ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : น่าสนใจ
ณ คฤหาสน์(ฮัน)
"มิจิโกะ เธอไม่คิดจะไปล่าพวกเซอร์มันหน่อยหรอ?"
แจ๊คเอ่ยถามอีกคนที่เอาแต่หลับตาเอาพัดมาพัดไปมาอย่างสงบ พอแจ๊คเรียกอีกคนก็ลืมตาหันมามองพร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างไม่สนใจ
"น่าแปลก ทุกครั้งเธออยากเล่นกับเหยื่อไม่ใช่หรือไง"
"ช่วงนี้ฉันเบื่อๆ ไม่อยากไปไหน"
"ตอนนี้มีเซอร์มาใหม่แล้วนะ เห็นว่าตาบอดด้วย"
มิจิโกะถึงกับทำหน้างุนงงอย่างบอกไม่ถูก
"ตาบอดเนี่ยนะ จะไปทำอะไรได้ไปเป็นแต่ภาระคนอื่นเอา"
"ถึงจะตาบอดแต่การถอดรหัสเร็วมากแถมยัยนี้นะยังซ่อนเนียนอีกแต่ข้อเสียก็มีนะข้ามหน้าต่างช้าวางไม้ช้า"
"อ่อนแอจะตาย ไม่เห็นมีอะไรน่าสนุกเลยสักนิด"
"งั้นเธอลองไปดูสิแล้วจะรู้ว่ามันลำบากแค่ไหนกว่าจะตามเจอ"
"เดียว พรุ่งนี้ฉันไปก็ได้"
Arms Factory
ตุบ!
"นี้คือความสามารถของเธอสินะ"
...................................................................................................................
"เฮเลน่า เธอต้องระวังฮันตัวนี้หน่อยนะ"
"ทำไมหรอเอมิลี่"
"ฮันตัวนี้ชื่อมิจิโกะหรือเกอิชา ถ้าเจอมันให้รีบมองหน้ามันนะมันสามารถพุ่งมาหาเราได้และต้องเล่นแบบเซฟๆ"
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!
"เฮเลน่า ปั่นต่อไปนะเดียวเราไปช่วยเฟรดดี้ก่อน"
"ได้ เอมิลี่ไปช่วยเถอะ"
พอเอมิลี่วิ่งออกไปเอเลน่าก็ปั่นเครื่องเสร็จตอนนี้เสร็จไปสามเครื่องแล้วและเฟรดดี้ก็ถูกนั่งเก้าอี้ไปแล้ว ครีเชอร์ก็ปั่นเสร็จแต่จู่ๆก็ล้มลงไปเพราะโดน Terror shock ตอนนี้มิจิโกะได้เปรียบมาก แถมเอมิลี่ก็โดนตีไปแล้ว
"เอาไงดีเนี่ยถ้าปั่นเครื่องนี้เสร็จจะมีตาแดงหรือเปล่า"
Focus recording!
You go first!
Don't recuse me!
ทั้งสามรู้ดีว่ายังไงก็ไปไม่รอดเลยให้เฮเลน่าหาหลุมหรือปั่นให้เสร็จไปเลย ยังไงฆ่าสามอันก็ชนะอยู่ดีให้เฮเลน่าหาหลุมลงยังดีกว่าอีก
แกร๊ก!
"หวังว่าจะไม่มีตาแดงนะ"
เฟรดดี้ถูกส่งกลับคฤหาสน์เรียบร้อยและครีเชอร์ก็ถูกส่งกลับเหมือนกันและเอมิลี่ก็โดนวางที่เก้าอี้เรียบร้อย ตอนนี้เฮเลน่าเปิดประตูเรียบร้อยแล้วก็กำลังรอประตูเปิดให้สุดและก็หันไปมองเอมิลี่ที่นั่งเก้าอี้อยู่
"เอมิลี่ ถ้าฉันไม่ได้ตาบอดฉันคงไปช่วยได้ ฉันมันภาระจริงๆ"
"ใช่ เธอมันภาระคนอื่นจริงๆ"
!!!!!!
เฮเลน่าหันไปมองก็ตามเสียงที่เหมือนอยู่ที่ประตูทางออกซึ่งแน่นอนเธอมองไม่เห็นแต่เสียงหัวใจมันเต็นแรงมากแต่เธอกลับสงสัยทำไมฮันถึงไม่ตีเธอให้ล้มหรือว่าไม่มีตาแดงเลยไม่กล้าตี
"ชื่อเฮเลน่าสินะ ชิ! ไม่เห็นเหมือนที่แจ๊คเล่าเลยสักนิด"
เสียงที่แสนจะเพราะที่เยือกเย็นนั้นทำให้เฮเลน่ารู้ว่าฮันต้องสวยแน่ๆและยังคิดอีกว่าตอนนี้เธอไม่ได้ยิ้มเลยสักนิด
"ทำไมคุณไม่ตีฉัน"
"แค่อยากรู้ข้อมูลเธอแต่ที่ฉันสงสัยทำไมแจ๊คถึงหาตัวเธอไม่เจอนะ"
"คุณไม่ต้องมารู้เกี่ยวกับฉันหรอก!"
"กล้ามากนะ ที่ตอบฉันแบบนี้!"
ตอนนี้เฮเลน่ารู้ว่าตนเองคิดผิดที่พูดแบบนี้ มันทำให้มิจิโกะกลายร่างและตีไปที่เฮเลน่าจนล้ม สงสัยสิ่งที่คิดไว้ไม่ผิดมีตาแดงจริงๆและตอนนี้เฮเลน่ารู้ชะตาตัวเองแล้วว่าต้องโดนนั่งเก้าอี้แน่
"ภาระสิ้นดี แค่ปั่นไวแต่การหลบหนีฮันไม่ได้เรื่องสักนิด ต้องให้คนอื่นมาปกป้องรู้มั้ยมันทำให้เพื่อนในทีมลำบาก!"
ทันทีที่เฮเลน่าได้ยินสิ่งที่มิจิโกะพูดออกมาทำให้เธอนํ้าตาของเธอไหลลงข้างแก้มคราวนี้เป็นมิจิโกะที่ตกใจแทนที่พูดแรงไปหน่อย
"ฉันรู้ว่าฉันมันภาระคนอื่นไม่ได้มีดีเยอะแยะ ทำได้ปั่นไว ฮึก..จู๊คไม่เก่ง แต่ฉันก็พยายามที่จะทำตัวไม่ให้เป็นภาระ...."
"...."
มิจิโกะไม่รู้ตัวเองว่าทำไมถึงต้องไปหาอีกคนและนั่งย่อและไปเช็ดนํ้าตาอีกคน มือที่เย็นของเธอไปสัมผัสกับนํ้าตาอีกคนมันทำให้มิจิโกะรู้สึก....อบอุ่นแปลกๆ
"ฮึก..."
"ขอโทษ...ที่ฉันพูดแรงไป"
ถึงเฮเลน่าจะมองไม่เห็นก็ตามแต่รู้สึกเหมือนมิจิโกะสำนึกจริงๆ
พรึ่บ!
มิจิโกะไม่รู้จะทำอะไรต่อเลยอุ้มอีกคนขึ้นมาและเดินไปที่ประตูและวางอีกคนลงและเดินกลับเข้าไปในประตูและประตูก็ปิดลง
.......................................................................................................
ณ คฤหาสน์(เซอร์)
"เฮเลน่า กลับมาแล้ว!"นาอิบพูดขึ้นก่อนที่ทุกคนจะเดินไปหา
"บาดเจ็บหรือเปล่า มิจิโกะทำอะไรหรือเปล่า โดนทรมานหรอ?"เอ็มม่าถามรัวจนเฮเลน่าตอบไม่ทัน
"เอ็มม่า เฮเลน่าตอบไม่ทันแล้ว"เอมิลี่มาช่วยตอบให้เฮเลน่าไม่ปวดหัวไปมากกว่านี้และเดินมาลูบหัวเอ็มม่าด้วย
"เฮเลน่าจะไปพักผ่อนก่อนมั้ย"มาร์ธาที่นั่งจิบชาอยู่ก็ทักขึ้นมา
"ค่ะ เดียวขอไปพักก่อน"
"แผลที่แขนล่ะ ไม่รักษาก่อนหรอคุณผู้หญิง?"เควินเดินมาจับแขนของเฮเลน่าทำท่าทีเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรคะ เดียวขอไปพักก่อนแล้วค่อยรักษาทีหลัง"
เฮเลน่าแยกตัวออกจากบทสนทนาเดินขึ้นห้องของตัวเอง พอถึงห้องตัวเองก็ทิ้งตัวลงที่เตียงและก็นึกเรื่องที่เกิดขึ้น
"มิจิโกะ คุณเป็นคนยังไง?"
ณ คฤหาสน์(ฮัน)
"เป็นไง?สนุกมั้ย"ลีโอทักมิจิโกะที่เดินเข้ามา
"ก็ดี"มิจิโกะเดินไปที่โซฟาและนั่งลงข้างๆแจ๊คที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
"เจอเฮเลน่าสินะ เหมือนที่ฉันบอกมั้ยล่ะ"
"ไม่เหมือนสักนิด หาตัวง่ายยิ่งกว่าหนูอีกแถมยังโครตอ่อนแออีก"
"แล้วทำไมถึงปล่อยไปล่ะ?"โจ๊กเกอร์ที่นั่งเป่าลูกโปร่งเล่นทักขึ้นมา
"ปกติแล้วคุณมิจิโกะไม่ปล่อยเซอร์ไม่ใช่หรอครับ?"ไวท์พูดเสริมโจ๊กเกอร์
"พวกนายเนี่ยสามัคคีกันจังนะ เอาจริงๆก็ไม่มีอะไรมากแค่ออยากปล่อยแค่นั้นพอ"
มิจิโกะเดินขึ้นห้องของตัวเองไปพอถึงห้องก็เดินไปที่หน้าต่างที่มองออกไปจะเห็นคฤหาสน์ของพวกเซอร์และเอาพัดขึ้นมาปิดปากตัวเองที่มักจะทำบ่อยๆแต่ครั้งนี้ปิดเพราะรู้สึกแปลกๆหรือจะเรียกอาการแบบนี้ว่าเขิน เอาง่ายๆก็คือตอนนี้เธอใจอ่อนกับเฮเลน่า
"เฮเลน่า....เธอเป็นของฉันแล้ว"
------------------------------------------------------------------------------
ฮาโหล สวัสดีค่ะ ไรท์ไม่เคยแต่งแบบนิยายมาก่อนยังไงก็ฝากด้วยนะคะ เรื่องนี้เราชอบพายแถมตอนเล่นเจอเกอิชาใจดี เราเลยอยากจะแต่งคู่นี้เพราะที่ไทยไม่ค่อยแต่งกันเท่าไรเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น