คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การปรากฏตัวของโนวส์กาเลีย
์ห้องเรียน
"เอาหล่ะนักเรียนทุกคน วันนี้มีอาจารย์ประจำชั้นมาใหม่นะจ๊ะ"
อาจารย์ฮิสโทรเรียพูดหน้าชั้น
อาจารย์เอลเมดเดินออกมาจากประตูมายืนที่หน้าชั้นเรียน
"นี่คือคนที่จะมาประจำชั้นในห้องของพวกเธอนะจ๊ะ มีขื่อว่า อาจารย์เอลเมด ซึ่งเกิดก่อนจักรพรรดิมารทั้ง 7 อีกนะจ๊ะ"
"เอาหล่ะนะ ขอมอบความรู้แก่พวกเธออันอ่อนด้วยความไม่รู้เรื่องเมื่อสองพันปีก่อน"
"เริ่มจากจอมมารตัวปลอมอาวอส ดีลดีเฮเวีย"
"ห๊ะ!!"
"คิดจะดูหมิ่นจอมมารของเรางั้นหรอ"
"ทุกคนหลงเชื่อในชื่อจอมมารตัวปลอม ๆ กันมา ที่เขากลับมาเกิดใหม่ อยู่ตรงนั้นแท้ ๆ นะ จอมมารอานอส วอลดีโกส
"อย่ามาสอนเรื่องซี้ซั้วกันสิคะ"
"อาวอส ดีลดีเฮเวีย คือชื่อปลอมเพื่อล่ออาเซเชียที่ตั้งใจจะล้มล้างจอมมารภายหลังเกิดใหม่ยังไงหล่ะ แต่เมื่อผู้ที่วางแผนนั้นสิ้นไปแล้ว ตอนนี้....ไม่มีความจำเป็นต้องซ่อนจอมมารตัวจริงไว้แล้วหล่ะ ผู้ที่ลงชื่อในเซ็คท์นี้ทั้งหมดนั้นคือ 7 จักรพรรดิมาร นั่นคือการพิสูจน์ว่านี่เป็นเรื่องจริง"
"นี่ เดี๋ยวสิ ท่าเจ็ดเฒ่าจักรพรรดิมาร"
"ทุกคนเลยไม่ใช่หรอ.."
"อานอส วอลดีโกส มายังที่นี่ซะ"
"ทุกคน เบื้องหน้าท่านจอมมาร"
จู่ๆ โต๊ะเรียนหายไปเพราะเวทย์มนต์ของเอลเมด นักเรียนชุดแดงกระแทกลงพื้นและถูกเวทย์มนต์ของเอลเมดบังคับให้คุกเข่าลง กลุ่มของอานอสนั่งลงคุกเข่าต่อหน้าอานอสทันที
"เชิญพูดได้เลยครับ"
"อืม....นั่นสินะ"
อานอสใช้เวทย์มนต์ย้อนเวลาทำให้โต๊ะและเก้าอี้และนักเรียนกลับมาเป็นดังเดิม
"เอ้า นั่งไปเถอะ"
"ดีลเฮดตอนนี้นั้นสงบสุข จอมมารผู้โหดเหี้ยมมันไม่จำเป็นแล้ว ผูัที่ต้องการนั้นก็จงต้องการต่อไป ผู้ที่ไม่ต้องการนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ต่างจากเผ่ามารธรรมดาทั่วไป ทั้งพลัง ทั้งสายเลือดนั่นไม่มีความสูงส่งอยู่หรอกถ้ามีนั่นมันจะสถิตอยู่ในดวงใจของเจ้าเองถ้างั้นจงขัดเกลามั้นซะ จงกังวล ลังเล และต่อสู้ซะ ความสูงส่งมันไม่ถูกขนาดนั่งอยู่เฉย ๆ แล้วจะได้มันมาหรอกนะ!"
"ค่ะ ท่านอานอส!"
"ถ้างั้นก็เริ่มคาบเรียนกันเลยแล้วกัน"
"ฝากด้วยนะคะ อาจารย์เอลเมด"
อานอสเดินผ่านเอลเมดพร้อมกับพูดว่า
"ปลอมตัวได้ห่วยมากนะ เทพบิดาสวรรค์ฌนวส์กาเลีย สถิตลงภาชนะของเผ่ามาร เทพมีธุระอะไรที่นี่งั้นหรอ?"
"ไปนั่งที่เถิด จอมมารผู้โหดเหี้ยม ชั้นจะเป็นคนสอนให้โดยตรงเอง"
"เอาเถอะ จะฟังซักหน่อยก็แล้วกัน"
อานอสเดินไปนั่งที่โต๊ะหลังจากที่พูดจบ
"โลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่า ระเบียบ อยู่ นั่นก็คือตรรกะของโลกใบนี้"
เอลเมดใช้เวทย์มนต์เขียนเนื้อหาลงบนกระดานพร้อมกับอธิบาย"ระเบียบ"ที่ว่า
"ทั้งเรื่องที่คนเรายืนบนพื้นได้ก็เป็นพรจาก ระเบียบ และตัวตนที่สืบเนื่องระเบียบนั้นไว้ ตัวตนที่กลายเป็นรูปธรรมนั่นคือ เทพ ในสมัยตำนาน เหล่าชีวิตทั้งหลายได้เข้าใกล้สํ้ความตายโลกได้อยู่ในสภาพเสื่อมโทรม สาเหตุนั้นคือเทพแห่งการทำลายล้าง อาเบลนีลยังไงล่ะ เพื่อที่จะหยุดการล่มสลายของโลกจอมมารผู้โหดเหี้ยมได้สู้กับเทพและแย่งชิงพลังแห่งการล่มสลายไปและจอมมารได้เปลี่ยนชื่อของเทพไปนั่นคือปราสาทจอมมารเดลโซเกดยังไงหล่ะ พลังของเทพแห่งการทำลายล้าง ได้ถูกเปลี่ยนเป็นเวทย์มนต์ที่ชื่อดาบทลายตรรกะ เวนุสด์โนอายังไงหล่ะ ผลลัพย์คือ สิ่งที่ควรจะล่มสลายก็ไม่ล่มสลายหากไม่มีการล่มสลายก็ไม่มีการรังสรรค์ การเกิดของเผ่าใหม่ก็เลือนหายไปด้วย ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป ระเบียบของโลกก็จะแปรปรวน ดังนั้นเทพจงต้องสร้าง ระเบียบ ใหม่เพื่อล่มสลายจอมมารผู้ฌหดเหี้ยมขึ้นยังไงหล่ะ"
"เทพเนี่ยนะ ไม่ใช่นิทานปรัมปรากันซักหน่อย"
"หึ ขอสอนพวกเธอผู้อ่อนด้อยก็แล้วกัน
เอลเมดได้ปล่อยพลังสีทองออกมาจากร่างกาย
"ฉันคือเทพบิดาสวรรค์ โนวส์กาเลีย ระเบียบ ผู้ให้กำเนิดเทพยังไงหล่ะ"
มีช่าได้พูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่เอลเมด
"อาจารย์เอลด์เมดคือเทพ?"
ซ่าช่าหันไปมองมีช่า
"ไม่ใช่เผ่ามารเมื่อสองพันปีก่อนหรอกหรอ?"
"หี พูดอะไรเรื่อยเปื่อย..."
"ใช่แล้ว!"
วงเแหวนของเอลเมดได้ส่องสว่างที่คอของนักเรียนชุดแดง(ยกเว้นซาช่า)และมันรัดคอทำให้นักเรียนชุดแดงหายใจไม่ออกเจียมตาย
"ทิ้งความต้้งใจเป็นศัตรูไปซะกับมันแล้วถ้าไม่มีความตั้งใจคิดร้ายก็ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกนะ"
"จอมมารผู้เหี้ยมโหดเอ๋ย ระเบียบ ที่จะดับสลายเธอนั้นบุตรแห่งเทพองค์ใหม่นั้น อยู่ในโรงเรียนนี้!"
"ใจดีจังเลยนี่ วางแผนอะไรอยู่หรอ?"
"เพื่อนำ ระเบียบ อันสมบูรณ์แบบหวนคืนมาสู่โลกนี้ยังไงล่ะ"
"ปล่อยเจ้าพวกนี้ไปเถอะ ถึงฆ่าไปก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ"
"ที่พวกเขาต้องตายก็เป็นตรรกะไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงมันได้"
อานอสได้ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า
"หืม งั้นหรอ"
อานอสเรียกดาบเวนุสโนอามาจากพื้นทันที
"จะลองดูใหมหล่ะ"
"ก็จริงถ้าเป็นดาบทลายตรรกะแล้วละก็สามารถสลายทั้งข้าและหลักการได้ แต่ถ้าหากทำลายข้าที่เป็นเทพบิดรสวรรค์อย่างข้าแล้วโลกได้ดับสูญไปพร้อมกับข้าเป็นแน่ เธอผู้ที่รักโลกใบนี้นั้น เหตุใดจะไปทำลายโลก..."
อานอสพุ่งเข้าไปหาเอลเมดและแทงที่กลางหน้าอกของเอลเมดทันที
"ทะ..ทำไมกัน..."
"ถ้าคิดว่าใช้โลกเป็นโล่ดล้ใจะยอมปล่อยไปงั้นเหรอ?"
อานอสบิดดาบที่อยู่กลางอกเอลเมดทำให้เอลเมดร้องด้วยความเจ็บปวดทุขก์ทรมาณ ไม่นานเอลเมดก็หายไปพร้อมกับวงเหวนที่รัดคอ
"อโกรเนมท์"
อานอสใช้เวทย์มนต์เกิดใหม่ทำให้เอลเมดกลับมาอีกครั้งหนึ่ง
"อะ...พลังของฉัน ต้นกำเนิดของเทพมัน.."
"เหลือให้หนึ่งในสิบแล้วนะ ถ้าทำให้ไม่สามารถฟื้นฟูได้โดยสมบูรณ์ละก็ โลกได้ล่มสลายกันจริง ๆ สิ"
"เรื่องพรรค์นั้น!"
"ฉันเมื่อสอฝพันปีก่อนทำไม่ได้หรอกนะเกิดใหม่มาในนุคสงบสุขนี้ฉันก็เรียนรู้สิ่งที่เรียกว่า การออมมือ มาแล้ว อยู่นิ่ง ๆ ไปซักพักเถอะ ตัังใจสอนอย่างสงบเสงี่ยมในห้องเรียนของฉันซะ"
ตอนต่อไป เทพมารตนแรกและตนสุดท้าย
ความคิดเห็น