กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า

ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 19 ห่างเอ๋ยห่างไกล

-
-

For from the madding Crowd's ignoble Strife,

Their sober Wishes never learn'd to stray:

Along the cool sequester'd Vale of Life

They kept the noiseless Tenor of their Way.

- 

๑๙.   ห่างเอ๋ยห่างไกล                                         ห่างจากพวกมักใหญ่ฝักใฝ่หา

แต่สิ่งซึ่งเหลวไหลใส่อาตมา                             ความมักน้อยชาวนาไม่น้อมไป

เพื่อนรักษาความสราญฐานวิเวก                      ร่มเชื้อเฉกหุบเขาลำเนาไศล

สันโดษดับฟุ้งซ่านทะยานใจ                            ตามวิสัยชาวนาเย็นกว่า เอย.

ถอดคำประพันธ์

ขอจงอยู่ห่างไหลจากพวกมักใหญ่ใฝ่สูง  ซึ่งทำแต่สิ่งเหลวไหลใส่ตัวเอง  โดยไม่ดูความมักน้อยของชาวนาเป็นตัวอย่าง  ฉะนั้นเพื่อรักษาความสบายใจและความวิเวกร่มเย็นเฉกเช่นอยู่ในหุบเขาลำเนาไพร  ควรถือสันโดษดับความฟุ้งซ่านใจ  ตามแบบของชาวนาไว้จะดีกว่า

- 

คำศัพท์

ชื้อ                          เย็น ร่ม ชื้น

สันโดษ                  ความยินดีหรือพอใจเท่าที่ตนมอยู่หรือเป็นอยู่, มักน้อย

-
-