คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่1 ชายผู้เดินทางไปยังโลกต่างๆ
โลๆหนึ่ E-347
ึใลาเมือโเียว
บนาฟ้าอึ ไ้มีผู้ายนหนึ่ ใส่เสื้อแ็เ็สีำ ผมอเาสีน้ำาลเ้ม วาอเราสีำ
มอไปยัโลใบนี้ เาหยิบล้อฟิล์มสีมพูประำัวอเาเพื่อมาถ่ายรูป วิวทิวทัศน์อโลนี้
แะ
เาือ าโยะ สึาสะ
“เรายัถ่ายรูปแย่เหมือนเิม”
สึาสะบ่นับัวเอ เามอหาเป้าหมายอเาบนโลใบนี้
เาเห็นเ็ผู้หิและเ็ผู้ายเินออาร้านนาฬิา้วยัน
เ็ผู้ายผมสั้นสีผมอเาเป็นสีำ วาอเาออไปทาสีำอ่อน ใสุ่นัเรียนสีาว
และอีนเป็นเ็ผู้หิเธอไว้ผมสีำยาวนถึหลั วาเธอสีแเพลิ เธอใสุ่นัเรียนสีาว ระโปรสั้นสีน้ำาล
“โนบิะ นายยัอยาฝันเป็นราาเหมือนเิมอยู่ไหม”
เ็สาวเพื่อนสนิทอเา ถามับายหนุ่ม
“อยาเป็นสิ ัทสึิ ันน่ะ อยาเป็นราายอเยี่ยมและแสนสีาม”
เ็หนุ่มยัยืนยันำเิมให้เ็สาวฟัว่า วามฝันออยาที่ะเป็นราายอเยี่ยมและแสนสีาม
สึาสะ็เินมาวาเ็ผู้หิับเ็ผู้ายเอาไว้
โนบิะ ถามับายรหน้ามี ธุระอะไรับพวเราหรือเปล่า
เอ่อ….ุมีธุระอะไรับพวผม"
โนบิะถามลับายรหน้าไป แ่ายรหน้าไม่ไ้อบอะไรเาพุ่ัวเ้ามาโมีใส่ โนบิะ
เ็หนุ่มหลบหมัอผู้ายรหน้า เาะใับหมัอผู้ายรหน้าทำไมถึรวเร็ว
เ็สาวเห็นเพื่อนอเธอโนโมี เธอไม่รอ้า เธอไปเะหน้าสึาสะทันที่ แ่สึาสะยัหลบไ้
ารเลื่อนไหวอเ็สาวมัน้าว่าเา
“หลบไ้ั้นหรอ ันเรียาราเ้นะพวระับัหวัเลยนะยะ”
โนบิะถามายรหน้าอีรั้
"นายเป็นใรันแน่แล้วมาโมีใส่พวผมทำไม?"
าโยะ สึาสะ ไม่รอ้า เา หยิบเ็มัึ้นมาสวมใส่ทันที
นีโอีเทไรเวอร์
เาับาร์ึ้นมาเรียมพร้อมที่ะแปลร่า
เาใส่าร์ไปที่เ็มั แล้วพูประโยประำัวอเา
ัน็แ่ไรเอร์ที่บัเอิเินผ่านมา ำใส่สมอไว้ะ
แปลร่า
าเมนไร์ ีเ
มาสไรเอร์ีเเ้าไปโมีโนบิะอีรั้ แ่รั้นี้โนบิะหลบไ้
“แไม่ให้น อื่นเาั้หน่อยหรือไ”
โนบิะ่ามาสไรเอร์ีเลับไป
โนบิะและัทสึิระโถอยหลัลับมา โนบิะหยิบ ิู ไรเวอร์ ออมาแล้วใส่เ็มัไว้ที่เอว
ัทสึิหยิบ ิู ไรเวอร์ ออมาแล้วใส่เ็มัไว้ที่เอวเธอ
ิู ไรเวอร์
ทั้สอนไร์วอพร้อมัน
เร
ิโอออออออออออออออออออออออออ
โนบิะับัทสึิ็ใส่ ไร์วอ ไว้เ็มั ร้านวา
ทั้สอนพูพร้อมัน
แปลร่า
ไรเอร์ไทม์
าเมนไรเ้นนนนนนนนนนนน ิโอออออออออ
าเมนไรเ้นนน เททททททททททททททท
ิโอพูประโยประำัวอเา
"รู้สึ้อทำไ้แน่"
เรพูบอับิโอ
"าบ้าโนบิะ โมีอหมอนั้น รมาทานายแล้วนะยะ มั่วแ่พูอยู่นั้นแหละ"
ผัวะ
ิโอหลบารโมีอีเไม่ทัน เาู่อยไปที่หน้าเ็มๆ
ิโอระเ็ไปิำแพ แล้วบ่นับัวเอ
"โอ็ย เ็บ หมัอหมอนั้นหนัเป็นบ้า"
เรไม่รอ้าเธอ หยิบวานึ้นมา
ิัแ็์ โอโนะโหม
แล้ววิ่เ้าไปฟันใส่มาสไรเอร์ีเ เธอถามับีเ ว่ามี ุประส์อะไรันแน่
มาสไรเอร์ีเ ือ าโยะ สึาสะ เาอบำถามเธอ
“พวนายสอนสัสัยัน ว่าทำไมันนนี้ถึมาโมีใส่พว?”
"มันเป็นถามที่่ายมาๆ นมันว่าเลยอยาำัพวนายเล่น"
ีเอบำถามวนโอ้ยลับไปยัมาสไรเอร์เร เพื่อทำให้เธอโมโหะไ้หา่อว่าโมีเธอลับ
“แ อบำถามันไ้วนโอ้ยมาๆ ย้าาาา”
มาสไรเอร์เรเธอรู้สึโมโหเป็นอย่ามา ับวานึ้นมาแล้วพุัวเ้าไปโมี ีเอีรอบ
แ่ีเหลบไ้ทัน เาเะไปยัหน้าท้ออมาสไรเอร์เร
ผัวะ
มาสไรเอร์เรเธอะลุึ้นมาั้หลั แ่ีเไม่รอ้า
เาหยิบ าร์ออมาแล้วเีรยมัวะปิา
มาสไรเอร์ีเใส่ไปที่เ็มัอเา
ไฟนอลาเมนไร์
ีเ
ีเำลัะระโไรเอร์ิ ใส่มาสไรเอร์เร เธอ ิว่าหลบารโมีอเาไม่ทันแน่
“มันบแล้ว อโทษ โน..บิะ ันอโท…ษษษ”
เธอหลับาล…….แ่ทว่าาาาาิโอมารับารโมีแทนเธอ
“อ้าาาา ัทสึิ ันปป้อเธอไ้แล้ว…”
โนบิะในร่าิโอ่อนเาะลายไปเป็นาร์
บึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม !!!
มาสไรเอร์ิโอรับารโมีอีเไปเ็มๆ เาโนผนึเป็นาร์
สึาสะในร่าีเ หยิบาร์อิโอึ้นมาู
"ิโอในโลใบนี้ไม่เห็นะเ่เท่าไร"
ีเบ่นพึมพำลับัวเอ
มาสไรเอร์เรเธอำลัะลุมาโมีีเอีรั้แ่ทว่าา มาสไรเอร์ีเรู้ัวทัน เาไม่รอ้าเะเ้าไปลำัวอเธออย่าั
มาสไรเอร์เรัฟันร้อ้วยวามเ็บปว
"อ้าา แ่า…โนบิะ"
“่า อย่าพูให้ำไปหน่อย”
มาสไรเอร์ีเ เาถอเ็มัออแล้ว ืนร่า เป็น าโยะ สึาสะ
สึาสะเินไปหามาสไรเอร์ เร แล้วเา็ทำเรื่อไม่าิ เาถอ ิู ไรเวอร์ ออาเอวอเธอ
ทำให้มาสไรเอร์ เร ืนร่าลับไปเป็น เมียวโอิน ัทสึิ
สภาพเธอนั้นสะบัสะบอม เ็มไป้วยบาลแผลที่สึาสะโมี
เธอหันมอ าโยะ สึาสะ ำลัะทำอะไรับ ิู ไรเวอร์ เธอ
"แ ิะท…อะไร"
ัทสึิพู้วยน้ำเสียที่โรยริน
สึาสะ ับ ิู ไรเวอร์ึ้นมา แล้วบีบมัน แ้วยมือ้าเียว
เพล้
เาเะไปที่ัวเ็สาวอีรอบแล้ว ทิ้ไรวอมาสไรเอร์เร
ัทสึิสลบไปแล้ว เาับัวเธอแล้วอุ้มเธอึ้นมา
“ผู้หิอะไรัว หนัเป็นบ้า”
สึาสะเปิประูมิิึ้นมา เาอุ้มเธอเ้าไปในประูมิิ เาวาเธอไว้ในเมือในที่ลับาน
ูเหมือนานอเาะเสร็แล้ว สึาสะ เปิประูมิิ แล้ววาปไปที่แห่หนึ่
.
.
.
.
.
.
เ็สาวผมสีเหลือทรทวินเทล เธอใสุ่นัเรียนสีาว ระโปรสีฟ้าอ่อน
เ็สาวผมทรทวินเทลเินเ้าไปัวอัทสึินอนรถัยะ
เธอเย่าัวอัทสึิอย่าแร
"ุ ื่นสิ ุ….ุ"
ายุเรียร้อเรียนแถวนั้นให้มา่วยูเธอให้หน่อย ว่าเป็นอะไรไหม
"ใร็ไ้ เรียรถพยาบาลให้ที่ะ"
เธอะโนร้อเรียอวาม่วยเหลือ นนแถวนั้น โทรามรถพยาบาลมาให้
"ุ ุ ้อไม่เป็นไร รถพยาบาลมาแล้ว"
ายุับัวัทสึิไว้แน่
เสียรถพยาบาลมาแล้ว
วี้...หว่อ.. วี้...หว่อ...
ไ้มีนลออมาารถพยาบาล มารับัวัทสึิไปรัษา
พยาบาลสาวถามายุ
"ุไ้เป็นาิับผู้บาเ็บไหมะ"
"ไม่ไ้เป็น่ะ หนูเอเานอนบาเ็บรถัยะน่ะ"
พยาบาลบอับายุ ให้ไปป็นเพื่อนัทสึิ้วยที่โรพยาบาล
To be continue
ปล ัวละร าโยะ สึาสะ ะมีบทในอนา เาำลัามหาอะไรันแน่ แล้วทำไม
ถึามล่า่าโนบิะ าโล่าๆ้วย อนที4 ไม่ยาวมานะรับ เริ่นบทนำอสึาสะ
ความคิดเห็น