คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เสน่ห์ชายา
"รอระหม่อม้วยพะยะ่ะ"ันทีเ่าเอ่ยทูลเมื่อเห็นฝ่าบาทเินนำหน้าไปใลแล้ว ันทีเ่าเร่ฝีเท้าเ็มที่ หอบแฮ๊ ๆ ้วยวามเหน็เหนื่อย พระอ์เห็นว่าันทีเ่าทำท่าะไม่ไหวึะลอฝีเท้า
"เินไหวหรือไม่ " ฝ่าบาทเอ่ยเสียนุ่มแววาอ่อนโยน ันทีสูหายใเฮือหนึ่"ยัไหวพะยะะ..ฝ่าบาท " ฝ่าบาทยิ้มรับพลาเอ่ยอบ"ไปันเถอะ ้าะเินให้้าล..""อบพระทัยฝ่าบาท"
พระอ์ทรานทุ่มเทเพื่อราษรอย่าหนัึไม่มีเวลาไ้พัผ่อนมานั านในวัหลัฮอเฮาฮันหวามอบภาระหน้าที่ให้ับพระายาเอสิ่วเสี้ยวเป็นผูู้แลไปพลา่อน ฮอเฮาสุภาพไม่ีมาร่วมปีแล้ว แม้ไ้รับารูแลาหมอหลวอย่าีอาารอฮอเฮาฮันหวา็ยัไม่ีึ้น ฝ่าบาททรวิัวลอยู่ทุเมื่อ หามีเวลาพระอ์ะเส็ไปเฝ้าฮอเฮาไม่ว่าเว้น
เหุนี้ฝ่าบาทึไม่มีเวลาไปำหนัพระายา หรือนาสนม แ่็ทรเป็นห่วพระายาเอสิ่วเสี้ยนไม่อาทิ้ให้นาทนเียวายามลำพันานเินไป
นาำนัลหน้าำหนัายาเห็นฝ่าบาทมุ่หน้าใล้เ้ามา รีบหมุนัวลับเ้าไปทูลให้พระายาทราบทันที นาำนัลยยิ้มีใ ที่ฝ่าบาทเส็มา้าแรมที่ำหนัพระายาในืนนี้
"พระายาเพะ..."นาำนัลเอ่ยเสียเบา พระายายิ้มระรื่น
"มีอะไร"
"ฝ่าบาทเส็มาถึแล้วเพะ."พระายาใบหน้าเอิบอิ่มสว่าไสว
"อืม...ไปัเรียมอาหารไว้ให้พร้อม.."พระายารับสั่
"เพะ หม่อมันะไปเี๋ยวนี้"นาำนัลหมุนัวลับออไปามรับสั่
"รีบไปเร็ว"
บุรุษเหนือแผ่นินในุสีน้ำเิน เหล่านาำนัลทำวามเารพ ส่วนายาสิ่วเสี๊ยน็ยืน้อรับพลันย่อำนับอ่อนโยน
"อบพระทัยฝ่าบาทเพะ"แววาหยาเยิ้มื่นในใเ้นหวิว หลายืนแล้วที่ฝ่าบาทหายไป ทำให้นาอ้าว้าไร้น้าาย หัวใที่เปล่าเปลี่ยวมานาน ืนนี้มีฝ่าบาท่วยปลอบประโลมอีรั้ ฝ่าบาททอพระเนรายาเอพลันยยิ้มอย่าอาทร แววาแทบะลืนินนรหน้าในุเบาบาสีมพูามยิ่นั เลือในายพลุ่พล่านอัโนมัิ ายาสิ่วเสี๊ยวรู้านพลายิ้มยั่วนิ เพิ่มริโปรยเสน่หา โผเ้าบอ้อมอพระสวามี้วยวามิถึ อาภร์สีอ่อนพริ้วไสว เนินอผุผายั่วายิ่ให้พิศวาสหลไหล เมื่อไ้พบหน้าพระายา ูเหมือนว่าะามมาึ้น ิริยาวนลุ่มหลมาทีเียว
"สิ่วเสี้ยว."นเสียทุ้มเอ่ยึ้น นในอ้อมอเลิบเลิ้มหวาบหวิว
"เพะ....."ร่าบาเย่าึ้น ปาเล็ุมพิแผ่วเบาสายาเย้ายวนวนพิศวาส
"ราวัลาหม่อมันเพะ"รอยูบที่แสนหวาน แววาที่ยั่วเย้าับใ หัวใฝ่าบาทแทบละลาย เสน่ห์ที่อออ้อนอสิ่วเสี้ยว โปรยเสน่ห์ั้แ่วินาทีแร แววาำวาววับ
"เ้ามีเสน่ห์มาเหลือเิน "ฝ่าบาทหยอำหวาน พลันโอบอร่าเล็้วยอารม์เสน่หา ลิ่นายโมามหอมเล้าลอวนหลไหล
"หม่อมันิถึฝ่าบาทเพะ.."ายาเอ่ยเสียเบาในใวูบไหวหายใไม่ทั่วท้อ
"อืม...ืนนี้้าะเยให้เ้า"
วามรัับวามใร่ แทบแยไม่ออ แ่ที่แน่ๆเมื่อมีวามรัราใ ็มีีวิีวาเสมอ
"ริหรือเพะ...หม่อมันะปรนนิบัิามใปราถนาฝ่าบาทเพะ" วหน้าั่หยเรือนร่าระหาวผ่อ ส่วนโ้ส่วนเว้าเร้าใไ้อารม์เป็นยิ่นั
"เ้าพูริหรือ."ฝ่าบาทย้อนำพลันยยิ้ม
"เพะ "นอาวามสวยที่โเ่นมีเสน่ห์แล้ว นายัร้อนแรเร้าร้อน มือเรียวปลุเร้าเ้ามัรอย่ารู้ใ ในายแร่ลุโนหิวระสัน ฝ่าบาทโอบอร่าาว พลันุมพิริมฝีปาหวานอย่าูื่ม นัวเล็หลับาพริ้มเลิบเลิ้มหายใไม่ทั่วท้อ ่อนเอ่ยปราม
"พอ่อนเพะ....รารีนี้อียาวเพะ เสวย่อนเพะ"ฝ่าบาทะัแสนเสียายนั
"็ไ้..."ฝ่าบาทเอ่ยเสีย่ำแ่ยัยิ้มรื่น
........
่ำืนที่เียบสบ เรไรส่เ็แ่ วาวระยิบระยับรารีนี้ึัอีรั้ ำหนัสนมล่านีเพื่อนวัยสะพรั่นัันมาที่นี่อย่าพร้อมเพรีย....
"หวัี้า.."ม่ามมี่เอ่ยทัมาถึเป็นนแร
ความคิดเห็น