คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นี้หรอการทดสอบ
........
.
ณ บ้านของฮิมิยะ
บ้านของเด็กหนุ่มผมขาว มีพื้นที่ขนาดใหญ่ ส่วนนึงสร้างเป็นโรงฝึก โดยโรงฝึกนั้นจะมีทุกอย่างมีทั้งศิลปะการต่อสู้มือเปล่า ดาบทุกชนิด
การพัธนาการ(โซ่) ขวาน ปืนทุกชนิด
ยิงธนู หอก โล่
และ โรงฝึกนั้นจะแบ่ง ไปตาม การฝึก มีโรงฝึกดาบและโล่
จะสร้างมาจากไม้สีน้ำตาลอ่อนมีขนาดใหญ่พอสมควร
โรงฝึกพัธนาการและศิลปะมือเปล่า
มีสีฟ้าอ่อนๆสร้างมาจากคอนกรีก มีขนาดไม่ใหญ่มาก ต่อไป โรงฝึก ขวานและหอก สร้างมาจากไม้ทาด้วยสี ดำ มีขนาดพอๆกับโรงฝึกดาบ ถัดไปเป็นเป็นโรงฝึกธนูและปืน
ทั้งสองจะฝึกที่เดียวกันเพราะเป็นระยะไกลเหมือนกันโดยโรงฝึกจะสร้างมากจากคอนกรีกมีสีน้ำเงินอ่อนกว้างมากกว่าโรงฝึกดาบประมาณ
1.5เท่า และ สุดท้ายบ้านของซาเป็นบ้านที่ไม่ใหญ่โตมากนัก
มีลักษณะเป็นบ้าน 2 ชั้นโดยบ้านสร้างจากคอนกรีกสีขาว ชั้นแรกรอบด้านเป็นกระจกกันกระสุน? ชั้นสองเป็นคอนกรีกล้วนและมีหน้าต่าง 4 บาน แยกเป็นห้องสี่ห้อง
มีหลังคาสร้างมาจากแผงโซล่าเซล แล้วก็มีเสารับส่งสัญญาณรับ-ส่งเฉพาะพื้นที่ ด้านบนขนาดใหญ่
‘เคยมีคนกล่าวว่า “ที่ไหนกันเล่าจะสุขใจเท่าที่บ้านของเราเอง” คำๆนั้นเป็นจริงหรอ?’ ขณะที่ชายหนุ่มและทำสีหน้าไม่รับแขกกำลังนึกในใจ ก็มีเสียงดังออกมาเป็นช่วงๆ
"เพล้ง"เป็นเสียงที่เกิดจากโลหะสองชนิดประทะกัน
“แค่นี้เองหรอกระจอกน่าที่รัก
ฮาฮาฮา”
“ชิ
คุณเองก็เก่งขึ้นนะค่ะ”
“อ่าวพี่ซาอรุณสวัสดิ์แล้วก็....ช่วยทำอะไรกับ ป๋า และก็ ม๊า ที” เป็นเสียงงัวเงียคล้ายคนกำลังละเมออยู่
“เธอก็ห้ามมั้งสิแล้วก็นี้ตอนเย็นแล้วอย่ามาบอกว่า
“อรุณสวัสดิ์” นะ ” ซาทำหน้าเหนื่อยๆแล้วมองไปที่เจ้าของเสียงที่กำลังนั้งเอาหน้าฟุบกับโต๊ะสีขาวสะอาด
“อย่ามาเรียกว่า “เธอ” นะ ไอพี่บ้า เรียก ฮิมิยะ อายะ สิ”
ทันทีที่พูดจบอายะก็ลุกขึ้นมาเผยให้เห็นใบหน้าที่เลอะคราบน้ำลายตรงริมฝีปาก
ผมสีขาวยาวจนถึงต้นคอ ติดกิ๊กกระต่ายสีขาวตาสีแดงเล็กๆตรงมุมซ้ายของศรีษะ สวมเสื้อ สีชมพูแขนสั้น
สวมกางเกงขาสั้นแต่ไม่สั้นมาก สีฟ้าอ่อน ผิวซีดนวล สูงกว่ามายะเล็กน้อยโดยประมาณ
รูปร่างผอมดูสมส่วน นัยตาสีน้ำเงินราวกับสีน้ำทะเล
‘ช่วยเคารพหน่อยเถอะ
นี้พี่ชายเธอเลยนะ’ ทำสีหน้าเหยๆพลางคิดในใจ
“คร้าบ คร้าบ
คุณฮิมิยะ อายะ ก่อนอื่นก็ช่วยเช็ดสิ่งที่ติดอยู่ตรงริมฝีปากด้วยเถอะครับ” ซาพูดพร้อมกับสีหน้ายิ้มเยาะแล้วก็ ใช้นิ้วชี้ไปที่ริมฝีปากของตนเอง
เพื่อบอกตำแหน่ง
“งื้มมมมม ” อายะเช็ดตามที่บอกโดยไม่มีข้อโต้แย้ง
“เอาแหละต่อมาก็....”
ขณะที่ซากำลังขยับริมฝีปากก็ใบมีดผ่านใบหน้าไปอย่างเชียวเฉียด
“อ๊ะ”ทั้ง2คนที่กำลังต่อสู้กันภายในบ้านพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายโดยมีฝ่ายชายมีรูปร่างดูสมส่วนสวมเสื้อแขนยาวสีขาวกางเกงวอมสีดำสนิทผิวซีดผมสีขาว
นัยน์ตาสี แดง ฝ่ายหญิงมีผมสีดำยาวจนถึงช่วงไหล่นัยตาสีฟ้าคราม
สวมเสื้อแขนยาวสีชมพูดมีผ้ากันเปื้อนสีเหลืองอ่อน กางเกงขาสั้นสีดำ ผิวขาว
“เห๋....คุณฮิมิยะ
มางุโนะ กับ คุณฮิมิยะ ซายะ อย่ามาต่อสู้กันที่นี้ ได้ไหมครับมันอันตรายนะครับ....” เด็กหนุ่มพูดพลางเดินไปหยิบมีดที่เชียวหน้าของตน และปล่อยจิตสังหารออกมาจน
อายะที่กำลังนอนฟุบอยู่สะดุ้งเหมือนกระต่ายตื่นตูม ส่วน ป๋า กับ ม๊า
เองก็กำลังมองด้วยความตกใจ จากนั้น ทั้งสองก็ มองและ พยักหน้าให้กันและพูดในใจราวกับว่าสามารถเทเลพาธีได้
ป๋า: ‘เมื่อเป็นแบบนี้คงไม่มีทางเลือกแล้วสินะที่รัก’
ม๊า: ‘นั้นสินะคงเหลือทางเลือกเดียวเท่านั้น’
“อ่ะนี้
ลูกซาค่าทำขวัญ...” ทั้งสองพูดพร้อมกันและมอบเงิน 1พันเยนให้
“.......................................”
ซามองทั้งสองพร้อมกับสีหน้าเย็นชา
“สำนึกกันบ้างมั้ยเนี้ย....ป๋า
ม๊า” พลางปล่อยจิตสังหารแรงขึ้นกว่าเดิมจนป๋ากับม๊าก็ยอมขอโทษกับสิ่งที่ทำลงไป
จากนั้นก็เด็กหนุ่มผมขาวก็ขึ้นไปบนห้องของตนเองพลางคิดในใจ
‘เอาละพรุ่งนี้ก็วันทดสอบคัดเลือกเข้าโรงเรียนแล้วสินะสงสัยต้องอ่านหนังสือกันหน่อยแล้ว
’ “แอ๊ดดด” เสียงเปิดประตูดังขึ้น
ภายในห้องของซา เป็นห้องค่อนข้างเรียบง่ายสีขาวล้วน
มีโต๊ะอ่านหนังสือยอยู่ริมห้องสีขาวมีชั้นหนังสือขนาดกลางสีน้ำตาลตรงข้ามกับโต๊ะ
ถัดมาด้านล่างของโต๊ะเป็นเตียงสีขาวสะอาดมีหมอนสีขาวผ้าห่มสีขาวดูแล้วสบายตา
มีหน้าต่าง และผ้าม่านสีขาว
ซาได้เดินตรงไปยังชั้นหนังสือแล้วเลือกหนังสือมาอ่านโดยมีชื่อว่า หนังสือสอบเข้าม.ปลาย/ติวเข้มคณิต / สุดยอดเคล็ดลับจำอังกฤษ / วิทย์ง๊ายง่าย โดยเล่มแรกมีสีฟ้าอ่อนมีเด็กผู้ชายกำลังอ่านหนังให้ความรู้สึกเหมือนเด็กเนิร์ด เล่มสองเป็นสีแดงส้ม มีรูปสี่เหลี่ยมมุมฉากและความหมาย บวก ลบ คูณ หารรอบๆเป็นเล่มหนาๆ เล่มสามเป็นสีเขียวอ่อน มีรูปกระดานสีขาวและตัวอักษรสีแดงส้มเขียนว่า ‘ENGLISH’ เล่มสุดท้ายมีสีฟ้าทึบๆมีหลอดทดลองสีขาวสะอาด
“โอเครเท่านี้ก็พร้อมอ่านแล้ว”
หลังจากที่พูด
เด็กหนุ่มก็ถือหนังสือ 4
เล่มไปวางไว้บนโต๊ะสีขาวจากนั้นก็นั้งอ่านหนังสืออย่างสบายใจ ผ่านไปไม่นานจึงหลับไป
ขณะนี้เวลา ( 0.00 AM.)
“แอ๊ดดดดด” เสียงประตูดังขึ้นอย่างแผวเบา พร้อมกับ
หญิงสาวผมขาวล้วนโดยเธอจ้องมองพี่ชายของเธอที่กำลังฟุบหลับบนโต๊ะ สีขาว
“ฝันดีนะค่ะพี่ซา...พรุ่งนี้ขอให้ผ่านการทดสอบนะค่ะ..” อายะพูอย่างแผวเบาพร้อมกับหยิบผ้าห่มที่เตียงนอนมาห่มพี่ชายของเธอจากนั้นจึงออกไปจากห้องและปิดไฟภายในห้อง
.......................................................................................................................................................
ณ โรงเรียนคุโระฮาคุ
“ ฮ้าวววววววววว เอาละวันนี้ต้องทให้สำเร็จให้ได้” ซาพูดพร้อมกับบิดตัวไปมาในยามเช้าส่วนชุดเดิมเหมือนตอนมาลงทะเบียนสมัค แสงแดดในยามเช้าอ่อนๆพร้อมกับดอกไม้สีขาว
ทำให้รู้สึกสดชื่น เมื่อเดินเข้าไปภายใน
โรงเรียนซักระยะนึงก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
“ซาจังงงงงงงงงงงงง
รอก่อนสิซาจังง” พร้อมกับคาบแผ่นขนมปังทาแยมสตอเบอรี่
‘นี้เธอหลุดมาจากมังงะสาวน้อยหรอ’
*มังงะ – หนังสือการตูน
“เฮ้ออออ อย่าตะโกนสิ...มายะ” เด็กหนุ่มพูดพลางทำท่าเหนื่อยใจกับเด็กสาวที่ตะโกนโดยไม่สนใจชาวบ้าน
“แหะ แหะ ซาจังอรุณสวัสดิ์” มายะพูดพร้อมยิ้มแบบทุกทีและโบกมือไปมา
“อรุณสวัสดิ์ มายะ”ซาพูดพร้อมกับยิ้มหน่ายใจกับเพื่อนสาวโลลิ?
“งั้นเดินเข้าโรงเรียนไปด้วยกันเถอะซาจัง”
“อ่าได้สิไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว”
…………………………………………………………………………………………………
ณ หอประชุม
“เห้ มายะอย่าวิ่งซิ”
ซาพูดพร้อมกับคว้าปกคอเสื้อด้านหลังมายะไว้
“โถ่วไม่สนุกเลยอะ ซาจังงงงง” พูดพร้อมกับทำสีหน้าเบื่อๆ
‘นี้เธอเป็นเด็กจริงๆสินะ’
คิดในใจพร้อมกับสีหน้าหน่ายๆ
ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงวัยทำงานผมสีม่วงมัดผมทรงดังโงะนัยตาสีแดงอ่อนคล้ายมายะผอมสูงขาวสวมแว่นตาเลนกลมกรอบสีแดงสวมชุดทำงานสีดำ
รองเท้าส้นสูงสีดำมีถุงน่องสีดำ กล่าวออกมาว่า
“ผู้เข้ามาสมัคเรียนทุกท่านกรุณานั้งให้เรียบร้อยทางเราจะได้เริ่มการทดสอบกันในช่วงเวลา
10.00 AM ขอให้ทุกท่านเตรียมพร้อม แล้วทางเราจะแจกอุปกรณ์ที่ใช้ทดสอบการเข้าเรียน”
‘เอ๊ะ
อุปกรณ์ทดสอบมันคืออะไรกันนะเครื่องฉาย ภาพโฮโลแกมรึป่าว?’ขณะที่กำลังคิด
ก็มีจำนวนผู้ร่วมทดสอบมากขึ้นเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป
ขณะนี้เวลา 9.53 AM....
มีนักเรียนแต่งตัวประหลาดๆจำนวนมาก
มีนักเล่นกล้าม นักมายากล คนที่สวมฮู้ด ตัวตลก นินจา
หรือแม้กระทั้งสวมชุดทหาร
‘นี้มาทดสอบหรือมาคอสเพลย์กับแน่เนี้ย’
“นี้ๆมายะ”ซากระซิบถามบุคคลที่นอนหลับน้ำลายยืดอยู่อยู่ข้างตน
“อุเนี๊ยว
มีอะไรหรอซาจังคนกำลังฝันถึงน้องหมีอยู่เลยนะ” มายะพูดพร้อมกับเสียงงัวเงียและใช้มือซ้ายขยี้ตา
มือขวาเช็ดน้ำลาย
‘นี้เธออายุเท่าชั้นจริงๆหรอเนี้ย’ซาคิดพร้อมกับทำหน้าเหยๆ
“ดูสิคนพวกนั้นทำไมถึงแต่งตัวประหลาดๆกันหมดเลยละหรือเราจะมาผิดที่ละเนี้ย”ซาทำหน้าสงสัยแล้วถามมายะผู้ที่กำลังเข้าสู่นิทราอีกครั้ง
“ไม่ผิดหรอกซาจัง
พวกเขาก็มาทดสอบเข้าโรงเรียนเมื่อกันนั้นแหละ”มายะพูดพร้อมกับเอามือปิดปากฮาววอด
“เดี๋ยวถึงเวลาก็รู้เองนั้นแหละ”
“ห๋า
แล้วจะให้ฉันรอไปถึ-”ก่อนซาจะพูดจบก็มีเสียงไมค์ดังขึ้น “แอ๊ด”เสียงแหลมจนบางคนต้องเอามือปิดหูของตนเอง
ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงผมดังโงะ ขึ้นเวทีแล้วกล่าวว่า
“อ่าเฮ่ม
ขอต้อนรับเข้าสู่การทดสอบกการเข้าโรงเรียนคุโระฮาคุโดยทางเราจะขอให้ทุกท่านสวมอุปกรณ์ที่เรากำลังจะแจกด้วย” พอพูดจบก็มีอุปกรณ์รูปร่างคล้ายนาฬากาข้อมือตกลงมาตรงบริเวณขวามืออย่างพร้อมเพียง
‘นี้สินะระบบของโรงเรียนที่ทันสมัยรู้สึกชื่นชมนิดหน่อยแหะ’เด็กหนุ่มคิดแล้วจึงสวมอย่างรวดเร็วพร้อมกับมองไปที่มายะ
เพื่อตรวจสอบว่าสวมรึยัง
“เรียบร้อยกันทุกท่านแล้วสินะค่ะ.....................งั้นก็จะขออธิบายกติการในการทดสอบละนะค่ะ
1.ทางเราจะให้พวกท่านนั้นต่อสู้กันจนเหลือแค่นักเรียนแค่
1000 ท่านเท่านั้น
2.การต่อสู้นั้นถ้าถึงวิตกหรือบาดเจ็บจนไม่สามารถทนได้
จะถูกส่งกลับมาที่จุดเดิมที่ล็อกอินเข้าไป และไม่มี อาการบาดเจ็บใดๆหลงเหลืออยู่แม้แต่ความรู้สึกเจ็บที่ได้รับจากที่ที่ส่งไป
3.สามารถจับกลุ่มหรือปาร์ตี้กันได้ในที่ที่ส่งไป
4.ทางเราจะมอบอาวุธให้ 1 ชิ้น
และอาวุธนั้นจะผูกมัดกับเจ้าของยกเว้นว่าเจ้าของยินยอมมอบอาวุธให้
5.จะมีระบบสะสมแต้มอยู่ด้านบนถ้า ฆ่าคนหรือทำให้คนๆนั้นล็อกเอ้า
จะได้ค่าประสบการณ์สะสมเพิ่มก่อนจะมาเป็นนักเรียนที่นี้ และ ถ้า
ทางเราถูกใจคนไหนก็จะมอบรางวัลพิเศษให้อีกด้วย
ส่วนผู้ที่ทำการจัดการคนอื่นได้มากที่สุดจะได้ไอเทมดีๆ หรือ จะเลือก
เงินรางวัลไปครองเลยก็ได้นะ
6.ขอให้สนุกกับการทดสอบเข้าโรงเรียนละนะค่ะ
ใครมีคำถามสงสัยกรุณายกมือถามได้เลยค่า......”
‘ What นี้มันโรงเรียนหรือที่ประลองฝีมือกันเนี้ยและที่เราอ่านหนังสืออย่างตั้งใจนั้นให้เราอ่านทำไมกัน
ใครก็ได้ ได้โปรดโต้แย้งหรือถามอะไรหน่อยเถอะ’
ซาทำสีหน้าซีดๆพร้อมกับมองไปมองมาทันใดนั้น ก็มีผู้ชายล่ำสันดูๆแล้วคล้ายนักเล่นกล้ามยกมือขึ้น
“ผมมีคำถาม!!”
‘อ่าในที่สุดก็มีคนถามซักที
ถามไปเลยว่าโรงเรียนนี้มันอะไรกันแน่’ เด็กหนุ่มทำสีหน้าโล่งอก
“จำนวนผู้เข้าร่วมมีทั้งหมดเท่าไหร่งั้นหรอ”
“ประมาณ 3000 คนค่ะ”
“ดี!! ถ้าคนน้อยก็ไม่สนุกหนะสิ ฮาฮาฮา”
‘เห้ยนี้ไม่โต้แย้งแถมยังจะถามจำนวนคนอีก
’ ซากลับมาทำหน้าเหมือนเคย
ต่อมาเป็นผู้ชายสวมชุดนินจาสวมแว่นหนาๆ
“ผมมีคำถาม”
“ค่ะเชิญค่ะ.”
“แล้วเรื่องเกรดเฉลี่ยที่เขียนไปมีผลต่อการทดสอบรึป่าวครับ”
“เกรดเฉลี่ย? ไม่มีแน่นอนอยู่แล้วละนะ
เพราะโรงเรียนนี้จะทำการต่อสู้เพื่อแย้งชิงความรู้ ละนะ
เพราะงั้นส่วนที่จำเป็นในตอนนี้คือ พลังไม่ใช่ความรู้”
‘ห๊ะแล้วจะให้เขียนไปทำไมละนั้น’ซาคิดพร้อมทำหน้าเหยๆ
ผ่านไปซักพักก็หมดคำถาม
“ตอนนี้ทุกคนคงจะพร้อมกันแล้วสินะค่ะถ้างั้น.............”
“มาเล่นเกมกันเลยดีกว่า”
ความคิดเห็น