P2 เจ้าชายจักรกล The Prince of Two Worlds

ลำดับตอนที่ #1 : เล่ม 1 บทนำ ไจนอยด์

ข้าแต่พระบิดาผู้เปี่ยมฤทธามหาศาล ผู้ครองความยิ่งใหญ่ในจักรวาล ไยทรงปิดพระเนตรพระกรรณทอดทิ้งพวกเราไว้ ณ ที่แห่งนี้ ทรงเดียดฉันท์เหล่าลูกแกะแล้วหรือ

ทันทีที่หญิงสาวผู้ขับยานลืมตามองผ่านบานกระจกใสด้านหน้า ปรากฏภาพริ้วเมฆขาวระบายแต้มอยู่บนผืนฟ้ากว้าง แต่หาได้เด่นชัดกว่าวงแหวนสีครีมขนาดใหญ่ที่พาดผ่านเหนือชั้นบรรยากาศราวกับจะผ่าแยกท้องฟ้าออกเป็นสองฟาก โค้งยาวจนสุดสายตาแล้วจมลับไปกับเส้นขอบฟ้า ฝุ่นผงและสะเก็ดดาวรวมตัวกันในอวกาศจนเกิดเป็นวงแหวนวนรอบดาวเวมีนแห่งนี้

หญิงสาวผู้นี้มีรูปร่างสูงโปร่งในชุดรัดรูปสีขาว ใบหน้ารูปไข่ไร้ตำหนิรับกับเรือนผมสีดำยาวสลวยแต่สีหน้าที่แสดงออกมากลับบ่งบอกถึงความหวาดหวั่น เมื่อเธอมองไปยังที่นั่งข้าง ๆ ซึ่งวางไว้ด้วยแคปซูลสีขาว โดยข้างในบรรจุทารกเพศชายผู้มีนัยน์ตาสีเขียวสุกใส เขากำลังจับจ้องใบหน้าเธอพร้อมรอยยิ้มสลับหัวเราะอย่างไร้เดียงสา หาได้รับรู้ถึงความกระวนกระวายใจของหญิงสาวไม่

เธอสบตากลับอย่างอ่อนโยนก่อนจะทอดถอนใจ ด้วยยานลำนี้กำลังบินอยู่เหนือผืนทะเลอย่างไร้จุดหมาย ปลายทางคือแห่งหนใด คำสั่งที่ได้รับคือต้องพาเด็กน้อยผู้นี้หนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ ด้วยเขาเป็นเชื้อพระวงศ์ผู้เหลือรอดเพียงหนึ่งเดียวจากอาณาจักรที่กำลังจะล่มสลายจากสงคราม

ทันใดนั้นเสียงสัญญาณเตือนก็ดังลั่น หญิงสาวรีบหันไปมองแผงควบคุม ปรากฏภาพวัตถุประหลาดกลุ่มใหญ่กำลังไล่ตามยานลำนี้มา ยังไม่ทันได้ตั้งตัวพวกมันก็ปรากฏในระยะมองเห็นทำให้รู้ว่ามันคือกลุ่มยานพิฆาตรูปทรงกลมที่ถูกสร้างจากเวทมนตร์ของจอมเวท

ฝูงยานแบ่งกันขนาบข้างล้อมหน้าล้อมหลังแล้วสาดกระสุนใส่ยานของเธอถี่ยิบ ทว่าไม่เป็นผลเพราะเธอสั่งดึงเกราะแสงขึ้นมาป้องกันได้ทันท่วงที ยานศัตรูจึงเปลี่ยนเป็นพุ่งชนดั่งวัวกระทิง ทว่าเธอกลับบังคับยานลำนี้ให้หลบหลีกอย่างแคล่วคล่องราวกระต่ายป่าประเปรียว

หญิงสาวควานหาแผงควบคุมการยิงซึ่งน่าจะมีอยู่แต่อย่างไรก็หาไม่พบ นึกเอะใจว่ายานโบราณลำนี้คงไม่น่าใช่ยานรบ เพราะมันอ่อนด้อยทั้งการเร่งความเร็ว ทั้งยังไม่มีโหมดสู้รบแล้วมันถูกสร้างขึ้นเพื่อสิ่งใดกัน? เธอสังเกตเห็นสวิตช์สีแดงซึ่งถูกปิดไว้ในครอบแก้ว แต่มันไม่มีอธิบายไว้ในโหมดการบินของหน่วยความจำยาน คำสั่งเดียวที่ได้รับคือจงกดมันทันทีหากเกิดเหตุฉุกเฉิน

ดวงตาของเธอเบิกกว้างรู้สึกราวกับกำลังประจันหน้ากับพญามัจจุราช เมื่อด้านนอกปรากฏร่างชายในชุดผ้าคลุมสีดำที่กำลังยืนอยู่บนยานพิฆาตรูปทรงกลม ภายนอกยานมีกระแสลมรุนแรงด้วยยานทั้งสองฝ่ายบินด้วยความเร็วสูงแต่สองขากลับยืนตรึงอยู่ได้อย่างมั่นคงแม้ผ้าคลุมของเขาจะโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง ทันใดนั้นเขาก็กระโดดแล้วพุ่งตัวตรงมาที่ยานของเธอ

ชายในชุดดำใช้พลังลึกลับบางอย่างเจาะทะลวงเกราะแสงและผนังยานด้านบนจนเกิดเสียงดังชี่ ๆ แล้วในที่สุดเพดานก็ละลายกลายเป็นช่องให้เขาเข้ามาข้างในจนได้ ยานลำเล็กด้านนอกทั้งหมดจึงหยุดพุ่งชน เขาเดินมาหาเธอพร้อมกับกล่าวว่า

“ส่งเมล็ดพันธุ์สุดท้ายของราชวงศ์มาให้เรา”

“ไม่! จนกว่าข้าพเจ้าจะแหลกสลาย” พลางลุกขึ้นมายืนขวางด้วยสองขาสั่นแต่แววตากลับแสดงถึงความเด็ดเดี่ยว

“ถ้าอย่างนั้นท่านจงหายไปเสีย”

ชายชุดดำกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันใบหน้าถมึงทึง เขากระชากร่างของหญิงสาวให้พ้นทางจนปลิวไปราวกับเป็นสิ่งของชิ้นเล็ก ตัวเธอกระแทกเข้ากับแผงควบคุมยานจนลุกไม่ขึ้นไปชั่วขณะ ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็นฝาครอบปุ่มสีแดงเด้งเปิดออก ราวกับมันจ้องมองมาเชื้อเชิญให้กด

ระหว่างนั้น เธอเหลือบไปเห็นชายชุดดำกำลังอุ้มแคปซูลที่มีเด็กอยู่ภายในขึ้นมา พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะคล้ายคนคลุ้มคลั่ง ในที่สุดเธอตัดสินใจกดปุ่ม

เมื่อได้ตัวเด็กแล้วเขาย่อมไม่สนใจเธออีกและตระเตรียมจะจากไป หากแต่มันสายไปเสียแล้วเพราะยานเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

เริ่มแรกด้านหน้ายานบังเกิดรูหนอนโผล่ออกมาจากกลางอากาศ ตามมาด้วยกระแสลมปั่นป่วนจนตัวยานสั่นสะเทือนไปทั้งลำ อากาศภายในถูกสูบออกไปทางช่องโหว่ตรงเพดานอย่างรุนแรง ดูดชายชุดดำออกไปครึ่งตัว มือข้างหนึ่งยันขอบช่องโหว่เอาไว้ มืออีกข้างยังหนีบแคปซูลไม่ยอมปล่อย

ท่ามกลางกระแสลมดูดอันบ้าคลั่ง หญิงสาวกอดเก้าอี้คนขับไว้ด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ สายตาเฝ้ามองแคปซูลอย่างตื่นตระหนกในขณะที่ทุกอย่างกำลังเดินมาถึงจุดวิกฤติ เธอตัดสินใจเอื้อมมือตะปบไปยังแผงควบคุมยานเพื่อเปิดเกราะแสงอีกครั้ง พร้อมกับลอยตัวขึ้นโดยอาศัยแรงดูดจากช่องลมแล้วกระชากแคปซูลคืนจากชายชุดดำ เมื่อสองสายตาประสานกันในช่วงวินาทีนั้น ฉับ! ลำตัวของเขาถูกเกราะแสงตัดสะบั้นปลิวพ้นจากยานพร้อมกับเสียงร้องโหยหวน

หญิงสาวพลิกตัวลงมานั่งตัวสั่นกับพื้นกอดแคปซูลไว้แน่นเมื่อเห็นว่าทารกยังคงปลอดภัยทำให้โล่งใจไปเปลาะหนึ่ง เธอเหลือบตามองแขนของชายชุดดำซึ่งถูกเกราะแสงตัดขาดแล้วตกอยู่บนพื้น

แม้ไม่มีลมดูด แต่ยานยังคงสั่นสะเทือน คล้ายถูกคลื่นพลังบางอย่างซัดกระหน่ำ มันส่ายไปมา หมุนซ้ายหมุนขวาไร้ทิศทาง เธอพยายามถือคันบังคับไว้แต่ไร้ประโยชน์เพราะยานสูญเสียการควบคุมไปแล้ว ในที่สุดก็หลุดออกมาจากรูหนอนจนทุกอย่างสงบลงหายบ้าคลั่งแล้ว แต่ทว่าภาพเบื้องหน้ากลับไม่ใช่ท้องทะเลอีกต่อไป มันกลับกลายเป็นแผ่นฟ้าตัดกับผืนทะเลทรายสุดอาณาเขตของสายตาที่มองเห็น มันช่างเวิ้งว้าง วงแหวนรอบดาวที่เคยเห็นมาตลอดกลับหายไป กลายเป็นท้องฟ้าโปร่ง กับหมู่เมฆ เสมือนว่ามันไม่ใช่ดาวเวมีน หญิงสาวตะลึงลานกอดแคปซูลแน่นด้วยความกลัว

ในขณะนั้นเอง มือข้างที่ขาดของชายชุดดำกลับเริ่มสั่นกระตุก มันใช้ปลายนิ้วทั้งห้าคืบคลานมาตามพื้นจนได้ระยะก็กระโจนขึ้นไปจับใบหน้าของเธอ

ยังไม่ทันได้ทำอะไรสิ่งไม่คาดฝันรอบสองได้เริ่มขึ้นเมื่อเครื่องยนต์หลักอันเป็นหัวใจสำคัญในการขับเคลื่อนยานได้ดับลง ทำให้ระบบทุกอย่างของยานหยุดทำงาน เกราะแสงสลายไปยานเริ่มปักหัวทิ่มลง ภาพผืนพสุธาเบื้องล่างขยายใหญ่ขึ้นทุกขณะ

มือนั่นเริ่มละลายกลายเป็นสารเหลวชนิดหนึ่ง เธอพยายามแกะมันออกด้วยความรู้สึกสยดสยองพลางบังคับยานให้ร่อนลงจอดตามแรงเฉื่อย เหลียวมองนอกกระจก เห็นผืนน้ำอยู่ไกล ๆ แต่ไม่ชัดนัก เพราะเจ้ามือปีศาจนี่ปิดใบหน้าของเธอไว้ ทำให้ไม่มีเวลาเปิดสวิตช์เดินเครื่องใหม่ และแล้วตัวยานก็กระแทกกับผิวน้ำเสียงดังสนั่น หญิงสาวกระเด็นไปชนเข้ากับผนังฟากหนึ่งอย่างแรง น่าประหลาดที่เธอแทบจะไม่เป็นอะไรเลย แถมยังกอดแคปซูลใช้ร่างกายปกป้องเด็กน้อยไว้

มือประหลาดนั่นเริ่มขยายขนาดกลายเป็นของเหลวเหนียวห่อหุ้มศีรษะของหญิงสาวเอาไว้ แล้วพองตัวคลุมร่างของเธออย่างรวดเร็ว มันยังยึดติดกับพื้นของยานแผ่ขยายเป็นวงกว้างเพื่อพันธนาการเธอไว้กับที่ แล้วพยายามซึมผ่านผิวหนังของหญิงสาวเข้าไป

แต่เธอกลับยิ้มเยาะ แล้วบอกว่า

“คิดครอบครองร่างข้าพเจ้ารึ ไม่สะดวกง่ายดายอย่างนั้นหรอก ข้าพเจ้าหาได้เป็นสิ่งมีชีวิตไม่”

ยานจมลงไปพร้อมกับน้ำทะลักเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน ก่อนจะจมน้ำหญิงสาวได้รวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือโยนแคปซูลออกไปทางรูโหว่ของลำยาน

“ลาก่อนเจ้าชายชิลมัล... ข้าพเจ้าคงปกป้องพระองค์ได้เพียงเท่านี้”

ว่าแล้วเธอจึงคว้าลูกบอลสีเงินออกมาจากกระเป๋าด้วยความยากลำบาก คงไม่ดีแน่ หากเจ้ามือประหลาดนี้เปลี่ยนแกนจากเธอไปยังเจ้าชายพระองค์คงได้กลายร่างเป็นบางสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนของพระองค์เป็นแน่

“จงจมไปกับข้าพเจ้าเสียเถิด!”

เธอบิดลูกบอลนั่น มันแตกออกแล้วปล่อยไอเย็นฟุ้งกระจาย ความเย็นเยียบอันเป็นภาวะปกติในพื้นที่ว่างเปล่าของจักรวาลซึ่งสามารถหยุดการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตได้ทุกรูปแบบรวมทั้งเจ้าปีศาจร้ายที่กำลังขยายร่างตรึงกายของเธอ แต่ไอเย็นนี้ไม่อาจหยุดเธอได้อย่างน้อย ๆ ก็ในตอนนี้ เพราะหญิงสาวหาได้เป็นสิ่งมีชีวิตไม่ เธอเป็น “ไจนอยด์” ในความหมายคือหุ่นยนต์ผู้มีรูปร่างเป็นเพศหญิงซึ่งขณะนี้ทั้งกายได้ถูกหุ้มไปด้วยชั้นน้ำแข็งแล้วรวมทั้งเจ้าเมือกเหลวจากมือของชายชุดดำ

ผลึกเย็นแผ่ขยายครอบคลุมทุกสิ่งภายในห้องควบคุมยานให้กลายเป็นคุกน้ำแข็ง แต่มันก็หาได้ต้านน้ำหนักของยานให้ลอยแขวนบนผิวน้ำได้ ยานจึงดิ่งดำลึกลงสู่ก้นทะเลสาบอันมืดมิดราวกับห้วงอนธการอันเป็นนิรันดร์...