Need Lawyers [ผมเป็นทนาย]

ลำดับตอนที่ #6 : ห้า

ห้า

คืนนี้ผมมีนัดกับดิออน เรานัดกันไปทานอาหารที่ภัคตาคารอาหารจีน ชื่อว่าร้าน " ฮะหลี " อยู่แถวอ่อนนุช ไม่ใกล้ไม่ไกลมากนักถ้านับจากบ้านผม โดยผมติดต่อให้ดิออนไปรอผมที่นั่น แล้วผมจะไปตามเธอไปเพื่อจะไม่ต้องให้เธอเหนื่อยมากนัก
ผมมาถึงหลังกว่าเวลานัดประมาณ สิบห้านาที เนื่องจากมอเตอร์เวย์ ที่ผมผ่านรถติดหนัก เพราะสนามบินสุวรรณภูมิแท้ๆเลยเชียว
ดิออนสั่งออเดิร์ฟเย็นที่เล็กมา พร้อมข้าวผัดจานใหญ่ กับ ไวน์ 2ขวด
" ไวน์นี้เป็นไวน์เลิศรส จากสก๊อตแลนด์นะเนี่ย " ดิออนพูดถึงเรื่องของเจ้าตัวไวน์
" อืมๆ งั้นเดี๋ยวผมขอสั่งเป็ดย่างที่นึง เอาจานเล็กนะ " ผมพูดกับดิออน และสั่งเมนูกับบ๋อย
ปกติผมไม่ชอบดื่มไวน์เลยจริงๆ ผมชอบดื่มเบียร์ของเยอรมัน พวกกินเนส หรือ ไวสต้ามากกว่า
ในหัวของผมตอนนี้ กำลังคิดถึงหน้าลูกความผม ตามิสแฮม เฟอะฟะ ว่าหน้าตามันเป็นยังไง ไอ่ข่าวTV มันก็ไม่ยอมให้ดูหน้าผู้ต้องสงสัย ..

ไวน์ถูกเสริฟออกมาเป็นอันดับแรก พร้อมกับน้ำแข็ง ออเดิร์ฟเย็น แล้วตามด้วย ข้าวผัด
" ทานแล้วนะครับ/ค่ะ " ก่อนทานข้าวเรามักพูดแบบนี้กัน ขำๆ

วันนี้ออเดิร์ฟเย็นทำน่ากินดี ไวน์ก็รสชาติใช้ได้ แต่ข้าวผัดมันออกจะจืดไปหน่อย ถึงผมจะบีบมะนาวไปแล้ว มันก็ยังจืดอยู่ดี ดิออนให้บ๋อยตามเป็ดย่างที่ผมสั่ง

รูปคดี ของมิสแฮม มันน่าจะเริ่มจากเราต้องหาหลักฐานชิ้นเป้ง หรือพูดตามตรงก็คือ หาจุดที่ รัฐมองไม่เห็น

อย่างคดีเมื่อ ปีที่แล้วของผม เดนนิส ดีบัส ไปกระทำชำเลากับ เด้กสาวอายุต่ำกว่า18 โดย เด็กสาวอ้างว่าเธอถูกทำร้าย และถูกข่มขืนในเวลาต่อมา ผมไม่สงสารเด็กคนนั้นแม้แต่น้อย ตั้งแต่เริ่มทำคดี จนถึง จบคดี แม้จะถูกทำร้ายร่างกายจนฟกช้ำก็ตาม เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะว่ามีเพียง ลายนิ้วมือของ เดนนิส แต่กลับไม่มีหลักฐานอะไรเหลือเลย ถึงยังไงกเขาอาจจะไม่ได้ทำก็ได้ บาดแผลการขัดขืนก็ดูต่างออกไป ตามปกติแล้ว เหยื่อที่ถูกขู่จะต้องพยายามขัดขืนคนร้าย แต่เด็กคนนี้กลับยอมแต่โดยดี ทั้งที่อาวุธ ที่ใช้ขู่ก็ไม่มี หากเป้นการยินยอมพร้อมใจก็มีส่วน แต่รูปคดีออกมาคือ ฝ่ายผมชนะ เดนนิสอยู่ที่นั่นแล้วเขาก็แค่มาคืนกระเป๋าสตางค์ให้กับหญิงสาวที่ทำหล่น แต่ว่าเดนนิสเป็นคนขี้อายและมักไม่อวดเรื่องของตนให้ใครฟัง มีเพียงนาฬิกาโรเล็ตที่เขาใส่ กับเงินที่เขาเผลอทำตกที่หน้าห้องคอนโด ของหญิงสาว เธอจึงแกล้งทำเป็นว่าถูกเขาทำร้ายและข่มขืน สุดท้ายผมสามารถแก้ต่างให้ด้วยการที่ว่า บาดแผลของการถูกทำร้ายนั่นเหมือนใช้มือของตัวเองหรือเพื่อนผู้ชายทำให้มีแผลมากกว่า และเดนนิสก็เป็นคนผอมแห้ง คงไม่มีแรงเยอะขนาดที่ว่า ทำร้ายหล่อนได้ขนาดนั้น
.... เฮ้อ ผู้หญิง .... โลกนี้มันเป็นแบบนี้กันหมดหรือไงวะ ?
ผมคิดพลางถอนหายใจ
-------------------
ดิออนสงสัยในอาการของผมที่ถอนหายใจ เธอกะจะเริ่มถาม
แต่เป็ดย่างก็มาเสียแล้ว .. กลื่นมันยั่วจริงๆ

เรายังคงทานอาหารกันอยู่ ราวๆ 30นาที แล้วบอกให้บ๋อยเช็คบิล ผมให้เงินเดือนประจำดิออน พร้อมโบนัสพิเศษที่เธอจะได้รับในบางกรณี อย่างเช่น ให้ผมไปหาที่บ้าน หรือ มารับผมได้ทุกเวลาในวันที่ผมยุ่ง โดยคิดโบนัสเป็นครั้ง
---
ค่าอาหารน่ะไม่เท่าไหร่
แต่ค่าไวน์กับเงินเดือนดิออนนี่ละสิ เยอะไม่ใช่เล่น ร่วมแสน!

***********************************
จบ ตอนที่ห้าแล้วขอรับ