กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า

ลำดับตอนที่ #25 : บทที่ 22 ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร

-
-

For who to dumb Forgetfulness a Prey,

This pleasing anxious Being e'er resigned,

Left the warm Precincts of the cheerful Day,

Nor cast one longing ling'ring Look behind?

- 

๒๒.   ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร                    ไม่ยิ่งใหญ่เท่าห่วงดวงชีวิต

แม้คนลืมสิ่งใดได้สนิท      ก็ยังคิดขึ้นได้เมื่อใกล้ตาย

ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข                 เคยเป็นทุกข์ห่วงใยเสียได้ง่าย

ใครจะยอมละแดนแสนสบาย           โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัย เอย.

- 

ถอดคำประพันธ์

ห่วงอะไรไม่เท่าห่วงชีวิต แม้นคนที่ลืมทุกสิ่งก็ยังคิดได้เมื่อใกล้ตาย ใครจะยอมละทิ้งสิ่งที่ทำให้มีความสุข ถ้าผู้เคยมีความทุกข์ก็ยิ่งไม่เสียให้ง่ายๆ ใครจะยอมจากที่อยู่แสนสบาย โดยไม่หันหลังอาลัยไปมอง

-
-