คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไม่คู่ควร 2/2
แม้ปาะบอว่าอัยยาไม่เหมาะสม แ่ารันย์ลับลุัวอยู่แ่ับหิสาว มานอน้าอ้าแรมแทบทุืนวัน ยิ่วันหยุยิ่ลุัวอยู่ที่นี่ ลุัวอยู่ับอัยยา
อบให้หิสาวมาอยู่ใล้เอาอเอาใ ึ่อัยยา็เ็มใปรนนิบัิไม่มีเี่ยอน ามใารันย์ทุอย่าามที่ายหนุ่ม้อาร อย่าเ่นเ้ามาอาบน้ำับารันย์ในอนนี้ ็เป็นารามใายหนุ่ม
สายน้ำไหลผ่านร่าายเปลือยเปล่าอนทั้สอ ร่าบอบบาทว่าลับอวบอิ่มในส่วนที่วระเป็น ถูสัมผัสาารันย์นร้อนรุ่ม
เรียวปาหยัพรมูบไปามลาไหล่เล็ ่ำลมายัยออสีหวานอย่าหลใหล มือหนาอบุมสะโพอนนุ่มมือให้แนบิับายแร่ เรียวลิ้นสาไล่เลียโรมรันยออสีหวานนแ็เป็นไวนระสัน
ารันย์ยอมรับอย่าไม่อาย ว่าัวเออบและหลใหลในเรือนร่านี้มาเพียใ แม้เวลาะผ่านมาถึสอปี ทว่าายหนุ่มลับไม่เบื่อเสียที มีแ่ะหลมาว่าเิมอย่าน่าใ
อบเวลาที่อัยยาอยู่ใ้อาัิเสน่หาอเา หิสาวแสนเร้าอารม์เาให้ระเิและลุโนอย่าประหลา นเาอยาะเยมเธอวันละหลายรั้
“อื้อ...” เสียหวานร้อราสะท้าน เมื่อถูายหนุ่มลั่นแล้ทรมาน ้วยารสัมผัสบุปผาลาาย้วยนิ้วร้าย
“ันอบเวลาที่อัย้อารัน” เรียวปาหยัยยิ้มร้าย หมุนร่าามหันหลัมาหาน บัลบน้นอาวนอัยยานลุัน
รีมอาบน้ำถูบีบลฝ่ามือหนา ารันย์โลมเนื้อรีมลูบไล้ไปามแผ่นหลับาอ้อยอิ่ ลาฝ่ามือลมาามแนวระูสันหลั ไปหยุยัสะโพลมลึเ้สู้มือ นิ้วแร่สอเ้าสู่วามนุ่มเ้ที่บเบียัน เพื่อทำวามสะอาส่วนลึล้ำ
“อ้ะ” อัยยาสะุ้วาบหวาม แอ่นหน้าอึ้นามสัาา เม้มริมฝีปารับสัมผัสรัวนที่ารันย์มอบให้ สายน้ำที่ระเ็นมาสัมผัสร่าาย ไม่อาับวามร้อนรุ่มในายอหิสาวไ้เลย
“อัยอบแบบนี้หรือเปล่า” วแนแร่โอบอร่าบา มือหนาเลื่อนาหน้าท้อแบนราบมายัทรวออวบให่ ลูบวนฝ่ามือโลมรีมอาบน้ำไปนทั่วทั้สอ้า ปัป่ายนิ้วเียยออเล็ไปมา เพื่อระุ้นอารม์นในอ้อมแนให้พลุ่พล่าน
“่ะ ะ อบ่ะ” เมื่อไ้ำอบามที่ใปรารถนา ารันย์็หมุนร่าบาลับมาหาัน ประบูบท่ามลาหยาน้ำ มอบุมพิเร่าร้อนไร้วามปรานี มีแ่วาม้อารในรสสวาท
ยิ่เ้าอเรียวลิ้นเล็ูบอบลับมา วามแ็ึ็ยายัวมายิ่ึ้นนแทบทนไม่ไหว อยาใ้ห้อน้ำเป็นสนามรบสุร้อนแรเสียอนนี้
“อะ อาบน้ำเถอะ่ะ” เมื่อเรียวปาเป็นอิสระ หิสาวึเอ่ยเือน
ทว่านถูเือนลับไม่สนใ อนนี้เาไม่ไ้อยาอาบน้ำเลยสันิ เาอยาทำอย่าอื่น่อนแล้ว่อยอาบน้ำ่าหา
“ันว่าเรามาออำลัาย่อนีไหม แล้ว่อยอาบน้ำ” เสียระเส่าเอ่ยถาม ทว่าลับไม่รั้รอฟัำอบาหิสาว
เมื่อสิ้นประโย เรียวาสวยถูายหนุ่มยึ้นพาบนลำแนแร่ ายแร่ลึเ้าสู่วามอ่อนนุ่ม้านในลึล้ำ มีสายน้ำเื่อมผสานให้ทุอย่าลื่นไหล
“อืม” เสียหวานร้อรวราแผ่วเบา ในะที่วามแ็แร่รุล้ำเ้าลึึ้ มือบาโอบอร่าำยำไว้ พร้อมันนั้น็บเบียสะโพเ้าหา ามัหวะที่ยับเ้าออหนัหน่วสม่ำเสมอไม่มีแผ่ว ร่าสอร่าร้อนระอุาเพลิพิศวาส โหมระหน่ำแผเผาทัู้่แทบหลอมละลาย
อัยยาเสียว่านทุรั้ที่ไ้อยู่ในเพลิพิศวาสอารันย์ เธออบให้เาสัมผัส เธออบเวลาที่เารอบรอร่าาย เธออบที่เาทะนุถนอมแ่ลับร้อนแรในเวลาเียวัน ทำให้เธอหลระเริไปับรสสวาทนถอนัวไม่ึ้นรั้แล้วรั้เล่า
ไม่่าาารันย์็สุสมนแทบะแทะลัวามสุออมา เอวสอบยับเยื้อนเลื่อนเ้าสู่ารบีบรั สุท้ายเสียหวีร้อและเสียราทุ้ม่ำ็ัประสานัน
ารันย์โอบอร่าบาที่ยืนาสั่นระริไว้ ไม่่าาอัยยา็โอบอายำยำไว้เ่นัน
“ออำลัายแ่นี้ถึับยืนหอบเลยหรือไ” เสียทุ้มเล้าเสียหัวเราะเอ่ยเย้า มือหนาลูบแผ่นหลับาเบาๆ
อัยยาเยหน้าแ่านึ้นมอนี้แล้ ทว่าเมื่อเห็นสายาแพรวพราวที่ทอมอมา็สบสายา่อไม่ไหว ึบหน้าลับอว้าามเิม้วยวามสุในหัวใ
ความคิดเห็น