ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อย่าบอกนะเอ็งยัง…1
“สวยมา” เอ่ยบอเ้าอเรือนร่าาวเนียนที่อนนี้แระเรื่อไปทั้ัว านั้น็ระมมอบุมพิหวานให้มะปรา แม้ไม่ไ้เร่าร้อนรุนแร แ่ลับเ็มเปี่ยมไป้วยวามวาบหวามรัวน เือวามอ่อนโยนหอมหวาน ทว่าบารั้็ูื่มเอาแ่ใ นมะปราสมอล่อลอยไปไล ไ้แ่สนอืนลับอย่าไม่ประสา มือบา็ลูบไล้แผ่นหลัว้าสะเปะสะปะ แ่ลับทำให้าิถูใ
ริมฝีปาื้นพรมูบไปทั่วใบหน้าามทุารานิ้ว ไล่่ำลมายัออหอมรุ่น แะปลายลิ้นื้นไล่เล็มผิวเนียนละเอียและบเม้มหยอเย้า ทุารสัมผัสให้มะปราวาบหวามและร้อนรุ่มในเวลาเียวัน
ระูไหปราล้าสวยถูาิไล่เล็มทั้้ายและวา ไล่เลียลมายัเนินเนื้อวบอิ่มสอ้า ที่ทำให้าิหายใิั ลำอแห้ผาน้อลืนน้ำลายลอ
มือหนาอบุมวามสวยามสอ้าไว้ ไล่เลียลิ้นื้นไปามานเล็สีน้ำาบ ปัป่ายเรียวลิ้นเียยออไปมา พาให้มะปราสะุ้วาบหวามรั้แล้วรั้เล่า วามเสียว่านแล่นแปลบเ้าที่ยออนนลุูัน
“อืม...” แผ่นหลับาแอ่นโ้ไม่ิเีย เมื่อวามอวบอิ่มทั้สอ้าถูาิรอบรอทั้มือและปา
เรียวลิ้นสาหยอย้ำูื่มยออเล็ ละเลลิ้นใส่พลิ้วไหว ส่วนอี้า็ใ้มือทำหน้าที่บีบเล้นสร้าวามระสัน นเ้าอทรวอแอ่นหน้าอสู้้วยวามสุสม
เสียราไพเราะับใ ัึ้นให้าิไ้ยินอย่า่อเนื่อ เรียวปาหยัยยิ้มพึพอใ มือหนาเริ่มลูบไล้ลมายั้านล่า บีบนว้นา้านในอหิสาวไปพลา บีบนวสะโพหนั่นแน่นอย่ามันมือ ่อนะเลื่อนมา้านหน้า นิ้วเรียวรีรายลบนลีบผา่ำ
“อ้ะ...พะ พี่าิ” นที่ำลัหลระเริสะุ้เฮือ เมื่อส่วนสวนถูรุล้ำ ทอสายามอาิ้วยวามประหม่าและื่นเ้นในเวลาเียวัน
“พี่อูหน่อยนะ” เสียแหบพร่าเอ่ยบอ ร่าสูลื่นัวลล่ำ พรมูบไปทั่วร่าามทุระเบียนิ้ว ผิวเนียนนุ่มละเอียยิ่ทำให้าิอยาสัมผัสเธอไปทั้ัว
“อืม” มะปราหลับาลทันใ เมื่อเรียวปานุ่มสัมผัสที่หน้าท้อแบนราบ ลมหายใอุ่นอาิ่ำลไปเรื่อยๆ ยัายสาว หัวใอหิสาวเ้นแรระส่ำ มือบาำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อารียวสอ้าถูับแยออาัน
าิมอวามสวยามเบื้อหน้า้วยใเ้นแรไม่แพ้ัน ผาามสีมพูสวยไร้ร่อรอยวามบอบ้ำ เสรเล็แย้มลีบอออมาทัทาย อไม้ามเื่อม่ำไป้วยน้ำหวานส่ลิ่นหอมยั่วยวนใ
“สวยมามะปรา”
“อื้อ พี่าิ” ร่าามสะุ้เฮือ เปิาึ้นมอและรีบหลับลไปอีรั้ เมื่อเรียวลิ้นสาไล้เลียึ้นลบนสิ่หวแหน นร่าบาสะท้านเสียว่าน เสียหวานร่ำรวเรียื่อ่ายั่วยวนใ พาให้าิระหวัลิ้นิมน้ำหวานร้อนแรูื่ม อนไไปนทั่วทุอทุมุมออไม้แสนหวาน
“หวาน” มะปราปรือาึ้นมอ เมื่อไ้ยินเสียแหบพร่าเอ่ยบอ ทอสายามอารระทำอาิ้วยวามรู้สึที่บอไม่ถู ทั้เสียวเหมือนใะา ทั้ื่นเ้นและเบาหวิวเหมือนร่าายำลัะล่อลอยึ้นาเีย
“พี่าิ...อืม...หนู...หนูเหมือนะ...” ร่าบาเริ่มบิหนีารรุล้ำาลิ้นสา เมื่อวามรู้สึเหมือนร่าายร้อนรุ่มะแออาันเป็นเสี่ยๆ ในไม่้า น่ำอ็เร่ัหวะมอบวามสุให้หิสาว รึสะโพามไว้ไม่ให้ยับถอยหนีไปไหน ลิ้นสาแนบแน่นับเสรอไม้าม
“พี่...หนู...อืม” สุท่ายร่าาม็ยสะโพเร็ระุถี่ระั้น วามรู้สึเหมือนร่าายไ้ปลปล่อยามหนัอึ้ออไป หลเหลือไว้เพียวามเบาสบาย ับหัวใที่เ้นแรระส่ำเท่านั้น
ริมฝีปาหยัพรมูบ้นา้านในให้หิสาว เมื่อพาเธอไปเยือนวิมานแสนหวานอันสวยาม ราสูยับัวลุนั่ เอี้ยวัวไปเปิลิ้นัหยิบถุยาที่อยู่้านในมาสวมใส่
มะปราที่นอนหอบเหนื่อย เมื่อเห็นัวนอาิเ็มสอา ็อยาะถถอยร่าายหนีไป แู่เหมือนทุอย่าะ้าไปหม เพราะยัไม่ทันที่เธอะิบ ส่วนแ็แร่็ลึเ้ามาในร่าายนหมทั้ลำ
มวลท้อแล้ว้ะพี่าิ๋า.... อู้ยยยย
เบาไม้เบามือับเ็มันหน่อยนะพี่????????
ริมฝีปาื้นพรมูบไปทั่วใบหน้าามทุารานิ้ว ไล่่ำลมายัออหอมรุ่น แะปลายลิ้นื้นไล่เล็มผิวเนียนละเอียและบเม้มหยอเย้า ทุารสัมผัสให้มะปราวาบหวามและร้อนรุ่มในเวลาเียวัน
ระูไหปราล้าสวยถูาิไล่เล็มทั้้ายและวา ไล่เลียลมายัเนินเนื้อวบอิ่มสอ้า ที่ทำให้าิหายใิั ลำอแห้ผาน้อลืนน้ำลายลอ
มือหนาอบุมวามสวยามสอ้าไว้ ไล่เลียลิ้นื้นไปามานเล็สีน้ำาบ ปัป่ายเรียวลิ้นเียยออไปมา พาให้มะปราสะุ้วาบหวามรั้แล้วรั้เล่า วามเสียว่านแล่นแปลบเ้าที่ยออนนลุูัน
“อืม...” แผ่นหลับาแอ่นโ้ไม่ิเีย เมื่อวามอวบอิ่มทั้สอ้าถูาิรอบรอทั้มือและปา
เรียวลิ้นสาหยอย้ำูื่มยออเล็ ละเลลิ้นใส่พลิ้วไหว ส่วนอี้า็ใ้มือทำหน้าที่บีบเล้นสร้าวามระสัน นเ้าอทรวอแอ่นหน้าอสู้้วยวามสุสม
เสียราไพเราะับใ ัึ้นให้าิไ้ยินอย่า่อเนื่อ เรียวปาหยัยยิ้มพึพอใ มือหนาเริ่มลูบไล้ลมายั้านล่า บีบนว้นา้านในอหิสาวไปพลา บีบนวสะโพหนั่นแน่นอย่ามันมือ ่อนะเลื่อนมา้านหน้า นิ้วเรียวรีรายลบนลีบผา่ำ
“อ้ะ...พะ พี่าิ” นที่ำลัหลระเริสะุ้เฮือ เมื่อส่วนสวนถูรุล้ำ ทอสายามอาิ้วยวามประหม่าและื่นเ้นในเวลาเียวัน
“พี่อูหน่อยนะ” เสียแหบพร่าเอ่ยบอ ร่าสูลื่นัวลล่ำ พรมูบไปทั่วร่าามทุระเบียนิ้ว ผิวเนียนนุ่มละเอียยิ่ทำให้าิอยาสัมผัสเธอไปทั้ัว
“อืม” มะปราหลับาลทันใ เมื่อเรียวปานุ่มสัมผัสที่หน้าท้อแบนราบ ลมหายใอุ่นอาิ่ำลไปเรื่อยๆ ยัายสาว หัวใอหิสาวเ้นแรระส่ำ มือบาำผ้าปูที่นอนแน่น เมื่อารียวสอ้าถูับแยออาัน
าิมอวามสวยามเบื้อหน้า้วยใเ้นแรไม่แพ้ัน ผาามสีมพูสวยไร้ร่อรอยวามบอบ้ำ เสรเล็แย้มลีบอออมาทัทาย อไม้ามเื่อม่ำไป้วยน้ำหวานส่ลิ่นหอมยั่วยวนใ
“สวยมามะปรา”
“อื้อ พี่าิ” ร่าามสะุ้เฮือ เปิาึ้นมอและรีบหลับลไปอีรั้ เมื่อเรียวลิ้นสาไล้เลียึ้นลบนสิ่หวแหน นร่าบาสะท้านเสียว่าน เสียหวานร่ำรวเรียื่อ่ายั่วยวนใ พาให้าิระหวัลิ้นิมน้ำหวานร้อนแรูื่ม อนไไปนทั่วทุอทุมุมออไม้แสนหวาน
“หวาน” มะปราปรือาึ้นมอ เมื่อไ้ยินเสียแหบพร่าเอ่ยบอ ทอสายามอารระทำอาิ้วยวามรู้สึที่บอไม่ถู ทั้เสียวเหมือนใะา ทั้ื่นเ้นและเบาหวิวเหมือนร่าายำลัะล่อลอยึ้นาเีย
“พี่าิ...อืม...หนู...หนูเหมือนะ...” ร่าบาเริ่มบิหนีารรุล้ำาลิ้นสา เมื่อวามรู้สึเหมือนร่าายร้อนรุ่มะแออาันเป็นเสี่ยๆ ในไม่้า น่ำอ็เร่ัหวะมอบวามสุให้หิสาว รึสะโพามไว้ไม่ให้ยับถอยหนีไปไหน ลิ้นสาแนบแน่นับเสรอไม้าม
“พี่...หนู...อืม” สุท่ายร่าาม็ยสะโพเร็ระุถี่ระั้น วามรู้สึเหมือนร่าายไ้ปลปล่อยามหนัอึ้ออไป หลเหลือไว้เพียวามเบาสบาย ับหัวใที่เ้นแรระส่ำเท่านั้น
ริมฝีปาหยัพรมูบ้นา้านในให้หิสาว เมื่อพาเธอไปเยือนวิมานแสนหวานอันสวยาม ราสูยับัวลุนั่ เอี้ยวัวไปเปิลิ้นัหยิบถุยาที่อยู่้านในมาสวมใส่
มะปราที่นอนหอบเหนื่อย เมื่อเห็นัวนอาิเ็มสอา ็อยาะถถอยร่าายหนีไป แู่เหมือนทุอย่าะ้าไปหม เพราะยัไม่ทันที่เธอะิบ ส่วนแ็แร่็ลึเ้ามาในร่าายนหมทั้ลำ
มวลท้อแล้ว้ะพี่าิ๋า.... อู้ยยยย
เบาไม้เบามือับเ็มันหน่อยนะพี่????????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น