คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ดวงใจที่สาม(อดีต)
PART ปลาย
ผมปลาย นัศึษาะแพทยศาสร์ ภาวิาสูิ-นรีเว ปี 3 อายุ 21 ปี รับ ทำไมผมถึเลือเรียนะนี้เหรอ เนื่อาลไร่าายผมไม่เหมือนผู้ายนอื่นผมเลยสนใะนี้เป็นพิเศษ
ผมเป็นเ็ำพร้าั้แ่เ็ แ่พ่อแม่ผมไ้ทิ้สมบัิิ้นสุท้ายือบ้านที่เป็นื่ออผมไว้ ส่วนเินหรือสินทรัพย์อื่น ๆ โนพวาิผมเอาไปหมแล้วรับ ีวิผมทำานมาลอั้แ่เ็อยรับ้าล้านาน เ็นผั เ็เสิร์ฟ ผมทำมาหมแล้วรับ ผมส่ัวเอเรียนนบม.6.อโรเรียนรับาล อนนั้นผมไม่ิที่ะเรียน่อ แ่โ็เ้า้าผมทำให้ผมเอนใีและให้ทุนผมมา้อนหนึ่ึ่มันทำให้ผมสามารถเรียนหมอไ้นบ
ผมมีเพื่อน้าบ้านื่อนที ึ่ที่บ้านเาเปิเป็น่ายมวย พ่อแม่อนที็อยูแลผมเหมือนัน ผมเลยเรใบ้านนทีมา ๆ เพราะเาอย่วยเหลือผมั้แ่เ็ เรีย่าย ๆ ผมโมา้วย้าวฝีมืออุป้า
"ใรมาส่เหรอปลาย" ป้าพรที่เป็นแม่อนทีทัผมอนผมำลัเปิประูเ้าบ้าน ผมเลยเินไปหาป้าพรหน้าบ้านที่ยืนยิ้มรอผมอยู่
"เพื่อนอนทีรับุป้า"
"อ้อ เห็นนทีบอป้าว่าปลายะไปอยู่หอับเพื่อนนที ป้า็เบาใ"
"ใ่รับ ุป้ารับ ที่ผ่านมาปลายอบุุป้ามานะรับ" ผมเินเ้าไปอุป้า
"เรารอบรัวเียวันนิ รอป้าแป๊บหนึ่นะป้าทำพะแนอโปรปลายไว้้วย เอาไปินนะ"
"อบุมารับ"
ุป้าเินเ้าไปในบ้าน ส่วนผมยืนรอุป้าอยู่หน้าบ้านรับ
"พี่ปลาย ูอนโเรียบร้อยไหม" เป็นนทีที่เินถือพะแนับ้าวเปล่ามาให้ผม
"นทีหลอพี่!!"
นทีหลอผมว่าหอพัธรรมา ่าเ่าไม่แพมา ผมไม่ิว่านทีะมัมือผมนานี้
"ฮ่า ฮ่า ถ้าผมไม่มัมือ พี่ปลาย็ื้อแบบนี้ไ มัวแ่เรใ"
"แ่พี่อบในทีมาเลยนะ นทีับภูีับพี่ลอเลย"
"ไอ้ปรามันไว้ใไ้ พี่ปลายไม่้อห่วนะ"
ผมยิ้มให้น้อาย้าบ้านอผม อนแรพวน้อ็ยื่น้อเสนอให้ผมไปอยู่อนโอภู แ่ผมเรใ อนโั้แพ แถมปรา้าผมเป็นพ่อบ้าน้วย ในเมื่อโอาสมาแล้วผม้อูแลเาให้ีให้สมับที่เา้าผมริไหม
"ั้นเี๋ยววันเสาร์ผม่วยพี่เ็บอ โอเนะและห้ามื้อ้วย"
ผมยื่นมือไปรับพะแนและพยัหน้าให้นที โบมือลานที ผมเินลับมาที่บ้านอพ่อแม่ผม พอมาอยู่นเียวแล้วผมรู้สึเหาทุที ผมอบทำานมารับเพราะอย่าน้อยมันทำให้ผมไม่รู้สึโเี่ยวอย่าอนนี้
"พ่อรับแม่รับ ปลายลับมาแล้วนะรับ วันนี้มีแ่นใีับปลาย อ้อ วันอาทิย์ปลายะย้ายไปอยู่ที่อนโ้วย ที่นั่นให่มาเลยรับ"
ผมพูพร้อมั้าวเ้าปา ฝีมือุป้าอร่อยั
"ผมไปอยู่ับเพื่อนอนทีรับ ื่อปรา น้อเาเป็นนีเหมือนนทีับภูะวันเลยรับ นที่ผมอบเล่าให้พ่อแม่ฟับ่อย ๆ อนโใล้มหาลัย้วย ใล้ BTS MRT สะวสุ ๆ ปลายว่าะเลิทำานประำแล้วรับ ึ้นปี 3 เรียนหนัมา แ่ปลายะสู้ พ่อแม่เป็นำลัใให้ปลาย้วยน้า..อีอย่าน้อปราเา้าปลายเป็นนอยูแลห้อ้วยรับ ีเหมือนันปลายะไ้มีเวลาอ่านหนัสือเยอะ ๆ พอเรียนบปลายะไ้อบแทนบุุอทุน"
ผมเยหน้าึ้นไปมอรูปพ่อแม่ผมที่อนนี้ท่านำลัยิ้มว้าให้ผมอยู่ ถ้าผมเอารูปพ่อแม่ผมไปอยู่ที่อนโ ปราะว่าผมไหม
เมื่อผมิน้าวเสร็ผม็ึ้นมานอน้าบน โนไม่ลืมที่ะให้อาหารเ้าฟู ระ่ายัวน้อยอผม ีวิผมไม่มีอะไรมารับ ีวิมีแ่ทำานับเรียน มีเพื่อนสนิทแ่นเียว ถ้าถามว่าเหาไหม...สุหัวใเลยรับ
รื...รื...ผมหยิบโทรศัพท์เรื่อเ่า ึ้นมาู
^^ปรา^^ ทำไมน้อโทรมาึัมีอะไรหรือเปล่า ผมนึในใ
ิ้..
"ว่าไปรา"
[พี่ปลาย..นอนยัรับ]
"ยัเลย..ปรามีอะไรเปล่า"
[พอีผมะถามว่า หนัสือพี่ปลายมีี่เล่ม ผมะั้นห้อทำห้อหนัสือให้]
ใส่ใั..
"ไม่เป็นไรเลยปรา แ่นี้พี่็เรใมาแล้ว"
[ผมอยาะื้อำว่าเรใพี่ทิ้ั]
"ปรา เราไม่้อทำนู่นทำนี้เพิ่มหรอ พี่อ่านในห้อไ้"
[ผมให้่ามาทำแล้วรับ...ผมนอน่อนนะ ฝันีรับ]
"เี๋ยว่อนสิ"
ปราัสายผมทิ้ไปแล้ว ผมว่าปราื้อว่าผมอี ผมลืมบอปราเรื่อรูปพ่อับแม่ผมไปเลย ผม่อสายหาปราอีรั้ไม่นานเา็รับสาย
^^ปรา^^
"พี่ปลาย ถ้าพูเรื่อั้นหนัสืออีเวลาผมทำอะไรผมะไม่บอพี่ปลายแล้ว"
[ไม่ ๆ พี่ะถามปราว่า พี่เอารูปพ่อับแม่พี่ไปไว้ที่อนโไ้ไหม] ผมทำเสียอ่อน ๆ
"ไ้รับ แลับพี่้อให้ผมทำห้ออ่านหนัสือให้พี่"
[ปราเ้าเล่ห์!!...]
"ิี ๆ นะพี่ปลาย"
[อนโปลายเลี้ยระ่ายไ้ไหม]
"ระ่ายที่พี่ปลายั้หน้าอเหรอ"
[ใ่ ๆ พี่อเอาไป้วยไ้ไหม]
"ไ้รับ เี๋ยวปราให้่าทำรในห้อพี่ปลายให้..ไม่้อเรในะรับ"
"เฮ้อ..ามใเลยแล้วัน!!"
ผมวาสายไป ปราื้อว่าผมอี แ่ผมรู้สึีัที่มีนใส่ใเรื่อเล็น้อยอผม..
มหาลัย A
วันนี้เป็นวันที่สออารเปิเรียน ผมรีบวิ่เพื่อที่ะเ้าห้อเรียน เพราะผมมาสาย เมื่อืนผมนอนไม่หลับว่าะหลับ็เือบี 2 แล้ว
เมื่อผมเปิประูเ้าไป็เห็นอาารย์มล้อผมอยู่
"เป็นหัวหน้าห้อทำไมมา้า"
"พอีว่ารถิรับ" ผมอบอาาร์ยมล
"เลิเรียนไปพบอาารย์ที่ห้อ้วย" สุท้ายอาารย์็หาเหุผลให้ผมไปพบที่ห้ออยู่ี
ผมไ้แ่อบรับในลำอแล้วเินไปนั่ที่ ผมไม่อบเา เาอบมาทำรุ่มร่ามับผม ทำยัไีวันนี้ฝ้ายเพื่อนผม็ลา้วย ถ้าผมไม่ไปผม็ลัวว่าอาารย์ะไม่ให้ผมผ่าน ทำไมผมไม่ฟ้ออาารย์ท่านอื่นว่าโนอาารย์มลรุ่มร่าม ผมเยฟ้อแล้วรับ ้วยวามที่ผมเป็นเ็ทุน อาารย์ท่านอื่นหาว่าผมโห ทำให้เพื่อนในลาสไม่ยุ่ับผม สายาเพื่อนในห้ออาารย์มลือนี มีแ่ฝ้ายที่เ้าใผมและ่วยันอาารย์มลออาผมลอ
สายาอาารย์มล้อแ่ผมนผมอยาะให้หมาบนี้ไปไว ๆ ผมเลียเามา แ่ผมะทำอะไรไ้ละ้อทนเรียนไป ปีหน้าึ้นปี 4 ผม็ะไ้ไปเรียนรู้ที่โรพยาบาลแล้ว ผม้ออทน
เลิเรียน....
ผมสูลมหายใแล้วเินไปเาะห้อพัอาารย์ ๊อ ๆ
"เ้ามาไ้" เสียเ้มออาารย์มลัึ้น ผมรีบเปิประูห้อเ้าไป้วยวามล้า ๆ ลัว ๆ
"อาารย์มีอะไรหรือเปล่ารับ"
"หลบหน้าผมลอ ผมเรียี่รั้ทำไมไม่มา ุอยาะบไหมปี 3 "
อาารย์มลลุาเ้าอี้แล้วเินมา้าหลัผม เอามือมาร่อมหลัผมไว้ ผมิมือเ้าที่ระเป๋า นเ็บ ผมเลียเามา
"อาารย์ใล้ผมเินไปแล้วนะรับ"
ลิ่นเหล้าออาัวอาารย์มลนผมรู้สึระอัระอ่วน ผมรีบลุึ้นแล้วไปยืนิำแพ เอามือล้วระเป๋าเพื่อยโทรศัพท์ึ้นมาเบอร์โทรล่าสุ ผมไม่รู้ว่าใรแ่อนนี้เป็นนทีหรือภู็ไ้ให้เามา่วย เพราะูเหมือนอาารย์ะุมัวเอไม่อยู่แล้ว
อาารย์ว้าโทรศัพท์ผมแล้วปาทิ้ สายาผมเห็นว่ามีนรับสายผมแล้ว ีนะโทรศัพท์รัยามัแไว้ เลยทำให้โทรศัพท์ไม่ระายออ
"อาารย์มล เรียผมมาพบที่ห้ออาารย์ทำไมรับ" ผมพูเสียัเพื่อให้นในสายไ้ยิน
"ทำไมหนูเล่นัวัรับ น้อปลาย"
อาารย์เินเ้ามาใล้ผมเรื่อย ๆ
"ผมอร้อนะรับอาารย์ อย่าทำแบบนี้เลยนะรับ"
อาารย์ไม่ฟัำร้ออผม เินเ้ามาว้าเอวผมแล้วผลัไปที่โ๊ะทำาน อาารย์ใ้มือร่อมผมไว้เพื่อไม่ให้ผมหลบหนี
"ยิ่โ ยิ่สวย สวยนอาารย์อใไม่ไหว" มืออาารย์ลูบไปที่ใบหน้าผมนผมอยาะอ้ว ผมใ้ัหวะที่อาารย์เผลอเอาหัวผมไประแทหัวอาารย์แล้วผลัอาารย์ออ
"โอ๊ย!!"
ผมั้ัวไม่ทันรู้สึถึแรระแทที่หัวผมอย่าแร นผมรู้สึเบลอไปหม ไ้โปรใร็ไ้่วยผมที
"ไอ้เหี้ยมึอย่าอยู่เลย"
เสียใรไม่รู้ รู้แ่ว่าอนนี้ผมลืมาึ้นไม่ไหวแล้วรับ...
..
..
"เมื่อไรพี่ปลายะื่นวะ"
เสียุ้น ๆ ั
"ไอ้ภูมึไปามหมอมาอีทีิ เ้าแล้วเนี่ยทำไมไม่ื่นสัที" เสียนทีหรือเปล่า
ผม่อย ๆ ลืมาึ้นมา โอ๊ย ทำไมมันปวหัวแบบนี้
"พี่ปลาย..ไอ้นทีมึไปามหมอพี่ปลายื่นแล้ว"
"พี่ปลาย นอนล่อนรับ อย่าพึ่ลุเี๋ยวผมไปามหมอ่อน"
ผมมอามหลัภูไป สายาผมวามอไปรอบ ๆ ห้อ
"นที ฮึ ่วยพี่้วย"
ผมร้อไห้ึ้นมาอย่าอลั้นไม่ไหว ภาพสุท้ายอาารย์มลน่าลัวมา
"ไม่เป็นอะไรแล้วรับพี่ปลาย" นทีเ้ามาับมือผมไว้
"ไม่้อร้อแล้วรับ ไอ้อาารย์มลมันโนไล่ออแล้วรับ" ผมหันไปมอปราที่อนนี้ำลัลูบไหล่เพื่อปลอบผมอยู่
"แล้วพวเราไป่วยพี่ไ้ยัไ"
"พี่โทรมาหาไอ้ปรามัน ีนะพวผมอยู่แถวนั้นพอี เลยไป่วยพวพี่ทัน" โีอผมริ ๆ
"ะรรมารที่มหาลัยรวสอบแล้ว อาารย์ื่มเหล้าและเสพยาเ้าไป มันเลยทำระยำับพี่ ถ้าไอ้ภูไม่ห้ามผมเะมันฟันแไปแล้ว"
ผมมอปราที่ำลัเล่าเรื่อที่เิึ้นให้ฟั
"อบใพวเรามานะ"
ผมยิ้มให้ับน้อทั้สอน ไม่นานหมอ็เ้ามารวร่าายผม หมอบอว่าพรุ่นี้ให้ลับบ้านไ้ เพราะร่าายผมอ่อนแอทำให้ผม้อพัฟื้นอีวัน
♡ฝ้าย♡ โีที่โทรศัพท์เรื่อเ่าผมยัใ้ไ้
"เราไม่เป็นอะไรแล้ว..ฝ้ายเลิบ่นไ้แล้ว"
[็ะไม่ให้เราบ่นปลายไ้ไ..ัว็แ่นี้ทำไมไปพบอาารย์นเียว]
"ไม่โรธนะ ่อไปนี้ะไม่มีอาารย์มลมาทำร้ายเราไ้แล้ว"
[ถือว่าฟาเราะห์ไปแล้วัน ถ้าเราทำธุระเสร็ะไปเยี่ยม]
"ไม่เป็นไร เอันวันันทร์เลย อาารย์ให้เราหยุรัษาัวอะ"
[โอเ ูแลัวเอี ๆ นะปลาย]
"รับบ ุแม่ทูนหัวฮ่า ฮ่า"
ผมยิ้มให้ับโทรศัพท์และวาสาย อย่าน้อย ๆ ผม็มีนอยเป็นห่วั้หลายนแหนะ
"พี่ปลาย...อะส้ม ผมปอให้แล้ว"
ืนนี้น้อปราอาสามาเฝ้าไ้ผม้วยแหละ ไอ้ผม็เรใ แ่พอเอหน้าุ ๆ ไป็เลยยอม
"ไม่้อปอให้พี่แล้ว พี่ปอินเอไ้"
"ื้อริ ๆ ัวแ่นี้"
ผม้มหน้าลินส้มอย่าเียบ ๆ ภายในใอนนี้ผมยัลัวเรื่อที่เิึ้น หน้าอาารย์มลยัามหลอหลอนผม ผมย้ำมือลไปที่เีย
"พี่ปลายอยาอผมไหม"
ผมเยหน้ามอน้อที่อนนี้ำลัอ้าแนรอผมอยู่้าเีย ทำไมน้อรู้ละว่าอนนี้ผมอยาไ้อ้อมออุ่น ๆ
หมับ ไม่รอให้น้อพูบผม็เ้าไปอเอวน้อไว้แล้วเอาหน้าุไปที่หน้าท้อน้อ ผมอยาร้อไห้นะแ่ผม้ออทนไว้
"ไม่เป็นอะไรแล้วนะรับ"
น้อเอามือมาลูบหัวผมเพื่อปลอบโยน
"พี่ออเรา 2 นาทีพอ แล้วพี่ะเ้มแ็"
ผมเยหน้าึ้นไปมอหน้าน้อ น้อเอามือมาบีบมูผมเบาๆ
"ให้หนึ่ั่วโมเลยรับ"
ผมรีบ้มหน้าลไประับอให้แน่นึ้น อบอุ่นั อย่าน้อย ๆ ผม็ไม่ผ่านปัหาไปนเียว อบุนะ น้อปรา น้อายนใหม่อผม
#น้อายนโปร :)
ความคิดเห็น