คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สหายของข้า
"เอาหล่ะ นักเรียนจอมมารทั้งหลาย วันนี้เรามีแขกสุดพิเศษมาสอนเรื่องเวทย์มนต์ให้กับเราในวันนี้นั่นเป็นถึงผู้ร่วมก่อตั้งสันติสุขให้กับโลกใบนี้นั่นก็คือ ท่านโอราสเชีย นั่นเอง"
เอลเมดพูดพร้อมกับชี้มาทางประตูด้านบนห้องเรียนข้างหลังอานอส
"เฮ้ยๆ เอาจริงดิ"
"ต้องเป็นเทพแน่นอน"
"ใช่ๆ เทพแน่ๆ"
ผู้ร่วมก่อตั้งสันติสุขหน่ะหรอก็มีแค่โอราสเชียคนเดียวเท่านั้นแหละนะที่ร่วมมือกับอานอสแต่ว่าทำไมถึงมาที่นี่หล่ะเขาต้องไปอยู่ที่ปราสาทเนโนเบียไม่ใช่หรอ
"เชิญท่านโอราสเชียลงมาได้เลยครับ"
ประตูเปิดออกข้าจึงได้เห็นอานอสและนักเรียนในห้องแต่ว่าอานอสจะจำข้าได้หรือไม่นะอาจจะจำได้กระมังอานอสคงจะรู้เรื่องที่ว่าจอมมารของที่นี่คือ อาวอส ดีลเฮเวีย ไม่ใช่ อานอส วอลดีโกส หน่ะ
"ไง โอราสเชีย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"
อานอสหันมาทักทายข้าที่กำลังเดินมา
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เอาไว้เรียนเสร็จค่อยพูดกันนะ"
ข้าเดินลงบันไดไปที่หน้าชั้นเรียนยืนข้างๆ เอลเมด ใช่ นั่นคือโนวส์กาเลียที่อยู่ในร่างเอลเมดแต่ข้ารู้มาตั้งนานแสนนานแล้วหล่ะ นั่นไม่ใช่เอลเมดแต่ว่านะทำไมเจ้านี่มันถึงมาที่นี่ได้หล่ะมันกำลังวางแผนอะไร
"เอาหล่ะนักเรียนทุกคนตั้งใจฟัง นี่คือ โอราสเชีย หนึ่งในผู้ร่วมสร้างสันติสุขให้กับโลกใบนี้ เชิญท่านสอนได้เลยครับ"
"ขอแนะนำตัวก่อนเลยนะ ข้ามีชื่อว่า โอราสเชีย เทพมารตนที่หนึ่งและเป็นหนึ่งในผู้ร่วมสร้างสันติสุขให้กับโลกใบนี้"
พูดซะยิ่งใหญ่เลยนะตัวข้าเนี่ย เด็กพวกนี้คงจะไม่รู้ว่าข้ามีอยู่จริงๆหรอกมั้งแต่ว่านะเด็กๆพวกนี้คงจะรู้แค่ว่า อาวอส ดีลเฮเวีย เป็นจอมมารแต่ความจริงแล้วจอมมารตัวจริงก็คือ อานอส วอลดีโกส
"วันนี้ข้าจะมาสอนการใช้เวทย์มนต์แยกร่างให้กับพวกเธอนะ"
"เวทย์มนต์แยกร่างหรอ?"
"มันเป็นเวทย์ยังไงกันหน่ะ"
"คงจะเป็นเวทย์กระจอกๆหล่ะมั้ง ห๊ะๆๆ"
"พวกเธอเงียบซะนี่เป็นการไม่ให้เกียรติท่าน"
เอลเมดพูดขึ้นต่อหน้านักเรียนชุดแดง
"เอาเถอะถ้าอย่างงั้นก็ พวกเธอลองใช้เวทย์นี้ดูซะถ้าทำไม่ได้ถือว่าสอบตกกัน"
ข้าเขียนเวทย์มนต์แยกร่างบนกระดานมันยาวมากๆซึ่งนักเรียนก็อึ้งกันไปตามๆกันแต่แล้วก็มีนักเรียนชุดแดงคนนึงพูดขึิ้น
"นี่แก เวทย์มนต์อะไรของแกกันหน่ะ เวทย์มนต์กระจอกมากๆเลยนี่นาถ้าเป็นพวกเราทำได้แน่นอน"
"งั้นก็ลองมาทำสิ"
เขาเดินลงมาที่หน้ากระดานและเริ่มใช้เวทย์มนต์ที่วาดไว้แต่กลับไม่สำเร็จซักครั้งใช่แล้วหล่ะ นี่คือเวทย์มนต์แยกร่างเมื่อสองพันปีก่อนระดับเขาแล้วก็ไม่สามารถใช้ได้มีเพียงอานอสเท่านั้นที่ใช้ได้
"อะไรกัน!! ทำไมถึงใช้ไม่ได้หน่ะ แกใช้เวทย์มนต์อะไรผนึกอยู่กันแน่"
"ข้าก็ไม่ได้ใช้เวทย์มนต์อะไรเสียหน่อยหนิรึว่าเจ้าอาจจะมีคุณสมบัติที่ไม่เพียงพอกันแน่ถึงใช้เวทย์มนต์ตามที่ปากเจ้าว่าได้"
เขากระโดดถอยไปข้างหลังแล้วยิงลูกไฟขนาดใหญ่มาใส่ข้าแต่ข้าป้องกันได้ด้วยเวทย์ "เรเนียวารอส" บาเรียขจัดทุกสิ่ง
"ทะ ทำไมกันหล่ะ ทำไมถึงป้องกันได้"
"เวทย์ที่เจ้าใช้หน่ะยังอ่อนไปแค่นี้ยังแค่ไม่ขีดไฟเองหน่ะนะ"
เขายืนอึ้งไปซักพักแล้วเดินขึ้นไปที่โต๊ะเรียนของเขา ข้าได้สอนเรื่องเวทย์มนต์แยกร่างให้กับนักเรียนในห้องจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
ทุ่งหญ้าในเมืองดิลเฮท
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ โอราสเชีย"
อานอสเดินมาหาผมพร้อมกับมีช่า ซาช่า เอเลโอนอร์
"อ่า ตั้งแต่ที่เจ้าแบ่งกำแพงเป็น 4 โลกน่ะนะ"
"ในตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะหลังจากที่ข้าแบ่งโลกเป็น 4 โลก"
"ข้าไม่สามารถบอกเจ้าได้หรอกนะอานอส เพราะในตอนนั้นข้ามีพลังไม่เพียงพอที่จะฝ่ากำแพงนั้นไปได้ ข้าเลยเฝ้ารอให้พลังของข้าฟื้นตัวจนเวลาล่วงเลยมาตั้งสองพันปีแล้ว"
"ฮืม.....แล้วเจ้าได้ยินเรื่อง จอมมารอาวอส ดีลเฮเวีย บ้างรึไม่"
"อืม ข้าหน่ะแปลกใจเสียจริงทำไมจอมมารถึงเป็น อาวอส ไปได้ ข้ามิอาจรู้ต้นกำเนิดของเจ้านั่นได้"
"แต่ว่านะ ข้ารู้สึกได้ว่าหนึ่งในกลุ่มของข้าจะมีซักคนหนึ่งที่จะเป็น อาวอส ดีลเฮเวีย ซึ่งเรย์นั้นหน่ะก็เป็นเพียงแค่หุ่นเชิดเท่าน้้น"
"เรย์หน่ะหรอ?"
"ใช่ แต่นั่นก็แค่หุ่นเชิดก็เท่านั้นแต่ตัวจริงของ อาวอส ดีลเฮเวีย นั่นข้าก็ไม่ทราบเลยแม้แต่นิด"
มีช่าเดินมาที่ข้ากับอานอสที่กำลังสนธนากันอยู่
"อานอส....นี่ใครหรอ?"
"นี่คือสหายของข้าหน่ะ"
"ข้ามีนามว่า เทพมารแห่งกาลเวลา โอราสเชีย เจ้าคงจะเป็นมีช่าสินะ"
"อืมๆ"
มีช่าสินะ ข้าเคยได้ยินชื่อนั้นที่ใหนซักที่หนึ่งในอดีตนางอาจจะเป็นเทพผู้รังสรรค์ ก็อาจเป็นได้
"แล้วคนข้างหลังนั่นเป็นใครรึ มีช่า"
ข้าถามมีช่า
"นั่นคือ ซาช่าหน่ะ เธออาจจะใช้เนตรเสื่อมสลายเมื่อที่เธอมีอารมณ์หน่ะ"
ซาช่างั้นหรอ และก็มีเนตรมารเสื่อมสลาย เธอคงจะเป็นเทพแห่งการทำลายล้างเมื่อสองพันปีก่อนสินะ แต่ว่านะ เทพอย่างข้าไม่ได้ไปเกี่ยวข้องอะไรกับนางอยู่แล้วหล่ะนะ เมื่อสองพันปีก่อนหน่ะ ข้าเองเป็นเทพที่อยู่เคียงข้างจอมมารอานอสอยู่ทุกครั้งไม่ว่าจะที่ใหนข้าก็ไปกับอานอสเสมอแต่ว่าพ่อของอานอสเขาเป็นใครกันนะความทรงจำของข้าคงจะเลือนหายไปบางส่วนสินะคงจะไม่เป็นกระไรหรอกกระมัง
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ"
"เขาชื่อ โอราสเชียหน่ะ เป็นเทพมารด้วยนะ"
"อื้มๆ งั้นหรอ....ห๊ะ.... ทะ ทะ เทพมาร...."
"อื้ม ใช่ เขาคือเทพมาร"
"จะเป็นอะไรมั้ยเนี่ยชั้นทักเขาเหมือนเพื่อนเล่นเลยหน่ะ...."
"ไม่เป็นไรๆ ข้าไม่ถืออยู่แล้วจะเรียกข้าเยี่ยงไรก็ตามประสงค์ของเจ้า"
"จะ จริง ใช่ป่ะ"
"อื้ม ข้าไม่ถือ"
.
.
.
.
.
ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะ
ความคิดเห็น