จงสรรเสริญ สุดยอดเกมเมอร์ผู้นี้ซะ!

ลำดับตอนที่ #2 : เกมที่ 2 ต่างโลก?

เกมที่ 2 ต่างโลก?

" มืดจัง นี่เรา....มาต่างโลกแล้วหรอ "

ไคโตะพูดขึ้นช้าๆก่อนจะค่อยๆขยับตัวไปมา ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องมืดๆ

" เสียงมัน! ผมก็ยาวขึ้นแถมรู้สึกตัวเล็กลงอีก "

ไคโตะที่เห็นแบบนั้นก็รีบลุกออกจากเตียงและวิ่งไปหาสวิตเปิดไฟทันที

" นี่มันอะไรกัน! "

ไคโตะพูดขึ้นอย่างตกใจเพราะตอนนี้ร่างของเขากลายเป็นเด็กสาวผมม่วงในฮูตสีม่วงซะแล้ว

" อึก "

ไม่ทันที่จะทำอะไรต่อไคโตะก็เกิดอาการปวดหัวแบบสุดๆ เขาไม่สิเธอค่อยๆเดินเซไปมาจนมานั่งกุมหัวบนเตียง

" อ้ากก "

เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับกุมหัวตัวเองและดิ้นไปมาบนเตียง

หลังจากนั้นไม่นานความเจ็บปวดทั้งหมดเมื่อกี้นี้ก็หายไป เด็กสาวค่อยลุกขึ้นพร้อมกับหันไปที่กระจกที่มุมห้อง

" ยูกิสินะ "

ชื่อของเธอคือยูกิ คอนโนะ ยูกิเด็กสาวที่ไม่เก่งเรื่องการเข้าสังคมแบบสุดๆจนโดนแกล้งจากเพื่อนๆในโรงเรียนอยู่บ่อยๆ

หลังจากโดนมานานและเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆยูกิก็เริ่มกลัวคนรอบข้างและสุดท้ายเธอก็เก็บตัวอยู่ในห้องมาตลอดสองปี

วิ้ง ทันใดนั้นเองอยู่ๆก็มีกระดาษโผล่ขึ้นมาด้านหน้าของเด็กสาวจากความว่างเปล่า

" นี่มัน "

[จาก ทรัคซังเดลิเวอรี่]

ทางเราต้องขอโทษด้วยจริงๆที่ไม่สามารถพาคุณไปต่างโลกได้เนื่องจากว่ามีคนถูกส่งไปมากเกินไป

เพราะงั้นพวกเราจึงตัดสินใจให้คุณมาอยู่ในร่างของคนอื่นแทน ไม่ต้องห่วงเจ้าของร่างอนุญาตแล้วล่ะครับ

พวกเราคงให้คุณได้แค่นี้ต้องขอโทษที่ไม่สามารถพาไปยังต่างโลกได้นะครับ 

-Truck-San CEO ปลาหยุด จันโอชาร์ค       

" เอาจริงดิ "

ไคโตะหรือยูกิพูดขึ้นด้วยความตกใจปนตะลึงก่อนที่กระดาษนั่นจะหายไปจากมือของเธอ

" ถึงจะติดใจตรงชื่อ CEO ก็เถอะแต่ไม่พูดอะไรดีกว่า  "

" จะทำอะไรต่อดีนะ ลองอัดเกมดูดีไหมนะหรือจะไปท้าสู้กับพวกเก่งๆดีล่ะ "

" อืมมม แต่ก่อนอื่นก็ต้องหาเกมที่จะเล่นก่อนสินะ "

เมื่อพูดจบสายตาของยูกิก็หันไปเห็นสิ่งที่ตั้งอยู่ข้างๆเตียง ใช่แล้วมันคือคอมพิวเตอร์แถมดูแล้วน่าจะแรงแบบสุดๆด้วย

" ถ้าจากความทรงจำแล้วครอบครัวของเราเป็นมหาเศรษฐีสินะ งั้นคอมขนาดนี้คงไม่แปลกหรอกมั้ง "

เด็กสาวไม่รอช้าเดินไปเปิดเครื่องก่อนจะมองไปรอบๆหน้าจอที่เต็มไปด้วยเกมอย่างตกใจ

" มีทุกเกมเลยนี่หว่า! "