ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1 : Mind
Mind 100%
"แบฮยอน ลูวาแผนะเ้ารมอนไหนะ" บยอน ียอ เอ่ยถามลูายนเียวอบ้าน พลาละมือัโ๊ะอาหารอย่าสบายใ แบฮยอนนั่ลลเ้าอี้ ่อนะัแแ้วน้ำพร้อมทั้ั้าวใส่านไปเียบๆ
"แบฮยอนรับ แม่ถามเมื่อรู่ ลูไ้ยินหรือเปล่า?"
"..รับ อะไรรับ"
"นั่นไ ไม่ไ้ยินริๆ้วย ่วนี้เหม่อๆนะะ" บยอน ียอเอ่ยแวลูาย
"็นิหน่อยรับ เมื่อรูุ่แม่ถามว่าอะไรนะรับ"
"แม่ถามว่าลูวาแผนะเ้ารมอนไหน" แบฮยอนทำหน้ารุ่นิอยู่พัให่ ่อนที่ะเอ่ยอบผู้เป็นแม่
"ผมะเ้าปีนี้รับ"
"แล้วมันะไม่ระทบานลูใ่ไหม?" แบฮยอนเป็นนัแสหน้าใหม่ที่ำลัโ่ั้วยีรี่ย์ที่พึ่อออาาศไปแ่สออนเท่านั้น มีานอีมามายที่แบฮยอนสามารถทำไ้ เพราะสามารถยืหยุ่นไ้ถึอายุสามสิบ แ่แบฮยอนัสินใที่ะเ้ารม้วยวัยยี่สิบสี่
"ผมเริ่นับพี่ๆไว้แล้วรับ าว่าไม่น่ามีปัหา"
"ถ้าเป็นแบบนั้นแม่็สบายใ"
'าวในลือันว่า บยอน แบฮยอน นัแสหน้าใหม่ที่ำลัโ่ัในอนนี้ ัสินใเ้ารมในปีนี้ แ่วามริะเป็นเ่นนี้หรือไม่ ้อรอเ้าัว..."
เสียผู้ประาศ่าวรายาน่าวประำวัน ปาร์ านยอล ึ่นั่ฟั่าวสารามประสาเ็ที่อบอัพเท่าวลอเวลา พี่ายที่ำลัเินเ้ามาหาเา ไ้เอ่ยถามน้อายึ้น
"เออ เมื่อไหร่แะเ้ารมวะานยอล"
"็ิว่าน่าะปีนี้นะพี่"
"หือ? เาามแบฮยอนว่าั้น?" านยอลมอบนเมื่อไ้ยินพี่ายพูันั้น ถึแม้ว่าานยอละทำานสายนัแสเหมือนับแบฮยอน็ใ่ว่าะื่นอบนระทั่ามไปนานั้น
"บ้า ผมอยาเ้า็ะเ้าเอเถอะ"
"ให้มันริ"
"รับ เออพี่ แล้วแม่อ่ะ"
"แม่ไปโบสถ์ เี๋ยว็ลับ"
ปาร์ ฮีวอน ผู้เป็นพี่ในะเียวันยัเป็นเมเนเอร์ส่วนัวอานยอลอี้วย
"านยอล! น้อมาหาโว้ยย" เสียอพี่ายะโนมาาหน้าบ้าน หัวแม่มือให่เลื่อนไปที่ปุ่มสีแเพื่อปิโทรทัศน์ ่อนะเินออไป้อนรับแ
"พี่านยอล"
"ฮยอนอา"
"พี่สบายีไหมะ? ฮยอนอาเเวะมาเยี่ยมุแม่" .
"สบายีรับ เ้ามาื่มน้ำื่มท่า่อนสิ"
"อบุ่ะ"
หิสาวผมยาววา่ออไม้นาเล็ไว้บนโ๊ะ มือเล็้อนระโปรึ้นเพื่อให้สามารถนั่ไ้สะวและูาม แ้วน้ำพร้อมานรอแ้ววาระทบับโ๊ะ และามมา้วยุ้ี้
"พี่านยอลไม่เห็น้อลำบาเลย่ะ"
"ลำบาอะไรัน อนเ็ๆฮยอนอามา พี่็เอานมให้แบบนี้"
"น้อโแล้วนะะ "
"เถียเ่เหมือนเิมเลยนะเรา" ฮยอนอาทำหน้ามุ่ยเมื่อถูพี่ายุ
แร๊..
ร่าหิวัยลานเินเ้ามาพร้อมับระเป๋าใบโปร หิสาวเห็นันั้นึรีบลุไป่วยถืออทันที
"ฮยอนอา มาเยี่ยมพี่านหรอลู"
"่ะุน้า"
"แม่รับ น้อบอะเ้ารมปีนี้" ปาร์ ฮีวอนล่าว
"าาน แม่ว่ามันเร็วไปไหมลู"
"แม่รับ ผมูแลัวเอไ้แล้วรับ แม่ไม่้อห่วนะ" ในสายาอนเป็นแม่ ไม่ว่าลูะโแ่ไหน ลู็ยันัวเล็สำหรับแม่เสมอ
"พี่านยอลไม่เห็นบอน้อเลยนะ"
"มัน็พึ่บอพี่เหมือนันฮยอนอา" ปาร์ ฮีวอนล่าว
"แล้วออารมมา ลูับหนูฮยอนอาะเอายัไ?"
"ุน้า.."
"ผมยัไม่ทันิเรื่อนั้นรับ ไว้ใล้เวลาผมะพาน้อมาุยันอีรอบ" ฮยอนอาหิสาวนรัอปาร์ านยอล เธอเป็นแฟนสาวนอวาร มี่าวาบหลาย่อหลายรั้แ่านยอล็ยัปิเสธ เพื่อปป้อฝ่ายหิาแฟนลับอี้วย
"เอาแบบนั้น็ไ้่ะ ั้นเี๋ยวแม่ทำอาหารเลยเนอะ รอทาน้วยันลู ฮยอนอา"
"่ะ ุน้า"
3 เือนผ่านไป
"ผม บยอน แบฮยอนรับ!"
"ผม ปาร์ านยอล รับ!"
"ยินี้อนรับทัู้่ ที่พัอพวุะอยู่ทา้านทิศะวัน อาะไม่่อยสบายเท่าไหร่นะ ผมหวัว่าพวุะอยู่ันไ้" ผู้บัับบัาล่าว
"รับ/รับ"
ร่าบาอบยอน แบฮยอน ับาร้อแบเป้หนั และออีมามาย ทำให้เิารเอยู่เล็น้อย ปาร์ านยอลเห็นัล่าว อที่ำหัวเราะออมาไม่ไ้
"หัวเราะอะไรอนาย"
"เปล่า ไม่มีอะไร ฮ่าๆ"
"นายปาร์ านยอล!"
"รับ ุบยอน แบฮยอน" านยอลทำหน้าวนประสาทอีน
"เียบไปเลย" แบฮยอนรวบรวมำลัที่มียใ้ึ้นมา านยอลสัเเห็นรอยแที่มือออีน ึรีบเินไป่วยถืออทันที
"อะไร?" แบฮยอนล่าว
"่วย"
"ไม่้อ ถือเอไ้"
"เอามานี่ ไมู่สภาพมือัวเอบ้า แสบไหมนั่นหน่ะ" มืออแบฮยอนถูทับาถุเป้นาให่และหนั
ทำเอามืออนแและมีรอยแผลเล็ๆ
"ไป ทำแผล"
"ไม่เป็นไร แ่นี้เอ"
"มานี่ เี๋ยวทำให้" านยอลใ้มืออี้าที่ว่าอยู่ ว้าแบฮยอนให้เินามเามา
ร่าหนาโยนระเป๋าเป้อนและอแบฮยอนึ้นบนฟูโยไม่สนใเลยว่ามันะระายไปทาไหน สายามมอไปรอบๆและพบว่าล่อปมพยาบาลอยู่บนโ๊ะ ไม่รอ้าที่ะหยิบมันมา ่อนะสั่ให้แบฮยอนนั่ลบนเีย
"แบมือมา" านยอลเห็นว่าอีนำลัลัเลที่ะยื่นมือออไป
"แสบไหมอ่ะ"
"นิหน่อย ทนเอานะ" านยอล่อยๆ ใ้สำลีุบแอลอฮอล์
เ็ที่มือออีน แบฮยอนทำาหยี ทำให้รู้ว่าเานั้นแสบแผลมาเพียไร
"แป๊บิ ยัไม่เสร็"
"็มันแสบอ่ะ"
"ื้อแล้วะหายป่ะ อยู่นิ่ๆ" านยอลใ้ไม้เ็ ล็อแนอแบฮยอนไว้ ทั้วามเ็บที่ถูานยอลล็อ และวามแสบอแผล แบฮยอน้ออทนแล้วหล่ะ
"เสร็แล้ว ห้ามถูน้ำนะ"
"นายะบ้าหรือไ"
"ทำามเถอะ อย่าเถียิ"
"เออ ็ไ้"
"านยอล..อบในะ"
"อืม ไม่เป็นไร"
ปั!
"เหๆๆๆๆ"
"เห้พว" ลุ่มทหารที่ถูฝึอยู่ที่นี่ เ้ามาในโมพัันอย่าลมุน านยอลและ
แบฮยอนที่ำลััเ็บอใ้็สะุ้ันไปามๆัน
"เรารู้ัพวนายทั้สอ้วยนะๆ"
"ใ่ๆ"
"ันแฟนลับนายเลยแบฮยอน"
"อ..เอ่อ อบุรับ" แบฮยอนยิ้มเื่อนๆ
"ฝาเนื้อฝาัว้วยนะรับ" านยอลล่าวทัทาย้วยประโยัล่าว
"ว่าแ่..ที่นี่เา้อทำอะไรบ้าหรอ?" แบฮยอนเอ่ยถาม
"็รว เฝ้า ฝึ"
"ที่นี่ฝึหนันะ พวเราแทบะายอยู่แล้ว"
"อ่า..ั้นหรอ"
"ะไหวไหมวะเนี่ยเรา" านยอลเอ่ยึ้นมาลอยๆ แ่แบฮยอนรู้ีว่า านยอลนั้นพูถึเา
"ยุ่ไ้ป่ะ"
"อะไร ไม่ไ้พู้วย" แบฮยอนทำหน้ามุ่ย่อนะเินึัออไปับพวทหารที่ถูฝึอยู่ที านยอลไม่รอ้า รีบวิ่ามอีนออไปทันที
"แบฮยอน สู้ๆ" เสียเียร์าเพื่อนๆส่เสียัลั่นอบสนาม และในะเียวันเอานยอล็ยัอยู่ในท่าออยืนมออีนที่ำลัฝึเี่ยวอยู่ภายในสนาม
"านยอล นายว่าแบฮยอนะไหวป่ะวะ" อ เอ่ยถามานยอล
"ไม่รู้ิ รอู่อไป" านยอลยัไหล่ ่อนะั้ารอูอีนทำารฝึ
ไม่นานแบฮยอน็ไ้เริ่มทำารฝึามที่รูฝึสั่ สีหน้าอแบฮยอนไม่สู้ีเท่าไหร่นั เนื่อาแสแที่ร้อนัและำสั่อรูฝึนั้น็หนัสำหรับแบฮยอน านยอล้อไปยัร่าเล็ที่ทำารฝึอยู่ เพียแ่มอหน้า็รู้ว่าแบฮยอนอาารเริ่มไม่ีแล้ว
"แบฮยอนสู้ๆ!!" เสียเียร์าเพื่อนๆยััไม่าสาย และแบฮยอน็ยัอทน่อารฝึเ่นัน
"านยอล ูหน้าแบฮยอนิ"
"อืม รู้แล้ว"
"แบฮยอน!" ทุนะโนื่อออีนพร้อมัน เมื่อเห็นร่าอแบฮยอนล้มลับพื้น านยอลไ้ยินและเห็นเหุาร์ัล่าว ึไม่รอ้าที่ะวิ่เ้าไปยัสนามฝึ
"านยอล พาแบฮยอนเ้ามาในร่ม่อน" านยอลสารถีพยุแบฮยอนออมาาสนามฝึร่าสู่อยๆบรรวาร่าบาที่หมสิลบนเปลอย่าทะนุถนอม ่อนที่ะปลเสื้อผ้าที่รัแน่นออ เหลือเพียแ่เสื้อยืเท่านั้น
"เอา้อนแอมโมเนียมา" รูฝึสั่
"านยอล ฝาูแลแบฮยอน้วย" รูฝึส่้อนแอมโมเนียให้านยอล มือหนารับมันมาอย่ารู้วาม ่อนะัารทำามที่รูฝึไ้บอไว้
"นาย็นี่นะ อ่อนแอเป็นผู้หิเลย" านยอลส่ายหัวมพร้อมับหัวเราะอีน ่อนะ่อ้อนแอมโมเนียเ้าใล้บริเวมูออีน ไม่นานเมื่อแบฮยอนไ้ลิ่นแอมโมเนีย ร่าเล็็ไ้สิึ้นมาทันที
"ไ โอเหรือเปล่า"
"ปวหัวอ่ะ"
"เฮ้อ นายนี่มัน ลูุหนูริๆเลย"
"ไม่ใ่สัหน่อย" แบฮยอนเถีย
"ไปนอนพัเถอะ นายท่าะเหนื่อยมาเลย" านยอลเอ่ย้วยน้ำเสียเป็นห่ว
"แ่ัน้อฝึ่อ"
"ยัะมาื้ออี ไปพั! ผ่อน!" านยอลเน้นเสียหนั
"ไป็ไ้ ิ" แบฮยอนทำหน้าไม่พอใ่อนะเินเ้าไปในโมพั
เย็น ,18:00 น.
ทหารฝึทั้หมไ้เ้ารับประทานอาหารที่เ้นท์อทา่ายฝึ านยอลและแบฮยอนไม่ไ้นั่ใล้ัน เนื่อามีารัารนั่ามวามสู และแน่นอนว่าแบฮยอนนั้นนั่ห่าับานยอลเป็นอย่ามา เปรียบ่ายๆ ือานยอลนั่หัวแถว แบฮยอนนั่ท้ายแถวีๆนี่เอ
"แบฮยอน นายโอเเปล่า"ทหารฝึแปลหน้าเินมาและหยุลนั่้าๆแบฮยอนไ้เอ่ยึ้น
"็ีึ้นแล้ว"
"เราโอเฮุนนะ" เฮุนแนะนำัว
"อื้ม ยินีที่ไ้รู้ันะ"
"เราิามีรี่ย์อนาย้วยหล่ะ สนุมาๆเลย ว่าแ่..อลายเ็นไ้ป่ะ" แบฮยอนเห็นเฮุนทำหน้าื่นเ้นมาที่ไ้เอเา และที่น่าำว่านั้นือนถูอลายเ็น
"ไ้สิ ฮ่าๆ" แบฮยอนใเมื่อเฮุนรีบนำระาษและปาามาให้เา ถ้าพร้อมนานี้ แสว่า้อ้อะอลายเ็นอยู่แล้ว
"ว่าแ่เ้ารมนานหรือยั?"
"พึ่สามเือนเอ"
"อ่อ เรามาวันนี้เอ ฮ่าๆ" แบฮยอนรู้สึว่าารุยับเฮุน ไม่ไ้ทำให้เารู้สึอึอัเลยแม้แ่น้อย
"นายอิ่มหรือยั?" เฮุนเห็นว่าแบฮยอนเริ่มทาน้าวไ้น้อยลาอนแร
"อิ่มแล้วแหละ เราไม่่อยอบิน้าวเย็นเท่าไหร่"
"แหิ ถึไ้ไม่มีแรเอา่วบ่ายหน่ะ" .
"..." แบฮยอนยิ้มเื่อนๆ เาไม่รู้เลยว่าารที่เาเป็นลมหมสิไป่วบ่าย ะรู้ถึหูทุนนานี้ น่าอายไหมหล่ะแบฮยอน
"ไปเินเล่นันไหม?"
"ห๊ะ อนนี้เนี่ยนะ" แบฮยอนเห็นว่า่วเวลา่ำมืไม่วรที่ะออไปเินเล่นในสถานที่แบบนี้ เพราะส่วนมามัะเป็นพวเนินห้า ป่าไม้ะมาว่า
"ใ่ เี๋ยว็้อไปเ้าเวรแล้ว ไปเินเล่นัน" เฮุนเอ่ยวน
"ไป็ไ้ๆ" แบฮยอนและเฮุนเินออไปาเ็นท์ แ่หารู้ไม่ว่าสายาอานยอลนั้นไ้ับ้อไปยัพวเาทั้สอ่อนที่ะลุเินามไปห่าๆ
"นี่นายอบมาเินเล่นนเียวแบบนี้หรอ?" แบฮยอนเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าอีนูสื่นผิปิมาเมื่อไ้มาเินเล่นที่นี่
"ใ่ ไม่่อยอยามาับเพื่อนอ่ะ เสียั"
"แล้วทำไมถึมาับเรา" แบฮยอนรู้ัวว่านเป็นนที่่าพู่าามาๆ มานอาทำใหู้่สนทนารำาเาไ้เลาหล่ะ
"็อยามา้วย"
"อะไรอนายเนี่ย"
"าวืนนี้สวยเนอะ" แบฮยอนเยหน้ามอไปยัท้อฟ้าที่เฮุนำลัมออยู่ แ่มันลับไม่มีาวสัว..
"าวไหนอนาย วันนี้ฟ้ามื"
"นายไแบฮยอน" เฮุนหันมามอแบฮยอน่อนที่ะหันลับไปมอท้อฟ้าเ่นเิม
"เอ่อ.."
"ล้อเล่น ฮ่าๆ ะบ้าหรือไ ไปไ้ละๆ อบุนะที่มาเป็นเพื่อน"
"..." สมอแบฮยอนยัประมวลผลำพูเมื่อรู่ที่เฮุนไ้พูออมา
"แบฮยอน"
"อ..อะไร อบุอะไรนะ?"
"เหม่ออะไร ็อบุที่มาเป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไร ั้นไปเ้าเวรเถอะ" แบฮยอนเอ่ย
"ั้นไปละ ไว้เอันอนเ้ามืนะ"
"ทำไม้อเ้ามือ่ะ?" แบฮยอนสสัย ึเอ่ยถามไปามประสา
"็ออมาวิ่ไ ทหารทุนาย้อออมาวิ่" แ่เพียแบฮยอนไ้ยินันั้น ็อออสีหน้าเหนื่อยับาน้าหน้าไม่ไ้
"อทนหน่อย แรๆมาไม่ิน็แบบนี้แหละ"
"อื้ม นายไปเ้าเวรเถอะ เี๋ยวโนว่าเอา เรา็ะไปแล้วเหมือนัน"
"อื้ม บาย" เฮุนล่าวลา่อนที่ะเินลับไป
แบฮยอนยัยืนมอูท้อฟ้าสัรู่ให่ วามรู้สึิถึรอบรัว ิถึเพื่อน ิถึบ้าน มันเริ่มเ้ามาถาโถมแบฮยอน แ่เาทำไ้แ่เพียวสลัวามินั้นออไป่อนที่ะเินลับเ้าไป แ่..
"นาย..านยอล" แบฮยอนใเล็น้อยเมื่อเห็นานยอลำลัเินเ้ามาหาเา
"มาทำอะไร?"
"มาเินเล่น"
"นเียว? รู้หรือเปล่ามันอันราย" านยอลุ
"เนี่ยะลับแล้ว ็นายมา่อนพอี" แบฮยอนโ้ลับ
"ที่หลัอย่ามานเียวอีนะ ถ้าะมา็วน ะไ้พามา"
"อืมๆ แล้ววันนี้้อเ้าเวรไหม"แบฮยอนเปลี่ยนเรื่อุยเาไม่ไ้บอหรอนะว่าเามาที่นี่ับเฮุน เพราะมันไม่ไ้สำัอะไร
"เ้าสิ รีบไปเลย"
"เออๆ ไปแล้ว" แบฮยอนเินลับไปยั่าย านยอลส่ายหัวให้ับอีน ่อนะเินามลับเ้าไปานยอลและแบฮยอนไ้เฝ้าอยู่ทา้านทิศะวัน พร้อมับพวทหารอีสอสามน เนื่อา้อเฝ้าลอทั้ืน แบฮยอนเิอาารปวเมื่อยอย่าเห็นไ้ั ึเอ่ยออไป
"นั่ไ้ไหม?"
"ไม่ไ้"
"ทำไมไม่ไ้ เมื่อยาอ่ะ" แบฮยอนบ่น
"นี่ อทนหน่อย อีหน่อย็เปลี่ยนะแล้ว"
"็ไ้" อยู่แบฮยอน็เียบไป มือเล็ทั้สอเอาแ่ทุบที่้นาและหลัอนเพื่อบรนเทาอาารปวเมื่อย แ่มันไม่ไ้่วยอะไรเลย แถมยัเ็บัวเปล่าๆ
"อ่ะ เ้าอี้" านยอลหายาุเฝ้าสัพั และลับมาพร้อมับเ้าอี้เ่าๆัวหนึ่
"นั่ไ้หรอ?"
"พอนั่ไ้ แ่มันเ่าหน่อย อาะนั่ไม่สบายเท่าไหร่"
"ไม่ใ่ ันหมายถึันนั่ไ้หรอ"
"อันที่ริไม่ไ้หรอ แ่เห็นว่าท่าะเมื่อยมา นั่ๆไปเถอะ"านยอลวาเ้าอี้ล้าๆแบฮยอน
"แหมานยอล นี่เมียหรือเพื่อนรับ ูแลีเหลือเิน" เพื่อนทหารที่เฝ้า้วยันแวึ้นม
"เมียมั้ ็เห็นอยู่ว่าเพื่อน"
"..."
"นั่ิ ยืนรออะไรหล่ะ" านยอลเห็นว่าอีนนิ่ไปึย้ำให้นั่ลบนเ้าอี้อีรอบ
"อบในะ"
"อืม เ็มใ"
ึั..ึั.. หัวใ อย่ามาเ้นแรเอาอนนี้ไ้ไหมไม่ลนะ แะเ้นเเรเพียเพราะำพูอเาไม่ไ้
TALK
สวัสี่า ฝาฟิานแบเรื่อนี้ไว้ในอ้อมออ้อมใิปเปอร์านแบ้วน้า ีไม่ียัไเม้นบอเรา้านล่าไ้เลย่ะ ฝาิามันไปนานๆน้าา รัส์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น