. Inferno ™

ลำดับตอนที่ #5 : [OC] Saint Eutopia :: Qalycan

APPLICATION

SAINT EUTOPIA

 

" ไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความหรอก เพราะข้าเข้าใจความรู้สึกของท่านดี "

The person who lives by hope will die by despair. " ช่างน่าขัน ข้าสังหารผู้คนไปมากมายเพื่อเอาตัวรอด " " ....แต่ตอนนั้นข้ากลับไม่รู้สึกผิดเลยที่ฆ่าพวกเขา " " พึ่งจะมารู้สึกก็ตอนนี้.....หึ ข้านี่มัน.....สารเลวจริงๆ " # QALYCAN

Ш QALYCAN Ш

B
E
R
L
I
N
❀

 " คาไลแคนเบเกอรี่ยินดีต้อนรับ "

ชื่อ/นามสกุล :: คาไลแคน || QALYCAN

ชื่อเล่น :: ไลแคน || LYCAN

บท :: บทอื่นๆ || เจ้าของร้านเบเกอรี่

อายุ :: 

❖ อายุที่แท้จริง - ไม่ระบุ

❖ เทียบอายุมนุษย์ [ภายนอก] - 37 ปี

เผ่าพันธุ์ :: อสูรน้ำ

รูปร่างลักษณะ :: อสูรหนุ่มผู้มีเค้าโครงใบหน้าเสมือนมนุษย์ทว่ากลับมีรายละเอียดที่แตกต่างกันเล็กน้อยที่ยังคงความเป็นสมาชิกในเผ่าพันธุ์ของตน คาไลแคนมีใบหน้าที่เรียกได้ว่าดึงดูดสายตาของผู้เห็นได้เป็นอย่างดีนัก กรอบหน้าคมคายเจ้าสเน่ห์รับกับเรือนเกศาสั้นยุ่งเหยิงสองสีเป็นอย่างดี ข้างหนึ่งสีดำสนิทดุจไม้มะเกลือเงางาม ส่วนอีกฝั่งเป็นเส้นผมสีขาวสว่างเสมือนสีของปุยนุ่นแซมด้วยสีบลอนด์เงินเปล่งประกาย ใบหน้าทรงสเน่ห์นั้นประกอบด้วยเนตรเรียวคมสีมรกตเข้ม ใต้ขอบดวงตาทั้งสองถูกสักด้วยน้ำหมึกสีดำขีดลงเป็นทางยาวลงมาถึงแก้มสาก เส้นขนงเข้มเรียงยาวเป็นเส้นสวย ดั้งจมูกโด่งเป็นสันแนว ริมฝีปากหนาหยักได้รูปสวย หน้าผากของอสูรหนุ่มนั้นมีเขาเล็กๆทั้งสองข้างโผล่พ้นขึ้นมาจากผิวหนัง ใบหูใหญ่แหลมละม้ายคล้ายครีบของมัจฉา แล้วตกแต่งด้วยจิวหูหนามสีเงิน ผิวกายสีแทนคล้ำเนียนไร้ร่องรอยตำหนิใดๆ ลักษณะรูปร่างนั้นค่อนไปทางสูงโปร่ง ลาดไหล่ใหญ่กว้างดูสง่า ทรวดทรงอุดมด้วยมัดกล้ามเล็กๆตามร่างกาย ไลแคนมีความสูงอยู่ที่ 1.88 เมตร และน้ำหนัก 76 กิโลกรัม

อุปนิสัย ::

ปัจจุบัน :: คาไลแคนเป็นคนที่เรียกได้ว่าอาจจะอบอุ่นที่สุดที่คุณเห็นเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนอัธยาศัยดี พูดเก่ง รู้จักเป็นฝ่ายเข้าหาก่อนเสมอ ยิ้มสวย สุภาพบุรุษ บุคลิกเหล่านี้ทำให้ผู้คนตกหลุมรักเขาได้ไม่ยาก ซึ่งส่วนใหญ่ลูกค้าที่เข้ามาในร้านเขามักจะเป็นผู้หญิงวัยรุ่นหรือวัยกลางคน เขาเป็นนักเอนเตอร์เทนตัวพ่อ ชวนคุยได้เก่งและไม่น่าเบื่อ เพราะเขามักไม่พูดอะไรที่มาเป็นแพทเทิร์นเดิมๆ หัวข้อเดิมๆ จะมีการเปลี่ยนแปลงลักษณะการพูดอยู่เสมอเพื่อให้คำพูดของเขาสะกดผู้ฟังได้มากที่สุด คาไลแคนเป็นคนใจบุญ.....ไม่ใช่แนวทำบุญไปทั่วนะ เขาจะออกแนวช่วยเหลือคนอื่นเท่าที่ตัวเองจะช่วยได้และไม่เกินกำลังของเขาเสียมากกว่า แต่นั่นก็เพียงพอแล้วในสายตาของคนรอบข้าง ใจดี มีสเน่ห์ พูดเก่ง เฟรนด์ลี่ ใครเล่าจะไม่ชอบ เขาเป็นคนทำอะไรว่องไว กระฉับกระเฉงอยู่ตลอดเวลา ไม่ค่อยอยู่นิ่งกับที่สักเท่าไหร่ ไม่ใช่เชิงไฮเปอร์ไม่เต็มอะไรแบบนั้นนะ แต่เขาแค่รู้สึกว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างสูญเปล่าก็เท่านั้นเอง ในวันๆนึงจึงเห็นเขาทำอะไรหลายอย่างมาก ถ้าว่างไม่มีอะไรทำจริงๆจึงจะนั่งอ่านนิยายหรือไม่ก็นั่งกินขนมชิลๆอยู่ในร้าน คาไลแคนเป็นคนมือไว หยิบจับอะไรก็ดูรวดเร็วจนแทบมองไม่ทัน ราวกับว่าเขาเป็นทศกัณฐ์มีสิบกรเสียอย่างไรอย่างนั้น ด้วยความที่เป็นพ่อค้าคิดเร็วลงมือทำเร็ว ถ้าคนที่ชอบใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์อาจจะตามเขาไม่ค่อยทันสักเท่าไหร่นัก บางคนอาจจะตั้งคำถามว่าจะรีบไปไหน ก็.....เขาแค่อยากทำอะไรบางอย่างในวันๆนึงให้ได้มากที่สุดไงล่ะ เขาเป็นคนมีไหวพริบ ละเอียด รอบคอบ จะทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลังและวางแผนอยู่เสมอ เขารู้ว่าสิ่งไหนที่ทำแล้วจะเกิดผลดีกับตัวเองก็จะทำ ถึงจะเสี่ยงนิดหน่อยแต่ถ้าได้ผลลัพธ์ที่คุ้มค่าก็จะทำเช่นกัน

อดีต :: ตัวตนในอดีตของคาไลแคนต่างจากปัจจุบันอย่างลิบลับ เพราะสภาพแวดล้อมรอบข้างกดดันให้เขาต้องลุกขึ้นจับอาวุธเข่นฆ่าคน เขาเป็นคนใจเย็น พูดน้อย มักสงวนท่าทีไม่ให้ประเจิดประเจ้อเกินไป โชคดีที่เขาเป็นคนเข้มแข็ง ทว่าก็มีบางครั้งที่อ่อนแอและรู้สึกต้องการที่พึ่งพิงในบางครั้งหลังจากที่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ร้ายๆมาโดยตลอด [อย่างต้องฆ่าพวกพ้องอะไรพวกนี้] แต่เป้าหมายที่จะอยู่รอดจนเรียนจบนั้นสำคัญกว่ามิตรภาพหรือสิ่งอื่นใดจึงสามารถกลับมาเข้มแข็งได้เหมือนปกติอย่างรวดเร็ว คาไลแคนมีเพื่อนก็จริง แต่ไม่ใช่เพื่อนที่สนิทมากอะไร ก็เพียงแค่คบเพื่อเกื้อหนุนผลประโยชน์เสียมากกว่า แน่นอนว่าทุกคนรักตัวเอง เขาเองก็เหมือนกัน รักและหวงชีวิตตัวเองยิ่งกว่าสิ่งใด จะไปทำภารกิจอะไร ทุกอย่างต้องรัดกุมและปลอดภัยที่สุด คาไลแคนเป็นคนจริงจัง เขาไม่ค่อยพูดล้อเล่นและไม่ค่อยมีใครกล้าพูดเล่นกับเขามากนัก เพียงแค่ชายหนุ่มปรายตามองทุกคนก็แทบหนาวไปตามๆกัน เขาไม่ใช่คนที่มีความเป็นผู้นำมากอะไร แต่ก็ไม่ใช่ผู้ตามไปเลยเสียทีเดียว เขามีความคิดของตัวเอง บางครั้งถ้าไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนร่วมทีม เขาก็จะหนีไปทำงานคนเดียว แต่ถ้างานไหนที่ประเมินแล้วทำเดี่ยวมีความเสี่ยงแน่ๆก็จะจับกลุ่มกับคนอื่นๆ คาไลแคนไม่ใช่คนที่ฉลาดที่สุดในโรงเรียน ไอคิวเขาอาจจะเหนือคนธรรมดาขึ้นมานิดหน่อย แต่เขารู้จักการดึงความสามารถของคนมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด รู้จักการปรับตัวให้ไหลไปตามสถานการณ์ได้ดี เรื่องวิธีการคิดของคาไลแคนยังคงรอบคอบตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เพียงแต่อีคิวเขาก็เพิ่มขึ้นมาตามอายุนั่นล่ะ

ประวัติ :: คาไลแคนเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่จบการศึกษาจากเซนต์ยูโทเปียจนจบหลักสูตร เขาจบระดับขั้นปีกฟินิกซ์4ปีกในวัย27ปี แต่แลกด้วยการที่มือตัวเองต้องเปื้อนเลือด เหยียบย่ำซากศพของพวกพ้องตัวเองเพื่อยืนอยู่ในจุดที่ใครๆก็ต่างอยากเอื้อมถึง เป็นตราบาปที่ยากที่จะลืมเลือนจนกลายเป็นแรงผลักดันให้เขากลายมาเป็นตัวเขาในปัจจุบัน เผ่าพันธุ์ของเขาคือมนุษย์ที่กลายเป็นอสูรน้ำอาศัยอยู่ในลำธารภายในป่าใหญ่ทางตะวันตกห่างไกลจากมนุษย์และความเจริญ เดิมทีคาไลแคนก็อาศัยกับเหล่าอสูรน้ำอย่างสงบสุข เขาไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ แต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะตามหา เพราะเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกเหงาหรือว้าเหว่ต้องการความอบอุ่นจากคนในสายเลือดเท่าไหร่ จนกระทั่งวันหนึ่ง พื้นที่ของเขาถูกรุกรานจนพวกเขาต้องหนีไปตั้งรกรากใหม่ แน่นอนว่านอกจากที่นั่นก็ไม่มีผืนป่าไหนอุดมสมบูรณ์อีกแล้ว เหลือเพียงทางเลือกเดียวที่พวกเขาต้องเผชิญคือการปรับตัวให้เข้ากับเหล่ามนุษย์และความเจริญ

          ตอนนั้นเขายังเด็ก อาจเทียบได้ว่าเป็นช่วงประถมปลายของมนุษย์ เขาพูดภาษามนุษย์ได้ แต่เขียนไม่ได้ อ่านไม่ออก แต่ราวกับพระเจ้าช่วยเขา เด็กชายบังเอิญได้ยินเหล่าขุนนางชนชั้นสูงพูดคุยเรื่องข่าวลือของโรงเรียนมหาเวทย์เซนต์ยูโทเปีย เป็นโรงเรียนที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ เพียงแค่ทำภารกิจเพื่อแลกกับสิ่งที่ตัวเองต้องการ แต่อัตราของคนที่จะจบการศึกษาถือว่าน้อยมาก ด้วยความอยากรู้อยากเห็น คาไลแคนเดินทางไปที่โรงเรียนมหาเวทย์แห่งนี้โดยไม่ได้นึกเลยว่าเขาอาจไม่ได้กลับออกมาใช้ชีวิตข้างนอกอีก

          ด้วยความไม่รู้และยังเด็ก เขาเพียงเข้าใจว่าที่นี่การแข่งขันสูง แต่ไม่ได้รู้เลยว่าทุกภารกิจจะต้องมีคนตาย เขาเริ่มทำภารกิจครั้งแรกตอน 12 ปี เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นภาพทุกอย่าง เห็นเบื้องหลังและความจริงของข่าวลือที่ผู้คนเขาพูดกัน เขาเห็นศพเกลื่อนกลาดราวกับว่าที่นี่คือสมรภูมิ เลือดสีแดงย้อมพื้นดินจนชุ่ม เป็นครั้งแรกที่เขาได้กลิ่นคาวเลือดของผู้สังเวยชีวิตหลายราย ฝันร้ายครั้งแรกที่เริ่มต้นขึ้นและไม่มีทีท่าว่าจะจบไปอย่างง่ายดาย

          มันเหมือนนรกบนดิน โรงเรียนนี้ก็ไม่ต่างจากสมรภูมิดีๆนี่เอง แต่เมื่อเวลาผ่านไป ภาพเหล่านี้ก็เริ่มฉายวนซ้ำๆจนชินตา จากความกลัวก็หลงเหลือเพียงความเฉยชาในที่สุด ในเมื่อลาออกไม่ได้ ก็ทำได้เพียงเอาตัวรอดจนกว่าตัวเองจะจบการศึกษาไปได้ก็พอ

          เขาได้เรียนรู้ภาษา รู้จักเขียน รู้จักอ่านไปด้วยพร้อมกันกับขณะที่เขาต้องเสี่ยงตายในแต่ละกิจกรรม เมื่อเริ่มปรับตัวได้ เขาก็เริ่มรู้จักการวางตัว จากเด็กชายที่ยิ้มแย้มสดใสกลายเป็นเด็กเงียบขรึม จากเด็กที่ไม่มีอะไรกลับกลายเป็นหนึ่งในนักเรียนที่มีความสามารถ อาจไม่รอบด้าน แต่ก็พอเอาตัวรอดไม่ให้ถูกฆ่าได้ เขาเริ่มพูดจาน้อยลง ไม่ค่อยสุงสิงกับใครมาก พฤติกรรมของเขาเป็นอย่างนี้จนกระทั่งเขาจบการศึกษาจากที่นี่อย่างที่ตัวเองต้องการ

          เขาฆ่าคนเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง เหยียบย่ำคนอื่นเพื่อผลักดันตัวเองให้อยู่ในจุดที่เหนือกว่าคนอื่นๆ มันเป็นการกระทำที่เลวทราม แต่เพราะไม่อยากตายถึงต้องทำ หลังจากที่เขาจบออกไป คาไลแคนจึงตัดสินใจเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการเปิดร้านเบเกอรี่ สร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ ถึงจะมีคนทาบทามให้เขาไปเป็นครู ขุนนางชั้นสูงหรือทำงานยศใหญ่ๆที่มีอำนาจปกครองอาณาจักร แต่เขาก็ปฏิเสธทุกงานแล้วทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำแทน

          เขาเริ่มยิ้มมากขึ้น มีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบตัวมากขึ้น ช่วงแรกๆอาจจะฝืดๆหน่อยเพราะเขายังไม่ชิน แต่เมื่อได้เพื่อนบ้านละแวกร้านของเขาคอยช่วยเขาให้เข้ากับผู้คนได้ ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่ข้างทาง ลูกค้าก็เริ่มเยอะตามเวลา บางคนก็มาเพื่อซื้อของ บางคนก็มาเพราะอยากคุยกับคาไลแคน ซึ่งเขาก็ไม่เคยเลือกปฏิบัติกับลูกค้าเลย เขาใส่ใจและให้ความสำคัญกับลูกค้าทุกคนเท่าๆกันนั่นล่ะ

ถึงจะชีวิตดียังไง แต่ตราบาปของเขาก็ยังคงตามหลอกหลอนมิอาจลบเลือนไปจากใจได้อยู่ดี....

ความสามารถพิเศษ :: คิดเลขเร็วมาก || มีเซ้นส์เรื่องการตกแต่งและการแต่งตัวที่ดี || วางแผนเก่ง || มีวาทศิลป์ที่ดี [พูดจาโน้มน้าวเก่ง]

พลัง/รูปแบบพลัง :: ธาตุน้ำ - เป็นพลังธาตุน้ำล้วนๆแบบไม่มีธาตุแยกย่อยลงไป มีความสามารถในการโจมตีพอๆกับการป้องกัน ธาตุน้ำเป็นสัญลักษณ์ของการรักษา แน่นอนว่าเขาสามารถรักษาตัวเองได้ [แต่ได้เพียงแค่30% เพราะพลังส่วนใหญ่ดึงไปไว้ที่การโจมตีกับป้องกัน] พลังของเขาส่วนใหญ่จะเน้นการ 'ชะล้าง' เพราะฉะนั้นทุกศพที่เขาฆ่าไปล้วนเปียกชุ่มจากพลังธาตุน้ำของเขา คาไลแคนควบคุมน้ำได้จนถึงระดับสูง สามารถใช้น้ำเป็นอาวุธทำลายคู่ต่อสู้ได้ในทันที [อย่างสร้างของเล็กๆเช่นเข็มเล็กแหลมจากน้ำให้พุ่งปักร่างของศัตรูจนไปถึงการสร้างมวลน้ำให้ใหญ่เท่าคลื่นยักษ์สึนามิสาดใส่ศัตรู] เขาสามารถสร้างเกราะจากน้ำได้หลายชั้น อาจไม่ทนทานเท่าธาตุดิน แต่ก็สามารถชะลอให้การโจมตีเบาบางลงได้เพราะถูกน้ำต้านไว้ก่อนจะมาถึงตัวเขานั่นเอง

อาวุธ :: ธนู   ♞

สัตว์เลี้ยง :: สุนัขพันธุ์ล็อตไวเลอร์ ชื่อ สกายล่าร์ || SKYLAR - นิสัยน่ารัก ซื่อสัตย์กับเจ้าของมาก มันไม่ได้มีพลังอะไรหรอก แค่อยากเลี้ยงไว้เฉยๆเป็นสีสันในชีวิต

♞

จุดแข็ง :: ร่างกายแข็งแรง [ว่าง่ายๆก็อึดเอาเรื่อง] || วาทศิลป์ที่ดี

จุดอ่อน :: มีคนพูดเรื่องอดีตของเขา

สิ่งที่ชอบ ::

♞ ช็อกโกแลตฟองดูว์

♞ ของหวาน

♞ กลิ่นน้ำมันหอมระเหย

♞ ธรรมชาติ

♞ รอยยิ้มของลูกค้า

สิ่งที่เกลียด ::

♞ ของดอง

♞ ประวัติตัวเอง

♞ พวกขี้นินทา

สิ่งที่กลัว ::

♞ ฝันร้ายเกี่ยวกับอดีตของเขา

สเปค :: ผู้หญิง ชอบผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากพอ พูดคุยรู้เรื่อง สุภาพ รับอดีตของเขาได้ หน้าตาจะเป็นยังไงเขาไม่ได้ใส่ใจ ขอแค่อยู่ด้วยแล้วเขารู้สึกว่ามีที่พึ่งพิงในชีวิตก็พอ

ผู้ชาย ชอบผู้ชายขยัน นิสัยจะเข้ากันได้ไหมค่อยว่ากันอีกที [ไม่เคยคบกับผู้ชายเลยไม่รู้ว่าตัวเองชอบแนวไหน]

 

อื่นๆ ::

♞ คาไลแคนเป็นคนมีน้ำเสียงนุ่มทุ้ม พูดจาไพเราะ และยิ้มแย้มอยู่เสมอ เขาแทนตัวเองว่า 'ข้า' และเรียกคนอื่นว่า 'ท่าน'

ตัวอย่างคำพูด :: " คาไลแคนเบเกอรี่ยินดีต้อนรับ "

" เมนูแนะนำตอนนี้คือทีรามิสุ....แต่ถ้าสั่งคู่กับมัทฉะเฟรบเป้จะลดให้10%นะ "

" ซื้อครบหนึ่งพันแถมเจ้าของร้านด้วย ไม่ทราบว่าท่านสนใจหรือเปล่า?......ฮะๆ ล้อเล่นนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ "

" ไม่สนใจจริงๆเหรอ....กะจะแถมช็อกโกแลตบาร์ให้ด้วยนะเนี่ย....​" //แล้วก็จะมีคนยอมซื้อของหลังจากที่เจ้าตัวตัดพ้อไปแบบนั้น

♞ ไม่ค่อยลงลึกเรื่องพลังมากเพราะคาไลแคนลาวงการมาเป็นสิบปีแล้ว [จริงๆคือตัน ไม่มีอะไรหรอก] แต่ถ้าอยากได้รายละเอียดเพิ่มเติมบอกได้นะคะ

♞ จริงๆคาไลแคนจบตั้งแต่อายุ20เลยก็ได้ แต่ตอนนั้นเขาได้ยศปีกฟินิกซ์แค่ระดับ2 เลยทนๆทำกิจกรรมเพื่อให้ครบทั้ง4ปีก แล้วก็พบว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตเขา แทนที่จะได้ออกไปเร็วๆแต่กลับต้องฆ่าคนเพิ่มอีก

♞ เขาเป็นผู้ชายมีประวัติ และมักหลีกเลี่ยงการพูดเรื่องราวในอดีตของเขา แต่ถ้ามันจำเป็นต้องเล่า เขาก็เล่าให้ฟังได้จนหมดเปลือก

♞ เป็นตปก.ที่ตันมาก จริงๆจะส่งนานละ แต่ตัน

♞ CV :: จิ้ม

ช่วงตอบคำถาม

Chapter one 

          ภายในห้องสีขาวสะอาดบริสุทธิ์ คาไลแคนตื่นขึ้นมาก่อนหรี่ตาลงอย่างฉัับพลันให้กับแสงสว่างโดยรอบ เมื่อปรับสภาพได้แล้วก็รับรู้ว่าตนไม่ได้อยู่เพียงคนเดียวในห้องนี้ เบื้องหน้าของคาไลแคน เด็กชายผู้มีเรือนผมสีดำกำลังนั่งหันหลังให้ พร้อมกับฮัมเพลงเบาๆเป็นจังหวะเนิบช้า

          ชายหนุ่มทำท่าลังเลใจนิดๆก่อนหันไปมองรอบตัว พยายามสังเกตรายละเอียดของสถานที่รอบกายแต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมาจึงเอ่ยปากถามอีกฝ่ายด้วยความสงสัย " หนูน้อย ที่นี่มันที่ไหนกันเหรอ? "

          เด็กชายตรงหน้าค่อยๆหันกลับมามองคาไลแคน ใบหน้าของร่างเล็กมีหน้ากากสีขาวคลุมทับทั้งหน้า เด็กชายเอียงคอสำรวจก่อนจะหัวเราะเสียงใส

"หลงมาหรอ?"

          ชายหนุ่มกระพริบตาถี่ งุนงงกับคำพูดของอีกฝ่ายไปอึดใจ สายตาสำรวจมองเด็กชายที่สวมหน้ากากสีขาวก่อนตอบด้วยความสัตย์จริง " ข้าเองก็ไม่รู้....ตื่นมาอีกทีก็เห็นว่าตัวเองอยู่ที่นี่แล้วล่ะ "

เด็กชายหัวเราะอีกครั้ง ก่อนยันตัวลุกขึ้นเดินไปหาคาไลแคน

"ชอบมั้ย?ที่นี้น่ะ"

          เด็กชายตรงหน้าไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่กลับถามคำถามอื่นแทนก็ยิ่งทำเอาชายหนุ่มเคลือบแคลงใจเข้าไปใหญ่ ในหัวเต็มไปด้วยข้องกังขา แต่เขาก็มองสถานที่รอบๆตัวอีกครั้งก่อนตอบเสียงกลั้วหัวเราะ

" ไม่เท่าไหร่น่ะ ข้าชอบอยู่ที่ร้านมากกว่า... "

"ฮะ ฮะ ฮะ งั้นหรอๆ งั้นเราเดินไปด้วยกันมั้ย?"

ไม่รอคำตอบเด็กชายจูงมือ คาไลแคนออกเดินไปด้วยกันทันที แถมยังแรงเยอะกว่าที่คิดด้วย

"สีขาวกับดำ ชอบอะไรมากกว่ากันหรอ?" เด็กชายถาม

          คาไลแคนถูกลากไปตามแรงของอีกฝ่าย เขาไม่ได้ต่อต้าน เมื่อครั้นอีกฝ่ายถามเขาก็ตอบทันทีโดยไม่เสียเวลาคิดเลยแม้สักวินาทีเดียว

" สีขาวน่ะ "

"เห...งั้นหรอ"

เด็กชายยังคงพาคนข้างตัวเดินไปอย่างไร้จุดหมาย จนกระทั้งห้องสีขาวค่อยๆแตกสลายออกเป็นเสี่ยงๆ

อสูรน้ำหนุ่มมองรอบๆตัวอย่างประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หลังจากที่พื้นห้องสีขาวมลายหายไปสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าหมู่บ้านเล็กๆที่ปกคลุมด้วยป่าไม้นานาพันธุ์ดูเงียบสงบ

"แล้วที่นี่ล่ะชอบรึเปล่า?"

          ทันทีที่ภาพตรงหน้าแปรเปลี่ยนเป็นหมู่บ้านเล็กๆท่ามกลางธรรมชาติ เจ้าตัวก็ค่อยๆระบายยิ้มเล็กๆออกมา นัยน์ตาเรียวคมมองเด็กน้อยที่ยืนข้างกันก่อนพูดเสียงแผ่ว " อา....ชอบสิ ชอบมากเลยล่ะ "

"ว่าแต่...ข้ายังไม่รู้ชื่อเจ้าเลยนี่นา ข้า... ยินดีที่ได้รู้จัก"

เสียงพูดชื่ออีกฝ่ายช่างพร่ามัวจนจับใจความไม่ได้

คาไลแคนเลิกคิ้วมองอีกฝ่าย พยายามเงี่ยหูฟังว่าอีกฝ่ายชื่ออะไรแต่ก็ไม่ได้ยิน ซึ่งเขาก็แนะนำตัวเองกลับไป

" ข้าชื่อคาไลแคน เรียกไลแคนก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ "

          ทั้งคู่เดินมาถึงต้นไม่ต้นหนึ่งที่มีโขดหินสูงใหญ่พอที่ร่างเล็กของเด็กชายจะนั่งได้ เขาปีนขึ้นนั่งบนโขดหินก่อนจะดึงหน้ากากสองสีวางตรงหน้า เป็นหน้ากากสีขาวและหน้ากากสีดำ

"อยากได้อันไหนเลือกเลย ข้าให้เจ้า" เด็กชายหัวเราะร่า

เลือกเหรอ....

เขาคิดในใจ มือแกร่งหยิบหน้ากากสีขาวขึ้นมาแทนคำพูดใดๆ

          เด็กชายนิ่งงั้นมองการกระทำของคนตรงหน้า จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากโขดหินพร้อมกับจูงมือ คาไลแคนไปอีกทาง

"ไปกันเถอะ เราเสียเวลามานานมากแล้ว"

จะไปไหนอีกกันนะ.....คาไลแคนไม่เข้าใจความคิดของเด็กน้อยเสียจริงๆ แต่ก็เดินตามอีกฝ่ายต่อไปเรื่อยๆ

          ทั้งคู่หยุดยืนตรงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ประตูมีสองบานเป็นสีขาวและดำ เด็กชายเคาะประตูสีขาวหนึ่งครั้งก่อนยืนนิ่ง ผ่านไปครู่หนึ่งเขาเดินไปหยุดหน้าบานประตูสีดำ เด็กชายเคาะประตูสองครั้ง ก่อนถอยออกมายืนข้างๆคาไลแคน

"เข้าไปสิ ในนั้นคือทางที่เจ้าต้องไปต่อ"

          น้ำเสียงของเด็กชายนั้นแปลกไปจากเดิม มันก้องกังวาลและเปี่ยมด้วยมนต์บางอย่าง... รู้ตัวอีกทีร่างของเด็กชายก็หายไปเสียแล้ว แถมยังได้ยินเสียงปิดประตูก่อนที่จะรู้สึกตัวเพียงเสี้ยววิอีกตังหาก

          คาไลแคนนิ่งชะงัก เพียงแค่คลาดสายตาไปชั่วครู่ก็พบว่าตนเองยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเสียแล้ว เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว แต่กว่าที่สมองจะครุ่นคิดคำตอบอะไรได้ มือใหญ่ก็ทาบทับไปกับประตูสีดำเสียแล้ว สมองเขาสั่งการให้เขาเปลี่ยนไปเป็นประตูสีขาว แต่ร่างกายกลับสั่งให้เขาเข้าไปในประตูสีดำแทน ขาทั้งสองก้าวเข้าไปข้างในประตูสีดำก่อนที่บานประตูจะปิดลง

Chapter two  [Loading...]

พูดคุยกับผปค.

ผู้ปกครองชื่ออะไรค่ะ ไรท์เตอร์ชื่ออาย๊า เรียกย๊าก็ได้ค่ะ

:: บริทค่ะ

ทำไมมาสมัครเอ่ย

:: รายละเอียดแน่นดีค่ะ พล็อตโอเค เลยเอาบทกิตติมศักดิ์มาลง #เอ๊ะ

อย่าลืมติดตามลูกตัวเองด้วยนะคะ

:: คร้าบ

เรื่องนี่มีโอกาสตายแน่ๆ รับได้นะคะ

:: 

โอเคค่ะ //ซับ

ขอให้ลูกโชคดีค่ะ จุ๊บ!

:: //ตะเบ๊ะ