ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : หก
หก
ผมกลับมาที่บ้าน ประมาณสี่ทุ่ม รายการ อังคารนี้พารวย ออกอากาศพอดี มันก็เป็นแค่รายการเสนอเกี่ยวกับ กิจการของพวก SMES งมงาย รายย่อย พวกขายของสัพเพเหระ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ขนม ของใช้ต่างๆที่ไม่ได้จดทะเบียนไว้ว่าร้านของตัวเอง เหมือนพวกร้านหาบแร่ มันก็คือ SMES
แต่ผมไม่ใช่พวกแบบนั้น งานของผมต้องมีคนจัดการไว้เป้นขั้นเป็นตอน หากถึงคราวที่ขัดข้องในเรื่องของคดี คุณก็ต้องมีวิธีรับมือ ปัญหาลูกความไม่ยอมจ่ายเงิน ปัญหาไม่มีลูกความมาขอให้ผมช่วยแก้ต่าง ซึ่งผมก็ต้องเตรียมงานเรื่องพวกนี้ เพื่อผมจะได้มีรายได้เข้ากระเป๋า ...
แสงจันทร์ที่สาดส่อง ในยามค่ำคืนมันน่าชมนัก ผมมองมันแล้วหยิบ โคคา-โคล่า มาดื่ม ซักอึกนึง นกอีกาตัวหนึ่งก็บินผ่านแสงจันทร์ไป มันทั้งงามและช่างน่าเศร้าไปพร้อมๆกัน
เฮ้อ ^^
เสียงผมถอนหายใจ คืนนี้ผมรู้สึกสนุกดี ที่ได้เจอกับปีเตอร์ และดิออน แต่พวกเขารู้สึกไม่เป็นทุกข์เหมือนผมที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผมรู้สึกว้าวุ่นและนึกว่า คดีในวันข้างหน้า มันคงไม่ง่ายแบบแต่ก่อนแน่ โลกทัศน์มันเปลี่ยนไปแล้วหรือ
ผมนั่งฟังเพลง อิน มาย ไลฟ์ ของ เดอะบีทเทิ่ล วิทยุคลื่นไหนซึ่งผมจำไม่ได้ ผมเคลื่อนแล้วเปิดมาเจอจนได้ฟังเพียงบังเอิญ เพลง อิน มาย ไลฟ์ มันทำให้ผมนึกถึงวันที่ผม ได้ไปทำง่ายร่วมกับคริส เธอเป็นผู้พิพากษา
ที่เราเข้ากันไม่ได้ก็เพียงเพราะผม ที่ไม่ได้ให้เวลากับเธอ และเธอก็ไม่ค่อยสนใจผมมากนัก เพียงแต่เธอชอบอ้างกฏหมายโน้นนี่ ซึ่งผมไม่ได้ตรงกับเธอเอาเลย
เราเพียงเรียน นิติที่เดียวกัน และเข้าทำงานพร้อมกัน ซักระยะนึง จนคุ้นเคยกัน ครั้งนั้นผมจำได้ว่าผมรู้สึกเผลอไปกับอารมณ์ของตัวเองเอามาก ตอนเราคบกัน ทำงานด้วยกัน เรายังรู้สึกแฮปปี้กับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อพอเราอยู่ร่วมกินกัน ไม่กลับไม่เป็นเช่นนั้น
" มีแต่เรื่อง "
ผมนึกถึงคำๆนี้ รู้สึกเบื่อยิ่งนัก และอยากจะลืมมันไป เพราะคำๆนี้ทำให้ผมหดหู่ และอยากจะโทรไปที่บ้านของลิน เพื่อให้เธอช่วย
แต่คืนนี้มันก็ดึกแล้ว ผมไม่อยากโทรไปรบกวนเธอ แล้วอาจจะทำให้เรน ลูกสาวของผมตื่นเอาเสียได้
ผมรี่เสียงวิทยุให้เบา และปิดโทรทัศน์ เดินไปที่เตียงเพื่อที่จะหลับ เหมือนทุกวัน
..
ตึก ตึก T T T !!!
รั้วประตูบ้านผมถูกเปิดออก แล้วมีชายคนนึงงัดประตูบ้านเข้ามา ผมนอนหลับอย่างสบาย
แต่ชายคนนั้นกลับ ขึ้นมาที่ห้องนอนผม และปลุกผม พร้อมเอามีดจี้ขู่ไว้
" แกไอทนาย เคลวิน ใช่ไหม " ชายคนนั้นพูด
" ใช่ " ผมพูดกลับ
" ฉันชื่อ ไวท์ อาซิเรีย แกคงคุ้นหูนามสกุลชั้นละซิ พี่ชั้นเป้นเจ้าของธุรกิจ แต่ชั้นนั้นไม่ใช่เลย "
" .... "
" เวลสัน มันโทรมาหาชั้น บอกให้ชั้นขู่แก่ให้มาว่าความ แกต้องชนะคดีให้ได้ ชั้นไม่ต้องการเห็นเพื่อนของชั้นมาติดคุก เพราะทนายเสี่ยวๆ "
" อืม ก็ต้องดูก่อนว่า เขาเป็นคนยังไง "
" ไม่มีคำว่าลอง หรือ แต่ ฉันต้องการความมั่นใจจากแก "
" ก็ได้ แต่เงินละ "
" ชั้นให้แกเพิ่มขึ้น ถ้าทำสำเร็จ แต่ถ้ามันไม่ได้ละก็.... "
ไวท์เงียบ พร้อมกับเอามือต่อยมาที่ใบหน้าของผม
แล้วเขาก็เดินจากไป ................
------------------------------
ทนายเคลวิน ถูกเพื่อนของลูกความของเขา ขู่เอาเสียแล้ว เคลวินจะต้องทำเช่นไรดี เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง?
ผมกลับมาที่บ้าน ประมาณสี่ทุ่ม รายการ อังคารนี้พารวย ออกอากาศพอดี มันก็เป็นแค่รายการเสนอเกี่ยวกับ กิจการของพวก SMES งมงาย รายย่อย พวกขายของสัพเพเหระ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร ขนม ของใช้ต่างๆที่ไม่ได้จดทะเบียนไว้ว่าร้านของตัวเอง เหมือนพวกร้านหาบแร่ มันก็คือ SMES
แต่ผมไม่ใช่พวกแบบนั้น งานของผมต้องมีคนจัดการไว้เป้นขั้นเป็นตอน หากถึงคราวที่ขัดข้องในเรื่องของคดี คุณก็ต้องมีวิธีรับมือ ปัญหาลูกความไม่ยอมจ่ายเงิน ปัญหาไม่มีลูกความมาขอให้ผมช่วยแก้ต่าง ซึ่งผมก็ต้องเตรียมงานเรื่องพวกนี้ เพื่อผมจะได้มีรายได้เข้ากระเป๋า ...
แสงจันทร์ที่สาดส่อง ในยามค่ำคืนมันน่าชมนัก ผมมองมันแล้วหยิบ โคคา-โคล่า มาดื่ม ซักอึกนึง นกอีกาตัวหนึ่งก็บินผ่านแสงจันทร์ไป มันทั้งงามและช่างน่าเศร้าไปพร้อมๆกัน
เฮ้อ ^^
เสียงผมถอนหายใจ คืนนี้ผมรู้สึกสนุกดี ที่ได้เจอกับปีเตอร์ และดิออน แต่พวกเขารู้สึกไม่เป็นทุกข์เหมือนผมที่เป็นอยู่ตอนนี้ ผมรู้สึกว้าวุ่นและนึกว่า คดีในวันข้างหน้า มันคงไม่ง่ายแบบแต่ก่อนแน่ โลกทัศน์มันเปลี่ยนไปแล้วหรือ
ผมนั่งฟังเพลง อิน มาย ไลฟ์ ของ เดอะบีทเทิ่ล วิทยุคลื่นไหนซึ่งผมจำไม่ได้ ผมเคลื่อนแล้วเปิดมาเจอจนได้ฟังเพียงบังเอิญ เพลง อิน มาย ไลฟ์ มันทำให้ผมนึกถึงวันที่ผม ได้ไปทำง่ายร่วมกับคริส เธอเป็นผู้พิพากษา
ที่เราเข้ากันไม่ได้ก็เพียงเพราะผม ที่ไม่ได้ให้เวลากับเธอ และเธอก็ไม่ค่อยสนใจผมมากนัก เพียงแต่เธอชอบอ้างกฏหมายโน้นนี่ ซึ่งผมไม่ได้ตรงกับเธอเอาเลย
เราเพียงเรียน นิติที่เดียวกัน และเข้าทำงานพร้อมกัน ซักระยะนึง จนคุ้นเคยกัน ครั้งนั้นผมจำได้ว่าผมรู้สึกเผลอไปกับอารมณ์ของตัวเองเอามาก ตอนเราคบกัน ทำงานด้วยกัน เรายังรู้สึกแฮปปี้กับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อพอเราอยู่ร่วมกินกัน ไม่กลับไม่เป็นเช่นนั้น
" มีแต่เรื่อง "
ผมนึกถึงคำๆนี้ รู้สึกเบื่อยิ่งนัก และอยากจะลืมมันไป เพราะคำๆนี้ทำให้ผมหดหู่ และอยากจะโทรไปที่บ้านของลิน เพื่อให้เธอช่วย
แต่คืนนี้มันก็ดึกแล้ว ผมไม่อยากโทรไปรบกวนเธอ แล้วอาจจะทำให้เรน ลูกสาวของผมตื่นเอาเสียได้
ผมรี่เสียงวิทยุให้เบา และปิดโทรทัศน์ เดินไปที่เตียงเพื่อที่จะหลับ เหมือนทุกวัน
..
ตึก ตึก T T T !!!
รั้วประตูบ้านผมถูกเปิดออก แล้วมีชายคนนึงงัดประตูบ้านเข้ามา ผมนอนหลับอย่างสบาย
แต่ชายคนนั้นกลับ ขึ้นมาที่ห้องนอนผม และปลุกผม พร้อมเอามีดจี้ขู่ไว้
" แกไอทนาย เคลวิน ใช่ไหม " ชายคนนั้นพูด
" ใช่ " ผมพูดกลับ
" ฉันชื่อ ไวท์ อาซิเรีย แกคงคุ้นหูนามสกุลชั้นละซิ พี่ชั้นเป้นเจ้าของธุรกิจ แต่ชั้นนั้นไม่ใช่เลย "
" .... "
" เวลสัน มันโทรมาหาชั้น บอกให้ชั้นขู่แก่ให้มาว่าความ แกต้องชนะคดีให้ได้ ชั้นไม่ต้องการเห็นเพื่อนของชั้นมาติดคุก เพราะทนายเสี่ยวๆ "
" อืม ก็ต้องดูก่อนว่า เขาเป็นคนยังไง "
" ไม่มีคำว่าลอง หรือ แต่ ฉันต้องการความมั่นใจจากแก "
" ก็ได้ แต่เงินละ "
" ชั้นให้แกเพิ่มขึ้น ถ้าทำสำเร็จ แต่ถ้ามันไม่ได้ละก็.... "
ไวท์เงียบ พร้อมกับเอามือต่อยมาที่ใบหน้าของผม
แล้วเขาก็เดินจากไป ................
------------------------------
ทนายเคลวิน ถูกเพื่อนของลูกความของเขา ขู่เอาเสียแล้ว เคลวินจะต้องทำเช่นไรดี เพื่อที่จะปกป้องตัวเอง?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น