ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่6
บทที่6
ในยามรารี เ็น้อยวิ่ถืออหมายไปหามารา พร้อมปลุให้มาราื่นึ้นมาู
"หม๊าม๊าฮะ พอลเอนี่รอยู่หน้าประูบ้าน"
แบฮยอนหยิบอหมายึ้นมาเปิอ่าน สายาไล่ไปามัวหนัสือ่อนที่ะีหมายบับนั้นทิ้
"หม๊าม๊าีมันทิ้ทำไมรับ"
เ็น้อยถาม้วยวามุน แบฮยอนันมายิ้มแล้วลูบหัวพอล
"มัน็แ่หมายที่นเียนมีเนามา่อวนพวเราน่ะ ไปนอนเถอะ"
แบฮยอนพาลูายไปส่ที่ห้อนอนพร้อม้มุมพิหน้าผาเล็่อนะเินลับห้อ
"ุไปไหนมา"
เฮุนที่นอนอยู่้าแบฮยอนื่นั้แ่เมือเมื่อไหร่ไม่รู้ สสัยเป็นเพราะเเบฮยอนเสียัไปหน่อยเาเลยื่น
"ผมเสียัไปเหรอรับ ุถึื่น"
แบฮยอนถามเมื่อเอนายนอนล เฮุนส่ายหัวแล้วึแบฮยอนเ้ามาอ
"เฮุน..."
"หือ..."
"ะ..านยอลลับมาแล้ว"
นที่ถูอพูอย่าอ้ำอึ้
"ุะลับไปหาเา็ไ้นะรับ"
เฮุนเอ่ยพลาลูบเส้นผมนุ่มสลวยไป้วย แบฮยอนอเฮุนแน่น
"ผมไม่อยาลับไปหาานยอล เาทำลายหัวใผมไปแล้ว"
"ั้นุ็นอนะนะ"
เฮุนุมพิหน้าผานัวเล็่อนะล้มัวลนอนพร้อมัน แบฮยอนยับายเ้าไปในอ้อมอเฮุน
"รารีสวัสิ์นะรับ"
เเบฮยอนเอ่ยพร้อมุมพิที่ปาบาอนที่อนเออยู่
"รารีสวัสิ์รับ"
'ุาน.. ุลับมาแล้ว ุะสร้าวามเ็บปวอะไรให้ผมอี'
เ้าวันรุ่ึ้น
ประานในอาราทาเียื่นแ่เ้าเพื่อลุไปอาบน้ำแ่ัวไปทำานอนัน แบฮยอน็เ่นันเาื่นแ่เ้าัเรียมอให้เฮุนเพราะวันนี้มีประุมให่เนื่อาใล้านเทศาลประำปี
"ผมเรียมนมปั น้ำผึ้ับผลไม้ไว้ให้นะรับ"
แบฮยอนถือะร้าใส่อาหารลาวันยื่นให้ เฮุนยิ้มให้พร้อมล่าวอบุ่อนะึ้นรถม้ามุ่หน้าเ้าวั
"หม๊าม๊าฮะ.."
พอลัวเียลุาที่นอนรมาหาผู้เป็นแม่
"ื่นแล้วเหรอรับ เี๋ยววันนี้พอล้อไปโรเรียนวันแรนะ"
เมื่อไ้ยินำว่าโรเรียนเ็น้อยถึับะโนลั่น
"โรเรียน!!! พอลอยาไปฮะ!! เห็นมีนบอว่าที่โรเรียนน่ะมีเพื่อนเยอะมาเลย พอลอยาเอเพื่อนๆ!!"
แบฮยอนอำับเ้าัวน้อยนี่ไม่ไ้เลยริๆ
"ั้น็ไปอาบน้ำ หม๊าม๊าะพาไปโรเรียนไรับ"
"เย้ๆๆ ไปโรเรียน ไปโรเรียนนนน~"
เมื่อพอลทำธุระส่วนัวเสร็แบฮยอร็พาลูน้อยไปส่โรเรียน ระหว่าทาพอล็พูไม่หยุามประสาเ็ นเินใล้ถึโรเรียน
"แบฮยอน"
แบฮยอนถึับใเมื่อมีใรนนึปรามารหน้า
"ะ...ุ"
"ใรเหรอฮะ หม๊าม๊า"
เ็น้อยพูพลาระุายเสื้อผู้เป็นแม่ แบฮยอนหันมามอพอล่อนะอุ้มลูไว้แนบอแล้วเินาไป
"แบร์! ันอโทษ!!"
เท้าทั้สอ้าหยุะัล แบฮยอนหันไปประันหน้าับายหนุ่ม
"ุะอโทษผมทำไม"
"......."
"ลอเวลาทีุ่อยู่ับผม ุทำให้ผมเ็บปวลอ"
"......."
"เ็บำอโทษุไว้เถอะ ผมไม่รับ ุาน..."
ว่าบ็เินอุ้มพอลเ้าไปส่ในโรเรียนโยไม่สนใานยอลที่ยืนมอามหลั
่วพัลาวันในโรเรียน เ็ๆทุนมีวามสุันมาโยเพาะพอลที่ื่นเ้นับารมาโรเรียนรั้แร
"หนูน้อย"
พอลหันไปามเสียเรียอใรบานเมื่อหันไป็พบับานยอล โรเรียนนี้เปิให้ผู้ปรอมาหานัเรียนไ้ในเวลาพัลาวันแ่เนื่อาวันนี้แบฮยอนไม่สะวที่ะมาึเ้าทาานยอล
"ุอานทีุ่ยับหม๊าม๊าหนิฮะ"
พอลถามึ้น านยอลพยัหน้า่อนะถาม่อ
"หนูเป็นลูอแบฮยอนหรือ"
"ใ่ฮะ หม๊าม๊าแบฮยอนน่ะเลี้ยพอลมาับมือเลยนะ"
านยอลลัเลที่ะถาม่อ
"แล้วพ่อหนูละ"
"ป๊ะป๋าพอลทิ้หม๊าม๊าไปฮะ.."
เมื่อายหนุ่มไ้ยินำนี้ถึับสัอึทันที ใ่...เาเป็นนทิ้แบฮยอนไป เาทิ้แบฮยอนไปหาเวียนัส ทำแบฮยอนเ็บ้ำมาลอ
"แล้ว...หนูโรธป๊ะป๋าหนูไหมที่ทิ้แม่ไป"
"พอลไม่โรธฮะ พอลเื่อว่าวันนึป๊ะป๋าะลับมาหาหม๊าม๊า พอลอยาเอหน้าป๊ะป๋าสัรั้"
านยอลถึเ็น้อยเ้ามาอ พอลุนับเรื่อที่เิึ้นมา
"พอล ันือพ่ออหนู.."
ายหนุ่มพูทั้น้ำา เาทั้ีใที่ไ้เอลูและเสียใที่ทำให้แบฮยอนเ็บปวเพราะหลผู้หินนึ
"ุือป๊ะป๋าอพอลเหรอฮะ.."
"ใ่ ัน ปาร์ านยอล ป๊ะป๋าอหนู"
ทั้สอพ่อลูสวมอันแน่น เ็น้อยปล่อยโฮัลั่น
"พอลไ้เอป๊ะป๋าแล้ว ฮืออ"
"ป๊ะป๋าอโทษที่ทิ้หม๊าม๊าับพอลไป"
"พอลไม่โรธป๊ะป๋าหรอฮะ แ่หม๊าม๊าน่ะี่...."
ใ่ แบฮยอนโรธเา เา้อไปอแบฮยอนืนีให้ไ้
"ป๊ะป๋า้อไปอหม๊าม๊าืนี แ่หม๊าม๊าไม่อยาุยับป๊ะป๋า พอล่วยป๊ะป๋าหน่อยไ้ไหมรับ"
านยอลอ้อนวอนเ็น้อย
"ไ้สิฮะ พอลอยาให้ป๊ะป๋าับหม๊าม๊าืนีัน!"
ทั้สอนั่พุุยันนหมเวลาพัึร่ำลาัน
"อย่าบอหม๊าม๊านะว่าป๊ะป๋ามาหาพอลน่ะ"
"ฮะ"
"สัา"
านยอลยื่นนิ้ว้อยมา เ็น้อยเี่ยว้อยทับอีที
"สัาฮะ มาหาพอลทุวันนะฮะ"
"รับ"
ายหนุ่มูบหน้าผาลูายน่อนะเเยย้ายัน เย็นวันนั้นแบฮยอน เฮุนและพอลนั่รับประทานอาหารเย็นอย่าเ่นทุเยแ่ที่ไม่ปิือ
"หม๊าม๊าฮะ"
แบฮยอนที่นั่เหมอลอยสะุ้ึ้นเมื่อลูายเรีย
"ว่าไรับพอล"
เ็น้อยรวบรวมวามล้าถามผู้เป็นแม่
"ผู้ายที่หม๊าม๊าเอเมื่อเ้าเป็นป๊ะป๋าอพาลใ่ไหมฮะ"
บนโ๊ะอาหารอยู่ในวามเียบ แบฮยอนมอหน้าเฮุนเิหนัใ
"ผม...ผมอิ่มแล้ว"
แบฮยอนเ็บาน้าวอัวเอไปล้า่อนะวิ่ึ้นห้อไป เ็น้อยรีบวิ่ามผู้เป็นแม่ไปเพื่ออโทษ
๊อๆๆๆ
"หม๊าม๊า...พอลอโทษ"
เ็น้อยยืนเาะประูอยู่นานนระทั้เฮุนที่เพิ่ล้าานเสร็เินึ้นมาเอ
"อาเฮุน หม๊าม๊าไม่เปิประู อึ...ให้พอล"
"ไม่้อร้อนะ เี๋ยวอา่วยเอ"
ว่าบ็อุ้มพอลมาแนบอแล้วเริ่มเาะประู
"แบร์ เปิประูให้ผมหน่อยสิรับ"
เรียอยู่2-3รั้ประู็เปิออ พร้อมร่าบาที่หน้าเปื้อนไป้วยน้ำา พอลิ้นออาอเฮุนวิ่เ้าไปอแบฮยอนแน่น
"หม๊าม๊า พอลอโทษ พอละไม่ถามอีแล้ว ฮืออออ"
แบฮยอนอพร้อมลูบหลัลูายนเอเป็นารปลอบ
"ม๊า็อโทษ ที่ม๊าบอวามริไม่หม"
"......"
"ใ่ ผู้ายนนั้นเป็นพ่ออลู ปาร์ านยอล เป็นพ่ออลู"
หลัานั้นแบฮยอน็เล่าเรื่อราวทั้หมให้ลูายนเอฟั โยมีเฮุนยืนฟัอยู่้าๆ
"หม๊าม๊าืนีับปะป๋าเถอะนะฮะ"
แบฮยอนถอนหายใ ถึลึๆใเาะยัรัานยอลอยู่แ่มัน็สู้วามเ็บปวในอีไม่ไ้ เา็อยาลับไปืนีับานยอลเพราะไม่อยาให้พอล้อลายเป็นลูที่ไม่มีพ่อ ้ออยแ่เวลาเท่านั้น
โรเบียร์อาราทาเีย
"ปาร์ านยอล หยุร้อไห้สัที"
ีลปลอบเพื่อนรัที่ร้อไห้ไม่หยุ
"แบฮยอนเย็นาใส่ันมาเลยวะ อึ.."
ว่าบ็รอเบียร์เ้าปารวเียว
"มัน็เหมือนที่นายทำับแบร์ไม่ใ่เหรอ"
เฮุนที่นั่ื่มอยู่เียบๆเอ่ยึ้น ทำให้านยอลนึย้อนไปในอี ใ่เมื่อ่อนเา็เยเย็นาใส่แบฮยอน ไม่เยแม้ที่ะสนใ แ่ั้แ่ที่เหุาร์ในวัานยอล็รู้สึีับแบฮยอนมาเล็น้อย แ่อนนั้นเา้อารเวียนัสมาว่า
"ันวามทำไวะเฮุน"
านยอลึ่อนนี้ใบหน้าเปื้อนไป้วยน้ำาหันไปอำปรึษาเฮุน เาเ็บปวเ็บปวเหมือนที่เยทำับแบฮยอน ถ้าย้อนเวลาไปไ้เาะไม่เเม้แ่อารม์เสียหรือไล่แบฮยอนเลย
"รรมน่ะนะ ใ้เวลาเี๋ยวแบร์็ใอ่อนเอแหละ"
ไวน์แ้วที่สามอเฮุนถูระเ้าปาหลัาพูบ
"โธ่เอ้ย!.."
านยอลทุบโ๊ะแรๆ2-3ทีนเลือออแ่เา็ยัไม่หยุ นีล้อเ้ามาห้าม
"หยุไ้เเล้วไอ้าน ทำไมมันะให้แบฮยอนหายโรธเหรอวะ รอเวลาเถอะ"
ีลพูเสียัใส่านนอลที่สภาพอนนี้เ็บปวยิ่ว่าอะไร
"นายทำผิับแบฮยอนไว้มา นายมาทำแบบนี้มันะีอะไร แทนที่ะเอาเวลาไ้้อแบฮยอน ะไ้ลับมาอยู่ันพ่อแม่ลูไ!"
"เออ ็ถูอนายีล ันวรหาทาอืนี"
ทุนอยู่ในวามเียบ านยอลพยายามรุ่นิ่าๆนานาแ่็นึไม่ออสัทีว่าะทำยั
ทา้านแบฮยอน
"เรย์ ผมวรทำยัไ"
แบฮยอนที่ำลัอำปรึษาาเรย์มอนเพื่อนสนิทน
"แล้วนายิะลับไปืนีไหม"
เรย์ที่นั่อยู่ร้ามพูพร้อมับ้อนันเล็ในมือำลันาในถ้วย่อนะยิบ้าๆ
"ผม็อยาแ่...ผมลัวุานหลอผมเหมือนราวนั้นอี"
"อืม...มัน็ริ นเยถูหลอมา่อน มีน็เริ่มไม่มีวามเื่อใแล้ว"
แบฮยอนพยัหน้า
"แ่นี่็เพิ่รั้แรไม่ใ่เหรอทีุ่านหลอนาย ลอให้โอาสเาูอีสัรั้ไหม"
อืม..นั่นสิเาวระให้โอาสอีสัรั้ ถ้าเิานยอลทำมันพัอีราวนี้็บๆัน ไม่้อเอันอี
"ผมะลอให้โอาสุานูอีรั้"
"......."
"แ่ถ้ารั้นี้เาหลอผมอีเป็นรั้ที่2 ผมะไม่ให้โอาสเาแล้ว แบบนี้เรย์ว่าีไหม?"
เรย์พยัหน้าเป็นเิว่าี่อนะิบน้ำาไปอย่าเียบๆ
เย็นวันนั้นท้อฟ้าไม่่อยเป็นใเท่าไหร่ ฝนั้ท่าะลมา แบฮยอนละไม่อบเลยเ้าฝนเนี้ย
"พอลไปอาบน้ำเร็วลู"
แบฮยอนบอลูายน พอลรีบลุาเ้าอี้โ๊ะิน้าวแล้วมุ่รไปห้อน้ำ
"เี๋ยวผมอาบน้ำให้พอลเอ"
เฮุนบอแบฮยอน
"รับ ั้นเี๋ยวผมะไปเ็บผ้าที่าไว้้านนอ ฝนใล้ะเ็มทีแล้ว"
แบฮยอน้าวาออเินไ้ไม่ี่้าวเฮึน็ว้ามือไว้ พร้อม้อเ้าไปยัวาู่สวยนั่น
"แบร์..."
"หะ..หือ?"
เฮุนไม่พูอะไรแ่ลับึแบฮยอนเ้ามาอไว้แน่น่อนะูบที่หน้าผา
"ถ้าไอ้านลับมาอืนี แล้วุยินีที่ะไปเริ่ม้นีวิใหม่ับมัน"
"....."
"ุไม่้อเป็นห่วผมนะ"
น้ำใสๆเริ่มไหลออาวาม แบฮยอนยื่นมือไปเ็น้ำานั้นออาใบหน้าหล่อเหลา เฮุนพยายามลั้นสะอื้นไว้ ใ่...เารัแบฮยอน รัมา แ่ถ้าวันนึเ้าอัวริอแบฮยอนลับมา เา็้อปล่อยแบฮยอนไป ถึะรัมายัไ็าม
"ผมไม่ลืมุหรอนะเฮุน"
แบฮยอนยิ้มปลอบใหน้าแนบลับอแร่
"ผมรัุนะแบร์.."
"......."
"อไม้ทีุ่เห็นทุเ้าพร้อมหมายนั่น ืออผมเอ"
"อบุนะรับ อบุสำหรับทุอย่าที่ให้ผมมา"
" แ่ถ้าวันใ ไอ้านมันทำุเ็บอีุลับมาหาผมไ้นะ" เฮุนุมมือเล็แน่น
ร่าเล็ยิ้มแ้มปริ่อนะเย่แลายเท้าประทับูบที่ริมฝีปานัวสู เฮุนึอบลับอย่าูื่มนระทั้.....
"แม่๋าา!!!!! ฝนแล้วววว!!!!!!!"
แบฮยอนับเฮุนรีบผละออาันเพราะเสียพอลที่ัมาาห้อน้ำ
"ฝนเหรอ.... เฮ้ยย!!!! ผ้าาา!!!!!!!!"
"พอลเี๋ยวอาไปอาบน้ำให้!!!!!!!!! อย่าเอาสบู่ยัปา!!! มันินไม่ไ้ พอลลลล!!!"
เป็นอีวันนึที่วุ่นวายอทั้สามน ในบ้านหลัเล็ๆนี้ เวลาล่วเลยผ่านไปนถึยาม่ำืน ทุนเ้านอนันหมมีเพียแบฮยอนเท่านั้นที่ยัไม่นอน ทำไมน่ะเหรอ นั่ัผ้าใหม่ไ เปียฝนเ็มๆ...
#ฟิั่วหฤทัยรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น