คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1
ฤดูหนาวอันแสนยาวนานได้เริ่มต้นขึ้น หิมะเริ่มตกลงมาจากฟากฟ้ามากขึ้นเรื่อยๆ แตกฤดูหนาวในครั้งนี้อาจจะทำให้ชีวิตของใครบางคนได้เริ่มต้นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งเช่นกัน
จากโรงเรียนธรรมดาๆ ก็กลับกลายเป็นโรงเรียนชื่อดังที่ใครๆก็ต้อนงหันมาสนใจเพียงเพราะว่ามีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาเรียนอยู่ที่นี่ นักเรียนใหม่ที่ว่านี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่ถ้าจะให้เอ่ยชื่อล่ะก็รับรองเลยว่าวัยรุ่นทั้งญี่ปุ่นจะต้องรู้จักเขาเป็นอย่างดี เขาที่ว่านี้ก็คือ ฮาเซคาว่า เคนจิ หนึ่งในนักร้องดูโอขวัญใจวัยรุ่นทั่วทั้งประเทศญี่ปุ่น แถมตอนนี้ยังดังเป็นพรุแตก มีดรีกรีพุ่งกระฉูดถึงขั้นโกอินเตอร์ออกอัลบั้มเป็นภาษาเกาหลี ภาษาฮ่องกง และมีข่าวแว่วๆมาว่ากำลังจะมีเป็นภาษาจีนอีกต่างหาก เฮ้อ! อะไรจะดังขนาดนี้
แต่สุดท้ายวันที่ฮาเซคาว่า เคนจิ ต้องย้ายมาเรียนอยู่ที่นี่ก็มาถึง วันนี้ที่โรงเรียนคงจะวุ่นวายน่าพิลึกว่ามั๊ยล่ะ เหอ เหอ -_-
“ทุกคน…มาดูนี่เร็วเข้า”
เพื่อนผู้หญิงในห้องคนหนึ่งพูดขึ้น
พวกเราทุกคนในห้องต่างก็พากันลุกขึ้นไปดูว่ามีเรื่องอะไร รวมถึงฉันด้วย แต่พอลุกขึ้นไปดูแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรนอกเสียจาก…มีแต่พวกนักเรียนหญิงที่บ้าดารา นักร้อง จนต้องเข้าไปกรี๊ดดดด ขอถ่ายรูป ขอลายเซ็นกันเยอะแยะไปหมด แต่รับรองได้เลยว่าหนึ่งในนั้นจะต้องไม่มีฉัน เพราะฉันไม่ใช่พวกบ้านักร้อง ดาราจนถึงขนาดนั้น จะมีก็แต่ปลื้มเฉยๆ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฮันอึนซู (한은수) เป็นลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น แม่เป็นคนเกาหลีแต่พ่อเป็นคนญี่ปุ่น แม่ของฉันตายตอนฉันอายุได้ 10 ขวบ ส่วนพ่อก็ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดบ่อยๆ ฉันก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียวเสมอๆ ตอนนี้ฉันก็อายุ 18 ปีแล้ว เหลือแค่ปีนี้อีกปีเดียวฉันก็จะจบม.ปลายจากที่นี่
“ทุกคน…ฉันมีข่าวใหญ่มาบอก”
“ข่าวใหญ่อะไรวะ?”
“ก็เคนจิเขาจะย้ายเข้ามาอยู่ที่ห้องเราแหละ”
“จริงเหรอ”
“ว้าย!! ดีใจจังเลย”
“กรี๊ดดดดดด!!!”
โอ๊ย!ฉันล่ะเบื่อเพื่อนในห้องจริงๆ ไม่รู้จะดีใจอะไรกันนักหนา ฉันว่าเดี๋ยวก็มีเรื่องยุ่งขึ้นจนได้ -_-"
และเมื่อถึงเวลาอาจารย์อิจิคาว่าก็พาเขาเข้ามาแนะนำตัวกับพวกเราในห้อง
“เอาล่ะ…แนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อย”
“ผมชื่อ ฮาเซคาว่า เคนจิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“กรี๊ดดดดดด!!!”
เฮ้อ! เอาอีกแล้วยัยพวกนี้ ไม่รู้จักเจ็บคอกันบ้างหรือ
“ทุกคน! เงียบๆกันหน่อย”
“อืม…”
“เอาล่ะ งั้นเธอไปนั่งข้างอึนซูก็แล้วกัน พอดีที่ตรงนั้นว่างพอดี”
อาจารย์พูดพลางชี้มือมาตรงฉัน ฉันว่าคราวนี้ความซวยจะมาเยือนฉันแล้วล่ะ
“นี่! อึนซูเธอโชคดีชะมัดเลย ได้นั่งข้างๆนักร้องดังด้วย”
เพื่อนของฉันที่ชื่อยูกะพูดแซวขึ้น
“หรอ!! ^_^" ”
ฉันตอบแบบไม่ค่อยจะดีใจนัก
ฮาเซคาว่า เคนจิเดินมานั่งข้างฉันด้วยท่าทางขรึมๆ ไม่พูดไม่จา เหมือนกับคนเป็นใบ้อย่างงั้นแหล่ะ ใครจะเข้ามาพูด มาคุยด้วยเขาก็ไม่ยอมคุยตอบ ไม่ยอมพูดตอบ ฉันล่ะอึดอัดจริงๆ เฮ้อ!!
หลายวันผ่านไปฮาเซคาว่า เคนจิก็ยังไม่ยอมพูดยอมจากับใคร แถมยังชอบมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอีก ทั้งๆที่ข้างนอกก็มีแต่หิมะสีขาวเท่านั้น บางทีแววตาของเขาก็ดูเศร้าเหมือนจะมีอะไรในใจ แต่บางทีแววตาของเขาก็ดูว่างเปล่า เย็นชา ฉันก็อยากจะถามเขาเหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร แต่ก็ไม่กล้า เดี๋ยวเขาจะหาว่าฉันยุ่งไม่เข้าเรื่อง ถึงแม้ว่าฉันจะนั่งอยู่ข้างๆเขาก็
เถอะ
ความคิดเห็น