TVXQ fanfic :: WaiTeR BoY <> ::

ลำดับตอนที่ #5 : [C : 5] plase...

WaiTeR Boy [[CasNoVa]] :: 5

Writed by :: Ai$aWa

Comment :: เอ่อ....แบบ ไม่มีไรบรรยาย - - แค่อยากบอกว่า รักดงบัง ชอบอ่านฟิค อยากอ่านต่อ เม้นด้วยนะจ๊ะ

--------------------------

พ่อของจุนซูมาส่งเขาที่โรงเรียนเหมือนทุกๆวัน แล้วก่อนหน้านั้นก็จะไปส่งยุนโฮที่หน้าสถานี แต่เดี๋ยวนี้ยุนโฮบอกว่าไม่ต้องไปส่งแล้ว ซึ่งจุนซูเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะจากคำพูดที่ยุนโฮบอกเขาคืนที่เขานอนไม่หลับ มันเหมือนกับว่า ยุนโฮพยายามบอกว่าเขาทำตัวสู่รู้ ซึ่งยุนโฮก็ยิ่งพูดกับเขาน้อยลง ....... ไม่เข้าใจเลย ทั้งๆที่เขาเองอยากจะสนิทกับยุนโฮให้มากๆแท้ๆ แต่เหมือนยุนโฮจะไม่ต้องการ

จุนซูเดินผ่านสนามของโรงเรียน แล้วกำลังจะถึงอาคารเรียน....... ก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งเรียกเขา

" จุนซู!!!! " เด็กหนุ่มร่างสูงภายใต้แว่นกรอบดำนั้นวิ่งมาทางเขา

" ชางมิน ^^ "

" อืม ..... มาเร็วดีหนิ "

" ก็มาเร็วอยู่แล้ว "

     ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน อย่างน้อยจุนซูก็คิดว่าเขาสนิทกับชางมิน ชางมินเองเป็นคนตั้งใจเรียนมากๆ เวลาเรียนเนี่ยจะไม่คุยกับเขาเลยซักคำ แถม....เพื่อการเรียนแล้วชางมินยังทิ้งได้ทุกอย่าง นี่คือนิสัยของชางมินที่จุนซูคิดว่าเขารู้

         วันนั้นทั้งวันจุนซูนึกถึงแต่เรื่องของขวัญทำมือที่จะให้ยุนโฮ ก็ใกล้ถึงวันเกิดยุนโฮแล้วหนิ 6 กุมภาพันธ์ อีกไม่กี่เดือน (นี่นะใกล้ - -) ตั้งแต่ยุนโฮมาอยู่ที่บ้าน เหมือนจุนซูจะมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าไม่คิดถึงเขา บางทีจุนซูก็แปลกใจตัวเอง แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องแปลก เพราะยุนโฮเป็นสมาชิกใหม่ในบ้าน แล้วอีกอย่างทุกคนก็ไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่ จุนซูเลยต้องสนใจเองเป็นพิเศษ

ออดชั่วโมงสุดท้ายดังขึ้น ชางมินบอกลาจุนซูเพื่อกลับบ้าน

RRRRRRRRRRRRRRRRR

" ฮะพ่อ.."

" จุนซู .... พ่อไปรับไม่ได้แล้วล่ะ "

" อ่าว ทำไมล่ะฮะ "

" ก็พ่อกับแม่ต้องไปกินเลี้ยงน่ะสิ คุนป้าก็ไปด้วย ยังไงกลับคนเดียวแล้วกันนะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก "

" ฮะพ่อ .... ผมกลับได้ฮะ ^^ "

" อื้มๆ บายนะจุนซู "

" ฮะพ่อ "

ตู้ด............

     หลังจากวางโทรศัพท์จากพ่อเขาไป ร่างเล็กก็ตัดสินใจจะไปซื้ออุปกรณ์มาทำของขวัญให้ยุนโฮ จุนซูเดินไปที่ร้านขายของเล่นใกล้ๆโรงเรียน ที่นั่นมีของขายหลายอย่าง ...... ไม่ว่าจะเป็นลูกปัด สร้อยคอ ของเล่นต่างๆ ตุ๊กตา และอุปกรณ์ประดิษฐ์ของเล่นและของน่ารักๆต่างๆมากมาย

" นี่แหละ.....ใช่เลย ^^ "

+++++++++++++++++++

       ยุนโฮยังคงมีความรู้สึกไม่อยากกลับบ้านเหมือนเคย เขาหลอกตัวเองให้รักบ้านหลังนั้นไม่ได้ แต่อาจจะเป็นเพราะเพิ่งมาอยู่ได้เดือนกว่าๆ เท่านั้นเลยยังไม่คุ้นมากเท่าไหร่ แล้วเขาเองก็ยังคงเศร้ากับเรื่องของพ่อกับแม่ที่จากเขาไปอีก การเดินไปเรื่อยๆจนมืดค่ำจึงเป็นงานอดิเรกของ ยุนโฮ....

     เขาเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายปลายทาง แค่กลับบ้านให้ดึกที่สุด จะได้ไม่ต้องใช้เวลาเสวนากับคนพวกนั้นมากมายนักก็พอ

" เฮ้อ...."

++++++++++++++++++++

     จุนซูกลับมาถึงบ้าน แต่ก็เหมือนเคยๆ เขากลับก่อนยุนโฮตลอด ไม่เคยมีวันไหนที่ยุนโฮกลับก่อนเขาเลย มือบางหยิบโทรศัพท์ออกมา กดเบอร์ของยุนโฮ

............ ตู้ด--------------------

[ฮัลโหล]

" พี่ยุนโฮ ผมกวนพี่รึเปล่า " ถามเสียงอ่อย กลัวว่าปลายสายจะโมโหอีก

[เปล่า]

" พี่ .... กลับบ้านเถอะฮะ วันนี้ไม่มีใครอยู่ "

[แล้วทำไม]

" ก็ ... กลับมาอยู่เป็นเพื่อนผมหน่อย "

[ห๋า? ... เอ่อ เดี๋ยวกลับก็ได้]

" จริงเหรอ!!! พี่ไม่โกรธผมนะ " ใจเต้นรัวเร็ว ดีใจอย่างบอกไม่ถูก ที่คนตัวใหญ่จะตามใจเขา

[โกรธเรื่องอะไร?]

" ก็...เมื่อคืน ที่ผมอยากรู้เรื่องของพี่ ขอโทษนะฮะ น้ำเสียงพี่ดูไม่ดีเลย "

[อืม .... ไม่มีอะไรหรอก ฉันเองก็ขอโทษ]

" ไม่ๆ ผมไม่โกรธพี่หรอก ผมสิต้องขอโทษ !! "

[งั้นเดี๋ยวจะรีบกลับ]

" อื้อ!!~ เร็วๆนะ ผมหิวข้าวอ่ะ " ทำเสียงอ้อน

[เดี๋ยวซื้อไปให้]

" ไม่เอา....ผมอยากกินฝีมือพี่ยุนโฮ น้าๆๆๆ "

[เฮ้อ. ... ฉันทำไม่เป็นหรอก]

" ไม่เชื่อ พี่ต้องทำเป็นแน่ๆเลย ไม่อร่อยไม่เป็นไร ผมกินได้ นะๆๆ "

[เฮ้อ...นายนี่น้า]

" นะพี่ยุนโฮ ช่วยกันทำกินด้วยกัน รีบกลับนะฮะ ผมจะรอ!! บาย!! "

ตู้ด.........

mi lk
+ +