คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : [C : 8] Chrismas
Writed by :: Ai$aWa
Comment :: ตอนที่แล้วสั้นมาก ..... อยากคุยกะเราเมลนี้นะ erebeitii@hotmail.com
---------------------------------
เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ทุกท้องที่ในเมืองใหญ่ถูกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน เหมือนกับไอติมถ้วยใหญ่ โรยด้วยน้ำตาลหลากสี ของตกแต่งในวันคริสมาสต์ .........
วันสำคัญของศาสนาคริสต์วันนี้ วันคริสมาสต์ เมือเริ่มเข้าเทศกาล ทุกอย่างในเมืองหลวงแห่งนี้ก็ดูสวยงามไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็นร้านรวงต่างๆที่ตกแต่งของน่ารักมากมายน่าเข้าไปจับจ่ายละลายเงิน ร้านอาหารที่ตกแต่งในบรรยากาศแสนโรแมนติก ร้านขนมที่ตกแต่งขนมเนื่องในเทศกาล ถึงจะดูเว่อร์ๆแต่ก็ทั้งสวยงามและน่ารักเอามากๆ ใครๆก็รอเทศกาลนี้กันทั้งนั้น ก็มันแสนจะสวยงาม...
แต่ไม่สวยงามเลยสำหรับวันเวลาที่หนาวเหน็บอย่างนี้ของยุนโฮ ........
ในหน้าหนาวยุนโฮเคยมีผ้าพันคอผืนใหญ่ของแม่ไว้ใส่ป้องกันความหนาวเย็นบาดผิว เขาเคยได้กินอาหารรสเลิศฝีมือของแม่และพ่อของเขาในเทศกาลนี้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาจะไม่มีมันอีกแล้ว ...........
ร่างสูงเดินไปตามถนนใหญ่ในเวลาเย็นย่ำ ผ้าพันคอผืนหนาที่มีชื่อของเขาอยู่ที่ปลายทั้งสองด้าน สีของมันเป็นสีเหลืองและสีแดง เป็นของขวัญจากจุนซู ..... ญาติห่างๆของเขาเอง
" พี่ยุนโฮ
" ผ้าพันคอ ..... "
" อื้อ
^^ อุ่นด้วยนะ พี่จะได้ไม่หนาวไงฮะ เหมือนมีผมอยู่ใกล้ๆ "" ขอบคุณนะ นายทำให้ฉันเกรงใจ..."
" ไม่ต้องพี่ ไม่ต้องเกรงใจ มานี่ ผมพันให้ มันต้องเหมาะกับพี่แน่ๆเลย " น้ำเสียงหวานเริงร่าของคนตัวเล็กที่ตั้งใจถักผ้าพันคอไหมพรมนี้ให้เขา เสียงหัวเราะคิกคักบอกถึงความปลื้มใจ
"
พี่ ยุ น โ ฮ ห ล่ อ ที่ สุ ด เ ล ย ^ / / / / / ^ "
เขาออกมาเดินเลือกซื้อของขวัญตอบแทนจุนซู นอกจากของขวัญวันคริสมาสแล้ว เดี๋ยวก็จะถึงวันเกิดของจุนซูแล้วด้วย (แม่ของจุนซูบอกมา) เขาเลยต้องซื้อของขวัญให้เป็นสองเท่า ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะจุนซูทำเพื่อเขามามากแล้ว
+++++++++++++++++++
" อะไรกัน
" ก็มันหาเรื่องผมทำไมล่ะ
!!! "" ยังจะมีหน้ามาเถียงอีก
!!! ฉันไล่แกออก!!! ออกไปชางซิก!!! "" เฮอะ ...คุณคิดว่าผมจะอับจนหนทางรึไง ก็แค่ร้านห่วยๆของคุณ
!!! "" เออใช่ ร้านฉันมันห่วย เพราะมีลูกน้องอย่างแกไง
!! "" ชิ..."
" แล้วฉันก็ไม่สนใจด้วยว่าแกจะมีหนทางหรือหมดหนทาง แค่ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีกชางซิก ไอ้เฮงซวย
!!! "" คุณมันก็มั่ว....ไม่รู้ว่าทำร้านมาเพื่ออะไรเหมือนกันนะ
.."" แกจะพูดอะไร "
" อ่าว .... ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ? ว่าตัวเองน่ะมั่วแค่ไหน
!! "" ชางซิก
!!! " กำปั้นลุ่นๆพุ่งใส่ใบหน้าของพนักงานเสิร์ฟปากเสียตรงหน้า เล่นเอาตัวปัญหาลงไปหมอบ" แกอยากตายใช่มั้ย
!!! " หมัดที่สองกำลังจะประเคนลงไป ..." หยุด
!! คุณแจจุง!!!~ พี่ชางซิกไปได้แล้ว!!! " ร่างสูงเข้ามาจากด้านหลัง ออกปากไล่ตัวปัญหาออกไปก่อนเรื่องมันจะแดงไปกว่านี้" ปล่อยฉัน
!!! ฉันจะเอาเลือดปากเสียๆของมันออกมา!! " ร่างบางที่กำลังโมโหดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของร่างสูงข้างหลัง" ใจเย็นๆน่ะคุณแจจุง
!!! คุณทำแบบนั้นแล้วมันจะดีขึ้นรึไง ไม่ได้อะไรกลับคืนมาหรอกนะ!! " วงแขนกว้างทั้งพยายามกอดรัดฟัดเหวี่ยงคนตัวเล็กแต่แรงไม่นิดย่างเอาเป็นเอาตาย" ทำไมต้องปกป้องมันนักหนา
!!! รักฉันไม่ใช่เหรอ!!!! " ร่างบางกัดฟันกรอด" รักแล้วยังไง " ร่ างสูงเปลี่ยนอิริยาบถจากการกอดข้างหลังร่างบางเปลี่ยนให้ร่างบางหันหน้าหาเขา
" รักก็ต้องตามใจฉันสิ ต้องเข้าข้างฉัน
!!! ปล่อยนะ!! "" คุณดิ้นไม่หลุดหรอก เลิกบ้าซักที..." สายตานิ่งๆถูกส่งไปยังร่างข้างหน้า ดวงตากลมโตจ้องมองเขา เลิกดิ้นแล้ว....
" เฮอะ ....ในที่สุดนายก็ชนะฉันอีก ทั้งๆที่ฉันอายุมากกว่าแต่ก็ยังทำเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้ " แจจุงสะบัดหน้าหนี พูดออกมาเซ็งๆ
" คุณทำตัวเหมือนเด็กเองต่างหาก...แล้วก็ ..."
" แล้วก็อะไร? "
" น่ารักมากด้วย " ขโมยจูบร่างบางไปหนึ่งที น่ารักจนอดใจไม่ไหว...
" พอเถอะน่า เพราะงี้ไงไอ้บ้านั่นมันถึงด่าฉันได้น่ะ ..." สะบัดแขนหนีออกจากวงแขนกว้างๆ
" ไปเที่..."
RRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
" ว่าไงยูชอน " ร่างบางหยิบโทรศัพท์ออกมาแทบจะในทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก
[
เอ๋? ทำไมน้ำเสียงยังงั้นล่ะ]" เด็กมันทำเรื่องอีกแล้ว ไม่หยุดไม่หย่อน ฉันล่ะเบื่อ
!! "[
ใจเย็นน่า....มันก็มีบ้างแหละ]" มีบ้างงั้นเหรอ? นายบอกพ่อนายให้หาคนมาดูแลแทนฉันเถอะ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ
!! "[
คิดว่าพ่อจะยอมเหรอ? พ่อไว้ใจนายนะแจจุง]" เฮ้อ....ก็บอกให้พ่อนายหาคนดีๆมาทำงานบ้างสิ มีแต่คนกวนๆทั้งนั้น ....วายร้าย.." สายตาเหลือบไปที่คนข้างหลัง ตอนพูดคำสุดท้าย .....
[
ฮ่ะๆ นายก็อย่าใจร้อนนักสิ ว่าแต่....ไล่ออกไปแล้วเหรอ?]" อือ...คงต้องหามาใหม่ จะมีมั้ยคนที่เข้าเสป็กเนี่ย "
[
รู้มั้ยแจจุง...ฉันกลัวว่า นายกำลังจะจากฉันไปอย่างนั้น..]" ทำไมล่ะ "
[
ไม่รู้ แล้วนายตอบฉันได้มั้ย?]" ตอบว่า..."
[
นายยังรักฉันอยู่มั้ย ... ]" รักสิ ... รักมากด้วย " ไม่รู้เลยว่า คนที่ฟังอยู่ข้างหลัง....เจ็บปวดขนาดไหน
[
ขอบใจนะ]" แต่ว่า....นายน่ะทำแต่งาน ถ้านายดูแลฉันไม่ดี ไม่แน่ฉันอาจจะทิ้งนายก็ได้นะ ยูชอน " เสียงแหลมสูงส่งไปแกล้งคนปลายสายเสียหน่อย
[
ถ้านายทำอย่างนั้น ฉันคงจะตาย...]" เฮ้...ฉันล้อเล่น แค่นี้ละกัน ฉันต้องไปเคลียร์เรื่องพนักงานใหม่ บ้ายบายนะ "
[
อืม...พรุ่งนี้จะไปรับนะ ไปเที่ยวกัน]" อื้อ "
[
ฉันรักนาย]" เหมือนกัน "
ตู้ด................
" วายร้าย ... รักมาก ใจร้ายจังนะพูดแบบนั้นกับผมน่ะ " เด็กหนุ่มร่างสูงที่ยืนฟังอยู่ตลอดเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูเจ็บปวด....ลึกๆ
" นี่....ถ้าฉันไม่พูดยูชอนจะไว้ใจฉันต่อไปเหรอ? นายนั่นน่ะเค้าไม่ใช่ธรรมดานายก็รู้..." ร่างบางนั่งลงที่โต๊ะทำงานของตน
" ทำไมเค้าจะรู้ไม่ได้..."
" อย่ามาโง่แถวนี้ได้มะ? " ร่างบางเชยสายตามองหน้าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะเขา ถามอะไรแปลกๆ
" ซักวันหนึ่งเขาจะต้องรู้.....รู้ว่าผมรักคุณมากกว่าเขาขนาดไหน "
" อย่าพูดเรื่องนี้อีกชางมิน ฉันขอร้อง....."
" ทำไม ทำไมคุณไม่ยอมรั..."
" ถ้ายูชอนรู้...นายคงไม่เหลืออะไรเลยชางมิน ไม่เหลือกระทั่งชีวิตของนายเองด้วยซ้ำมั้ง ฉันไม่รู้ว่ายูชอนจะทำยังไงกับคนที่มาแย่งของๆเค้าไป ฉันจินตนาการไม่ออกจริงๆ ทั้งนายทั้งฉันจะเป็นยังไงก็ไม่รู้.... ถึงเค้าจะดูแลฉันดี อบอุ่น และรักฉันมาก..."
" แต่ถ้าเขาแค้น.....มันก็คงมากมายเหมือนกัน "
++++++++++++++++++
J
K
ความคิดเห็น