เฮียหยกกับหนูปลวก

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง  ไม่มีเจตนาล้อเลียนหรือสนับสนุนการกระทำใดๆทั้งสิ้น  เหตุการณ์  สถานที่ต่างๆในนิยายเป็นเพียงเรื่องในจิตนาการเท่านั้น  อาจมีคำหยาบไม่สุภาพหรือพฤติกรรมไม่เหมาะสมของตัวละคร  เด็กอายุต่ำกว่า18ปีควรได้รับคำแนะนำ

เฮียหยก

เมื่อต้องรับผิดชอบดูแลเด็กคนหนึ่ง  ที่ทางบ้านผมไปติดค้างอะไรมากมายนักหนาก็ไม่รู้  เจ้าเด็กแสบย้ายเข้าอยู่กับผม  วันแรกก็ป่วนมีเหตุต้องขึ้นโรงพักเลย  

"แม่อยากให้ลูกดูแลน้อง  เพราะเราติดค้างเขามากมายเหลือเกิน  หยกทำได้ไหมลูก?"

เป็นคำถามที่แม่ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังหากแต่คำถามนั้นมีนัยสำคัญซ้อนอยู่  คำว่าดูแลของแม่คืออะไร??....  บ้านเราติดค้างเรื่องอะไร  นอกจาก  บ้านวงษ์พาณิชย์เจริญเคยช่วยเหลือเรื่องเงินตอนธุรกิจของบ้านเรากำลังจะล้ม  แล้วเราก็ใช้หนีเขาไปหมดแล้ว

"แม่หมายถึง  อยากให้ลูกลองศึกษาดูใจกับน้องดู"

อีกคำที่แม่ผมเอ่ย   สำหรับผมแค่ศึกษาดูใจ  ก็ไม่ได้เสียหายเลยรับปากแม่ไปว่าจะดูแลเด็กนั้นให้  แต่ก็ไม่ผิดที่ผมจะลองซิมบ้างเล็กๆน้อยๆพอหอมปากหอมคอ เป็นการศึกษารสชาติก่อนตัดสินใจใช่ไหมครับ.... ฮ่าๆๆๆๆ  ส่วนเรื่องตอบแทน  รับรองผมตอบแทนให้จนร้องขอชีวิตเลยยังได้  ชิ!!!....ก็แค่เด็กหน้าปลวกๆๆคนหนึ่งก็เท่านั้น

ปอแก้ว(หนูปลวก)

ผมรักเฮียครับ รักมาก...รักจนยอมให้เฮียได้ทุกอย่าง  เรื่องนี้แม่ผมรู้ดี  แต่ติดตรงที่ผมเป็นผู้ชาย  ส่วนเฮียหยกเป็นผู้ชายที่ชอบนม  นม  และก็นม  ซึ่งผมไม่มีวันมีไง  เลยต้องทำใจได้แต่รักอยู่ในใจไม่ได้อยากให้เฮียมารักตอบหรอกครับ  แต่อยากให้เฮียมีความสุขกับคนที่เฮียรัก  วันแรกที่ผมก้าวเข้ามาในชีวิตเฮีย   ผมก็ต้องเจอกับบทสวาทร่านรักของเฮียกับสาวนิรนามคนนั้นคนนี้  เปลี่ยนไปไม่ซ้ำหน้า  ผมไม่รู้ว่าทำไมเฮียต้องทำอะไรแบบนี้    ไม่ยอมมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาสักที   แต่สืบไปสืบมา   ก็เลยรู้ว่าเฮียน่าสงสารมากๆเลยครับ..      สายตาดุๆที่สบมองผมอยู่ตลอดเวลามันทำให้ผมรู้สึกกลัว  แต่ถ้ามองดีๆเบื้องลึกในแววตาคู่นั้นโคตรจะเศร้าเลย....   สงสารเฮียจัง