คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นี้หรอการไล่ล่า
“ราตรีที่เงียบสงัด..ค่ำคืนที่ไร้ซึ่งแสงจันทร์..ไร้ซึ่งหมู่ดาว..ในเวลานี้ถึงเวลาที่ท่านควรจะตื่นจากนินทราได้แล้วนะค่ะท่านคุโระฮาคุ.....”เสียงสดใสราวกับเสียงของนางฟ้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์โศกเศร้าจนทำให้นึกถึงเรื่องที่น่าหดหู่และเสียงนี้ค่อยๆจางหายไป....
“นี้เธอเป็นใครกันแน่หน่ะ.....แล้วท่านคุโระฮาคุนี้ใครกัน...”
เป็นเสียงตอบรับจากเด็กหนุ่มผมสีขาวนัยตาสีน้ำเงินเข้มราวกับท้องฟ้าในยามค่ำคืนต่อมา...ซาก็รู้สึกตัวและเริ่มจำความได้จากตอนสวมหน้ากาก
“นี้มันอะไรกันนนนน!! ทำไมไอความมืดพวกนี้ถึง....มันกำลังรวมกับตัวเรา..!!”
ขณะที่เด็กหนุ่มกำลังตะโกนด้วยความตกใจ
ไอความมืดก็เริ่มขยายวงกว้างจนครอบคลุมตัวตนของซาจนหมด
“อะไรเนี้ย...ปวดหัวเป็นบ้า......” เป็นเสียงที่ทรมานจากเด็กหนุ่มผมสีขาว เขาพูดพร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างจับไปที่ศรีษะของตัวเอง ต่อมา เส้นผมของเขาจากที่เป็นสีขาวสะอาดบริสุทธิก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทเป็นสีเดียวกับหน้ากาก นัยน์ตายามค่ำคืนเปลี่ยนเป็นสีแดงฉานราวกับดวงจันทร์สีเลือด แล้วเสื้อกักคุรันของเขาก็เริ่มถูกปกคลุ่มไปด้วยไอมืดจนรวมตัวกันเป็นเสื้อคลุมจนไม่เห็นแม้แต่ปลายชายเสื้อกักคุรันโดยมีหมวกคลุมหัวอยู่ด้านหลัง คล้ายกับชุดของยมทูต ต่อมา ช่วงบริเวณศรีษะของเขาก็เริ่มมี ตัวอักษรสีแดงขึ้นมาว่า
“BOSS KUROHAKU Lv.ระบุบไม่ได้”
และมีหลอดเลือดอยู่ด้านล่างของชื่อ
จากนั้นซาจึงลืมตาอีกครั้งพร้อมกับแผ่นใสๆสีดำอ่อนๆขนาดพอประมาณภายในนั้นเขียนตัวอักษรสีแดงเขียนไว้ว่า “Complete” จากนั้นพอมองต่ำลงมาจากตัวอักษรสีแดงจะพบ
แผ่นใสๆสีฟ้าอ่อนขนาดพอๆกับแผ่นดำภายในเขียนไว้ว่า
“ถ้าท่านเห็นข้อความนี้แล้วแสดงว่าท่านคงจะฟื้นแล้วสินะ จากนี้ไปท่านต้องทำการสังหารผู้เล่นที่เข้ามาโจมตีท่าน หรือ จะให้เขาโจมตีก็ไม่ว่าหรอกนะท่าน ถือว่า GM เตือนแล้วนะ”
“ห๊ะอะไรเนี้ยต้องสู้อีกแล้วใช่มั้ยเนี้ย....เฮ้อออ ก็คิดไว้แล้วละนะต้องเป็นแบบนี้ และตอนนี้รู้สึกว่าผมของเราจะเปลี่ยนสีไปแล้วสินะ”ซาเริ่มเดินไปที่ริมแม่น้ำจากนั้นก็เริ่มสังเกตดูตัวเอง
“What….เปลี่ยนจนไม่เหลือเคล้าโคลงเดิมไว้เลยแหะ
ทั้งเสื้อคลุม หน้ากาก และทรงผม ทำไมดูอย่างกะคนคอสเพลย์เลยละเนี้ยครับ......”
จากนั้นอดีตเด็กหนุ่มผมขาวก็เริ่มขยับมือทั้งสองข้าง
‘เราแข็งแกร่งขึ้นตัวก็เบาขึ้นด้วย....นี้มัน...ที่บอกว่าค่าพลังเพิ่มเป็น
2 เท่าคงจะจริงสินะแล้วที่สำคัญกว่านั้น.....บนหัวเรามีชื่ออยู่ด้วยแหะ.....คุโระฮาคุสินะ...’เด็กหนุ่มผมดำสนิทคิดจากนั้นก็เริ่มมีเสียงคนวิ่งเข้ามาเป็นจำนวนมากและเริ่มมีเสียงตะโกนโหวกเหวก
“บอสมันอยู่แถวนี้ละเว้ย!!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า น่าสนุกจริงนี้เราจะได้เงิน 100
ล้านไปใช้ฟรีๆหรอเนี้ย”
“บอสนี้จะแข็งแกร่งสินะ และรางวัลคงจะเป็น ของดีๆแน่นอน”
“ออกมาสิเห้ยยยย!!”
‘เห้ยๆ พวก GM เล่นกำหนดค่าหัวเราไว้ด้วยหรอเนี้ย....แสบชะมัด….ส่วนที่เจ้าพวกนี้หาเราเจอก็คงจะเป็นเพราะพวก GM ป่าวประกาศแน่ๆ’
บอสคิดและเริ่มกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ที่อยู่ๆไกล้ๆ สูงประมาณ 4 เมตร
จากนั้นพอจะไปถึงกิ่งไม้ก็มี ดาวกระจาย ถูกปามาจากตำแหน่งด้านล่าง
เป็นจำนวน ไม่มากนัก
“ชิ.....”ซาเริ่มพูดออกมาและจากนั้นก็กล่าวว่า
“โล่”เป็นโล่ขนาดใหญ่สีดำ ยาวถึง 2
เมตรกว้างประมาณ 1 เมตร
ดาวกระจายทั้งหมดกระแทกบนโล่และล่วงหล่นไปจนหมด ส่วนซาเองก็ลงมาจากต้นไม้อย่างรวดเร็วและเงียบสงัด
จากนั้นก็มีเสียงตามมาว่า
“เห้ย เจอบอสแล้ววววว!!”เป็นเสียงที่ดังมากและก้องกังวานไปทั้วจนผู้คนมากมายเริ่มรายล้อมตัวของบอส
‘เฮ้อออ รีบจบๆไปเลยดีกว่า เปิดสกิลค้นหา ในระยะ 500 m
โดยเช็คจำนวนคนแล้วมีคนชื่อ ฮิเมจิ มายะรึป่าว’จากนั้นก็มีเสียงระบบกล่าวออกมาว่า “ทั้งหมดมีจำนวน
278 คน ฮิเมจิ มายะ ตรวจไม่พบ”
‘งั้นก็ดีแล้วละ.....ถ้ายัยนั่นอยู่ที่นี้มันจะเป็นการเกะกะซะป่าวๆ’ในขณะนั้นบอสตัวนั้นได้ยิ้มภายในหน้ากากราวกับว่ากำลังจะ
จะได้เวลาสนุก ต่อมาก็มีเสียงจากข้อมือว่า “ค่าทนทานของ คาตานะสมบูรณ์”
“นั้นนะหรอบอส ดูยังไงก็คนชัดๆ”เป็นเสียงจากหนึ่งในผู้เล่นที่มาล่าบอส
“ดูกระจอกๆยังไงไม่รู้แหะ ฮาฮาฮา” เป็นพวกคนในนั้น
“แต่ก็นะดูจากสภาพแล้วน่าจะเก่งพอตัวละนะ” เป็นเสียงที่ดังพอตัว
“เห้ย พวกเราลุย....!!”
ผู้ที่ตะโกนเริ่มกระโดดเข้ามาหาบอสผู้ที่กำลังยืนเฉยจากนั้นโดยยืนดาบสองคมยาว 1.5
เมตรจากนั้น....
.
.
...
‘คาตานะ’ซาคิดในใจจากนั้นก็มี
คาตานะสีดำสนิทโผล่ออกมา “ฉับ”เสียงดาบคาตานะฟันอย่างรวดเร็วโดยส่วนของดาบสองคมที่สัมผัสกับคาตานะนั้นขาดสบั้น
พร้อมกับ ศรีษะ ของผู้ที่กระโดดมา โดยเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณนั้น ผู้คนทั้ง 277
คนในนั้นยืนนิ่ง ตะลึงกับภาพที่เห็นจากนั้นก็มีเสียงแทรกเข้ามา...
“ยืนบื้ออะไรอยู่รีบไปจัดการมันกันเถอะ!!!” เป็นเสียงที่สั่นกลัว
“โอ้!!!!!”เสียงตะโกนของทุกคนทุกเริ่มวิ่งเข้ามาหากันเรื่อยๆ
‘น่ารำคราญจริง’ จากนั้นก็มีลูกศรธนูยิงมาเป็นจำนวนมาก
และตัวบอสก็เริ่มขยับและ วิ่งตรงไปหาผู้คนอย่างรวดเร็ว
‘โล่’ จากคาตานะที่มือซ้ายเปลี่ยนเป็นโล่
สกัดลูกศรไว้จนหมดโดยที่เขากำลังวิ่งอยู่และต่อมาบอสจึงคิดอีก ‘โซ่’และจากนั้นจึงมี โซ่ที่หนาและขนาดค่อนข้างจะใหญ่เล็กน้อย
โผล่ออกมา ทางมือซ้าย จากนั้นซาก็เหวี่ยงโซ่ไปหาผู้คนเหล่านั้นโดยแนวหน้าทั้งหมดถูกเหวี่ยงจนลอยขึ้นไปบนฟ้า
จนบางส่วน กลายเป็นเกล็ดสีแดงหายไป
ต่อมาก็มี คนอ้อมมาทางด้านหลังเป็นจำนวน ส่วนน้อย
“อย่ามาดูถูกกันให้มากนักเส้ ”จากนั้นคนพวกนี้ก็ยกอาวุธเตรียมตัวพร้อมที่จะระดมกำลังใช้อาวุธจากนั้น
‘เห้ออ อย่างกับแมลงแหนะตามติดอยู่นั้นแหละ’ชายหน้ากากดำเริ่มพลิกตัวหันกลับไปขณะที่กำลังวิ่งอยู่ต่อมา โล่และโซ่
ก็สลายไป จากนั้นซาจึงเริ่มพูดในใจ ‘หอก’ จากนั้นก็มีหอก ยาว 2 เมตรสีดำสนิทโผล่ออกมา
ต่อมาบอสก็เริ่มนั้นหยุดวิ่งอย่างกระทันหัน และขยับหอก จากนั้นจึงควงหอกอย่างรวดเร็วและเอาด้านนึงกระทุ้งพื้นอย่างรุ่นแรงจนพื้นบริเวณ 3
เมตรนั้นแตกร้าวและเกิดพายุขนาดเล็กอย่างรุ่นแรงอยู่ภายในเขต 3 เมตรนั้น
กลุ่มคนที่อยู่แถบนั้นลอยตัวขึ้นเล็กน้อยและเสียสมดุลกันทั้งหมด
“อ๊ากกกกกก” เสียงกรีดร้องของผู้คนที่ถูกทำให้ลอยขึ้นจากพื้นพื้นประมาณ 1 เมตร จากนั้นบอส จึงพูดในใจว่า
‘คาตานะ’โดยหอกนั้นหายไปอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนเป็นคาตานะใส่ปอกในมือซ้ายแทนจากนั้นซาจึงเริ่มจับด้าม
คาตานะและกล่าวในใจว่า.....
.
.
......
‘กระบวนท่าที่ 5 สบั้นวายุสีเลือด ’ จากนั้นจึงแกว่งดาบไปรอบตัว....จากนั้นจึงค่อยๆเก็บเข้าฝัก พายุโดยรอบหยุดชะงักและสลายไปอย่างรุ่นแรงโดยลมนั้นเปลี่ยนเป็นสีเลือดและ มี ของเหลวสีแดงสดกระจายออกไปตามระยะที่ พายุสลายไปและมีผู้คนก็เริ่มกลายเป็นเกล็ดสีแดงหายไป...
ต่อมาก็เริ่มมีเสียงจากผู้คนที่เหลืออยู่ต่างพูดกันด้วยความหวาดกลัว
“ปีศาจชัดๆ....นี้มันปีศาจใช่มั้ย” พร้อมกับสั่นไปด้วยความหวาดกลัว
“ไม่เอาแล้ว....ได้โปรดเอาฉันออกไปจากที่นี้”พูดพร้อมกับน้ำตา
“พวกเราหนีกันเถอะ!!!”เป็นเสียงที่ดูสิ้นหวัง
‘หืม.....กลัวกันซะจริงนะเอาเถอะ เปิดสกิลค้นหา ระยะ
500 เมตร มีจำนวนคนเท่าไหร่’ ต่อมาจึงมีเสียงจากระบบ “ทั้งหมดมีจำนวน 121 คน”
‘งั้นเก็บกวาดให้หมดเลยละกัน เพราะคนพวกนี้หนะ “จะมาฆ่าผมเพราะงั้นผมจะตอบแทนด้วยการฆ่าคืนละกันนะครับ” ’ พร้อมกับยิ้มภายใต้หน้ากาก
จากนั้นซาคิดในใจว่า ‘ปืนพก’ จาก คาตานะ เริ่มสลายและเปลี่ยนเป็นมือ พก 2 กระบอกสีดำสนิทไม่มีลวดลายใดๆ
อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงหันมือไปทางที่ผู้คนกำลังหนีตายกัน
“ปัง ปัง ปัง” เสียงกระสุนปืนออกไป
3 นัด โดย ยิงไปทางคนที่กำลังจะหนี 3 คน บริเวณศรีษะอย่างฉับพลัน และต่อมา
บอสจึงวิ่งทะยาน ไปข้างหน้าต้นทางที่คนกำลังวิ่งจากนั้นก็หันปืนไปหาผู้คน “ปัง ปัง ปัง”เสียงปืนดังอย่างต่อเนื่องทุกคนที่วิ่งหนีเริ่มถอยกับไปบางคนเริ่มสลายกลายเป็นเกล็ดไป บางคนที่มีโล่ก็เริ่มเอาขึ้นมาป้องกันตัวเอง
จนผู้คนเหลือจำนวน ประมาณ 70 คน
‘ปืน พอแค่นี้ละกัน’ บอสผมดำสนิทคิด
จากนั้น มือพกที่มือทั้งสองข้างจึงหายไป พร้อมกับกล่าวในใจว่า ‘ดาบใหญ่และโซ่’ ต่อมาที่มือซ้ายจึงมีโซ่อันเดิมยาวประมาณ5
เมตร และ ดาบขนาดใหญ่สีดำสนิท ยาว 2 เมตร
กว้าง 1 เมตร อยู่ทางมือขวา และบอสจึงวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ใช้โซ่
ลามคนที่อยู่ด้านหน้า ดึงเข้าหาตัว และใช้ดาบใหญ่ ฟันเข้าที่ลำตัวราวกับว่าดาบขนาดน้ำหนักนั้นไม่มีปัญหา
หลังจากที่ฟันผู้คนไปคนแล้วคนเล่า ราวกับถูกพิพากษาโดยยมฑูตโดยมีเสียงกรีดร้องตามมาเป็นระยะๆว่า
“ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ฉันยอมแล้ว อ๊ากกกกกกก”
“แกเป็น NPC ใช่มั้ยฉันจะให้เงินกับโรงเรียนแกเพราะงั้นได้โปร-”
“ม่ายยยยยยยยยยย
ปล่อยฉันไป”
“จริงสิเราต้องตามหายัยโลลินี้น่า จำได้ว่า ถ้าเหลือ
1000 คนก็แสดงว่าผ่านการทดสอบสินะ.....เอาละเปิดสกิลค้นหาจำนวนคนทั้งหมด และตำแหน่ง ฮิเมจิ มายะ” ผ่านระยะนึงจึงมีเสียงตอบกลับมาว่า
“จำนวนคนที่เหลือคือ 1286 คน ระยะที่ห่างจาก ฮิเมจิ มายะ คือ
3 กิโลเมตรโดยตรงไปข้างหน้าของท่าน”
“อยู่ข้างหน้าหรอกหรอ......เดี๋ยวจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ” พูดจบซาก็วิ่งไปอย่างรวดเร็วราวกับกระสุนปืน ‘หวังว่าคงไม่เป็นอะไรนะ’
............ผ่านไปซักระยะนึงซาจึงเริ่มเห็นคนสู้กัน เป็นผู้ชายที่มีกล้ามเป็นมัดๆถือขวานขนาดใหญ่
กับ เด็กผู้หญิงตัวเล็กทรงผมทวินเทจสีชมพูคล้ายดอกซากุระ สวมเสื้อนักเรียนมัธยมต้น
ถือเคียวสีดำสนิทยาวและกว้าง ทันใดนั้นเองขวานของผู้ชายกล้ามโตจึงขาดเป็นสองท่อน ต่อมาผู้หญิงผมสีชมพู จึงใช้เคียวไปจ่อที่ท้ายทอยราวกับว่ากำลังประหารนักโทษ
เมื่อซาเห็นดังนั้นจึงรีบขึ้นไปบนต้นไม้แถวนั้น
“น..นั..นั้นมันยัยโลลินี้แล้วไหง ถึงเก่งขนาดนี้ละเนี้ย”ชายหน้ากากเริ่มพูดติดๆขัดๆพร้อมกับมองฉากประหารของ
ฮิเมจิ มายะ อย่างไร้ความปราณี ‘แสดงว่า มายะ
นี้เธอรู้อยู่แล้วหรอว่าที่นี้เขาทดสอบโดยการต่อสู้ โธ่...ทำไมผมถึงไม่สงสัยกันนะ’ จากนั้นซาก็เริ่มสังเกตต่อไปอีกเห็นมายะหลังจากที่สังหารชายกล้ามโตเธอก็เริ่มพูดอะไรบางอย่างและเริ่มฮัมเพลง
‘คาแล็คเตอร์เธอเป็นแบบนี้หรอ...’ บอสผมดำมองเด็กสาวทวินเทจด้วยใบหน้าที่แสนเหนื่อยต่อมาจึงมีเสียงแทรกเข้ามาว่า....
“เห พวกเรา ชั้นเจอบอสด้วยละ!!!!” เป็นเสียงที่ดังสนั้น.....
“ชิ...อีกแล้วงั้นหรอ”ซาพูดอย่างแผวเบาจากนั้นก็
กล่าวในใจว่า ‘ดาวกระจาย’ ต่อมา
มือขวาของเขาก็มี ดาวกระจายจำนวน 10 อันโผล่ออกมา จากนั้น ชายหน้ากากจึงปาไปที่ผู้ที่กำลังตะโกนอยู่จำนวน
5 อัน โดยทั้งหมดถูกปาไปในตำแหน่งศรีษะ และ ทะลุหัวจน
อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ร้องขอชีวิต และจากนั้นก็สลายเป็นเกล็ดสีแดงไปในที่สุด...
‘จังหวะนี้ต้องรีบหนีแล้วสินะ...’หลังจากที่คิดเสร็จก็กระโดดลงจากต้นไม้อย่างรวดเร็วและวิ่งไปทางที่ มายะเดิน
จากนั้นพอวิ่งไปไม่นานก็มี ผู้หญิงผมยาวสลวยไปจนถึงเอวสีฟ้าอ่อน นัยน์ตาสีเขียวกรกต
โผล่มาจากพุ้มไม้ พร้อมกับฟาดดาบซามูไร ปาดหน้าของ
บอสที่กำลังวิ่งอยู่ จากนั้นซาจึง เอี่ยวตัวหลบ แล้วนึกในใจ ‘คาตานะ’ จากนั้นคาตานะที่สวมปอกโผล่ออกมาทางมือซ้าย จากนั้นชายผมดำจึงชักดาบออกมาโดยฟันไปที่ผู้หญิงคนนั้น “เคล้ง” แต่กลับถูกสกัดไว้ด้วยดาบซามูไรเล่มนั้น ‘คนๆนี้เก่ง’ซาคิดจากนั้นก็ผลักตัวเองไปข้างหลังประมาณ 10 ก้าว
จากนั้นจึงเริ่มสังเกตผู้ที่ประทะกับเขา เเละซาก็เริ่มพิจารณา... ‘เอ๊ะ....เธอมันคุณหนูในตอนนั้นนี้.....’
“เป็นบอสที่เก่งจริงๆเลยนะค่ะ แบบนี้ค่อยสมกับเงินหน่อยละมั้ง... อ่ะ... จริงสิดิฉันขอแนะนำตัว เซ็นโง ยูเมะ ถ้ายังไงก็ช่วยหายไปทีนะค่ะ เพราะตอนนี้ดิฉันกำลังตามหา...ผู้ชายผมสีขาวตาสีน้ำเงินสวมชุดกักคุรันไม่สิ......... เจ้าชายของดิฉันต่างหาก!!!....” จากนั้นเธอก็เริ่มมีท่าทางขวยเขิลและเริ่มจับไปที่แก้มของตัวเอง
‘เอ่อคือ.....คนที่เธอกำลังตามหาอยู่นั้น...คือผมเองแหละแล้วไหงถึงกลายเป็นเจ้าชายห๊า.....’บอสผมดำสนิทเริ่มถอนหายใจพร้อมกับทำสีหน้าเย็นชา......ภายใต้หน้ากากที่แสนหน้ากลัว............
.......................................................................................................................................................................................
ผิดพลาดตรงไหนโปรดชี้เเนะด้วยนะฮะ
นักเขียนฝึกหัดก้งี้เเหละ...^^
ความคิดเห็น