คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : นี้หรอการจัดทีม
.
.
.
‘สู้อีกแล้วหรอออออออ’นี้เป็นเสียงภายในใจของเด็กหนุ่มผมขาวนัยน์ตาสีฟ้า
ในขณะที่เขากำลังนั่งอยู่กับ
หนุ่มซอมบี้ผู้เลือดร้อนจนเหมือนกับโรคจิตและสาวสวยเผ่าแฟรี่
ในหอประชุมที่เต็มไปด้วยกลิ่นกุหลาบ จากนั้นก็มีเสียงจากผู้อำนวยการผมดังโงะพูดต่อว่า
“เอาละ...ที่บอกว่าต่อสู้เป็นกลุ่มแบบพิเศษนั้นก็คือคราวนี้จะให้สู้กับมอนเตอร์หนะ
แล้วก็นะมอนเตอร์ในคราวนี้จะมี เลเวล 50 ขึ้นไปทุกตัวและทุกตัวจะมีพ้อยแตกต่างกันตามระดับเลเวล
ยิ่งเลเวลมากยิ่งมีพ้อยมาก ในการสร้างปาร์ตี้นั้นจำกัดได้สูงสุดคือ
7 คน และ มีรางวัลพิเศษในศึกการทดสอบเข้าโรงเรียนถูกส่งไปในกล่องขวัญในไดแมนชั่นโซนเรียบร้อยแล้ว
โดยผู้ที่ฆ่าได้มาก จะมีรางวัลมากกว่าผู้ที่ฆ่าได้น้อยและ รางวัลจะได้ตาม แต่ละอาชีพของตนเอง อะแล้วก็อีกอย่าง
มีรางวัลพิเศษ สำหรับผู้ที่โดนใจ ฉันด้วยละค่ะ ” เมื่อผู้อำนวยการพูดจบจึงแสยะยิ้มให้กับเด็กหนุ่มผมสีขาว
ราวกับว่ากำลังมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นในไม่ช้า
‘คิดจะทำอะไรกับอีกผมงั้นหรอครับ
คุณผู้อำนวยการ’ซาคิดพร้อมกับมีเหงื่อเย็นๆไหลออกมาจากท้ายทอยโดยที่ซาทำสีหน้าช่วยไม่ได้
จากนั้นผู้หญิงผมดังโงะจึงกล่าวต่อว่า
“และในการต่อสู้ในครั้งนี้
สถานที่ในการต่อสู้คือ เมืองแห่ง
น้ำแข็ง Frost
Town ในระหว่างนี้ขอให้ทุกคนจับกลุ่มกัน ให้ครบ 5 คนด้วย
โดยมีเวลาในการหาสมาชิกเพียง 30 นาทีเท่านั้นเอาละ เริ่มได้ !!”เมื่อเขาพูดจบ
ทุกคนก็เริ่มลุกขึ้นและจากนั้นก็มีเสียงจากหนุ่มซอมบี้ที่นั่งอยู่ข้างๆซาว่า
“ซา มาอยู่ทีมเดียวกันเถอะ!!
กิกิ”โดยที่เขาจับไหล่ของเด็กหนุ่มผมขาวเขย่าไปมา
“เข้าใจแล้ว โชวตะ
แล้วก็หยุดเขย่าสักทีสิครับ”ซาพูดพร้อมกับทำสีหน้าเหนื่อยๆ
“งั้นฉันขออยู่ปาร์ตี้เดียวกับนายด้วยแล้วกันนะ
ซาคุง โชวตะคุง”เป็นเสียงของผู้หญิงผมสีเทาและดวงตาสีทอง
คาซุมิ เผ่าแฟรี่นั้นเอง
“ครับ”เด็กหนุ่มผมขาวพูดพร้อมกับยิ้มพอเป็นมารยาท
“โอ้ววว!! งั้นไปหาสมาชิกเพิ่มกันดีกว่า”โชวตะพูดพร้อมกับวิ่งแล้วลากซาไปด้วย
“เอ๋ อย่าวิ่งสิ โชวตะ ไม่รอ คาซุมิหน่อยหรอ?”
“ไม่จำเป็นหรอก ที่จริง
ชั้นหนะแค่อยากจะทดสอบเผ่าแฟรี่ที่ใช้เวทย์มิติ ต่างหาก”เมื่อซอมบี้พูดจบจึงหยุดวิ่ง
โดยในทางที่เขาวิ่งนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายโดยแต่ละคนนั้นกำลังหาสมาชิกเข้ากลุ่ม
“ปาร์ตี้ฉันมี
ดาร์กอนสเลเยอร์อยู่ในปาร์ตี้ด้วยนะไม่สนใจเข้าร่วมหน่อยหรอ”
“ทีมต้องการซัพพอทจำนวน
1 คน”
“กำลังตามหาอาชีพที่เน้นป้องกัน
1 คน”
‘ให้ตายสิคึกครื้นจริงๆเลยแหะ’ซามองไปที่เหล่านักเรียนที่มีหลายเผ่าพันธุ์แตกต่างกันไปจากนั้นก็เดินไปกับโชวตะ
2 คน
“พวกผู้ชายนี้เลือดร้อนกันจริงๆ”เป็นเสียงของหญิงเผ่าแฟรี่ที่นั้งอยู่อย่างสบายใจจากนั้นเขาก็พูดเบาๆว่า
“เทเลพอรทระยะไกล้”
ร่างของเธอหายไปจากที่จุดที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าของซาและโชวตะ ราวกับถูกผีหลอกกลางวันแสกๆ
‘อะไรกันมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่นี้หรอ
เทเลพอต’เด็กหนุ่มผมขาวทำท่าทีตกใจและโชวตะก็พูดต่อว่า
“มาช้าจังนะ คาซุมิ
กิกิกิ คิดว่าหลงไปแล้วซะอีก” ซอมบี้ผมดำ
พูดพร้อมกับทำทางตื่นเต้นสุดๆ
“ก็นะ ตอนเทเลพอรทมันจำเป็นต้องใช้เวลานิดหน่อย
แต่ขี้โกงมากเลยนะมาทดสอบ พลังของฉัน หนะ คุณซอมบี้ ” คาซุมิพูดด้วยท่าทางเหมือนเด็กถูกแกล้งเมื่อซาเห็นดังนั้นจึงกล่าวขอโทษคาซุมิจากนั้นเธอก็ถามต่อว่า
“แล้วเจอรึยังละ
สมาชิกที่จะเอาว่าเข้าร่วมหนะ โชวตะคุง”
“ยังเลย กิกิกิ ดูจากพวกนั้นแล้วดูท่าทางจะเน้น ไปทางอาชีพมากกว่า ประสบการณ์ที่มีละนะ”
‘เห๋
เอาจริงเอาจังผิดคาดเลยแหะ โชวตะ’ ซาคิดพร้อมกับมองโชวตะด้วยความชื่นชมจากนั้น
ซอมบี้ผมดำก็ต่อว่า
“เห้อ
ทำไมผู้หญิงถึงได้เข้าปาร์ตี้ของ ไอพวกหน้าหล่อนั้นด้วยฟระ!!!”พร้อมกับชี้ไปที่ พวกผู้ชายที่หล่อๆโดยมี ผู้หญิงรายล้อมทุกทิศทาง
‘เอาความรู้สึกชื่นชมของผมคืนมาเดี๋ยวนี้เลยครับ...’ซาคิดพร้อมกับทำหน้านิ่งๆจากนั้นก็มีเสียงใสๆของเด็กผู้หญิงที่เขาคุ้นเคย
“นั้นไงเจอแล้วซาจางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!”ผมของเธอเป็นสีชมพูดอ่อนคล้ายกับสีของดอกซากุระโดยเป็นทรงทวินเทจ
และมีดวงตาสีแดงทับทิม ในชุดนักเรียนหญิงของโรงเรียนกำลังวิ่งมาและโบกมือให้
เด็กหนุ่มผมขาว และ มีผู้หญิงผมสีฟ้า นัยน์ตาสีมรกต สวมชุดนักเรียน
ดูสง่างามเหมือนชนชั้นสูงเดินตามหลังของ ผู้หญิงผมทวินเทจ โดยกำลังยิ้ม
ราวกับว่าเป็นการทักทาย
“อย่าตะโกนสิ มายะ
แล้วก็อย่ามาเรียกว่า ซาจังนะ…”เด็กหนุ่มผมขาวพูดด้วยท่าทางเหนื่อยๆ
จากนั้น คาซุมิก็พูดขึ้นว่า
“คนรู้จักหรอ ซาคุง”ต่อมาโชวตะก็พูดขึ้นด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับชูมือขึ้นเหมือนกับว่ากำลังบันไซ
“ดูนั้นสิ ผู้หญิงผมสีฟ้านั้น
สวยโฮกเลยนี้หว่า!!! ยะฮู้วว”จากนั้นซาก็ตอบคำถามของ
คาซุมิโดนเมินโชวตะที่กำลัง บันไซอยู่
“ใช่ครับ
สองคนนั้นเป็นเพื่อนผมเอง”เมื่อซาพูดจบมายะและ ยูเมะ
ก็เดินจนมาถึงจุดที่ซา ยืนอยู่
“โย่ว ซาจัง มาสายจังนะ”มายะพูดขณะที่กำลังเหนื่อยหอบจากการวิ่ง
“ใครกันแน่ที่มาสายหนะ ครับ”ซาพูดโดยทำสีหน้ายิ้มแบบเป็นมิตรพร้อมกับหยิกแก้มซ้ายของมายะจนเด็กสาวผมทวินเทจพูดไม่เป็นคำพูด
“ยอ โยด ยี่ ยา ซาย
ยร้า(ขอโทษที่มาสายคร้า)”จากนั้นซาก็ปล่อยมือจากแก้มของมายะที่มีสีแดงอ่อนๆ
ต่อมา เด็กหนุ่มผมขาวก็พูดต่อว่า
“แล้วเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงมาสายกันละครับ
ยูเมะ มายะ”จากนั้นยูเมะก็เป็นคนตอบคำถามของเด็กหนุ่มผมขาวว่า
“มายะตื่นสายหนะค่ะ พอดีมายะติดต่อมาว่า ‘เพิ่งตื่นนอนแบบนี้ไปโรงเรียนสายแน่เลย ยูเมะช่วยด้วยย’ ดิฉันเลยขึ้น เฮลิคอปเตอร์ไปรับมายะ มาก็เลยมาสายนิดหน่อย”เมื่อซาได้ฟังจึงคิดคำนึงเข้ามาในหัวทันที
‘คนข้างบ้าน คงไม่แตกตื่นสินะและก็ความผิดของเธอเองหรอ!! ยัยโลลิ’พร้อมกับทำหน้าเหยๆ
“แล้วก็
ตอนที่พวกเรามาดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่ได้ฟังประกาศจากผู้อำนวยการโรงเรียนเลย
พอจะอธิบายเพิ่มเติมหน่อยได้ไหม ซา ”เมื่อซาได้ยินดังนั้นจึงอธิบายสิ่งที่ผู้อำนวยการพูดไปเมื่อซาอธิบายจบมายะจึงพูดต่อว่า
“ช่วยไม่ได้นะ
ถ้าซาจังขอร้องขนาดนั้นจะเข้าร่วมทีมกับ ซาจังก็ได้นะ”พร้อมกับทำสีหน้าภูมิใจ
‘ยังไม่ได้ขอเลยเฟ้ย’
“ดิฉันขอร่วมทีมกับ ซา
ได้มั้ยค่ะ..”ยูเมะพูดด้วยท่าทางอายๆเมื่อเห็นแบบนั้นซาจึงหันไปหาคาซุมิและโชวตะ
จึงขอร้องว่า
“คาซุมิ โชวตะ ขอให้สองคนนี้ร่วมทีมด้วยได้มั้ยครับ” เมื่อ ซอมบี้ผมดำ และ แฟรี่ผมสีเทาได้ฟังคำขอจึงตอบกลับมาว่า
“ได้สิ
ไม่มีปัญหาหรอกถ้าเป็นเพื่อนของ ซาคุง หนะนะ”
“ถ้าเป็นผู้หญิงละก็ ชั้นโอเครหมดนั้นแหละ”
เมื่อซาได้ยินดังนั้นจึงกล่าวขอบคุณและบอกให้
มายะกับ ยูเมะแนะนำตัว
“ฉัน ฮิเมจิ มายะ เผ่ามนุษย์ อาชีพ เนโครมอนเซอร์! ฝากตัวด้วยนะ”เด็กสาวทวินเทจแนะนำตัวพร้อมกับรอยยิ้มไร้เดียงสา
“ดิฉัน เซ็นโง ยูเมะ เผ่ามนุษย์ อาชีพ ลาสซามูไร ฝากตัวด้วยนะค่ะ”คุณหนูผมฟ้า แนะนำตัวพร้อมกับจับกรีบกระโปรงขึ้นเล็กน้อยและก้มศรีษะเล็กน้อยพอเป็นพิธี ต่อมา โชวตะ และ คาซุมิจึงแนะนำตัว
“ชั้น อาคาชิ โชวตะ เผ่าซอมบี้ อาชีพ นักฆ่า กิกิกิ ”ซอมบี้หนุ่มแนะนำตัวพร้อมกับทำหน้าหล่อ แต่ถูก มายะและยูเมะเมินอย่างสิ้นเชิง
“ฉัน มุซึฮะ คาซุมิ เผ่าแฟรี่
อาชีพ จอมเวทย์มิติ ”แฟรี่สาวพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเป็นมิตรจากนั้น
โชวตะก็ได้พูดขึ้นว่า
“เท่านี้สมาชิกก็มี
ทั้งหมด 5 คนแล้วสินะ กิกิกิ ยังขาดอีกค-”ก่อนที่เขาจะพูดจบก็มีจิตสังหารพุ่งมาที่พวกเราทั้ง
5 คนอย่างไม่ทันตั้งตัวราวกับกำลังถูกฆ่า และทั้ง 5 คนได้มองไปทาง ผู้ชายผมสีน้ำตาล
นัยน์ตาสีแดงสดราวกับสีเลือด ผิวซีด รูปร่างสมส่วนไม่ผอมเกินไปไม่อ้วนเกินไป
สูงกว่า ซาประมาณ ครึ่งไม้บรรทัด
สวมเสื้อฮู้ดสีดำสนิทแต่ไม่รูดซิบทำให้รู้ว่ายังสวมชุดนักเรียนชาย โดย
เข็มขัดด่านขวามือ ตลับไพ่สีแดงสดแขวนอยู่ และมีอีกาเกาะอยู่บนหัวไหล่ด่านซ้าย
‘จิตสังหารอะไรกัน
รุ่นแรงเท่ากับป๊ะป๋าเลยแหะ’ซาคิดในขณะที่เหงื่อตก จากนั้น
ผู้ชายผมน้ำตาลก็เดินมาทางนี้ โดยที่เหมือนกับว่าทุกคนมองไม่เห็นเขา
และในที่สุดเขาก็เดินมาตรงหน้าของซอมบี้ผมสีดำ จากนั้นอีกาของเขาก็พูดว่า
“อะแฮ่ม! ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ พอดีเห็นพวกเธอแล้วรู้สึกน่าสนใจ หนะนะ แหะ แหะ แหะ ”โดยที่เจ้าของอีกานั้นเกาศรีษะแบบเขิลๆ
“เอ๋
เข้าใจละ เผ่าอันเดธ งั้นสินะนายหนะ ให้ตายสิ
นายคงเผลอพูดออกมาสินะ กิกิกิ เผ่าอันเดธก็ลำบากน่าดู”โชวตะพูดพร้อมหัวเราะไปด้วย
“หมายความว่าไงหรอครับ
ที่ว่า เผ่าอันเดธ หนะ”ซาเอียงคอสงสัยจากนั้นอีกาของผู้ชายผมสีน้ำตาลก็กล่าวว่า
“อ่อ คือ
เผ่าของพวกชั้นหนะ มีจุดเด่นที่จิตสังหารหนะแต่มันขั้นรุนแรงมากเลยละนะ เพราะงั้นจึงต้องสวมอุปกรณ์ป้องกันไว้
เช่นฮู้ดของชั้นไงเป็นของที่ลงอาคมเอาไว้ สกัดกั้น จิตสังหารของตัวเอง
ส่วนอีกานี้คือ หุ่นเชิด ไว้ใช่สำหรับพูดหนะ เพราะชั้นไม่สามารถ
ควบคุมจิตสังหารของตัวเองไว้ได้ เวลาพูดเลยเผลอทำให้ปล่อยจิตสังหารออกไป
แล้วก็มันตรงจังหวะที่กำลังสนใจ พวกเธอพอดีขอโทษจริงๆนะ แหะ แหะ ”
“แบบนี้
นี้เองงั้นก็ไม่เป็นไรหรอกครับ พวกผมไม่ถือหรอก ใช่มั้ย มา-”เด็กหนุ่มผมสีขาวพูดพร้อมกับมองไปที่อายะในขณะนั้นมายะได้ถือมีดคัดเตอร์ที่พร้อมจะเข้าไปสู้ทันทีที่กล่าวเข้ามา
“อาเระ
ไม่ใช่จะมาสู้หรอกหรอ เสียดายจัง ”เด็กสาวผมซากุระ
พูดพร้อมกับยิ้มอย่างสดใส ในขณะที่เก็บคัดเตอร์เข้ากระเป๋าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘น่ากลัวจังนะครับยัยโลลิแล้วก็คาแล็คเตอร์เธอเป็นแบบนี้เองหรอ..’ซาคิดพร้อมกับทำหน้าเหยๆจากนั้น คาซุมิก็พูดต่อ
“นี้นายอันเดธ
สนใจเข้าร่วมทีมของพวกเราไหมละ กำลังขาดคนเลย” จากนั้น
อีกาของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลก็พูดตอบ
“นั้นสิ
ชั้นก็ไม่รู้จะอยู่ทีมไหนซะด้วย งั้นขอเข้าร่วมกลุ่มด้วยแล้วกันนะ ”พร้อมกับขยักหน้าจากนั้น อีกาก็พูดต่อ
“ชั้น อากิฮิระ เรน เผ่า อันเดธ อาชีพ นักมายากล หนะนะ”เมื่อเขาแนะนำตัวเสร็จทุกคนในกลุ่มก็แนะนำตัวพอเป็นพิธีจนในที่สุดก็ครบเวลาที่กำหนด
30 นาทีจากนั้นก็มีเสียงจากผู้อำนวยการโรงเรียนกล่าวเสียงดังสนั่นว่า
“เอาละนะ
ทุกคนดูเหมือนว่าจะจับกลุ่มกันครบแล้ว เอาละ ทุกคนจับมือกับไว้ละ ทางเราจะทำการ
เคลื่อนย้ายภายใน 1 นาที”จากนั้นทุกคนก็จับมือกันโดยล้อมเป็นวงกลม
“น่าตื่นเต้นจังนะค่ะ
ซา”ยูเมะพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำเนื่องจากเขากำลังจับมือของซาอยู่จากนั้นซาก็ตอบว่า
“นั้นสินะครับ
ตอนบททดสอบ ต้องเคลื่อนย้ายไปคนเดียวนี้สิ”ซาพูดพร้อมกับถอนหายใจและทำให้ซานึกถึงตอนที่เขาสวมหน้ากากสีดำสนิท
‘หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องแปลกๆอีกนะครับ
ผู้อำนวยการ’ในขณะที่ซาคิดอยู่ก็มองผู้อำนวยการ
จากนั้นผู้อำนวยการก็ยิ้มราวกับว่ากำลังมีเรื่องสนุกสำหรับเขาในไม่ช้าต่อมาจึงมีเสียง
AI ที่คุ้นเคยดังออกมาจาก ไดแมนชั่นโซน พร้อมกัน
“จะเริ่มเคลื่อนย้ายในอีก
5 วิ นับถอยหลัง”
“5”เท้าของทุกคนในกลุ่มเริ่มกลายเป็นละอองสีฟ้าจากนั้น
“4”
“3”ตอนนี้ทุกคนเริ่มกลายเป็นละอองสีไปถึงช่วงเอว
“2”
“1”
“0”ทุกคนในหอประชุมหายไปจนเหลือแค่ เจ้าหน้าที่อยู่ภายในหอประชุมเท่านั้น
.”เอาละ ช่วยทำให้ฉันสนุกทีเถอะนะ
เหล่านักเรียนโรงเรียนคุโระฮาคุ ”เป็นเสียงของผู้อำนวยการผมดังโงะที่กำลังแสยะยิ้มอยู่..
.......................................................................................................................................................
“โปรดลืมตาของท่านแล้วยืนยันตัวตนด้วยค่ะ”เสียงที่คุ้นเคยจาก AI
“เมื่อท่านต้องการเข้าไปแล้วให้วางมือลงบนแผ่นที่สแกน ภายใน 10 วิ ถ้ายังไม่สแกนจะถือว่าท่านสละสิทธิ์”
“10” “ยังเหมือนเดิมเลยแหะ”พร้อมกับเดินไปหาแผ่นใสๆสีฟ้าอ่อนจากนั้นก็ใช้มือข้างขวาวางทาบลงบนแผ่นสแกน
“9”
“8”
“เริ่มเกม”และมีเสียงพูดต่อออกมาอีกว่า
“พื้นที่เชื่อมต่อ “Frost Town” ระบบจะทำการ เคลื่อนย้ายไปจุดที่ ปาร์ตี้ของท่านอยู่ ”ทันใดนั้นร่างที่ดูผอมสูงของเด็กหนุ่มผมขาว
ก็เริ่มสลายเป็นเกล็ดสีฟ้า….
‘เอาละ
ได้เวลาล่าแล้วสินะ’
.......................................................................................................................................................
ความคิดเห็น