คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : นี้หรอ Raid Boss
‘….“พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง”..คำๆนี้ผมเคยได้ยินมาจากหนังเรื่องนึง แต่ถ้าถามผมว่าเรื่องอะไร “ผมคงตอบได้ว่าจำไม่ได้แล้วละ..”
แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตัวหนังแต่เป็นคำพูดเมื่อกี้ต่างหาก น้ำหนักในคำพูดนั้น มันช่างหนักหนาและลำบากมากๆด้วย
โดยเฉพาะในตอนนี้เลย.. ’ ขณะที่ซาเกาศรีษะและคิดอะไรไปพลาง โดยตรงหน้าของ เขานั้นมี บอสทั้ง 5 ตัว
รายล้อมอยู่
.
.
.
“ห๋า!? นี้แกว่าอะไรนะ บอสมือใหม่?
แกคิดว่าพวกข้าโง่เง่า? งั้นสินะ ไอหน้ากากดำ
หึ๋ย” บอสตัวด้วงกว้าง โกรธจัดจนมีเส้นเลือดปูดๆบริเวณหน้าผาก
ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก พร้อมกับตั้งท่าพร้อมจะต่อสู้
“นั้นสิ
ทั้งที่พวกเราใช้สกิลตรวจสอบเลเวลแล้วแท้ๆแต่กลับเห็น ‘Boss Kurohaku Lv.????’ ดูยังไงซะ
เจ้าก็คงเป็นบอสระดับสูง ถ้าเป็นบอสระดับต่ำๆ พวกเราคงไม่มากันถึง 5
ตนหรอกนะเจ้าหนู ก็แบบนั้นแหละ..เจ้าอันตรายเกินไป แถมยังทำตัวน่าสงสัยอีกด้วย” บอสสาวเถาวัย์พูดพร้อมกับค่อยๆกล่าวเดินเข้ามาหาบอสผมสีดำ
‘ปล่อยผมไปเถอะ...เพราะหน้ากากนี้แท้ๆพลังมันเลยเพิ่มขึ้นมาเป็นสองเท่า’
ซาคิดพร้อมกับหยุดเกาหัว
“…และรู้มั้ยกฎฝ่าฝืนนั้นว่ายังไงสำหรับผู้ที่รุกล้ำเขต บทลงโทษก็คือต้องถูกประกาศให้ถูกตามล่าทุกพื้นที่
แล้ว ฆ่า
ยังไงละ ฮาฮาฮาฮา” บอสตั๊กแตนที่มีแขนเคียว พูดพร้อมกับ
สบัดแขนไปหาชายหน้ากากดำข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
‘สุดท้ายก็ต้องสู้สินะ...แถมบทลงโทษมันจะโหดไปมั้ยฟระฮะ...’ซาคิด พร้อมกับพูดออกมาเบาๆ
‘โล่’ โล่ขนาดใหญ่โผล่ออกมาทางแขนขวา “เคล้ง” เสียงเคียวปะทะกับโล่ดังสนั่น
ทันใดนั้น ก็มี บอสผึ้งถือหอกอัศวินสีเขียวเข้ม
โผล่มาทางด้านซ้ายอย่างรวดเร็ว
ในขณะที่บอสผึ้งกำลังใช้หอกอัศวินสีเขียวแทงเข้าที่ช่วงบริเวณหัวใจ ‘ดาบใหญ่’ มีดาบขนาดยักโผล่มาทางมือซ้ายของบอสหน้ากากดำ
จากนั้นซาได้ใช้ดาบใหญ่ปักลงไปที่พื้นอย่างรวดเร็ว ทำให้หอก
ที่จะแทงนั้นกระแทกกับดาบใหญ่อย่างรุ่นแรงจน
บอสผึ้งกระเด็นไปชนต้นไม้ด้านหลัง
ต่อมาก็มีเถาวัลย์โผล่มาจากพื้น ด้านล่างที่ซายืนอยู่ โดยปลายเถาวัลย์นั้นมีความแหลมคมราวกับหอก จากนั้นเถาวัลย์พวกนั้นก็เพิ่งเล็งไปที่ซาเป็นจำนวนมาก “ชิ”บอสผมดำได้พูดออกมาและกระโดด ต่อมาจึงกล่าวว่า ‘ปืนคู่’
ในขณะที่ กระโดดอยู่ซาก็ยิงเถาวัลย์ที่งอกออกมาอย่างรวดเร็วจนหมด
จนมีควันฟรุ้งไปทั่วบริเวณที่ยิงทำให้การมองเห็นของบอสหน้ากากดำแคบลงในตอนนั้นเองก็มีบอสด้วงยักษ์โผล่มาจากม่านควันอย่างรวดเร็วโดยตรงมาที่ซา ‘โซ่’บอสผมดำกล่าวออกมาและเหวี่ยงไปทางต้นไม้ด้านข้าง จากนั้นก็ดึงตัวเองไปทางนั้น
โดยที่รอดจากการโดนบอสด้วงชนอย่างฉิวเฉียด
ต่อมาก็มีบอสหมีสีเขียวรออยู่ในบริเวณนั้น
“ติดกับข้าแล้วเจ้าหน้ากากดำ..”บอสหมีกระโดดไปหาซาในขณะที่เขากำลังลอยอยู่จากนั้น
“พวกแกนั้นแหละที่ติดกับหนะ..”บอสคุโระฮาคุพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา จากนั้นเขาก็ปล่อยโซ่แล้วพูดว่า ‘คาตานะ’ ในขณะที่แสงจับตัวกันเป็นดาบ
ก็มีเสียงเตือนในหัวบอกว่า “ค่าความทนทานกำลังจะหมดลง”
‘งั้นก็จบมันในดาบเดียวนี้แหละ..’
ในขณะที่โซ่กำลังล่วงลงสู่พื้น.. หมีสีเขียวกำลังจะเข้ามาไกล้..
ในตอนนั้นซาได้มองเห็นทุกอย่างช้าลงไปชั่วขณะ ราวกับว่าโลกถูกตัดขาด ดวงตาของเขาไร้ซึ่งสีสันใดๆ ราวกับคนตาย
ในตอนนี้ซาได้ถือคาตานะที่ไม่สวมปอก ในท่าทางชูดาบขึ้น และแขนข้างที่จับดาบ มีเส้นสีดำ
คล้ายริบบิ้นพันรอบแขนและดาบคาตานะของเขา จนราวกับว่า
อาวุธกลายเป็นหนึ่งเดียวของผู้ใช้จากนั้น
.
.
.
.
“กระบวนท่าสุดท้ายของอาวุธ สูญสิ้นราตรีสีเลือด.. ”
ดาบคาตานะเล่มนั้นได้ถูกตวัดลงอย่างรวดเร็วโดยที่หมีสีเขียวนั้นอยู่กำลังเข้ามาไกล้ดาบ จากนั้น หมีตัวนั้นได้ถูกผ่าครึ่ง
รัศมีที่ฟันลงนั้นเป็นรอยของดาบที่ผ่าลงมาอย่างรวดเร็วโดยลากยาวจนวัดระยะทางไม่ได้ ราวกับมีคนมาขีดเส้นกั้นพื้นที่ และ หมีสีเขียวที่ลอยอยู่นั้น มีเลือด
ทะลักออกมา ทั้งๆที่ลอยอยู่ สาดกระเซนไปทั่ว
ราวกับฝนสีเลือด ที่น่าหวาดกลัว จากนั้นก็มีไอเทมตกลงมาเป็นจำนวนมาก
ต่อมาบอสทุกตนแถมไม่เชื่อสายตาของตัวเอง ทั้งพลัง ทั้งความเร็ว และการวางแผน บอสทั้ง 4
ทั้งหวาดกลัว ทั้งชื่นชม และที่สำคัญ ทุกตัวต่างคิดเป็นสิ่งเดียวกันคือ
“..จอมมารถือกำเนิดแล้ว..”
ในขณะที่ซาจัดการกับหมีสีเขียวเสร็จแล้วค่อยๆลงสู่พื้น
โดยที่ดาบที่ซาถืออยู่นั้นกำลังสลายเป็นละอองสีแดงไม่ใช่สีฟ้า ซาได้พูดว่า “ขอบคุณนะ แกทำได้ดีแล้วเจ้าดาบ..”
ต่อมาจึงมีเสียงจากระบบว่า
“ไอเทมดาบคาตานะได้
หายไปจากกระเป๋าเก็บของเนื่องจากไม่สามารถซ่อมแซมได้”
“ยินดีด้วยท่านได้สร้างสกิลแรกในการทดสอบนี้
โปรดตั้งชื่อ แล้วทางเราจะประเมินผลการใช้ MP และผลของสกิลให้ทราบ”
“ยินดีด้วยท่านได้ปลดล็อคสกิลใหม่เนื่องจากคิดค้นกระบวนท่านี้ขึ้นมาโดยผลมาจากหน้ากากคุโระฮาคุ”
“ยินดีด้วยท่านได้รับ
ฉายา นักล่าหมีสีเขียว”
“ยินดีด้วยท่านได้กำจัด
Boss King Green Beat Lv.200 ลงได้ คุณได้รับ EXP สะสม 324,520
ส่วนไอเทมท่านโปรดเลือกที่จะเก็บหรือไม่เก็บ โปรดระบุ YES
OR NO”
“Yes”
ซาตอบจากนั้นไอเทมที่อยู่บริเวณพื้นก็หายไปแล้วมีเสียง IA พูดว่า
“Complete”
จากนั้นบอสหน้ากากดำได้หันศรีษะไปทางบอสทั้ง
4 ที่กำลังช็อคกับการที่เห็นพลังมหาศาล
และช็อคที่บอสหมีถูกกำจัดไปในทีเดียวต่อมาซาได้ทำเสียงเย็นชาว่า
“...จะต่อหรือถอยดีละครับพวกรุ่นพี่บอส”
โดยที่บอสผมดำนั้นยืนหยุดเฉยๆพร้อมกับปล่อยจิตสังหาร..
.
.
‘คุโระฮาคุ....’
จากนั้นก็มีแรงกดดัน
ที่จู่ๆก็เกิดขึ้นอย่างมหาศาลโผ่ลออกมา และเกิด แผ่นดินไหวอย่างรุนแรงทำให้ซาต้องหันไปมองหาจุดที่ปล่อยออกมา..
“นี้มันเกิดอะไรขึ้น”ซาตกใจจนพูดด้วยท่าทางตื่นตะหนัก
“…ไม่ได้เจอกันนานนะคุโระฮาคุ
ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้ายังมีชีวิตอยู่..”เป็นเสียงของผู้หญิง
ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วดูสุขุมโดยต้นตอของเสียงนั้นอยู่บริเวณ ต้นไม้ที่
บอสผึ้งพิงอยู่ ต่อมาต้นไม้นั้นก็ ค่อยๆ
โผล่พรวดบอกมาอย่างรวดเร็ว จนบอส
ผึ้งถึงกับ ผงะ และ รีบ หนีอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ต้นไม้กำลัง งอกเงย นั้น
ก็มีเสียงประกาศดังสนั่นออกมา
.
.
“Raid Boss Queen Dryad The spirits of the tree Lv.ระบุไม่ได้ ปรากฏตัว !! ”
.
.
“ท..ท่า-...ท่าน ดรายแอดส์
ท่านมาทำอะไรที่นี้” บอสเถาวัลย์ โดยที่บอส ทั้ง 4 ตัว คุกเข่าและก้มหัวกันทุกตัว
“ ข้าบอกแล้วไงให้เรียกข้าว่า แอน ก็พอพาราไซด์ แล้วก็ข้าแค่ตกใจที่มีคนทำลายต้นไม้ไปมาก
เท่านั้นเอง เลยมาพบคนผู้นั้นแต่ไม่นึกเลยว่า จะเป็น สหายของข้า.. ” ดรายแอนตอบขณะที่ต้นไม้เติบโตจน ต้นไม้ขนาดเท่าภูเขา 1 ลูก ต่อมา
ต้นไม้นั้นก็หยุดเจริญเติบโตและมีแสงสีเขียวกระจายออกคล้ายๆ ละออง จากต้นไม้ขนาดยักษ์ ราวกับว่ามีหิ้งห้อยบินอยู่บริเวณนั้น เข้ากับ บรรยากาศยามค่ำคืนเป็นอย่างมาก
‘อะไรกันละเนี้ยเรื่องมันชักจะวุ่นวายแล้วสิ แล้วก็ที่บอกว่า ไม่ได้เจอกันนานนี้หมายความว่าไงกันละเนี้ย’ บอสหน้ากากดำมองไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ จากนั้น บริเวณด้านหน้าของต้นไม้ก็แปลงสภาพกลายเป็นประตูขนาดใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆ เปิดออกอย่างช้าๆ ต่อมาก็มีผู้หญิงผมยาวสีเขียวเหมือนสีใบชาอ่อนๆ มีมงกุฎดอกไม้หลากสีสันสวมอยู่ นัยน์ตาสีแดงทับทิม รูปร่างราวกับนางแบบ ผิวพรรณดูผ่องใส ใส่ชุดเดรสกระโปรงยาว สีเขียวอ่อน สวมเครื่องประดับ สร้อยคอที่มีจี้เป็นสีเขียวขนาดเล็กไว้บริเวณหน้าอก กำไลข้อมือเป็นเหมือนรากไม้ และถือ คฑา สีทองโดย มีใบไม้ พัดวนไปรอบๆตลอด
“... นี้..คุโระฮาคุ เจ้ายังจำข้าได้ไหม? ”ดรายแอดส์เดินลงมาอย่างช้าและหยุดมองชายหน้ากากดำด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสายตาที่โศกเศร้า
‘สายตานั้นอีกแล้ว.. เหมือนกันตอนที่สวมหน้ากากนี้.....ผู้หญิงคนนั้น..’ซาคิดพร้อมกับพูดว่า
“ขอโทษนะครับ...ผมไม่ใช่ คุโระฮาคุอะไรนั้นหรอก
ถ้าจะให้พูดก็คงเป็นผู้สืบทอดหน้ากากของเขาหนะครับ..” พร้อมกับมองไปทาง ราชินีแห่ง GreenWar ด้วยความเคารพ
“….ผู้สืบทอดงั้นหรอ..”แอนพูดพร้อมกับทำสีหน้าคล้ายกับว่าจะร้องไห้ได้ตลอดเมื่อซาเห็นแบบนั้นจะกล่าวตัดบทอย่างรวดเร็ว
“คือ...ว่าถึงแม้ว่าผมจะเป็นผู้สืบทอดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตายไปแล้วนะครับ ถึงจะไม่แน่ใจมากก็เถอะ..”ซาพูดพร้อมกับโบกมือไปมาในระดับอก
‘ตัวฉันไหงตอบไปแบบนั้นห๋า
เห็นผู้หญิงทำหน้าเศร้าทีไรไหงชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อยเลย’
“อุฮุ
นี้เจ้าต้องการจะปลอบข้าหรอ เด็กหนุ่ม”ราชินีพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆและใช้มือปิดป้องปากไว้ โดยรอยยิ้มของเธอนั้น อ่อนโยน
จนซาไม่อาจลืมเลือนรอยยิ้มของเธอได้
จากนั้นก็มีอะไรบางอย่างไหลเข้าสู่สมองของซาอย่างฉับพลัน
‘เอ๊ะ..รอยยิ้มนั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน-’ต่อมาจึงมีเสียงระบบดังกึงก้องไปทั่วพื้นที่ว่า
“ประกาศสำหรับผู้รอดชีวิตใน
พื้นที่ Green War ตอนนี้เหลือจำนวนผู้รอดชีวิตจำนวน 1000
คน ฉะนั้น ทุกท่านที่รอดชีวิต
ผ่านการทดสอบเข้าสู่โรงเรียน และ
ทางโรงเรียนขอยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนเข้าสู่ โรงเรียนคุโระฮาคุ
อย่าเป็นทางการ โดยอีก 1 นาทีจะทำการวาปกับเข้าสู่โรงเรียนค่ะ” เมื่อเสียงประกาศจบลง ผู้คนมากมายที่รอดชีวิตต่าง ตะโกนด้วยความยินดีอย่างมากมายโดยที่มายะและยูเมะกำลัง
นั้งอยู่บนต้นไม้ที่สูงโดยประมาณ 8 เมตร เนื่องจากถูก
บอสหน้ากากดำโจมตีจนกระเด็นมาติดบนต้นไม้
“นี้!!! มายะพวกเราผ่านการทดสอบแล้วละ” ยูเมะทำท่าทางตื่นเต้นและกอดร่างเล็กๆของมายะไว้แน่น
“ งื้ม นั้นสิต้องขอบคุณบอสผมดำนั้นละนะที่ทำให้มาติดบนต้นไม้จนพวกเราลงไปไม่ได้ละนะ..ไม่สิไอบอสบ้านนั้นมันทำพวกเราลงไปไม่ได้มากกว่าง่า” มายะพูดพร้อมกับมองไปข้างล่าง
“นั้นสิ ฮื่อ ฮื่อ ยูเมะกลัวความสูงที่..สุดเลยค่ะ”สาวผมฟ้าพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
“ม...มา..มายะไม่ได้กลัวหรอกนะ
แต่เพราะตอนนี้ปวดฟันอยู่ต่างหากเลยลงไปไม่ได้เท่านั้นเอง..”เด็กสาวทวินเทจพูดโดยที่เจ้าตัวกำลังตัวสั่นอยู่
.........................................................................................................................................................................................
“เอ่อคือว่า..คุณดรายแอดส์
สงสัยว่าผมคงต้องไปแล้วละครับ ”บอสหน้ากากดำพูดโดยที่
ตัวของเขาค่อยๆกลายเป็นละอองสีฟ้าอย่างช้าๆ
“งั้นหรอ
แต่ว่าเรียกข้าว่าแอนก็พอแล้วละ ผู้สืบทอดคุโระฮาคุ”สาวผมสีชาพูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน
“งั้นเรียกผมว่า ซา
ก็พอแล้วละฮะ ผู้สืบทอดมันยาวไปหนะครับ..”ซาพูดพร้อมกับเกาศรีษะแบบอายๆ
“ได้สิ ซา
แล้วเจ้าจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ละ” แอนพูดพร้อมกับยิ้มเหมือนเดิมแต่สายตานั้นกับเศร้าราวกับว่า
คนที่จากไปจะหายไปตลอดกาล ทันใดนั้นซาก็นึกอะไรออกขึ้นมา
“เมื่อราตรีเงียบสงัด....ค่ำคืนที่ไร้ซึ่งแสงจันทร์....ไร้ซึ่งหมู่ดาว
เมื่อถึงตอนนั้น ผมจะกลับมาหานะครับ แอน” เมื่อซาพูดจบตัวของเขาก็กลายเป็นละอองลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าในยามค่ำคืนและจากนั้น
ผู้หญิงที่กำลังสนทนาอยู่กับเขาจู่ๆก็มีน้ำใสๆไหลออกมาจากนัยน์ตา
โดยสิ่งนั้นเรียกว่าน้ำตา น้ำตาของ ราชินีแห่งกรีนวอร์ ต่อมาเธอจึงกล่าวว่า
“….เป็นนายจริงๆด้วยคุโระฮาคุ...”หญิงสาวที่โศกเศร้าได้นึกถึง คนที่เธอหลงรักเขา
โดยคำพูดนั้นเป็นสิ่งที่เขาเคยพูดไว้ก่อนที่เขาจะจากไปไกลแสนไกล
“เมื่อราตรีเงียบสงัด....ค่ำคืนที่ไร้ซึ่งแสงจันทร์....ไร้ซึ่งหมู่ดาว
เมื่อถึงตอนนั้นข้าจะกลับมาเยี่ยมและกัน ราชีนีแห่งป่า
แล้วก็อย่างลืมจัดงานเลี้ยงต้อนรับข้าด้วยละกัน แอน..” คำพูดของชายผู้นั้นไม่อาจลืมเลื่อนไปจากราชินีผู้อยู่ในดินแดนสีเขียวนี้...
“เจ้าบ้า...ทั้งที่กลับมาแล้วแต่ข้ากับยังไม่ทันได้จัดงานเลี้ยงเพราะงั้นเจ้าต้องกลับมาอีกนะ
ซา...”แอน
ยิ้มพร้อมกับน้ำตาที่เต็มไปด้วยความสุขราวกับว่าได้เจอสิ่งที่เธอคอยตามหามานานถึงแม้จะได้อยู่ด้วยกันเพียงไม่นาน...
.........................................................................................................................................................................................
สเตตัสหลังจบการทดสอบ
ขอโทดนะฮะช้าไปหน่อยเเละขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ถ้าชอบก็ช่วยเม้นหรือติดตามด้วยนะครับ(เอาไว้เป็นกำลังใจในการเเต่งต่อไป) ถ้าผิดพลาดก็สามารถ คอมเม้นบอกได้เลยย #นักเขียนมือใหม่
ความคิดเห็น