นแหละ

‘เป็นอะไรครับ’เสียงที่ดังลอดออกมาจากปลายสายทำให้เดือนอ้ายละความสนใจจากคนที่กำลังกอดตัวเองอยู่แล้วตอบกลับพี่ชาย

“เปล่าครับไม่มีอะไร แล้วตอนนี้ที่รักอยู่ไหนทำไมเสียงดังจัง”เดือนอายถามพี่ชายคำว่าที่รักทำเอาแรงรัดที่เอวเล็กเพิ่มมากขึ้นจนทำให้เดือนอ้ายนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

‘วันนี้ที่โรงพยาบาลมีงานเลี้ยงตอนรับคุณหมอที่พึ่งมาใหม่นะครับ’เดือนสิบบอกกับน้อง

“ที่รักไม่ได้ดื่มใช่ไหม”เดือนอ้ายว่าอย่างเป็นห่วง แต่มือเรียวสวยอีกข้างลูบแขนอีกคนที่กอดเขาไม่ปล่อยไปด้วย

‘ไม่ได้ดื่มครับคนดีไม่ต้องเป็นห่วงนะ’รีบบอกน้องก่อนที่น้องจะคิดมาก

“ดีแล้วครับที่ไม่ดื่มเดือนเป็นห่วง”ห่วงมากจริง ๆ เพราะเราเหลือกันอยู่แค่สองพี่น้องไม่ห่วงเดือนสิบแล้วจะให้ไปห่วงใคร

‘ครับ งั้นพี่ไม่กวนคนดีแล้วนะครับ ฝันดีครับ’เดือนสิบบอกกับน้องแค่รู้ว่าน้องถึงห้องปลอดภัยก็ดีแล้วปล่อยให้น้องได้พักผ่อน

“ฝันดีล่วงหน้าครับที่รัก”เมื่อพูดจบก็กดว่าสายไปก่อนที่จะหันกลับมาหาที่คนที่หน้าตึงนานแล้วแต่คนตัวเล็กก็เอาแต่คุยโทรศัพท์ไม่หันมาสนใจกัน

“ไหนว่ามาสิว่าเป็นอะไรถึงทำหน้าบึง”เดือนอ้ายถามคนตัวสูงขึ้น

“เมื่อกี้คุยกับใคร”สกายถามเสียงนิ่ง

“หืม อย่าบอกนะว่าเพราะเรื่องนี้ ฮ่ะ ๆ”คนตัวเล็กหัวเราะเบา ๆ ทำเอาร่างสูงของสกายขมวดคิ้วแน่น

“พูดมาครับ”

“โอเค ๆ จำได้ว่าเคยบอกไปแล้วครั้งหนึ่งนะ ที่รักชื่อเดือนสิบเป็นพี่ชายฉันเอง ข้องใจอะไรอีกไหมครับคุณ”เดือนอ้ายถามเสียงล้อ ๆ อีกฝ่าย

“อ่า ก็ใครมันจะไปคิดทันแค่เห็นแมวเหมียวคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่กาย กายก็ไม่โอเคแล้ว จุ๊บ!”สกายตอบแล้วจูบที่ปากบางเร็ว ๆ หนึ่งทีจนเกิดเสียง

“โอ๊ะ!”เดือนอ้ายตกใจแล้วรีบยกมือปิดปากแน่น อยู่ ๆ มาจูบปากคนอื่นแบบนี้ได้ไง 

“หึ ว่าแต่เดือนนี่มายังไงครับ”สกายถามคนตัวเล็ก

“ไม่บอกได้ไหมอ่า”เดือนอ้ายอ้อนอีกคน

“ทำไม”มาอีกแล้วไอ้เสียงนิ่ง ๆ จากคนตัวสูง

“ก็มัน.. น่าอายออกนี่น่า”เดือนอ้ายพูดได้แค่นั้นก่อนที่จะเหลือบตามองคนตัวสูงที่รอคำตอบจากคนเขาอยู่

สกายเลิกคิ้วมองอีกคนอย่างใจเย็น

“ก็ได้ ๆ บอกก็ได้”ยอมอีกแล้วยอมคนตัวสูงไปหมดระบบของเดือนอ้ายไม่เหลือแล้ว พังไม่มีชิ้นดีเลย

“ชื่อฉันเอง”

“หืม?”สกายส่งเสียงออกไปอย่างไม่เข้าใจ

“ก็ชื่อเล่นเต็ม ๆ ของฉันไง เดือนอ้าย”คนตัวเล็กบอก

“เดือนอ้าย”สกายพูดออกมาแล้วยิ้ม ชื่อน่ารักพอ ๆ กับเจ้าของเลย เข้าใจตั้งมาก

“ห้ามเรียกเต็ม ๆ นะ”คนตัวเล็กรีบเอามือปิดปากอีกฝ่าย แต่สกายก็จับมือสวย ๆ นั้นออกจากปากก่อนจะพูดต่อ

“แทนตัวเองว่าเดือนกับพี่ด้วยน่ารักจังเลยครับน้องเดือน”สกายเอ่ยล้อเลียนอีกคน

“อย่ามาเรียกแบบนี้นะ”เดือนอ้ายโวยวายใส่คนตัวสูงก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปด้วยใบหน้ายู่ ๆ

ทิ้งให้สกายหัวเราะเบา ๆ ตามหลังคนตัวเล็กก่อนที่จะเดินตามอีกคนเข้าไปในห้อง

“แมวเหมียว”สกายเรียกคนตัวเล็กเมื่อนอนบนเตียงข้าง ๆ กันแต่เดือนอ้ายกลับนอนหันหลังให้กับคนตัวสูง

“ไม่พูดด้วยแล้ว”เสียงอู้อี้ตอบกลับ

“ไม่งอนนะครับ”ขยับตัวเข้าไปโอบกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังรั้งให้อีกคนมานอนบนอกของตัวเอง

“เปล่างอนนะ”เดือนอ้ายบอกเสียงเบา

“เมื่อไหร่จะยอมใจอ่อนคบกันสักทีครับ”สกายกลั้นหายใจไปครู่หนึ่งก่อนที่จะถามประโยคที่ชวนตกใจออกมา

“ กะ กาย ” เดือนอ้ายเรียกชื่ออีกคนอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“รักกันบ้างรึยังครับ”ร่างสูงถามคนตัวเล็กต่อพร้อมกับก้มหน้าลงจรดริมฝีปากกับหน้าผากสวยเบา ๆ

“จริง ๆ แล้ว”เดือนอ้ายพูดแค่นั้นก่อนที่จะเว้นไปสักพักแล้วตัดสินใจพูดต่อ

“เราก็ชอบเธอนะ”เมื่อพูดจบคนตัวเล็กก็ตัดสินใจเงยหน้าจากอกกว้างของอีกคนเพื่อที่จะได้มองสบตากันให้ชัดเจนกว่านี้ เวลาหนึ่งเดือนสำหรับใคร ๆ อาจจะมองว่ามันแค่ไม่นานแต่สำหรับเดือนอ้ายที่ไม่เคยมีใครได้ผ่านกำแพงความกลัวของเขามาได้มันช่างเป็นเวลาที่มีค่าและเดือนอ้ายก็ไม่อยากที่จะให้อีกคนรอนานเกินไป

เรายังมีเวลาศึกษานิสัยใจคอกันอีกนาน

“ว่าไงนะ!! ขออีกทีสิครับ”สกายร้องขึ้นอย่างตกใจ ใช่จริง ๆ ใช่ไหม เขาไม่ได้ฝันไปใช่หรือเปล่า

“เดือนอ้ายก็ชอบสกาย”เดือนอ้ายย้ำให้อีกคนได้ฟังชัด ๆ

“แมวเหมียว”ร่างสูงส่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อเพราะเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายและไม่คิดว่าจะได้รับความรู้สึกของคนตัวเล็กมาไว้ในครอบครองในวันนี้

“ชอบกะ… อื้อ”และก่อนที่คนตัวเล็กจะได้พูดจบร่างสูงของสกายก็จัดการปิดปากเล็ก ๆ นั้นด้วยปากของตัวเองทันที

จูบนี้แทนความรู้สึกดีใจ เพราะมันช่างหอมหวานกว่าครั้งไหน ๆ

“อ๊ะ พะ พอ แล้ว”เสียงหอบหายใจขาดห้วงบอกเสียงเบาราวกับกระซิบ

“แค่นี้ยังไม่พอหรอกครับ”สกายพูดชิดริมฝีบากของคนตัวเล็ก ไม่เคยพอเลยด้วยซ้ำเพราะเคยลิ้มลองมาแล้วถึงได้รู้ว่ามันไม่เคยพอสำหรับเขาเลย

วันนี้เป็นวันที่ดีมากจริง ๆ เพราะเหมือนทุกอย่างกำลังจะเข้าที่เข้าทาง และสกายคิดว่าอีกไม่นานเขาต้องได้ครอบครองทั้งหมดของคนตัวเล็ก ‘ทั้งหมด’

“เป็นแฟนกับกายนะครับเดือนอ้าย”สกายพูดออกมา ทำเอาคนตัวเล็กเบิกตากว้าง

“ขออีกทีสิ” เดือนอ้ายถามอีกคนด้วยเสียงสั่น ๆ

“เป็นแฟนกายนะครับ”สกายย้ำให้คนตัวเล็กได้ฟังชัด ๆ อีกครั้ง

“เป็นสิ เป็นอยู่แล้ว”เดือนอ้ายตอบตกลงทันที

คำตอบที่ได้รับเป็นที่น่าพอใจสำหรับร่างสูงเป็นอย่างมาก ทำเอาสกายหุบยิ้มไม่ลงเหมือนคนเสียสติ

“เป็นแฟนกันแล้วนะครับ จากนี้ไปเราก็ค่อย ๆ เรียนรู้ซึ่งกันและกันไปนะครับ ค่อย ๆ ปรับตัวไปพร้อม ๆ กัน”สกายว่า

“ดีใจที่สุดเลยรู้ไหมแมวเหมียว ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากที่ยอมให้โอกาสกัน”

“รักษาไว้ให้ดี ๆ นะ โอกาสที่ให้ไปมันอาจจะมีแค่ครั้งเดียว”ถ้ามาทำให้เราชอบแล้วอย่าทำเราเสียใจนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเราคงรับมันไม่ไหวแน่ ๆ

“สัญญาเลยครับคนดี”

คำสัญญามันคือเรื่องที่สำคัญที่สุดอย่าเผลอทำผิดล่ะ

โอกาสมีไม่มากหรอกและสำหรับเรามันมีให้ได้แค่คนละครั้งเท่านั้น

..................................................................

          “ว่าไงนะ!!”เสียงที่ดังขึ้นพร้อมกันจากทั้งสี่คนถามขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กบอก

“อีกที พูดใหม่อีกที”

“อือ คบกันแล้วได้ยินไม่ผิดหรอก”เดือนอ้ายย้ำความเป็นจริงให้เพื่อนได้ฟังอีกครั้งชัด ๆ

“ยัยหนูอ้าย!”

“ลูกสาว!”

“ไม้เรียวอยู่ไหนเอามาให้กูเดี๋ยวนี้!!”ไม้พูดออกมา

“ไม้!! กล้าตีกูหรอ”คนตัวเล็กร้องถามเพื่อนทันที ไหนบอกว่ารักไงแล้วทำไมถึงจะตีเขาด้วย

“เออ! กูจะตีให้ช้ำเลยคอยดูใครสั่งใครสอนให้ใจง่ายแบบนี้วะ แม่มึงสอนใช่ไหม”อย่ามาตีเรานะ!

“พ่องเหอะไม้กูไม่เคยสอน”ฝนโวยวายขึ้นทันทีเมื่อโดนเพื่อนโยนความผิดมาให้

“หนอยแหนะยังไม่ทันไรก็ยอมคบกับเขาแล้ว แล้วกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน”ตั้มพูดแล้วกุมขมับอย่างกลุ้มใจ

“ก็เอาไว้ที่เดิมไง”เดือนอ้ายบอก

“เงียบไปเลยยันหนู!!”เงียบก็ได้ไม่เห็นต้องตะคอกกันเลยนี่

“ลูกสาวมึงมันใจง่ายเหมือนมึงเลย”แมกซ์หันไปว่าให้ฝนอีกคน

“กูไม่ได้ใจง่าย เดี๋ยวโบกคว่ำ”ฝนว่ากลับ

“แล้วที่นี้กูจะทำไงดีไม่อยากยกให้แม่งเลย”

“กูว่ากักบริเวณยัยหนูอ้ายดีไหมจะได้ไม่ต้องให้เจอหน้ากัน”

“กูว่าต้องตีสักทีให้หลาบจำ”

“อย่าตีลูกสาวกูเอาแค่ดุก็พอ”

ทุกคนพูดกันเหมือนกับเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้อ่ะ แล้วอะไรคือการที่จะกักบริเวณเขาไหนจะตีเขาอีก ไหนบอกว่ารักมากไงรักไม่จริงนี่หว่า

เดือนอ้ายนั่งทำหน้ายู่ ๆ พร้อมกับกอดอกมองดูเพื่อนที่เหมือนกำลังหารือกันเรื่องที่เขาบอกว่าคบกับกายว่าควรจะทำยังไงกับเขาดีที่ใจง่าย?ยอมคบกับอีกคนเร็วขนาดนี้ ก็พยายามใจแข็งแล้วไงมันก็ไม่ฟังเจ้าของสักทีจะให้ทำไงอ่ะ เสียระบบมากแล้วด้วยสู้คบ ๆ ไปน่ะดีแล้วจะได้รับมือถูก มั้ง?

“อย่ามาทำหน้าตูมใส่พวกกูนะยัยหนูอ้าย เดี๋ยวกูจะหยิกแก้มให้ช้ำเลย”

“อย่านะ!”เดือนอ้ายตาโตอย่างตกใจแล้วรีบเอามือขึ้นปิดแก้มยุ้ย ๆ ของตัวเอง

“กูทำใจไม่ได้”

“แม่งกูเสียใจเลี้ยงมาตั้งนานไม่ได้ดั่งใจเลยไอ้ลูกคนนี้”เดี๋ยวนะฝน คือแบบว่าใจเย็นกันก่อนไหมทุกคนแค่คบเป็นแฟนยังไม่ได้จะแต่งงานมีครอบครัวกันเลยจ้า

ตอนนี้คงต้องปล่อยให้เพื่อนทำใจกันไปก่อนเพราะดูแล้วคงไม่มีทางยอมลงกันได้ง่าย เดือนอ้ายได้แต่นั่งกระพริบตาปริบ ๆ มองเพื่อนคนนั้นทีคนนี้ทีบางครั้งก็ต้องทนนั่งฟังประโยคเดิมซ้ำ ๆ จะลุกหนีก็ไม่ได้เล่นคว้ากันไว้ซะขนาดนี้ เอาเถอะปล่อยไปแล้วกันเบื่อบ้างตลกบ้างก็ไม่ว่ากัน

“เชี่ยจริงดิ!”

“สัดเขายอมคบกับมึงได้ไง”

“กูว่าไม่ใช่ล่ะ”

เหมือนกูเลวร้ายมากขนาดไม่คู่ควรกับแมวเหมียวเลยว่าไหม สัดเพื่อน!

“สัด!”ทำได้แค่สถบใส่เพื่อนแล้วกรอกตาอย่างเอือม ๆ

“ก็คนของมึงดูน่ารักขนาดนั้นแถมดูเป็นคนดีใส ๆ แต่มองดูมึงแล้ว..”ยูพูดแล้วมองเพื่อนตั้งหัวจรดเท้า

“กูมันทำไม ไหนว่ามาสิ”ถามอย่างเอาเรื่อง

 “มึงเลวไง เด็กเยอะฉิบหาย”นั้นมันเมื่อก่อนไอ้เวร

“ใช่ ๆ แล้วงี้คนของมึงไม่โดนหาเรื่องไง”

“อย่าไปพูดให้แมวเหมียวได้ยินนะไม่งั้นกูถีบ”สกายว่าแล้วชี้หน้าเพื่อนเรียงตัว

“พวกมึงก็รู้ว่าตั้งแต่กูจีบเขากูเคลียร์คนอื่น ๆ ออกไปหมดแล้วเถอะ อย่ามาเผาบ้านกู”ยิ่งพึ่งคบกันอยู่ด้วยจะมาทำกูซวยไม่ได้นะ

“เออ ๆ แต่ดี ๆ นะมึงคนของมึงน่ารักขนาดนั้นอย่านอกลู่นอกทางล่ะ”ไม่มีอยู่แล้วสัด

“ว่าแต่น่ารักขนาดนั้นคนจีบเขาไม่เยอะหรอวะ”เต้ถาม

ลืมเรื่องนี้ไปได้ยังนะหรือเพราะไม่เคยเห็นใครเข้าใกล้คนตัวเล็กเลยจึงไม่ทันได้ถาม

“ไม่รู้”ตอบเพื่อนไป

“กูว่าต้องเยอะแน่เลยวะ”

“พูดอะไรดูหน้าเพื่อนมึงด้วยไปแล้วนั่น”

แค่คิดว่าแมวเหมียวจะโดนคนอื่นจีบตีนก็สั่นไปหมดแล้วเนี่ย กูอุตส่าห์ไม่คิดพวกมึงก็ช่างหาเรื่องมาให้กูกันจริงนะ

“เอาล่ะใจร่ม ๆ นะเพื่อนรัก กูแค่พูดเฉย ๆ อย่าคิดมาก”ดิวว่า

“ทำใจให้เย็น ๆ นะแล้วไปหาแมวเหมียวของมึงกัน”

เอาล่ะเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ เมื่อไหร่ ใช่เมื่อไหร่จะเลิกบ่นกันสักที พอกันได้แล้วมันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้วจ้าคบไปแล้วไง ฮืออ

“ไม่ต้องมาเบะปากใส่กูเลยยัยตัวดี”ไม้ว่าให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งเบะปากส่งสายตาน่าสงสารให้เพื่อน

ก็ตั้งแต่รู้เรื่องก็ยังไม่หยุดบ่นกันเลยเว้นไปแค่ตอนที่เรียนพอเลิกเรียนก็กลับมาบ่นต่อคำพูดเยอะกันเหลือเกินนะ แต่คนฟังมาไหวแล้ว

“อยากบีบแก้มให้หายซ่าฉิบหายหึ้ย”ตั้มว่า

“อย่าบีบเดี๋ยวแก้มลูกกูช้ำ”ฝนบอกเพื่อนแล้วยกมือขึ้นลูบผมเดือนอ้ายเบา ๆ เหมือนกำลังปลอบ

คนตัวเล็กก็เอียงหัวซบไหล่เพื่อนคนสวยแล้วบ่นงึมงำข้าง ๆ หูเพื่อนเบา ๆ ทำเอาคนที่เหลือมองดูแล้วส่ายหน้ากันเบา ๆ ก็มันน่าเอ็นดูแบบนี้ไงเลยทำได้แค่บ่นแต่ไม่กล้าตีสักที ตัวก็แค่นี้ขยันทำให้เป็นห่วงไปถึงไหนกัน

ก็มีกันอยู่แค่นี้ไม่ให้ห่วงเพื่อนแล้วจะห่วงใคร เอาเถอะในเมื่อคบไปแล้วก็ขอให้ความรักราบรื่นแล้วกันนะยัยหนูอ้ายยิ้มเยอะ ๆ ล่ะ

ไม้พูดในใจจากนั้นก็หันไปสบตากับเพื่อนทุกคนแล้วมองดูคนตัวเล็กที่ซบหน้าอยู่บนไหล่ของฝน

“แมวเหมียว”เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้เดือนอ้ายยกหัวเล็ก ๆ ขึ้นจากไหล่เพื่อนแล้วหันไปมองก่อนที่จะยิ้มออกมาเบา ๆ

“เธอ”เดือนอ้ายเรียกชื่อคนที่มาใหม่ด้วยความดีใจ

ทุกคนคงแปลกใจกับสรรพนามที่เขาใช้กันใช่ไหมล่ะ ก็พอตกลงคบกันเขาสองคนก็ตกลงที่จะเรียกกันและกันด้วยสรรพนามใหม่ยังไงล่ะ

แต่ตอนนี้มาช่วยฟังพวกนี้บ่นแทนทีไม่ไหวแล้ว

“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะหืม”สกายถามคนตัวเล็กแล้วนั่งลงที่ว่างข้าง ๆ กันอีกฝั่ง

ส่วนเพื่อนก็นั่งที่ว่างที่เหลือ

“เปล่า ว่าแต่มาหาทำไมหรอ”เดือนอ้ายส่ายหัวน้อย ๆ ก่อนที่จะถามออกไป

“มาหาไม่ได้หรอครับ”สกายว่าแล้วลูบหัวเดือนอ้ายเบา ๆ

ส่วนเพื่อนคนตัวเล็กที่พอเห็นการกระทำต่อหน้าต่อตาแบบนี้ก็เท้าสั่นหน้าสั่นกันเป็นแถว

ต่อหน้าต่อตาเลยสัดเอ๊ย!

ทำได้แค่ต่อว่าในใจแล้วคบเขี้ยวเคี้ยวฟันกับไป

“ก็ ..มาได้”เดือนอ้ายตอบเสียงเบา ก็ดูหน้าเพื่อนเขาสิ

“กูขอขัดก่อน”ไม้ว่าขึ้น ต้องคุยกันก่อนไม่อย่างนั้นพวกเขาไม่มีทางมั่นใจอะไรกับคนที่เพื่อนเรียกว่าแฟนได้เลย

“ถามใคร”ยูถามอย่างกวน ๆ หน้าก็ว่ากวนแล้วยิ่งบวกกับน้ำเสียงยิ่งดูน่าหมั่นไส้เข้าไปอีก

สัดนี่! ก็เห็นอยู่ว่ามองหน้าใคร ก็แสดงว่าถามคนนั้นสิวะ

“เพื่อนมึงนั้นแหละ คนที่มันขี้ขโมยอ่ะ”ไม้ว่าแล้วชักสีหน้าใส่

กล้ามาขโมยยัยหนูอ้ายถึงเลย

แมกซ์กับตั้มมองหน้ากันเหมือนเข้าใจกันอยู่สองคน

โดนกวนแล้วไหมล่ะมึง

“เพื่อนคนไหนล่ะมากันตั้งหลายคน แล้วก็ไม่มีใครขโมยอะไรนะ”ยูก็ยังคงปั่นอารมณ์คนหวงเพื่อนต่อไปเรื่อย ๆ

หวงอะไรขนาดนั้น หึหึ

“โอ๊ย! นี้ก็จะกวนให้ได้ใช่ไหม”ไม้ตะโกนใส่ยูอย่างอดกลั้นไว้ไม่ไหว

ส่วนเดือนอ้ายที่เห็นเพื่อนโดนก่อกวนแล้วหลุดขนาดนี้เป็นครั้งแรกถึงกับหลุดขำ

“ขำอะไรห๊ะยัยตัวดี”ไม้หันกลับมาโวยวายใส่เพื่อนตัวเล็ก

“จะไม่ให้อ้ายมันขำได้ไงเสียอาการเยอะนะเราอ่ะ”ฝนว่าแล้วส่ายหัวให้เพื่อเบา ๆ

“สัดเอ๊ย!”ไอ้นี่ก็ทำหน้ากวนไม่หยุดหงุดหงิดชะมัด หึ้ยยย

“ไปร้านเค้กหน้ามอไหมครับ”สกายปล่อยให้เพื่อนตัวเองได้พูดคุย?กับเพื่อนของคนตัวเล็กเพื่อกระชับมิตร แล้วหันมาถามคนข้างตัวที่เอาแต่มองเพื่อนแล้วขำ

“ไป ๆ”เรื่องเค้กขอให้บอกเดือนอ้ายคนนี้ไม่เคยปฏิเสธอยู่แล้ว

บรรยายในโต๊ะตอนนี้คือเรียกได้ว่าเหมือนแบ่งเป็นสองขั้ว มีอย่างที่ไหนเพื่อนตีกันในโต๊ะเสียงดังไปทั่วทั้งตึกใครเดินผ่านไปผ่านมาก็มองแต่ไอ้คนสองคนที่คุยกันงุ้งงิ้ง ๆ เหมือนโลกทั้งใบมีแค่เราสองคนโดยไม่สนใจใครเลยเนี่ยมันน่าจับมาตีจริง ๆ มาสร้างโลกสีชมพูอะไรกันท่ามกลางสนามรบวะ!

...................................................................

-ร้านเค้กหน้ามหา’ลัย-

กว่าจะขนกันมาได้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะก็ไม้น่ะสิจะไม่ยอมมาท่าเดียวถ้ายูมาด้วย(ยูเพื่อนสกายนั้นแหละ) และตอนนี้ก็กำลังนั่งทำหน้าไม่พอใจอยู่ข้าง ๆ เขาเนี่ย พึ่งเคยเห็นไม้หลุดขนาดนี้ก็วันนี้แหละปกติถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทอย่างพวกเขาใครที่มาก่อกวนก็นิ่งใส่เขาได้ตลอดสงสัยยูคงเก่งเกินไปแล้วมั้งที่ทำให้เพื่อนเขารวนได้

“ไม่เอาน่า”เดือนอ้ายหันไปพูดเบา ๆ กับไม้ที่ยังคงนั่งทำหน้านิ่งกอดอกมองออกไปนอกร้าน

“..รีบ ๆ กินสักทีจะได้รีบกลับ”ไม้หันกลับมาพูดกับเดือนอ้าย ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะกินอะไรทั้งนั้นเพราะคนที่เขาเริ่มจะไม่ชอบหน้ามากขึ้นมันนั่งยิ้มกวนส้นมาให้ไม่ขาดแบบนี้

อยากเอาเท้าไปลูบหน้ากวน ๆ นั้นจริง ๆ !!

“โอเค ๆ รีบแล้ว ๆ”เดือนอ้ายบอกเพื่อนก่อนที่จะหันกลับไปกินเค้กตรงหน้าต่อ และยังมีคนค่อยดูแลเช็ดปากให้ตอนที่กินเลอะอีกด้วย

เดือนอ้ายที่ความสนใจจมไปกับของโปรดแล้วไม่ทันได้รู้เลยว่าตอนนี้เพื่อนกำลังลอบมองตนเองกับแฟนอยู่ทุกการกระทำที่คนคนนั้นปฏิบัติกับเพื่อนของพวกเขาถูกบันทึกเอาไว้โดยการเก็บภาพทางสายตาที่ไม่ให้คนที่โดนประเมินรู้สึกตัว ตอนนี้มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นยังตัดสินอะไรไม่ได้หรอกไอ้เวลาแค่เดือนกว่า ๆ มันไม่มีอะไรเลยที่จะมารับประกันว่าคนที่เดือนอ้ายเรียกว่าแฟนคนนี้น่ะจะรักเจ้าตัวจริง ๆ พวกเขาก็แค่ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีค่อยสังเกตให้ก็เท่านั้น ที่พวกเขาไม่บอกให้เดือนอ้ายเลิกตอนที่รู้เรื่องก็เพราะไม่อยากให้เพื่อนอึดอัดและลำบากใจในเมื่อเดือนอ้ายชอบคนคนนี้พวกเขาก็ทำหน้าที่ค่อยดูอยู่ข้าง ๆ แบบนี้แหละ

ก็ขอให้เป็นแบบนี้เสมอต้นเสมอปลายเถอะ

“กูกลับเลยแล้วกัน”เมื่อเช็คบิลกันเรียบร้อยแล้วไม้ก็รีบบอกออกมาทันที

“พวกกูด้วย”แม็กซ์ว่า

“นายจะไปส่งอ้ายใช่ไหม”ฝนถามคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อน

“อือ เดี๋ยวไปส่งเอง”สกายตอบ

“แล้วฝนกลับยังไงเฮียมารับใช่ไหมวันนี้”เดือนอ้ายถามเพื่อน

“ใช่ โทรมาพอดีเลยงั้นกลับแล้วนะเจอกันพรุ่งนี้”ฝนโบกมือให้เพื่อนแล้วเดินแยกออกไป

“งั้นพวกกูไปแล้วนะมึง”เพื่อนของสกายหันมาบอกก่อนที่จะแยกกันออกไปที่รถตัวเอง

“อยากไปไหนอีกไหมครับ”สกายหันก้มลงถามคนข้าง ๆ

“ไม่เอาแล้วอยากกลับแล้ว วันนี้เหนื่อยจะแย่”ประโยคแรกบอกกับแฟนตัวโตส่วนประโยคสุดท้ายได้แต่พึมพำกับตัวเองเบา ๆ ก็นั่งฟังเพื่อนบ่นทั้งวันเลยนี่น่า

“ได้ครับงั้นกลับกันดีกว่า วันนี้ค้างด้วยนะครับ”

“อีกแล้วหรอไม่เอาอ่ะ”เดือนอ้ายว่า ค้างบ่อยไปไหมคุณ

“แมวเหมียวไม่ใจร้ายสิ”สกายว่า

“ไม่ต้องเลย บ่อยไปแล้วนะ”

“ก็อยากนอนกอดแมวเหมียวนี่น่า”สกายอ้อนคนตัวเล็ก

ถ้าอยากรู้ว่าคุณเขาค้างที่ห้องเดือนอ้ายบ่อยขนาดไหนก็อยากจะบอกว่าให้ไปดูเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ของคุณเขาที่ห้องได้เลย แทบเรียกได้ว่าย้ายสำมะโนครัวเลยล่ะ ถ้าเดือนสิบมาเห็นนะไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเป็นยังไงหวังว่าคงไม่โยนลงถังขยะหรือไม่ก็เผาทิ้งนะ

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วตอนนี้เราคบกันได้สามเดือนจะเข้าเดือนที่สี่แล้วล่ะ และทุกอย่างก็ไปได้ดีเพราะอีกคนยังใส่ใจเขาอย่างดีเหมือนเดิม

“วันนี้จะทานข้าวข้างนอกหรือทานที่ห้องครับ”สกายถามแฟนตัวเล็กระหว่างที่เดินออกจากคณะพร้อมกัน วันนี้คนตัวโตมารับเดือนอ้ายอีกตามเคย

“ยังพอมีเวลางั้นแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตก่อนดีกว่า”เดือนอ้ายว่า

“เดี๋ยววันนี้จะเราทำอาหารเอง”

“ตามบัญชาครับผม”

“ว่าแต่เธออยากทานอะไรเป็นพิเศษไหม”เดือนอ้ายถามคนที่เดินเข็นรถเข็นตามหลัง

“ไม่มีครับแมวเหมียวทำอะไรให้ทานก็ชอบทั้งนั้น”สกายตอบ เดือนอ้ายทำอาหารเก่งแถมยังอร่อยมาก ๆ อีกด้วยทุกวันนี้เขาติดรสมือของแฟนตัวเล็กไปแล้ว

เดือนอ้ายพยักหน้าเบา ๆ แทนการตอบก่อนที่จะเดินเลือกของที่จะให้ทำอาหารต่อโดยมีคนตัวโตหน้าหล่อเดินตาม

สกายมองคนที่กำลังเลือกของตรงหน้าอย่างรักใคร่ใบหน้าตอนที่เดือนอ้ายกำลังเลือกผักอย่างจริงจังนั้นมีเสน่ห์ไม่แพ้ตอนที่ยิ้มเลย ให้ตายเถอะถ้าใครมาเห็นหน้าเขาตอนนี้คงบอกได้เลยว่าเขาหลงแฟนคนนี้มากขนาดไหน ก็ตอนนี้เขารู้ตัวเองดีน่ะสิว่ากำลังยิ้มกว้างมากขนาดไหนตอนที่มองคนน่ารักตรงหน้า

น่ารักอีกแล้วนะแมวเหมียว

“โอเคครบแล้ว ไปจ่ายตังค์กันดีกว่า”เดือนอ้ายหันมาบอกแฟนเมื่อเช็คดูแล้วว่าของที่ต้องใช้ทำอาหารนั้นมีครบทั้งหมดแล้ว

“ครับ”

“ไปนั่งดูหนังรอก็ได้เดี๋ยวเราทำเสร็จแล้วจะเรียก”

เมื่อถึงห้องเรียบร้อยแล้วเดือนอ้ายก็เอ่ยบอกคนที่ยังคงยืนอยู่กับที่ไม่ยอมขยับไปไหนหลังจากที่ว่างของลงบนโต๊ะในห้องครัว

“เดี๋ยวช่วยครับ”สกายบอก

“หืม เอาจริงดิ”เดือนอ้ายแล้วหรี่ตามองคนที่บอกว่าจะช่วย

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิแมวเหมียว”ก็ดูแฟนเขาสิแบบนี้มันเรียกดูถูกกันอยู่เห็น ๆ

ว่าแล้วก็ยืมมือขึ้นดึงแก้มแฟนตัวเล็กเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยวก่อนที่จะก้มลงจูบแก้มนุ่ม ๆ จนเกิดเสียงดังเล่นเอาเดือนอ้ายถึงกับสะดุ้งตกใจ

“งื้ออ”เดือนอ้ายร้องออกมาเบา ๆ เพราะทำตัวไม่ถูก

ฮ่ะ ๆ ให้ตายเถอะน่ารักอะไรมากมายขนาดนี้ครับคุณ

งื้อ ไม่ไหวแล้วนะทำไมชอบทำแบบนี้นักก็รู้อยู่ว่าถ้าเขาไม่ทันตั้งตัวมันจะเขินมากกว่าปกติ

“ไม่พูดด้วยแล้ว”เดือนอ้ายว่าก่อนที่จะหันหลังให้สกายแล้วพูดต่อ

“แล้วก็ห้ามก่อกวนนะ”เดือนอ้ายรีบเอ่ยปากห้ามก่อนที่โดยคนตัวโตแกล้งไปมากกว่านี้

“หึ แล้วจะให้ทำอะไรดีครับ”สกายถามคนที่ไม่ยอมหันหน้ามามอง

“เอาผักไปล้างเลย ว่าแต่ล้างเป็นใช่ไหม”เดือนอ้ายถามแฟนตัวสูงเพื่อความแน่ใจก่อนที่จะหันหน้ากลับมามอง

“ง่ายมาก”ให้มันจริงเถอะพ่อคุณ

เดือนอ้ายมองดูสกายก่อนที่จะส่ายหัวเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้มก่อนที่จะหันไปเริ่มทำอาหาร

ห้องครัวตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของคนสองคนที่อีกคนที่ตัวเล็กกว่ากำลังทำอาหารส่วนอีกคนที่ตัวสูงกว่าก็กำลังก่อกวนอย่างสนุกเพราะหมดหน้าที่ในการล้างผักให้แฟนตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว ช่วงเวลาของการที่ได้ใช้เวลาร่วมกับคนรักมันทำให้มีความสุขแบบนี้นี่เอง

“หอมจังเลย ฟอด”สกายว่าแล้วกดจมูกสูดดมความหอมของแก้มนุ่มนิ่มที่ตอนนี้แดงระเรื่ออย่างน่ารัก

“อ๊ะ! อีกแล้วนะ”เดือนอ้ายร้องออกมาอย่างตกใจก่อนที่จะยกมือทุบลงบนอกแกร่งของสกาย

“จะได้ชินไงครับ”

“ไม่ชินด้วยหรอกนะ”

“ครับ ๆ ไม่ชินก็ไม่ชิน”สกายว่า

แมวเหมียวน่ะถึงตอนแรกจะดูเหมือนไม่รู้สึกอะไรเพราะต้องสวมหน้ากากของคนที่เหมือนพร้อมกับสิ่งที่จะเจอทุกเมื่อแต่เขารู้ว่าจริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เพราะเราเรียนรู้ซึ่งกันและกันอยู่ในทุก ๆ วัน

คนที่ต้องทำเป็นเข้มแข็งอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่ที่เสียคนที่รักไปพร้อมกันถึงสองคนเพราะไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงจึงต้องเก็บซ่อนบาดแผลเอาไว้ไม่ให้ใครได้พบเห็น

“ตั้งโต๊ะได้เลย”เดือนอ้ายบอกกับคนตัวโต

“ได้ครับ”ตอบรับก่อนที่จะยกอาหารไปวางที่โต๊ะทานข้าว

อาหารฝีมือเดือนอ้ายไม่ใช่ว่าใครอยากทานก็จะได้ทานถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทหรือคนในครอบครัวอย่าหวังเลยว่าจะได้ทาน และเดือนอ้ายเป็นคนที่จัดเกรดคนชัดเจนมากถ้าไม่คุ้นหน้าจะไม่ได้ยินคำพูดออกจากปากเด็ดขาด(ยกเว้นตอนที่โมโหเหมือนอย่างที่ใครบางคนก็เคยโดนมาแล้ว) แต่ถ้าสนิทแล้วก็อย่างที่รู้ ๆ

“วันนี้ได้ไปซนที่ไหนไหม”สกายถามคนตรงหน้าระหว่างที่กำลังนั่งทานข้าวกันอยู่

“ซนมันไว้ใช้กับเด็กเถอะ แล้วก็นะเราเป็นคนเรียบร้อยเถอะครับคุณ”เดือนอ้ายบอกเสียงทะเล้น

“หึหึ”สกายหัวเราะออกมาเบา ๆ

เสียงหัวเราะดังก้องภายในห้องน้ำบ่งบอกว่าคนที่อยู่ข้างในมีความสุขแค่ไหน

อือ ที่ทุกคนคิดน่ะถูกแล้ว

          เหตุการณ์ก่อนหน้า

‘อาบน้ำได้แล้วเราจะได้อาบบ้าง’เดือนอ้ายบอกแฟนที่หลังทานข้าวเสร็จเอาแต่นั่งนิ่งดูหนังไม่ขยับไปไหน

‘หือ อาบน้ำหรอครับเอาสิ’ว่าแล้วก็กดปิดหนังที่กำลังดูอยู่แล้วลุกขึ้นเดินมาหาแฟน

‘อะไรอ่ะ! ปล่อยเราลงนะเธอเดี๋ยวตก’เดือนอ้ายร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อโดนอีกคนอุ้มแบบที่ไม่ทันตั้งตัวทำให้ต้องรีบยกแขนโอบรัดรอบคอของสกายแน่นเพราะกลัวตก

‘ไม่ปล่อยให้ตกหรอกครับ’สกายบอกก่อนที่จะพูดประโยคถัดไปที่ทำเอาเดือนอ้ายถึงกับตาโตและโวยวายลั่น

‘งั้นเราไปอาบน้ำเลยเนอะจะได้ไม่เสียเวลา’พอพูดจบก็เดินอุ้มคนที่ดิ้นไม่หยุดเข้าห้องอาบน้ำไป

อาบน้ำสองคนก็สนุกไปอีกแบบนะว่าไหม

#ฟ้าคลั่งรัก

เมื่อคืนลืมลงแหะ ๆ

นิยายเรื่องนี้จะจบลงแบบไหนมาลุ้นไปพร้อม ๆ กันกับคนแต่งได้เลยคับ